De zon schijnt al volop en genadeloos over onze hoofden. 't Is vrijdagochtend en het voelt heel drukkend aan. Misschien ligt het ook aan mij... Want vannacht was net iets tekort om nog van een deftige 'nachtrust' te gewagen ... En nee, deze maal kon ik er niet onderuit. Men had achter mijn rug iets in elkaar gebokst, hier op UTP. Omstreeks 19u waren de managers en de assistmanagers, Bart, Fred en mezelf uitgenodigd in Taj Hotel voor wat een kleine 'afscheidsdronk' zou worden. Voor 1 keer kan ik jullie hier geen foto's meegeven aangezien ik nu zelf het feestvarken was en dus geen plaats kon nemen achter het fototoestel. Maar goed ook, denk ik achteraf, gecensureerd dus ! Ik vertrek hier vanavond definitief uit de gebouwen van UTP met een gevoel van diepe tevredenheid, een gevoel van gelukzaligheid om de dankbaarheid die ik dag aan dag bij "mijn" mensen mocht ervaren. Ik mag ze een beetje mijn mensen noemen want ze hebben me opgenomen in hun toffe groep, en ik hen. QAD is dankzij de vijf mannen van het core-team nu zichtbaar aanwezig op UTP : Gamini, Upendra, Amila, Ravin en Ravi. Stuk voor stuk gasten uit één stuk en de chemie is er tussen die kerels. Ze hangen aan elkaar als één team en ze zullen het wel doen. 't Is ook daarom dat ik deze morgen met elk van hen naar hun werkplek wilde trekken om er de allerlaatste beelden te maken van hun users en werkstations. En hier zijn ze dus : de living persons behind alle transacties die jullie dag aan dag kunnen terugvinden in qad. Op het eerste zicht heel onzichtbare mensen in de grote massa, maar toch 'very special to me' ... want zij gaan qad helpen dragen en voeden : Aroshi - Anusha - Nimalee - Sandaya - Lasitha - Mahendra - Prianghi - Fernando - Dude - Maduwanthe - Ruwan - Danushka - Arunasiri - Mahinda. Hopelijk vergeet ik er geen. Doe het goed jongens en meisjes. Ik ga jullie missen ... Maar ik word ook ergens gemist in Europa en dat laat zich stilaan gevoelen. Morgenavond zit ik weer op het vliegtuig richting ... home. Geniet nog van de beelden; ik sluit hier mijn lange verhaal na 3 weken en blik terug op een intense periode van samen-werken met collega's overzee. Tot weerziens en ... good luck !
Verrassingen komen altijd zoals ze zijn : onaangekondigd, verrassend en de nieuwsgierigheid wekkend. Zo geschiedde gisteren kort na de middag. Ik had ze wel al zien liggen en staan, en ze hadden me er wel over verteld. En dat was nu net misschien het sterke aan het brein dat dit had uitgewerkt. Mijn aandacht was zeker niet meer bij deze nieuwe boompjes aan de voorkant van het gebouw. Tot Fred en de zijnen mij uit mijn trainingszaaltje meetroonden naar buiten met eens smoes van : "... we hebben even je hulp nodig voor 5 minuten..." Nog had ik het niet door. En plots stond ik daar met een verse jonge palm in mijn hand ... Nee, jongens, niet die Palm van de brouwerij, een echte, een met een stam en bladeren en alles er op en er aan. De core-leden stonden er rond, een mooie cirkel vormend en Fred natuurlijk. Dit palmpje werd mij overhandigd om - samen met de core-leden - voorzichtig in de grond gezet te worden en met verse aarde door onze vingers glippend, omgeven te worden. Een krachtig symbool vanuit UTP om de groei en de bloei van een nieuw allesomvattend systeem te onderstrepen en tast-baar te maken. De Qad-tree is een feit, niet alleen in de enen en de nullen van onze machine maar ook in de grond, ware grond waar een jonge scheut kan wortelen en groeien. Om stil van te worden ... Danke jongens, het doet enorm veel deugd. Dat verdient echt een frisse Palm ... PatinSL
1 october 2008 : een nieuwe maand, een nieuwe toekomst ...
