Het is nu ochtend, al weet ik niet zeker van welke dag. En ik zit hier in het zonnetje aan de kerk te wachten tot de mensen van nr 38 wakker zijn. Die hebben blijkbaar de sleutel van een mooi kerkje hier (Beram) in de buurt. En omdat tegenwoordig blijkbaar iedereen draadloos internet heeft, al dan niet beveiligd, kan ik hier in dit boeregat even online
Mijn uitspraak van het Kroatisch is ondertussen al zo goed dat indien ik "dobra dan" (goeie dag) zeg, dat de mensen mij spontaan in het Kroatisch beginnen te antwoorden, waarop ik dan zeg "Ne, only dobra dan"
Verder reed ik een paar dagen terug door Slovenië en daar was ik ook nog iets grappig tegengekomen. Ik reed over de autostrada en zag plots een bord naast de weg met daarop in dikke hoofdletters, met uitroepteken en een totaal nietszeggend pictogram: "Prdzi Zol!" (of zo iets). Da's wel lachen, ge hebt dus totaal geen idee wat daarmee bedoeld wordt he...
Gisteren Pula bezocht. Heel mooie stad. Vroeger Romeins bolwerk geweest. En daar staat nog een van de best bewaarde amfitheaters. Echt de moeite! En ter plaatste een cache'ke gedaan Nadien een toerke gedaan naar het binnenland en ergens in een klein dorpke op het baskebalveld blijven slapen.
Plan voor vandaag: rondrit binnenland en oversteek naar het eiland Cres.
Het is hier wel toeristisch ingesteld, maar toch niet helemaal. Als je bijvoorbeeld in een stadje aankomt, dan weet je dat er ergens parkeerplaatsen moeten zijn, maar niemand die er aan denkt om wegwijzers naar die parkeerplaatsen te zetten
Ondertussen is het tien na acht ('s morgens) en ik ga mij een plaatske in de schaduw zoeken want het wordt alweer pokkeheet.
Als ik op reis ga naar de zee: snorkelgerief meepakken! Als ik op reis ga naar dé streek van de olijfolie (Istrië), niet de dag voor ik vertrek een fles olijfolie gaan kopen in den Delhaize! Als ik op reis ben in de streek van de Grappa, geen fles Slivovice kopen in de plaatselijke Lidl! Als ik ga zonnen op een FKK-strand, niet vergeten alles goed in te smeren! (Dat laatste is een grapje ze, ik smeer me altijd goed in)
Ik maak dit berichtje even offline in het dorpje Lubenice, keiferm btw! Wat is er ondertussen allemaal gebeurd sinds m'n laatste berichtje? Ten eerste was het plan toen om diezelfde avond de ferry te pakken naar het eiland Cres. De laatste ferry vertrekt om 22:00 dus ik ging nog even naar de winkel op het vasteland. En ik dacht nog bij mezelf: wha'ever happens, tonight I'm on the Island! Ja, mooi niet dus! Ik kom terug van de winkel en zie dat m'n linkerachterband wel serieus plat staat! Eens goed tegen geshot, en ja hoor: platten tuub! Bandje vervangen (zo nen band van nen Def weegt trouwens al iets) maar dan wou ik wel op het vasteland blijven om naar de plaatselijke Donckers te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. 's Avonds een mooi plekske uitgezocht ergens bij de plaatselijke zoutberg. Daar moest voor het eerst toch geen volk zijn. 's Morgens naar de bandenman gereden en het was idd nen Donckers. Oudere, norse man, met stielkennis en waarschijnlijk heeft hij te veel gerekend Maar soit, ik moest toch verder. Dan de ferry gepakt in de voormiddag en rond de middag was ik on the Island! Eerst naar Belin gereden, daar het plaatselijk Ecocenter bezocht waar ze gieren redden. Nadien verder gereden naar Valun waar ik wat aan het strand ben gaan bakken en braden. Dat is me zo bevallen dat ik in plaats van de dag nadien te gaan wandelen onmiddellijk besloten heb om de dag nadien (zaterdag) nog eens te gaan bakken en braden. Diezelfde avond naar Lubenice gereden. Mooi dorpje op een klif met een werkelijk PRACHTIG uitzicht over de Adriatische Zee. Daar op de parking blijven slapen. Diezelfde avond begonnen daar de plaatselijke Parkavonden. Dus ik zat daar 's avonds op een bankje, met links van mij de zee en de ondergaande zon en voor mij een opera in open lucht. Het is weer eens wat anders... Vandaag dus heel den dag gaan luieren op het strand. Terwijl ik daar lag, kwam er eerst een motorjacht aan. Prachtig ding, twee verdiepen hoog! Een paar uur later komt er daar nog een jacht aan waarbij dat eerste gewoon in het niets verzonk! Dat tweede had vanachter zelfs een garagepoort waaruit een klein bootje kwam (om aan land te gaan) en een jetski! En tegen de avond kwam er nog een zeiljacht aan dat nog groter was. Er is er altijd wel eentje groter Vanavond mezelf nog eens een lekker restaurantje kado gedaan. Calamari gegeten, en prosciuto als voorgerecht. Heeft goed gesmaakt. Nu afrekenen en wat foto's gaan pakken van de ondergaande zon hier, moet ook de moeite zijn! Los groetos del P!
