Mijn eerste officiële dag als gepensioneerde.

Ik ben pas 61. Ik heb nog geluk, zeggen ze. Geluk dat ik nu al mag stoppen met werken. Dankzij een overgangsregeling voor ambtenaren hoef ik niet tot mijn 65 of godbetert 67 mijn tanende energie aan een werkgever op te offeren.

Maar waar kan ik mijn resterende levenslust dan wel aan wijden? Voorlopig heb ik wat dat betreft vage plannen en activiteiten die als wrakstukken van mijn gezonken carrière met de golven van het toeval op het strand van de alledaagsheid aanspoelen.

Verstand op nul en zien wat de dag brengt is vandaag mijn motto.

Hoewel ik graag uitslaap, sta ik om acht uur al gezwind op. De zon is van de partij en de temperatuur is nazomers. Ik eet mijn dagelijkse glutenvrije granola op het terras met op de draaitafel “Cocker happy”, een lp uit jaren 60 van Joe met zijn schuurpapieren stem die zelf niet lang van zijn pensioen heeft kunnen genieten. Als 70-jarige begaven zijn longen het nadat hij ze vijftig jaar mishandeld had met veertig sigaretten per dag. Dat zal mij niet overkomen. Kanker kan ik altijd krijgen, maar niet door sigaretten. 

Hoe dan ook, nummers als Feeling alrighten Something’s coming ongeven me een extra shot goed humeur.   

Terwijl ik in de slaapkamer in een short en t-shirt spring, valt mijn oog op een zwarte veeg die al meer dan een jaar de muur boven de kleerkast ontsiert. Basta! Ik grijp eindelijk in. Na tien minuutjes zijn niet alleen die veeg, maar alle moordsporen op nachtelijke muggen uitgewist.                 

Op de fiets hoest ik de laatste fluimen op van een venijnige zomergriep die me tijdens de derde hittegolf van 2019 aan mijn bed gekluisterd hield. Ik besluit naar het Groen Kwartier te rijden, de voormalige legerkazerne die tot verkeersvrije woonzone werd omgebouwd. Ik nestel me in Caffènation, een hippe koffiebar in het Pakt-complex.

Op mijn smartphone tokkel ik mijn bevindingen over de koffie en het etablissement. In een bevlieging heb ik namelijk besloten een blog te beginnen over de kwaliteit van de cappuccino in een eindeloze reeks Antwerpse koffiebars. Zo, mijn eerste pensioenproject is gelanceerd…