Wie niet van Beer Bars houdt (en de bijbehorende barfines wil uitsparen), dient uiteraard iets te verzinnen om aan zijn vlinder voor de nacht te geraken. Moeilijk is dat niet, gelegenheden zat. Een goede optie is de Marine Bar & Disco, één van de oudste bars van Pattaya. De naam dankt het aan de US Marines, die ten tijde van de Vietnamoorlog, naar hier kwamen voor een beetje R & R. Het trekt een zéér gevarieerd publiek aan maar vooral een grote schare "freelancers" die na hun dagtaak in een kapsalon of eettent op zoek zijn naar een extra bijverdienste. Zoals mijn vriend Tettenman zegt, "hier gaat het vooruit". Meestal volstaat één schalkse blik om de aandacht te trekken van een bevallige deerne. De Marine Bar vindt je in Walking Street, net naast Jenny Star Bar. Neem de roltrap naar boven en je bent er. Succes!
Een item dat niet in de bagagekoffer mag ontbreken is een korte broek met brede pijpen. De meesten onder ons zien zo'n broek als het ideaal middel om de hitte te bestrijden maar ze is vooral zéér praktisch om dragen bij een bezoek aan Soi 6, of Soi Fuck, zoals mijn vriend "Tettenman" weleens lachend deze straat 6 noemt, alvorens zich in gestrekte draf in die richting te begeven. Zodra de broek met brede pijpen om zijn lenden verschijnt weet ik hoe laat het is
Géén bareigenaar die me zal tegenspreken als ik zeg dat de konkurentie in Pattaya ongenadig is. Bij Lennies hebben ze dat goed begrepen. Hoewel de ligging van hun bar (achteraan in Soi Diamond) niet denderend is, weten ze toch gemakkellijk stand te houden. De bazen, Paul en Manfred, houden de drempel om parties te houden, bewust laag en kunnen zo op een vast (en trouw) publiek rekenen. Op 4 november ll. hield ene Sparky er een "Sexy Nurses Party" waarbij de aanwezige hostesses voor de gelegenheid in een verpleegsters outfit gestoken werden. Op de foto, die later werd genomen, staat Lennies A-Team, bekend om hun Lennies sandwich. Wie de zaak wil bezoeken kan alvast de namen van dames uit het hoofd leren, de ontvangst zal er alleen maar hartelijker door worden. V.l.n.r. Meow, Yu, Na en Tam. Meer op: http://www.lenniespattaya.com
Wie Pattaya bezoekt weet dat lichte kledij aangewezen is en dat sommige dames er een aparte kledingstijl op na houden. Toch weten ze de ervaren bezoeker af en toe nog eens te verrassen. Zoals hier, het olijke duo van Secrets Bar, die hun jeansrokje voorzien hebben van een horizontale rits. Daar waar de verticale rits bij ons mannen louter een praktische functie heeft, is deze rits eerder een amusante gimmick om op lauwe avonden er meteen de sfeer in te krijgen. Krijg ik wat weinig aandacht van het aanwezige mansvolk? Géén nood, de rits gaat open en geheid zullen er dan wel mannen zijn wiens ogen zullen afdwalen van hun gesprekspartner of drankje. Al worden we niet echt wild van het ondergoed van de dame links op de foto
Elke avond is het in Walking Street even druk als op de lokale jaarmarkt. Al slenterend en zigzaggend dien je je een weg te banen door de menigte die op zoek is naar wat avondlijk vertier. Net voorbij de disco Lucifer stokt de bonte stoet gegarandeerd. Daar bevindt zich namelijk de Russische gogo bar, Galaxy. Die hebben er wat op gevonden om de aandacht te trekken. Drie meter hoog boven het voetpad heeft men een glazen kooi geplaatst waarin men om het kwartier één van hun danseressen injaagt. Vooral onze Japanse en Koreaanse vrienden blijken er dol op te zijn. Er zijn namelijk niet zoveel blonde vrouwen in Azië. Omgekeerd zijn ze ook dol op de Japanners, want alleen die blijken kapitaalkrachtig genoeg te zijn om de exorbitante lapdance prijzen te betalen. Wil u toch persé de zaak in, kom dan achteraf bij ons niet janken
Wie de woorden Private Dancer hoort, denkt meestal aan het gelijknamige succesnummer van Tina Turner. De regelmatige bezoeker van Thailand weet ook dat het een on-line boek is geschreven door Stephen Leather. Het handelt over de avonturen van Peter, een schrijver van reisverhalen, die verliefd wordt op Joy, een danseres uit een gogo bar van Bangkok. De on-line versie, werd reeds 60.000 ! maal gedownload tijdens de afgelopen vijf jaar. Na vele verzoeken heeft men eindelijk het verhaal in boekvorm gepubliceerd. De paperback versie is te verkrijgen aan 390 baht (ISBN 9749275535). Een passage...