Weeral een offline-stukje. Ik ben nu aan het wachten op de ferry in Merag om naar het eiland Krk te gaan. Bedoeling is om verder te rijden naar de meren van Plitvice en daar vanavond aan te komen zodat ik morgen de meren kan bezoeken. Que ha pasado sinds mijn laatste berichtje? Zondag wou ik gaan wandelen. Volgens mijn Michelin-gids zijn de eilanden Cres en Losinj namelijk een paradijs voor wandelaars met zeer veel uitgezette wandelpaden... Zal allemaal wel zijn, maar bij de plaatselijke toeristische diensten weten ze in alle geval van niks. En stafkaarten of wandelkaarten zijn niet te vinden. Dus een beetje aan het aanmodderen geweest en ten langen leste naar het eiland Losinj gereden waar een "dolfijnencentrum" zou zijn. Stel u er niet te veel van voor. Een kamer in een oud huis met daarin een paar posters over het leven in de zee en een paar computers die een powerpoint afspelen. Maar soit, het is in een mooi dorpje te doen. In de namiddag op Losinj gaan wandelen. Stevig! Het eiland is eigenlijk een lange worst die op zijn smalst slechts 2 kilometer breed is met in het midden een heuvelrug. Van de ene kant naar de andere gewandeld, ondertussen nog een cache'ke meegepakt. Eindbestemming was een baai waar je alleen te voet of met de boot kan komen. Cool! 's Avonds wou ik naar de beenhouwer maar was ik even vergeten dat het zondag was. Dus ergens ne Cevapçiçi gaan scoren. Soort van reuzegrote hamburger. Daarna mezelf wat gaan verfrissen en op hetzelfde terras naar de finale gaan kijken. Ik heb maar één match gezien van heel het WK, maar dit kon ik toch niet laten liggen precies. De dag nadien moest er dringend gewassen worden (mijn kleren, ik hou mezelf nogal best proper, dank u) en kijk, toen ik opstond lag er achter mijn achterdeur een waterslang! De plaatselijke gemeentearbeider was de planten aan het water geven. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om een waske te doen. In de namiddag naar een strandje gereden waar je volgens de Turist Info enkel te voet kon geraken. Maar toen ik het plan zelf eens bekeek, was er sprake van "vehicle track". En inderdaad, een mooie dirt road recht naar mijn eigen privé-strand, Zabodaski. Een paar uur helemaal alleen gelegen tot er in de namiddag nog wat volk langskwam. En ondertussen de was laten drogen en mezelf nog eens goed laten verbranden 's Avonds in Cres wat vlees en groensels gaan kopen en terug gereden naar Vrana om te overnachten, aan het kerkhof btw. 's Morgens kwam er nog een Deuze Duitse zeggen "Campieren ist verboten hier!!!". Ik had bijna teruggezeg: "Aber selbstverstendlich, Frau Hauptsturmbahnfurher! (klak)" En nu zit ik dus op de ferry te wachten, vlak achter ne sympathieken Duitser. Ook ne cacher trouwens, BigHiker. Tot de volgende! P
Weeral een offline-stukje. Het is de laatste week toch wat moeilijker geweest om een internetverbinding te vinden. Al moet ik in alle eerlijkheid ook wel vertellen dat ik er niet echt hard naar zoek hoor. Als ik toevallig een McDonalds of iets zou tegenkomen, dan stop ik wel. En verder probeer ik elke avond een netwerk te zoeken op de plek waar ik sta. Zoals nu, op een camping tegenover de ingang van Paklenica. Na de overzet (zie vorige post) rustig doorgereden naar Plitvice. Onderweg voorbijgestoken door 2 plaatselijke Schumachers die gewoon links bleven rijden en de andere auto's met de tientallen tegelijk voorbijstaken. Voor een bocht, voor een heuveltop, het maakte allemaal niet uit. Ik dacht nog: "Dat blijft toch niet duren ze.". En inderdaad, een paar minuten later stond alles stil, accident. Geen idee hoe het met de mannen is afgelopen, maar hopelijk voor hun blijft het bij een harde les. 's Avonds op een camping bij Plitvice gaan staan. Op de parking van Plitvice zelf mocht ik namelijk niet blijven staan. Heel propere en leuke camping trouwens, en best goedkoop ook nog. 90 Kuna of een dikke 10 EUR. De dag nadien Plitvice bezocht. Heel mooi park. Mooie meren met keimaffe kleuren, ook voor een kleurenblinde en mooie watervallen. Een grote wandeling van ongeveer 20 Kilometer gedaan doorheen het park. Dat was wel redelijk vermoeiend dus ben ik die avond terug naar dezelfde camping gereden. Die avond kwamen er ook nog 2 jonge twintigers uit Brussel naast mij staan met hun tentje, Ronny en Alice. 's Avonds serieus verbroederd met enkele flessen pivo en een halve fles Slivovice! Den dag nadien (vandaag dus) met ne serieuze kater richting Paklenica gereden waar ik morgen wil gaan wandelen door het nationaal park. Ik heb de toeristische route genomen, de Magistrale. Een heel mooie weg die langs de kust loopt. Links het Velebit-gebergte en rechts de zee, prachtig! Vandaag ook weer serieus veel haarspeldbochtjes gedaan, of Serpentina's, zoals ze dat hier noemen. Nu weet ik trouwens ook waarvoor die kleine raampjes boven de achterdeuren van nen Defender dienen Over Defenders gesproken: ik had nog nooit nen andere witte 110 tegengekomen en vandaag heb ik er begot 3 gezien. Vijf zelfs als ik die twee van de politie meetel, maar die waren natuurlijk niet helemaal wit. Ciao!
