Bericht van 18 maart 2010: Gisteren was het dan eindelijk zover. Een echt lentezonnetje en aangename temperaturen maakten er een echte lentedag van. Na meer dan drie maanden vrieskou en sneeuw was dit zeker welkom. Een ideaal weertje om de zoektocht in elkaar te steken wat door enkele vrienden en mijn madam een tijdje geleden aan me gevraagd werd. Een route had ik al, nu moesten nog de vragen en de fotos komen natuurlijk want zonder dat is er helemaal geen zoektocht. Een mens staat zoal versteld van wat er in zijn eigen stad of dorp aan moois te zien is. Ik heb gemerkt dat op plaatsen waar ik soms wel meer dan één keer per dag kom nog zovele prachtige details zijn waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Hoe dan ook, ik heb er zelf ook weer wat mee bijgeleerd. Wat ik vooral bijgeleerd heb is dat je beter van de eerste keer je fototoestel kan bijhebben of je kan nog eens weerkeren, zoals ik dus gisteren voor heb gehad mocht het je niet duidelijk zijn. Op één dag heb ik alle materiaal kunnen verzamelen. Nu nog even de tijd vinden om er een presentabel geheel van te maken zodat het voor de deelnemers een aangename tijd wordt.
Vandaag ben ik aan dat presentabel maken al begonnen. Veel tijd was er niet want ik moest ook nog boodschappen doen, de digicorder terug normaal laten werken, Ja, het is de laatste tijd de moeite met elektronica bij ons. Al een geluk dat we op dat vlak niet al te domme mensen zijn. Dat blijkt toch maar weer eens aan het feit dat het een drie tal minuten geduurd heeft dat het opgelost was. Vrij vlotjes, vind je niet?
In de winkel was het weer eens van dat. Ik kreeg het weer in mijn hoofd van nog eens iets klaar te maken dat de kinderen (nog) niet gegeten hadden. Ja, ze moeten het allemaal eens proberen. En ik moet zeggen, het is geslaagd, ze hebben er van gegeten zonder morren. Lissa vond het niet zo heel lekker maar erg is dat niet. Ik zei haar dat zoiets heel normaal is. Ik eet immers ook niet alles even graag maar dat wil daarom niet zeggen dat het niet op tafel hoeft te komen. Courgetten in tomatensaus, chipolata en aardappelen. Het nieuwe aan dit menu? De courgetten natuurlijk! Als mama thuis komt zal ze ook eens raar kijken. Dat komt dan omdat ze naar alle waarschijnlijkheid haar neus zal optrekken. Ze hebben er niet te veel van op hun bord gekregen hoor, en ze zullen er niet aan sterven. En wat mijn mening betreft: Het was best lekker, goed klaargemaakt maar dat is normaal als je er rekening mee houdt dat ik aan het fornuis stond.
Zo, dat was het weer voor vandaag. Groeten en tot een volgende keer, PAtje www.deroscha.be
Het weer betert en dat betekent meestal dat de mensen beter gezind zijn. Na de douche deze ochtend waren de vogeltjes al mooi aan het fluiten en dat was voor mij een teken om hetzelfde te doen. Een opgewekte dag zal het worden dacht ik zo. En tot nu toe ben ik tevreden over deze dag, al was het de moeite om zelfs als voetganger- op een veilige manier op het werk te geraken. Voor de automobilisten was het nog een pakje erger gesteld. Overal stonden bordjes met Voetgangers Hier Oversteken. Ik had zo stilaan de indruk dat ik meer afstand heb afgelegd met oversteken dan ik anders op de normale route zou doen. Nu ja, er heeft weer een of andere ingenieur een nieuw bordje bedacht en nu vind je dat te pas of te onpas langs de weg.
Voor de rest is alles goed verlopen, leuk op het werk, voor zover dat het mogelijk is natuurlijk, en thuis is iedereen gezond (en dat is in ons gezin al bijzonder goed nieuws.)
Zo, beter een kort berichtje met inhoud dan een lang met niets dan gezever.
