|
Vannacht na een lange tijd weer eens mijn onderkomen gezocht in een albergue. Ik had een kamertje van 4 met drie amerikanen waarvan 1 tijdelijke snurker. Het slapen viel wel mee maar toen ze vroegen vanwaar ik was viel de communicatie stil. Ze hadden het niet zo gesteld op de belgen geloof ik. Ik ben dan maar alleen het stad in getrokken om pulpo (octopus) te gang eten. Het werd een gezellige bende met 3 Portugese meiden die pas hun eerste camino dag hadden beleefd. Ze hebben dan ook uitvoerig gebruik gemaakt van mijn ervaring en mij hiervoor rijkelijk bediend met wijn. Op mijn tocht viel er maar 1 noemenswaardig feit te vermelden. Toen ik een kerkje passeerde dacht ik dat de mis bezig was. Het was echter een Corsicaanse pelgrim die met veel overgave een lied stond te zingen. Ik kreeg er echt kippenvel van en bij het buitengaan moest iedere pelgrim naar zijn zakdoek zoeken. Het was echt aangrijpend.
Ik heb die man om de tekst gevraagd en hij gaat het mij vertalen en mailen. Vanavond heb ik een goed pensionnetje, nogal primitief maar wel rustig en morgen gaan we beginnen aan de laatste 50 km naar Santiago.
Tot dan
Marnix
|