Ik zit nu in Split, en ik heb in het internetcafé een half uurke internet gekocht. En dus heb ik al mijn offline berichtjes even online gezwierd. Gisteren heb ik Paklenica bezocht, een natuurpark vlakbij de kust. Toen ik daar naartoe reed ben ik een stukje door het binnenland gegaan. Wel redelijk confronterend, van het moment dat je van de toeristische streken weg bent, dan zie je de oorlogswonden nog: kapotgeschoten huizen met kogelgaten en gaten van obussen, mijnenvelden vlak naast de weg...
Paklenica was zeer mooi maar ook wel serieus zwaar! Het was wel 35 graden in de schaduw. En op sommige momenten moest je door de blakke zon, met nog wat extra stralingswarmte van de rotsen onder je. Maar zoals gezegd: heel mooi en dus de moeite!
Split was ook zeer mooi. Ik ben nu eigenlijk wat aan het wachten tot het kotje van de ferry overgaat. Ik ga een ticketje kopen naar Ancona (IT) en dan bij Bart en Ella op bezoek.
Vandaag ga ik eens echt gericht op zoek gaan naar een internetconnectie, want hier in Italië val je er ook niet echt over. Ik zit nu aan het Lago Trasimeno, en het is halftien 's ochtends. Ben een rustig ontbijtje aan het verwerken met zicht over het meer en de bergen van Umbrië op de achtergrond. Qua setting is het hier wel dik in orde. Mijn vorig berichtje heb ik in Split (Kroatië) geschreven terwijl ik op de boot naar Ancona (Italië) zat te wachten. Dus 's avonds die boot op en mezelf op het achterdek geplaceerd. En er is nog een Amerikaans koppel (Carry & Brian) van rond de 35 bij komen zitten en dat bleken heel toffe mensen te zijn. Zij had in het onderwijs gestaan maar in Amerika verdient dat blijkbaar helemaal niks, nadien was ze in een bar gaan werken - waar je pakken meer verdient - en nu had ze haar eigen bar. Hij was bartender, maar wel in een andere bar. Dus weer verbroederd natuurlijk. Want de Kuna's moesten op en wat kan je daar beter mee doen dan bier kopen Nadien vlotjes overgeschakeld op Euro's en toen we ergens aanlegden ook de rest van de Slivovice nog uit den auto gaan halen. Den dag nadien weer koppijn... 's Morgens een kaart van Italië gekocht en ik wist nog ongeveer waar Bart en Ella zaten en op de kaart zag ik een groot meer in de buurt: Lago Trasimeno. Dus daar naartoe gekard en heel de namiddag aan het meer liggen bakken en braden en ondertussen met Bart en Ella afgesproken voor de dag nadien. Ik was op goed vallen uit gestopt in Passignano, waar ik aan het water kon en waar er zelfs een camperparking was en een restaurantje. Camperparking gratis tussen 20:00 en 08:00 maar ik heb niet echt den indruk dat iemand zich daar iets van aantrekt. De politie moet hier voorbij om binnen te rijden en die doen alleszins toch geen moeite om dat na te kijken. Die avond gaan eten in het restaurantje. Het was weer zondag dus ik kon niks kopen om te koken. Rond halftien gedaan met eten en voor de rest was daar geen kloten te zien en al mijn boeken zijn al uit (dringend eens nen boekenwinkel zoeken waar ze engelstalige boeken hebben) dus ik denk: ik doe nog eerst even een wandelingetje langs het meer voor ik in bed kruip. Ik draai den hoek om en ik zie lichtjes. Dus dat moest onderzocht worden. Wat bleek? Ik lag aan de rand van een klein stadje! Ik daar naartoe natuurlijk en dat was levendig as hell! Na een tijdje had ik door dat er meer te doen was dan gewoon levendig. Was dat daar den eersten avond van de Palio! Da's een soort van middeleeuws gebruik waarbij de verschillende wijken van de stad tegen mekaar strijden. Keishow! Den dag nadien Castiglione del Lago bezocht, aan de overkant van het meer. Echt een zeer mooi stadje! En nadien naar Bart en Ella gereden die op een uurtje van hier zitten. Ik had nog een fles wijn bij van in Kroatië, en heb er hier eentje gekocht van Umbrië en eentje van Toscane zodat we een beetje aan vergelijkend warenonderzoek konden doen. De eigenaar van hun huisje (den Giovanni) had die avond zijn dochter op bezoek en ging met de vrouw en de nonna een BBQ doen en hij had ons maar ineens mee uitgenodigd. Wij daar dus met den Giovanni vlees gaan kopen bij ne keicoolen beenhouwer. Die snijdt een stukje prosciuto af om ons te laten proeven en den Giovanni zegt: "Lekker, mijn felicitaties!". Waarop de coolen beenhouwer, kurkdroog: "Ik weet het..." s' Avonds dus weeral verbroederd en halverwegen den avond nog te horen gekregen dat ik daar in een appartement mocht gaan slapen dat toch leeg stond. Deed wel eens deugd om nog eens in een fullsize bed te slapen Als tegenprestatie moest ik enkel een kaartje sturen vanuit Spanje. 