"I don't know if it was love at first sight, but it was pretty close. She had the longest hair I'd ever seen, jet black and almost down to her waist. She had soft brown eyes that made my heart melt, long legs that just wouldn't quit and a figure to die for. She was naked except for a pair of black leather ankle boots with small chrome chains on the side. I think it was the boots that did it for me."
Wie van plan is zich in het nachtleven van Thailand te storten leest maar best eerst het boek, het kan je een hoop ellende besparen. Aardig weetje, de dame op de cover van het boek is de topdanseres van Bar Angelwitch in Nana Plaza, Bangkok.
Een Coyote dancer? Zegt u dat iets? Neen? Mij wel, maar pas sinds begin vorige week, na een bezoekje aan een nieuwe zaak in Walking Street. Het blijken danseressen te zijn die door sommige bars ingehuurd worden om er de sfeer in te brengen. Meestal dansen ze gewoon op een hoek van den "toog" of in sommige gevallen, een daartoe speciaal gebouwd "eilandje" in de zaak. In tegenstelling tot de go-go danseressen zijn ze zediger gekleed. Een hip topje, een minuskuul shortje en zwarte lederen "fuck me" boots behoren tot de standaard uitrusting. Dansen doen ze in "free style", géén paalwerk of opgelegde kuur door de huischoreograaf dus. Wie ze aan het werk wil zien hoeft zich naar de onlangs geopende Secrets Bar in Soi 14 - Walking Street te begeven, ambiance verzekerd
Op zaterdag neemt de Belg zijn bad. En in Pattaya wil ik daarop géén uitzondering maken. Dus stapte ik op 11 november de coffeeshop van een bekende Body massage zaak binnen. In mijn broekzak stak, buiten de nodige Bahtjes, mijn Sony Ericcson mobieltje mét camera. Ik neem nl. graag een fotootje van mijn badgenote als souvenir. De eerste maal in 2004, had ik nog een analoge camera mee, 't was nadien verdomd lang wachten op de afdrukken. In 2005 had ik al een digitaal toestel en nu dus mijn mobieltje. En dat dure ding bewees eindelijk voor de eerste maal zijn volle nut. Toen ik net haar foto genomen had, haalde ze uit haar tas, haar eigen mobieltje, een nagelnieuwe Nokia N 70. Ze verzocht me de Bluetooth functie aan te zetten en straalde draadloos 2 foto's vanuit haar mobieltje naar de mijne. Het resultaat ervan ziet u hiernaast afgedrukt, het gunt ons een uniek kijkje in de kleedkamers van de Sabai Room. Lang leve Bluetooth!
Soms gebeurt het wel eens, dat een halfdronken "Farang" lady zich in een plotse opstoot van zinsverbijstering zich aan de "paal" waagt. Meestal zijn het genante vertoningen waarbij de aanwezige mannen beleefd het hoofd wegdraaien en wachten tot de dame in kwestie weer tot haar zinnen gekomen is. Niet deze maal echter, de dame die zich hier aan de paal waagt, wist van aanpakken, deed het zelfs beter dan haar geoefende Thaise collega's die bewonderend toekeken. Ze had er zichtbaar genoegen in van het aanwezige mansvolk te bespelen en flirtte gewillig met mijn cameraatje, ze deed het zo goed dat ik er haar van verdenk, van ergens in een ver verleden, mooie sier te hebben gemaakt in een nachtclub ergens in het voormalige oostblok. De gentleman in mij vroeg dat achteraf natuurlijk niet, maar haar foto zet ik wel lekker op mijn blog
Pattaya krijgt iedereen op de knieën. Zelfs onder de expats, die toch de valkuilen zouden moeten kennen, vallen er eens slachtoffers. De hitte, het slaaptekort, het testosteron dat haast dagelijks door het lichaam giert vanwege de leuke meiden, en de overcomsuptie aan alcohol zijn een "dodelijke" mix. . Ook al ben je gehard en fysiek helemaal in orde, vroeg of laat ken je een zwak moment, en laat dat nu net op de belangrijkste avond van het jaar gebeuren, wanneer er tientallen getuigen zijn We moeten toegeven, hij heeft zich kranig verweerd als een aangeschoten leeuw bij wie men één of ander slaapmiddel in de bil geschoten heeft, maar toch kwam het moment waarop het licht uitging. En natuurlijk kennen je drinkebroers op dat moment geen schroom om deze "stroompanne" vast te leggen .
