|
Vanmorgen om 7 uur vertrokken met een goed gevoel want ik had goed geslapen. Ik zou naar gewoonte na 5 km stappen wel een stop maken om Iers te eten en te drinken. Maar al gauw kwam ik bedrogen uit want de casino Frances is niet de camino Norte. Vanaf de eerste meters werd mijn conditie getest bij wijze van een sterke klim. Was dat heftig en het bleef maar duren. En het ergste van al was, er waren geen alberques,eet- en drinkgelegenheden te bespeuren, helemaal niets. Na een goeie twee uur zag ik wonder bij wonder een drankautomaat. Met veel plezier ploftte ik 2 euro in dat ding maar ik kreeg niks terug voor mijn geld, kurkdroog stond hij. Op zo een twintig meter afstand stond er een bejaard boertje, het leek achteraf alsof God 1 van zijn apostelen had uitgezonden. Ik vertelde hem het voorval en hij nodigde mij uit om met hem mee te gaan. Na zowat 300 meter kwamen we bij een minuscul huisje dat hij met een kolossale Romeinse sleutel opende. Ik wist niet wat ik zag een totaal ingerichte bar met een tap, koeling tafels en stoelen etc
Hij presenteerde mij een frisse cola. Toen hij zag dat ik een lege drinkbus had kreeg ik een tweede. Uit onze tweetalige gebarentaal bleek dat hij in San Sebastian woonde maar dat hij regelmatig naar daar kwam omwille van zijn moestuin
die hij daar had. Uitgerekend vandaag kwam hij prei zaaien. Toen ik hem wilde betalen weigerde hij mijn gift en presenteerd hij mij een flink stuk chocolade maar gezien de weersomstandigheden (ca 27 graden) leek mij dat geen goede optie.Na een muchos gracias ben ik daar maar vertrokken naar Zarautz. Een helse tocht is het uiteindelijk geworden met een moeilijke en uitputtende afdaling. Ik dacht het eerste beste terras is het mijne. Na 7 uur stappen plofte ik neer op een houten bank op een relatief primitief terras.in het begin zat ik daar alleen en had ik er een niet zo goed gedacht van maar ik werd enorm verwent. De dienster had het wel door dat eten en drinken zich opdrongen. Na mijn serveza grande bracht ze mij een enorme salade mixta (sala,tomaat.een ei,olijven,asperges en tonijn) met een volledige fles wijn en een half stokbrood en dat terwijl ik gewoon een menu del dia had gevraagd. Vervolgens kreeg zowat 300 gr vis met gebakken aardappelen en een coctail saus. Als toetje kwam er nog een tarte de queso. Heel het zootje kostte normaal gezien 14 euro incl de toeslag voor de vis. Ze wist me te vertellen dat ze voor pelgrims een uitzondering maakte en dat ik maar 11 euro (!) moest betalen. Toen ik haar een fooi wou geven van 2 euro stak ze die prompt in mijn schoen voor het goede doel. Ongeloolijk toch,zoiets kan je U bij ons niet voorstellen denk ik. Uiteindelijk ben ik rond de klok van drie uur aangekomen in Zarautz. In de gids was deze tocht aangekondigd als een makkelijk parcour. Als dat zo is dan staat er mij de komende dagen of weken nog heel wat te wachten. Daar ik opde camino frances een gemiddelde had van 4,50 kmper uur dan had ik vandaag een gemiddelde van 2,7 km. Een ding is me weer duidelijk geworden dat die mensen die niks of weinig hebben o zo gelukkig zijn als ze iemand kunnen helpen en iets kunnen weggeven. Even later kom je dan in de big city waar niets anders primeert dan geld verdienen met de nodige frustratie en opgewondenheid bovenop. Een schril contrast toch wel.
En nu is mijn batterij helemaal leeg en ga ik onder de dekens.
Tot morgen wellicht.
|