's Morgens op het gemakske ontbeten met Bart en Ella, nog wat tips gekregen van things to do van den Bart, waarvoor nogmaals dank. En dan den auto terug ingeladen (met vers gewassen gerief, dank aan Ella en het wasmachien) en naar Assisi gereden. Ook wel best de moeite, al is het maar om te zien hoe er een hele industrie kan ontstaan rond de mystificatie van 1 persoon. En dan bedoel ik Franciscus he, niet den Big Boss van heel de sekte... Die avond bij gebrek aan alternatief terug naar Passignano gereden om te overnachten. 's Avons terug het stadje in en 2 Deense vrouwen tegengekomen, Sofie en Karen, en weer verbroederd natuurlijk. Dag nadien gewoon een beach-day gehouden aan het Lago Trasimeno. Het was weer koeke-heet! Ergens rond de 40°! Ik dacht dat mijn vel ondertussen al wel iets gewoon was, dus over heel den dag mezelf ne keer of drie ingesmeerdat - komt er trouwens toch terug ineens uitgezweet - maar dat had ik toch wat fout ingeschat. Niet echt hard verbrand, maar toch duidelijk voelbaar. En ondertussen zijn we dus weer helemaal bijgeschreven en zit ik aan mijn ontbijt, al is het nu tien uur in plaats van halftien. Plan voor vandaag: een plekske zoeken waar ik online kan en voor de rest weet ik het eigenlijk nog niet. Je leest het wel in mijn volgend berichtje.
Gisteren was ik dus vastbesloten om online te geraken! Nu, het is me gelukt, zoals jullie hebben kunnen lezen. Maar het verliep toch op z'n Italiaans. In Sienna was een McDonalds, en daar hebben ze dus - normaal - altijd WiFi. Maar de McDo in Sienna bestond niet meer. Er was er wel eentje een eindje uit de stad. OK, dan rijden we daar maar naartoe, ik ging op het internet geraken he. Kom ik daar aan, is er inderdaad WiFi maar blijk je een paswoord nodig te hebben om erop te kunnen, en dat kun je enkel krijgen als je een Italiaans GSM-nr opgeeft, en dan SMS'en ze dat door. Ikke daar naar binnen, want ik zou wel niet de eerste toerist zijn met die vraag. Blijkbaar wel, die pipo's van de McDo hoorden het in Keulen donderen. En nee, ze hadden geen paswoord voor gasten, want je moest toch alleen maar een SMS sturen?!? Ja, maar ik heb geen Italiaans GSM-nr! Que?!? ...Niet gelukt dus Verder gereden naar Volterra, op aanraden van B&E. Zeer aan te bevelen stadje, bovenop een heuvel in Toscane. Muy mooi! Mezelf aan de rand van de stad geparkeerd en de stad ingetrokken. Mezelf tenslotte aan een tafeltje gezet voor wat prosciutto con melon en singilieri! Ook zeer aan te bevelen. Ter plekke eens gechecked of er WiFi was, en kijk eens aan! Daarvandaag heb ik dus m'n vorig berichtje gepost. Nog even een grappige Babelse spraakverwarring gehad met de eigenaar van het restaurant die per se Engels wou spreken maar daar eigenlijk niet zo in thuis was. "Many time! You understand?" Eum, no dus. "Many people, many time! You understand?" Euh, sorry, ik snap er nog steeds de ballen van, zeg het eens gewoon in het italiaans. Ik moest dus gewoon lang wachten omdat het druk was De volgende ochtend nog een toerke door Volterra gemaakt en verder gereden naar de Middenlandse Zeekust. Aangekomen ergens rond Marina di Massa en nog eens een camping gepakt wegens wat nood aan hygiëne. Lees: ne goeien douche en een waske doen. Dus zit ik hier nu op de camping, mijne was hangt te drogen en den Arno zingt op den achtergrond Quelqu'un a touché ma femme. Mooi, mooi, mooi, ... Voor zij die van getallekes houden: ik ben nu 23 dagen onderweg, ik heb in totaal 3.700 km gedaan (op de kop af), dus een gemiddelde van 168,28 Km per dag, maar wel met een standaardafwijking van 154,27 (een mens geeft wiskunde of niet he), den auto verbruikt 9,81 l/100Km en ik zit 27% boven m'n budget. Ciao ragazzo e ragazzi!
