Het weer is omgeslagen en vandaag veel regen en onweer. De vooruitzichten melden niet veel goeds. Wordt koud en winderig. Dan toch de winter die zijn weg gevonden heeft, net zoals thuis in België.
De In-service training is al aan dag twee, en donderdag trek ik dan vermoedelijk verder naar Peja. Slechts twee Belgen daar, samen met een vijfendertig andere internationals. Dat zal toch weer een serieuze aanpassing worden. De groep waar we tot nog toe de Check-in, Induction training en In-service training mee hebben gedaan, valt zo uit elkaar. Maar we zien elkaar vlug weer terug, tijdens vergaderingen en uitstappen.
Ik geef nog enkele foto's mee, zo kunnen jullie een beeld vormen van de omgeving.
Na een vlotte transfer zijn we eindelijk in het missiegebied aangekomen. "Pristina". We werden prima ontvangen door ons contingent en 's avonds werd er uitgebreid kennis gemaakt en informatie uitgewisseld.
Alles wat we aan info al hadden van de collega's die al ter plaatse waren, klopt als een bus.
Laat ons zeggen dat het een "Speciaal" land is, in volle ontwikkeling.
Het is hier nog uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar, al zijn de nachten toch al ferm friskes.
Ons hotel is niet direct de Hilton, maar slecht is het zeker niet. Het ontbijt is wat pover (en niet al te vers), maar in de stad kan je je buikje goed rond eten voor een zéér democratische prijs. Als je, alles inbegrepen, 10 euro hebt betaald, heb je al in de duurdere resto gegeten.
Binnen enkele dagen hoop ik bij een landgenoot te kunnen verblijven tot ik kan verder trekken naar Peja. Daar zal ik dan pas kunnen beginnen te zoeken naar een eigen woning. Dat zal iets voor na 25 november zijn.
Foto's en verdere informatie is voor ietske later. Groetjes en tot een volgende. Tung !!!
Deze zijn toch wel gekomen om het één en ander te regelen.
Elke dag valt er wel iets te doen.
Memo's maken is eigenlijk onnodig want na enkele dagen zijn ze zo onoverzichtelijk vol gekribbeld, dat je opnieuw moet beginnen.
Het is wel een grote luxe om informatie te kunnen bekomen van collega's die al ter plaatse zijn, of die net EOM (End of Mission) zijn.
De volgende weken zitten al goed volgeboekt met allerhande afspraken en verplichtingen, maar ik ga toch wat tijd reserveren om nog wat te genieten van de alledaagse dingen. Vanmiddag een ferme portie Belgische friet met stoofvlees naar binnen gewerkt. Mmhhh!!!
Genoeg calorietjes opslaan om de koude winter te kunnen trotseren.
Vroeg of laat moest het verlossende bericht in de mailbox vallen.
En ja, vandaag is het zover.Eindelijk een beslissing, and the winner is:
"Eulex Kosovo", als Advisor for KP ROSU. Regional Operations Support Unit.
Nu wennen aan het idee dat de valiezen moeten worden gepakt, nog een heleboel administratieve rompslomp door spartelen, en nog duizend en één zaken regelen. Maar dat hoort er nu éénmaal bij.
Omdat ik zo nu en dan een tijdje van huis ben om mijn boterham te verdienen in den vreemden, lijkt het me handig om via deze weg het thuisfront op de hoogte te houden. Dit onder de vorm van een dagboek, met de nodige foto's.
Nog even wachten op het verlossende telefoontje, en het avontuur kan beginnen.
Dat is mooi meegenomen. 
