Mooie dag vandaag, alleen wil het internet niet goed .Dan maar een dagje later proberen.Vroeg uit de veren om om 0830 te vertrekken vanuit Molde richting Atlantic Road. Een rit van 400 km langs Kristiandsund naar Trondheim met als eindbestemming Steinkjer.Via onze Cardo's (die op deze reis echt een pluspunt zijn) betrappen we ons erp dat het bij momenten echt moeilijk is om ons op de weg te concentreren. Zo mooi en zo ontelbaar de onbeschrijflijke uitzichten zijn. Om 1330 aangekomen aan een picknick plaats, via de vele tunnels en opgelegde snelheden van 80 km /uur, om aldaar in het zonnetje (die on de ganse dag begeleide) te genieten van ons lunchpaketje. Uiteindelijk om 1715 aangekomen in Steinkjer in de prachtige Follingstua Camping waar we voor 600 Nkr in een Hytte vertoeven en met een fis pintje van het pittoreske uitzicht op het meer en de fluitende vogeltjes genieten.Deze avond staat Piet vergezeld van Mimy in de keuken voor een verrukkelijke hamburger met ratatouille en gebakken aardappeltjes. Op naar morgen voor een nieuw avontuur.
Foto's plaatsen lukt voorlopig niet meer wifi vindt ze allemaal te groot van zodra we kunnen plaatsen we deze. Om 4.15 bij klaar lichte dag stond Patje op voor een piske en na de regenwolken gespot te hebben rap terug in zijn bedje. Dan maar opgestaan om 0730 om dan om 0910 ter vertrekken richting Mo I Rana voor een 330 km. Eerst een bezoekje aan de Bolaveien 6000 jaar oude rotstekeningen. Dan verder in de regen met zelden een droog momentje naar onze eerste koffiepauze, ja we beginnen zelfs de Noorse kultuur over te nemen en de warme worstjes gaan er al ook in. Opnieuw een mooi landschap, jammer dat het zonnetje er niet was. Aangekomen in Mo I Rana om eerst boodschappen te doen en dan een camping te vinden om te kunnen overnachten. Dikke pech, niets te vinden wat ons verplichte om verder door te rijden. Een vriendelijk dame vertelde ons dat er een camping was over de berg. Bleek deze lichtjes 120 km verderop te zijn. Niet getreurd doorrijden maar, en niet mekkeren. De berg bleek ook nog eens hoog te zijn zodat de sneeuw weeral uit te lucht dwarrelde bij een temperatuur van -1 graad. Maar bleek dat we boven de poolcirkel bereikt hadden. Tijd voor een koffietje en nog maar eens te vragen of er geen camping in de buurt was. Dus ja 35 km verderop aangekomen aan de camping om 1745 om in totaal 480 km te hebben gereden. Straks een lekkere spaghetti.
Om 0900 stipt vertrokken na ctl van de bandendruk van Alain zwijnen achterband. Op aanraden van onze buur ( een lokale lofoot ) namen we de ferry in Bognes naar Lodingen voor een overzet van 29 km in plaats van de ferry in Bodo wegens betere timing, zodat we lichtjes voor zijn op ons schema wat ons morgen toelaat de ganse dag te genieten van de prachtige Lofoten alvorens Noorderlijk op te schuiven, tenminste als het weer klopt met de voorspellingen ( droog ). De borden die de overstekende elanden aankondigen, komen we met de vleet tegen, maar de dieren zelf hebben we nog niet ontmoet . Alain daarentegen had al contact met een lokale vogel tegen zijn helm met een pluim als aandenken. Wat de rit van vandaag betreft moeten we in herhaling vallen : ADEMBENEMEND ! Noemenswaardig echter waren de bevroren meren ( bij 1 graad) met sneeuw bedekt ; alsook de douche waarvan Pat mocht genieten door het opspattend water bij het inhalen van een Duitse mobilehome. Eventjes was Noorwegen van de kaart maar na de bocht en het verschot lag het volgend prachtige zicht alweer voor hem. Om ongeveer 1600 aangekomen ( na 330 km rit ) in de voorziene camping Sandletta waar we voor 300 Nk basic hytte onze intrek namen. De luxe waarvan we gisteren genoten moeten we even vergeten daardoor brengt dit de prijs wat in evenwicht . Bij gebrek aan inkoop mogelijkheden waren we genoodzaakt onze toevlucht te zoeken tot gedroogde voeding ( Toro Stroganof Gryte) ra ra ra wat dit zal opleveren. Op naar morgen we zien wel wat er dan komt, want de zon gaat om 0030 onder en om 0145 terug op. Slaapwel .