Ik zit momenteel op een terrasje in Castellane (FR). Dat is ergens aan de Verdon. Na vrijdag wasdag kwam zaterdag rijdag. Ik was vertrokken met het idee om tot de middag te rijden en dan te stoppen. Maar omdat ik langs de kustweg aan het rijden was (Via Aurelia) ging dat niet echt goed vooruit. Ik denk dat je het kan vergelijken met den dijk bij ons aan de kust, al weet ik dat eigenlijk niet zo goed. In alle geval, het vlotte niet echt. Dus ben ik maar wat blijven rijden om toch wat kilometers te doen. Uiteindelijk van 0930 tot 1700 aan het karren geweest en gestopt in een klein bergdorpje, Balestrino, alwaar ik op een parking ben blijven overnachten. Iets gaan drinken in de plaatselijke bar en daar op ne WC gezeten met een uitzicht over de bergen waar ge op een ander zou moeten voor betalen. Ongelooflijk! Na ongeveer een week in Italië kan ik het volgende zeggen over Italianen, zonder te generaliseren natuurlijk, zo zijn we niet. Als er een Italiaan achter u is, met om het even welk vervoermiddel, dan kan het niet rap genoeg gaan. Als hij voor u is, dan kan het niet traag genoeg gaan. Verkeersregels zijn er enkel voor de toeristen die nog niet goed weten hoe het eigenlijk echt moet. Als je iemand ziet met wie je moet bijpraten, dan stop je gewoon in het midden van de weg en begin je bij te praten. Hetzelfde met parkeren, dat doe je gewoon waar je moet zijn, ongeacht of er parkeerplaats is of niet. En verder heb je 10 paar ogen nodig om al die scooters in het oog te houden. Nope, na een week kan ik zeggen: ik hou niet zo van Italië. Alleszins, niet van het Noorden. Umbrië en Toscane vielen best mee eerlijk gezegd. De dag nadien doorgereden naar Frankrijk, weer de Via Aurelia blijven volgen. Rond de middag even Beach Time gedaan in Menton (FR). Daar trouwens nog ne ferme stoot gedaan. Alvorens te vertrekken naar het strand zoals gewoonlijk gechecked of alle deuren vast waren. En toen ik terugkwam gemerkt dat ik m'n raam nog gewoon helemaal had open staan En de netbook, digitale spiegelreflex en iPod gewoon in het zicht he... God beschermt de idioten blijkbaar Vervolgens nog een stukje kustweg en dan via Grasse naar Castellane gereden, over de Route Napoleon. Ook best de moeite. Weeral een paradijs voor motorrijders en ze pakken het er dan ook van. Ongelooflijk veel zin om terug ne motor te kopen Trouwens, Por Que Te Vas van Jeanette is een ongelooflijke driving song met 35° In Castellane mezelf op een camperparking gezet a rato 6 euro voor 24 uur en op het gemakske het dorpje in. Restaurantje gedaan, terrasje, ... Dag nadien (vandaag) naar de Info du Tourisme om een wandelkaart en een toerke van ongeveer 14 km uitgekozen. Vertrokken op 720 meter hoogte en uiteindelijk den top bereikt op 1540 meter. En nu dus een welverdiend terrasje. Plan voor morgen: eerst een cacheke doen hier in de buurt, in de namiddag een paar mooie baantjes doen hier in de Gorges en doorrijden richting Ste Marie de la Mer.
Whateverdag, 22:30. Ik zit nu in les Saintes Maries de la Mer en ik heb net gedaan met eten. The Temptations op de achtergrond en een wijntje bij de hand. Tijd om nog eens wat bij te schrijven, met andere woorden. Waar had ik jullie verleden keer achter gelaten? Net even gechecked, in Castellane blijkbaar. Wat heb ik sindsdien gedaan? Zoals gepland heb ik de dag nadien nog een klein wandelingetje gemaakt naar een kerkje helemaal bovenaan een losstaande rots. Daar lag ook een cacheke, dus dat was rap meegepakt. Dan ben ik rond de middag vertrokken naar les Saintes Maries de la Mer. Maar wel via een paar heel mooie baantjes in de Gorges du Verdon gereden, oa la Corniche Sublime. Echt wel de moeite! Tegen dat ik in de buurt kwam, begon het harder en harder te waaien. Echt smerig hard zelfs. De Mistral dus, in al zijn glorie. 's Avonds aangekomen in SMdlM en op de camperparking gaan staan a rato 9 EUR per dag! Schandalig! (Btw, nu speelt Purple Rain van Zijne Anderhalvemeterigheid...) Naar het strand getrokken en daar een doucheke gepakt. Een mens moet aan zijn medemens denken, niet waar, en nadien het stadje in. Ik wou naar het centrale plein waar iedereen aan het petanquen is, maar toen ik daarnaar op zoek was kwam ik voorbij een barretje waar een livebandje net "Roots Rock Reggae" aan het spelen was. Stop, pintje, nog een pintje, ... De ochtend nadien was het cache-dag. Ik had gezien dat er een cache-reeks was met de naam "Camargue Rallye". Een reeks van 7 caches en een bonus die je door heel de Camargue leidt. Die dus gedaan en telkens m'n TomTom de kortste route laten kiezen. Da's echt wel zalig hier ze. Tractorwegetjes a volonté Leve den Def! Wat de Mistral betreft: die was vandaag even gaan liggen en zou morgennamiddag terug opduiken. Wat de camperparking betreft: toen ik daar 's avonds aankwam zat er geen manneke meer in het kotteke en stond de slagboom open. Dus gewoon binnengereden. 