"Oeps", zeg ik tegen Fred deze morgen, "het is ... 1 october vandaag ?" - Jazeker, Patje, antwoordt hij van achter zijn bureel, fris en monter. "Tiens", voeg ik er aan toe, "ik had het helemaal niet in de gaten, met dat immer warme en gelijkmatige weer hier, en vooral van uur tot uur bezig zijnde met de eerste vorderingen en checks in qad..." Het doet me plots ontwaken uit een roes : heb ik dit hier allemaal gedroomd of is dit ... real ?" In België zitten ze daar met misschien amper 18° en een miezerige regen, iets wat me allang niet meer is opgevallen. Het doet me ook plots ook herinneren aan het feit dat deze missie ook een einde heeft, en dat dat eindpunt nu wel heel dichtbij aan het komen is. Maar eer het zover is, heb ik nog een aantal punten af te werken, denk ik bij mezelf. De eerste transactierapporten zien er geruststellend uit, ook al bedragen ze op één dag maar liefst 14 bladzijden. Tja, UTP hier is infeite een Neos en een Cortès samen onder één dak, kan dus moeilijk anders ... En toch geloof ik, hoop ik, dat de mensen qad opgenomen hebben en vanaf nu dag aan dag zullen verder dragen. Vandaag staat er nog een karweitje op de planken, eentje wat ik zelf niet zo goed inschat, maar het moet gebeuren. De managers krijgen straks hun vuurdoop in qad, zij het meer specifiek op het gebied van rapportage en stocktaking. Voor morgen en vrijdag wil ik me nog verder concentreren op het verloop van de transacties in de PRODUCTIE-omgeving; de TEST-omgeving lijkt plotseling al zo ver weg... Soms lijkt het voor mij zo vreemd, dat ik het zelf nog moeilijk kan geloven dat we in amper 3 weken al zover gekomen zijn. Veel meer nog dan de inhoudelijke, cognitieve overdracht heb ik in die ganse tijd enorm veel aandacht besteed aan algemene begrippen zoals geduld, herhaling, bijleren, controleren, samenwerken (core-team) en niet in het minst ... communicatie, zonder vrees communiceren ! Vooral daar ligt nog wat werk voor de boeg. De mensen hier lijken als gebiologeerd een panische angst te hebben om fouten zogenaamd "op te biechten"... Althans, zo komt het mij over. Keer op keer, uur na uur, dag aan dag, trek ik hun aandacht opnieuw op het feit dat fouten nu eenmaal nodig zijn om het systeem beter en beter te begrijpen, het zich eigen te kunnen maken. Fouten mogen geen doel op zich zijn, ze zijn een belangrijk middel om verder te gaan in het systeem, om telkens een stapje hoger te komen. Na 18 dagen voel ik bij het core-team toch al een niet geringe ontdooiing in ons dagelijks omgaan met elkaar. Ook op de vloer zie je dat en voel ik aan bij mezelf : het wordt tijd om een stapje achteruit te doen, mijn aanwezigheid wat te verminderen. Laat ze het nu zelf maar eens "durven" ... Het zit goed, dat geloof ik en die hoop koester ik ...
Te rusten allemaal, ik ga slapen. Het was een lange dag op de firma : op om 5u om de eerste shift te ontvangen en het core-team hun presentatie te laten doen. Nogmaals in de vroege namiddag met de 2° shift en nu nog eens met de opkomst van de nightshift. 't Is nu halfelf en we trekken onze stekker uit voor een paar uurtjes. Tot morgen guys and dolls, voor meer nieuws van het qad-front !
5, 4, 3, 2, ... 1, ... ignition ... and lift off ... !
"... Hello Groundcontrol ... hello, this is Qad-SL, to groundcontrol ! Pls respond groundcontrol, this is Qad-SL ..."
Het is een feit, jongens en meisjes daar in België : de lancering van onze nagelnieuwe qad-satelliet in SL is vlekkeloos verlopen. We zijn nu exact 4u14min ver en we zitten nog steeds op koers. Bij de inlading in het computersysteem zijn we slechts op 3 foutjes gebotst die vandaag nog rechtgezet worden door ons core-team. Maar dit kon onder geen enkel beding meer de lancering en de vlucht in het gedrang brengen. Straks krijgt groundcontrol de eerste resultaten van de dag op papier. Hier staat voor U een team dat fier is op zijn voorbereidingen en op de echte start van qad in SL. Geniet nog even mee van de foto's van het eerste moment. Uiteraard blijven we dit scharniermoment hier op de voet volgen en worden er met de regelmaat van de klok nieuwe ontwikkelingen gelezen en doorgestuurd. De vooruitzichten voor deze week : het wordt een rustige en windstille week met tussendoor nog enkele nieuwigheden op training in qad. Verder wordt aandacht besteed aan de noodzaak en de inrichting van een bewakingskalender voor de stocks. Nu is het nog even genieten met alle jongens en meisjes hier van een puike start ...
Zondagavond 28/9 : de koorts stijgt, de vermoeidheid wenkt ...
45, 44, 43, 42 ........ De klok tikt ... verder ... "Morgenochtend is het zover", dachten we met zijn allen in een nagenoeg leeg UTP gisterenavond. Met een 10-tal waren we, die nog stand-by stonden om de laatste figures in te kloppen in de bewuste CIM-file, de file die richting Stefaan zou gaan om een paar uurtjes na ons opgeladen te worden in qad. Ondertussen, terwijl ik dit schrijf, zijn die paar uurtjes al voorbij getrokken. Zelfs één hardnekkige Belg in Belgenland wou maar niet opgeven en had het ervoor over om in zijn nachtelijke uur het bed en zijn vrouw te ruilen voor ... qad. Toen ik deze ochtend om 5u40 lokale tijd on-line kwam, popte daar uit het niets inderdaad onze onvermoeibare Stefaan op, onderaan rechts - u weet wel. "Goedemorgen", klonk het in het tekstvakje. Stomverbaasd deed ik als geconditioneerd wat moest. Antwoorden met : "Goeienacht Stefaan, nog op ?" Meteen was ik klaarwakker.