Jenny Star Bar is een buitenbeentje in Pattaya. De aanwezige meiden in de bar zijn nl, Kathoeys, omgebouwde mannen. Bij ons zie je amper (op Guido Belcanto na) transseksuelen in het straatbeeld, in Thailand, en zeker in delen waarin nogal wat prostitutie is, zijn ze een algemeen aanvaard fenomeen. Blijkbaar heeft de grotere tolerantie tegenover deze ladyboys, zoals ze ook wel genoemd worden, te maken met het geloof van de Thai's, het boeddhisme. Vaak lopen ze heen en weer net voor de bar en poseren maar al te graag voor de lenzen van de verbaasde toeristen, die amper kunnen geloven hoe deze ladyboys er vrouwelijker kunnen uitzien dan echte vrouwen. Voor wie bang is misleid te worden, kunnen we enkele tips geven, kijk naar de handen en voeten, en luister vooral naar de stem, de ultieme weggever, een plastisch chirurg kan daar niks aan veranderen.
Telkens wanneer ik in Thailand ben, zal ik niet nalaten van meerdere bezoeken te brengen aan een massageshop. Het is voor mij een puur genot om mij twee uur lang, volledig over te geven aan de talenten van een professioneel geschoolde masseuse. Bij Relax (zie foto) hebben ze er zo een paar. Pat, de dame die mij vandaag onder handen nam, heeft een stel stevige vingers en kneed mij haast in stukken. "I work farm in Korat, have strong hands". Meermaals zit ik dicht tegen de grens van wat ik kan hebben, maar bijt door, want de fiere farang wil niet onderdoen voor de Thaise mannen die dit van jongs af aan gewoon zijn. Morgen sta ik gegarandeerd vol blauwtjes.....
Elk jaar, de eerste vrijdag van november, wordt in de Atlantic Bar de Seventies Party gehouden. Het is een dag waar zowel de Farangs als de hostesses naar uitkijken. Het is voor de meiden de gelegenheid om even uit de dagelijkse routine te ontsnappen. Vandaag géén strak sexy kleedje, of klassevolle avondjurk, maar wel een seventies pakje voor hen speciaal uitgekozen door de zaak. De meiden vinden de verkleedpartij geweldig! Het is ook de gelegenheid om vriendinnen, die het nachtleven de rug toegekeerd hebben, nog eens te begroeten. Want ook die willen het feestje niet missen. Na twaalven wordt er zelfs plaatsgemaakt voor een dansvloer en gaat iedereen uit de bol op nummers van, jawel, Barry White, Boney-M, Bob Marley en zelfs Abba . Even kunnen de meiden de druk van hun werkomgeving vergeten, ik gun het ze van harte!
Halloween is een fenomeen dat zijn oorsprong heeft in de Verenigde Staten. Als je weet dat nogal wat bezoekers van Pattaya uit de U.S.A. komen dan hoeft het géén verwondering te wekken dat er op 31 oktober in haast elke Soi (straat) wel een Halloween Party gehouden wordt. Het is zelfs zo ver gekomen dat de eigenaars onderling met elkaar afspreken en de data spreiden. Zo kan je vanaf 28 oktober tot en met 1 november in verschillende bars Halloween vieren. Zou ik er nog snel ééntje meepikken?
In Thailand kan je véél en goed eten. De Thai's eten de ganse dag door. Niet hele borden maar kleine hapjes. Haast overal zie je kleine karretjes die elke dag weer naar dezelfde plek geduwd worden. Vaak zijn het familiebedrijfjes waar de taken netjes verdeeld worden. De recepten worden van generatie op generatie overgedragen en meestal ter plekke bereid door de dames van de familie. Diegenen die goed geboert hebben, zijn er in geslaagd van een restaurant te bouwen. Zo ook mijn vriend op de foto, zijn naam (ook dat van zijn restaurant) weet ik nog steeds niet, maar zijn eten is goedkoop en bovendien erg lekker. Elke nacht tot 3u is hij in de weer met zijn klanten op de parking van de Triangle Club (naast het Sabai Resort), waar overdag hele bussen een pitstop maken. De kans is groot dat ik er vannacht even langsloop.