's Morgens zei ik tegen die gast dat ik laat was aangekomen en dus geen ticket had kunnen kopen. Geen probleem, zei de Frans, en hij deed gewoon de slagboom open. Gratuit et pour rien overnacht maw Heel die dag dus kriskras door de Camargue gecrossed en tegen de avond aan, toen ik terug naar SMdlM reed, plots The Bee Gees op de radio met Staying Alive! Sorry, maar met de ondergaande zon links van u boven het meer gaat zelfs den hardste hardrocker (ja, gij Claessens) dan uit den bol ze! Keizalig. Trouwens, over driving songs gesproken: ook I chase the Devil van Max Romeo is zeer aan te bevelen bij temperaturen van boven de 30°! Verder heb ik vandaag jammer genoeg mijnen digitale spiegelreflex laten vallen en dat is'm niet goed bekomen. Was niet echt voorzien in het budget, maar ook mijn vakantiegeld van 't school niet, dus dat heft mekaar wel op. Nu we toch over stomme stoten bezig zijn. Toen ik daar die ene dag mijn raam helemaal had laten openstaan, was ik ook ergens gaan tanken. Gestopt en gemerkt dat ik daar niet met mijn kaart kon tanken, dus verder gereden. Een uurtje verder nog eens geprobeerd om te merken dat ik mijne naftstop op de vorige plek had laten liggen... Toch niets speciaal gepland, dus terug naar ginderoechter, naftstop van de pomp pakken en terug verder tuffen... Plan voor morgen: eerst te voet de twee resterende caches van de reeks doen waar ik met den auto niet geraakte. Omdat de baan gewoon afgesloten was en er nu stieren stonden, anders geraak ik daar natuurlijk wel met den Dikken Def En nadien de final doen en dan richting Carcasonne bollen. Nadien de Pyreneeën van Middelandse Zee tot Atlantische Oceaan en dan meeting met de Lucas.
Voila, bij deze zijn jullie weer helemaal bij. Tot de volgende! P
Hoi, hoi. Het is weer eens een tijdje geleden dat ik jullie geupdated heb (geloof het of niet, maar zo moet je dat blijkbaar schrijven), dus we zullen ons best nog eens doen. Momenteel zit ik in een piepklein dorpje (een huis of vijf) in de Pyreneeën. Ik zit IN de auto want buiten is het redelijk aan het regenen. Ik wist eerst niet goed meer wat het was, maar toen herinnerde ik het me. Maar al bij al heb ik nog geluk gehad, want ik was buiten mijn potje aan het koken toen het serieus begon dicht te trekken. En net toen ik de spaghetti aan het afgieten was, gingen de sluizen open. God beschermt zijn idioten, blijkbaar... Verleden keer zat ik nog in les Saintes Maries de la Mer. De dag nadien ben ik, zoals gepland, eerst te voet nog een cacheke gaan zoeken. Jammer genoeg niet gevonden, maar da's eigenlijk niet zo erg. De wandeling heb ik toch gehad, en daar is'm het om te doen uiteindelijk. Nadien ben ik vertrokken richting Carcasonne. Een dikke 20 Km ervoor ben ik gestopt in een klein dorpje, Puichéric. Een fleske wijn ingeslagen, eten gemaakt, boekske gelezen, ... Chillen, gelijk de jeugd pleegt te zeggen. Het enige wat wat minder chill was, was het feit dat het weer serieus was beginnen waaien. Zo hard zelfs dat m'n brood gewoon van tafel waaide als ik het niet vasthield en dat m'n stoel telkens omverblies als ik er af ging. 's Avonds ging die wind gelukkig toch wat liggen zodat ik nog rustig heb kunnen slapen. De dag nadien Carcasonne bezocht. Een prachtige vestingstad. Echt de moeite! Als je daar ooit in de buurt komt, het is de moeite om een omweg voor te maken. En dat te bedenken dat ik daar een jaar of 10 geleden gewoon ben doorgereden tijdens een andere Ronde van Frankrijk zonder te beseffen wat een schat dat daar was... Na mijn bezoek aan Carcasonne doorgereden naar een klein campingske in de Pyreneeën dat mij was aanbevolen door collega Karo. Via een prachtige weg (Gorge de St Georges) daarnaartoe gereden: een weg op de bodem van een kloof die kronkelend de rivier volgde. Maar op het laatst moest ik te veel tegen de zon in rijden, wat ik redelijk vermoeiend vond. Dus ben ik maar gestopt ergens op die weg (in Gesse) aan een petanqueveldje dat niet gebruikt werd. Voordeel: petanqueveldjes liggen meestal perfect horizontaal De dag nadien (we zijn zaterdag ondertussen) ben ik dan doorgereden naar het gezellig campingske. Gestopt in St-Louis om inkopen te doen. Bleek ook een leuk vestingsstadje te zijn. Rond de middag dan aangekomen aan de camping. En Karo had inderdaad gelijk: een zalig plekske gewoon. Gesticht ergens in de jaren '70 door een overgewaaide Belg (een Wouters blijkbaar ) in volle hippie-periode. Ze maken geen reclame dus iedereen die daar is, die heeft het van iemand gehoord. Het zit er vol Belgen maar "vol" is reletief. Ik denk dat er slechts een tiental tentjes op de wei stonden. Diezelfde avond kookten de zussen/eigenaars paella en ben ik rustig mee aan tafel geschoven. Nog kennis gemaakt met een tof Zwitsers koppel: Marcus en Reinhilde, die al een maand of twee onderweg waren met een omgebouwd VW-busje. Heel toffe mensen weeral. De dag nadien op de camping gebleven. Ik was m'n Petzl al een paar dagen kwijt en ik besloot om de auto eens helemaal ondersteboven te halen om dat ding te zoeken. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om er ineens eens met de vod door te gaan. Ons moeder zou fier zijn... Auto gekuist, Petzl gevonden en dan was het terug chill-tijd. Op een uurtje van de camping liggen natuurlijke warmwaterbronnen. Dus ik daar naartoe met de bedoeling om het er eens goed van te pakken. Mooi wandelingtje door het bos, met een paar ferm vergezichten ondertussen. Tijdens de wandeling kwam er ineens een jonge roofvogel (merk en type onbekend) over mij over vliegen. Hij had me niet gezien en landde in een boom op slechts een meter of vijf van mij! Een tijd op blijven staan kijken, en toen ik uiteindelijk mijn camera wou pakken, toen merkte hij me op, strekte zijn vleugels en zweefde weg... Show! Aan de bronnen aangekomen, en daar zat een ouden hippie. Rond de 60 blijkbaar maar hard geleefd want hij zag er minstens 70 uit. Maf: zo een oude vent die daar in zijne pure rondloopt, nen joint rolt en beleefd aanbiedt, die nen boom begint te knuffelen, ... Maar de mens leek zich goed te amuseren. Goei stuff in den joint waarschijnnlijk Toen begon het ineens te overtrekken en hoorde ik het donderen. Het kwam maar dichter en dichter en omdat ik een uur van de camping afzat, heb ik dan maar rap m'n biezen gepakt. Het onweer is tenslotte uitgebleven, maar er kwam wel een serieuze mist opzetten vanuit de zee. Temperatuur een flink pak naar beneden, zelfs wat regen er bij... DIe avond tijdens het koken in de gemeenschappelijke keuken nog een fijn Belgisch koppel leren kennen: Brecht en Ellen, uit Deurne. Die avond is geëindigd met een kampvuur, veel verbroedering en veel wijn... De ochtend nadien (zonder koppijn, de kwaliteit van de wijn was blijkbaar best OK) terug alles ingepakt om verder de Pyreneeën te doen. Richting Andorra gereden, nog steeds in de mist. Er hing bij momenten zelfs zoveel mist in de passen dat je nog maar amper kon zien of het nu naar links of naar rechts was. Dan ben ik maar op't t gemakske achter ne camion blijven hangen. Voorbij steken ging toch niet en die camion was makkelijker te volgen dan de baan Op een gegeven moment een hoge pas overgestoken (2400 m) en nadien zaten de wolken terug op hun juiste hoogte. Het is dan stilaan terug netjes warm beginnen worden. Ik ben ondertussen namelijk zo ver dat ik nen dikke frak aandoe als het onder de 25 graden komt. Op het eind van de dag gestopt ergens in het boerengat waar ik nu zit, beginnen koken, en de rest weet je dus...
OK, het vorige postje heb ik nog steeds niet online kunnen zetten, maar toch begin ik al aan het volgende. Plan: zodadelijk Reinosa (SP) binnenrijden en zien of het internetcafé dat gisteren gesloten was, vandaag open is. De dag na het koken-vlak-voor-de-regenbui zag mijn plan er als volgt uit: rijden richting Picos tot ongeveer 15:00 en dan rustig de voeten omhoog met een boekske. Strak plan! Al zeg ik het zelf. Rond 15:00 was het echter serieus aan het waaien. Zat ik weer in een trekgat tussen 2 bergketens? In alle geval, ik dacht bij mezelf: ik rij even door tot het gedaan is met waaien. Rond 18:00 ben ik dan uiteindelijk toch maar gestopt terwijl het nog steeds serieus aan het waaien was. Weer van het niveau: de stoel waait weg als ik er niet op zit. De eerste eventuele slaapplaats die ik checkte, had te weinig bescherming tegen de wind. Maar toen zag ik plots een gier voor mij vliegen. Ik volgde hem omhoog en ik zat begot in een kolonie!!! I kid you not: overal rond mij waren zeker 50 gieren aan het rondvliegen op zoek naar voedsel. Ongelooflijk zicht!!! Toch maar iets verder gereden. Een mens wil zijn eten niet riskeren, die beesten zijn tenslotte groot. Iets verder gestopt op ongeveer een kleine kilometer van de weg, in de vlakte van Aragon, op ongeveer 20 Km van het dichtsbijzijnde dorp. Helemaal alleen op de vlakte! Gekookt en genoten van de zonsondergang. 's Nachts geslapen zonder mijn verduistering op te hangen, er was toch niets of niemand in de buurt, en zo kon ik de sterren nog mooi zien ook. 's Ochtens wakker geworden bij zonsopgang. Redelijk indrukwekkend. Slaapplaats: Santacara, of Santaclara, dat wil ik kwijt zijn. Die dag was weer een rijdag richting Picos. Het rijden was best fijn en het weer was toch niet geweldig dus ik heb eigenlijk een pak meer kilometers gemaakt dan de bedoeling was. Gestopt ergens halverwege een berg tussen Reinosa en de Pico de tres mares. Nu op zoek naar een internetcafé, dan de Pico bezoeken en dan verder naar Potes waar ik afgesproken heb met de Lucas.