9000 km scheidden Brussel en Bangkok. Om die te overbruggen stap ik gaarne in mijn favoriete toestel, een Boeing 747 van Thai Airways. Natuurlijk zijn er al modernere toestellen, de nieuwe generatie Airbussen bv met hun uitgebreid gamma aan inflight entertainment. Allemaal prima, maar voor mij primeert de prijs en de vluchturen. Steevast kies ik voor een nachtvlucht, zodra ik de eerste Thaise maaltijd achter de kiezen heb, is het tijd voor mijn slaapppil, en voor ik het goed en wel besef, zal ik mijn eerste stappen zetten op het nieuwe Suvarnabhumi Airport. Ik ben benieuwd! www.thaiairways.com
Ook in Suomi (Finland) houden ze van Thailand. Het barre klimaat drijft 's winters nogal wat Finnen richting Pattaya. Ze komen vaak met hele groepen vrienden en zijn graag geziene klanten in de lokale Beer Bars. Aangezien de prijzen voor alcohol haast onbetaalbaar geworden zijn in Scandinavië proberen ze hier hun schade in te halen. Ik moet zeggen, ze slagen er aardig in, getuige de website van de Opperfin Lasse, die al ontelbare malen Thailand aangedaan heeft. Je vindt ze meestal in de Koon King Beer Bar op Beach Road (tussen Soi 3 en Soi 4) Kijk er niet van op wanneer je bij het betreden van de bar over een uitgetelde Fin dient te stappen
Sabai, betekent in het Thai's, je goed voelen. En dat doe je, wanneer je een kamer geboekt hebt in het Sabai Inn Hotel. Het hotel is gelegen in een buurt waar ik graag vertoef, Soi 2. Ik heb er alles op wandelafstand, Beach Road en het strand, Big C (de grote shopping mall), mijn favoriete massagesalon en een aantal Beer Bars waar ik altijd wel een buddy tegen het lijf loop. Op een Baht busje dat je in een kwartiertje naar Walking Street brengt hoef je nooit lang te wachten, die stoppen zelfs voor de glazen deur van het hotel. De kamers dan, die zijn zéér ruim naar Thaise normen en de airco die doet je haast verlangen naar een piyama met lange mouwen. Het hotel heeft weliswaar géén zwembad maar géén nood, je kan altijd in één van de zustershotels van de Sabai groep terecht. Je hoeft maar enkel de rustige, smalle Soi 2 over te steken en je stapt het Sabai Lodge Hotel binnen en je beschikt over maar liefst 4 zwembaden! Voor 1100 Baht heb je een deluxe kamer, koffieset inbegrepen. Meer info op www.sabaiinn.com
Voor ik de eerste maal naar Pattaya kwam, zocht ik wat info op het internet en stuitte daarbij op de website van de FLB Bar. Het leek me meteen wel wat, de bar stelde zich voor als "low hassle", en het was bovendien allemaal binnenshuis te doen, dus met airco! Een niet te miskennen voordeel in een broeikas als Pattaya. Regelmatig treden er livebands op maar telkens ik er een bezoekje aan breng, is het maar een dooie boel. Al laten de foto's op hun website vermoeden dat het er soms wel anders aan toe gaat. Hun website http://www.flbbar.com dient gezegd, is wel bijzonder informatief, het is een schat aan info, zeker wanneer je het Engels machtig bent. En van die "low hassle" heb ik niks gemerkt
In het gros van de zaken dat Pattaya rijk is, heerst ofwel koning rap of de R'n'B van artiesten als Beyonce, Jamelia en dergelijke. De Blues Factory is daar een uitzondering op. Hier brengen livebands een ode aan sterren als The Doors, Deep Purple, en de onvermijdelijke The Eagles (Hotel California). Eens je door de zwaaideuren gestapt bent kom je terecht in een typische bluesclub sfeer, in het halfduister wordt je een plaats toegewezen door één van de talrijk aanwezige service girls (er zijn géén bargirls aanwezig). Je hoeft je niet te haasten want de eerste die optreedt is ene Dr. Hammond, die op een gelijknamig orgel het voorprogramma verzorgt. Daarna is het de beurt aan Mary, een zangeres uit de Filipijnen die er al beduidend méér vuur in brengt en tegen middernacht komt diegene waarvoor de meeste mensen komen, Lam Morrisson, de Thaise versie van Jimi Hendrix. Op het talent van de man valt absoluut niks af te dingen, hij is een absolute gitaarvirtuoos en bovendien een beminnelijk man die voor en na het optreden, er van houdt zich tussen het publiek te mengen dat dit duidelijk waardeert.Voor wie het erop wil wagen, de Blues Factory vindt je in het steegje (Soi Lucky Star) dat langs de 19th Hole Bar loopt. Meer info op: http://www.thebluesfactorypattaya.com/
Het trekt een zéér gevarieerd publiek aan maar vooral een grote schare "freelancers" die na hun dagtaak in een kapsalon of eettent op zoek zijn naar een extra bijverdienste. Zoals mijn vriend Tettenman zegt, "hier gaat het vooruit". 
Meestal volstaat één schalkse blik om de aandacht te trekken van een bevallige deerne. De Marine Bar vindt je in Walking Street, net naast Jenny Star Bar. Neem de roltrap naar boven en je bent er. Succes!
. Ook al ben je gehard en fysiek helemaal in orde, vroeg of laat ken je een zwak moment, en laat dat nu net op de belangrijkste avond van het jaar gebeuren, wanneer er tientallen getuigen zijn 
. Even kunnen de meiden de druk van hun werkomgeving vergeten, ik gun het ze van harte! 