In tegenstelling tot de vorige berichtjes is dit weer een echt online berichtje. Ik zit nu thuis, en het regent begot! En ik heb besloten om het laatste berichtje van mijn vakantieblog vandaag te schrijven. Toen ik jullie verleden keer achterliet, was ik op weg naar de Picos waar ik met de Lucas had afgesproken om wat te gaan bergwandelen.
Zo gezegd, zo gedaan. En in Potes zijn we mekaar tegengekomen. Wel grappig eigenlijk. De eerste dag van mijn vakantie was ik hem toevallig nog tegengekomen toen ik in Herentals de autostrade opdraaide richting Oostenrijk en een paar weken later zien we mekaar terug
Vlak voor ik vertrok ben ik trouwens nog naar een skigebied gereden en daar met den auto even over de pisten gereden Het stomme was wel dat ik van Punta la Reina, waar ik zat, ongeveer 150 Km moest rondrijden naar Potes, waar we hadden afgesproken omdat daar blijkbaar geen wegen tussen lagen...
De dag nadien was het plan om rustig in te wandelen, maar het zijn uiteindelijk toch nog 20 Km geworden. De dag daarna, zaterdag dan, wilden we naar Fuente Dé rijden om daar de kabellift naar boven te nemen en dan via de wandelwegen terug naar beneden. Maar ik moest nog langs de dokter en de apotheek voor antibiotica (mijn tandontsteking begon weer op te spelen) en toen we uiteindelijk in de namiddag aan de kabellift aankwamen, bleek daar dat we nog eens ongeveer 2 uur zouden moeten wachten vooraleer we naar boven konden. Daar de 4 uur terugtocht nog eens bij en het zou te laat worden. Dus zijn we maar in het dal gebleven en hebben we een andere tocht gedaan. Toch nog 25 Km gedaan die dag.
De dag des heren is een rustdag, en zo ook voor ons. Maar halverwege de namiddag kregen we toch weer de kriebels en zijn we naar een abdij gewandeld die we konden zien liggen vanaf de camping. Onderweg zagen we een wegwijzer naar de Héremitage van San Pedro en zeg nu zelf, met zo'n naam, dat kan je niet laten liggen he Maar die San Pedro was toch een goede klimmer want op 700 horizontale meters hebben we er ongeveer 350 verticale gedaan. Reken zelf maar uit!
Maandag dan zijn we vroeg vertrokken naar de kabellift in Fuente Dé en nu was er geen wachttijd. Het was wel zeer bewolkt in het dal, maar de kabellift bracht ons tot boven de wolken. PRACHTIG zicht
Dinsdag zijn we naar een nieuw stukje van de Picos gereden en hebben we een lange tocht door een vallei gedaan. Ongeveer 3 uur heen en 3 uur terug. De terugweg stond aangegeven 3h25 te duren, maar we hebben er nogal stevig de pas in gezet (afdalen a la randori ;-)) en we waren op minder dan 2h terug
Woensdag tenslotte hebben we eindelijk ons plan eens kunnen volgen en hebben we rustig uitgewandeld. De toeristische route, zeg maar. Maar dat deed wel eens deugd, eerlijk gezegd.
Donderdag zijn onze wegen terug gesplists en zijn we huiswaarts vertrokken. Die nacht is het trouwens enorm beginnen regenen, waardoor het wandelen toch voorbij was. Die dag ben ik tot in de Landes gereden waar ik op een truckstop ben blijven slapen. 's Avonds stond ik daar zo goed als alleen, en toen ik 's nachts wakker werd stond het daar ineens bomvol. Weird! Vrijdag dan heb ik echt heel de dag gereden, van 0930 tot 2400. Ik was zelfs van plan om ineens door te steken tot thuis, maar door Parijs te mijden zat ik in het midden van het platteland en het is daar zo donker als ik-weet-niet-wat! Dus toch maar richting autostrade gereden kwestie van iets te zien. Na verloop van tijd op de autostrade aangekomen maar na ongeveer een uurtje toch beseft dat ik veel te moe was om door te rijden. Op die ene dag zou het ook niet meer aankomen. Dus weer overnacht op een truckstop en de dag nadien, zaterdag, ben ik dan rond halfnegen vertrokke en rond twee uur 's middag eindelijk thuis gekomen na 45 dagen
Toen ik een tijdje thuis was, wou ik een glas pakken om mezelf wat drinken in te schenken en ik moest begot nadenken waar ik m'n glazen had staan
Ik zit nu in Split, en ik heb in het internetcafé een half uurke internet gekocht. En dus heb ik al mijn offline berichtjes even online gezwierd.