Gisterenavond nog contact gemaakt met een jonge Gentenaar (kampioenen) die in de camping werkte. Zijn vriending een jonge Zweedse studente kwam binnen 18 dagen ook in de camping werken, en daarna gingen ze in september samen op reis, van een origineel avontuur gesproken. Vandaag om 0900 uur op pad om de Lofoten te verkennen.Van pracht gesproken, weeral onbeschrijfelijk. De totale rit (440 km) bracht ons op het einde in een vermeende toendra met alweer lichte sneeuwval. Op zoek naar logement kampten we dit maal met volle camping wat door het pinksterweekend begrijpelijk is maar waarmee we geen rekening hadden gehouden. Teneinde raad volgden we een aanduiding in het bos van een hytte verhuur die ons bij een lokale Winnetoe ( een langharige grijsaard) bracht, die bij onze aankomst (17.30 uur) kwam aangehold om ons een appartementje met alles erop en eraan te verhuren voor 500 Nk ipv een eerdere camping van 900 Kr echter wel van de buitenwereld afgesloten zonder internet of gsm bereik. Deze avond bereide Mimy, bijgestaan door Piet, een heerlijke maaltijd. Zalm met Hollandaise saus rijst en wokgroentjes om vingers van af te likken, veel beter dan de droge voeding de avond voordien. Vannacht voor de eerste maal geslapen met onze 50 shades of grey lapjes en dat viel zo goed mee dat Pat zelfs tot hard snurken kwam ( getuige de geluidsopname van Alain ).We zijn lichtjes voor op het schema maar het lichte druk verlies de achterband van Alain noodzaakt ons tot trager te rijden zodat er minder snel slijtage is.
Deze morgen weer stipt om 0900 uur het appartement van Winitou verlaten in noordelijke richting waar we eerst halt hielden bij en van de vele gedenkplaatsen van de slag om Narvik en daarbuiten tijdens WO II. We knabbelen weer van het schema af en nu zijn we 330 km verwijderd van de noordkaap in een prachtige hytte in de Artic Fjordcamp op 70° noorderbreedte. Iets voor de middag hielden we ons aan ons bijna dagelijks ritueel, een lekker kopje kofiie met een Noors worstebroodje, vindt je overal in ieder tankstation. Blijkbaar voor velen dagelijkse kost. Het ene mooie beeld vloeide alweer in het andere maar plots werden we opgeschrikt door rendieren en elanden (whouououoehoe) langs de weg waarvan we geen foto's konden nemen, stoppen langs de weg blijkt niet altijd eenvoudig. Niet enkel rendieren maar ook vis die men droogt langs het water komt men tegen. De temp was alweer aan de lage kant 0 to 5° al vonden we beiden dat de gevoelstemperatuur de koudste was sinds ons vertrek. Aangekomen in Alteidet op de camping bekeken we de weersvoorspellingen. Zon vanaf 22 uur deze avond tot donderdag morgen, vraag is nu wanneer is het morgen want de zon gaat hier niet meer onder. Als de weersvoorspelling klopt zien we misschien de middernacht zon.
Vandaag de laatste rit richting Noordkaap. Om 0850 vertrokken onder een bewolkte hemel ipv de voorspelde zon. Al snel bleek het zelf frisjes te worden. Na de verplichte bandenctl rijden we een eerste 45 tal km richting Alta waarna we dwars door een eenzame toendra onze weg verder zetten naar Honnigsvae. Het wordt een lange meestal rechte weg in een afgelegen gebied waar hier en daar toch nog een huisje staat. Een mens vraagt zich af wie komt hier eigenlijk wonen. We zeiden nog tegen elkaar wat doen die jonge gasten van 16 jaar hier op een zaterdagavond. En toch moe tmen geconcentreerd blijven want nu en dan vindt men rendieren en elanden langs en zelfs op de weg. Aangekomen in Honnigsvae omstreeks 13.30 en na 375 km (rit naar noordkaap incl) direct op zoek naar een slaapplaats, inkopen doen om dan verder te rijden naar ons einddoel 71°10'21''. Eindelijk na 165 Nk pp om de plaats te mogen bezoeken en 4783 km ons doel bereikt wat we als trotse Belg met een pintje bier vieren. Vanaf nu draait het kompas weer richting zuid, Agnetha en Frieda here we come, the two Fernando's from Waterloo.
Gisteren genoten van de Noordkaap de timing van de weersvoorspelling iets in ons nadeel . Toen we terug afdaalden naar onze camping trok de hemel open en genoten we de ganse avond van opklaringen met zon. Even twijfelden we om nog eens terug terijden naar de Noordkaap ( 25 km) maar ontzagen het uiteindelijk.wel stond Pat om 0245 op (plasmoment) om de prachtige zon te filmen op de bergflanken. Na ontbijt om 0930 vertrokken voor een 250 km rit richting Karasjokv met de zon in ons gezelschap, zowel de kwaliteit van de wegen als het desolate landschap deed ons nu al met heimwee denken aan de voorbije luxe die we hadden zowel van de natuur als de wegen.De voorzien camping tussen Karasjok en Lakselv bleek juist nu voor 2 weken in jaarlijs verlof, wat ons noodzaakte af te zakken naar Karasjok waar we na onderhandelen korting kregen op logement en voor 470 Nk een hytte bemachtigden welliswaar zonder water, douche en alweer van de buitenwereld (Gsm en internet ) afgesloten waren. Later op de aqvond hebben we wel genoten van een BBQ met als voorgerecht Lax en hoofdgerecht een lekker stukje lams.Morgen sluiten we het Noorse verhaal af en betreden we Finland.Op naar een nieuw avontuur en terug in de europese munt.
Na een regenachtige nacht om 0845 de, naar Noorse normen wat rommelige camping verlaten toch voor een drie sterren. Onze volgweg door het land van de Sami was saai door de lange golvende wegen doorheen kilometers lange bossen, van waaruit af en toe een kuddee rendieren opdook waarvoor we wel eens moesten remmen.Het landschap deed ons af en toe denken aan de Panorama Duinen ( Leopoldsburg) aan elkaar gebreid met half bevroren meren. Onze eerste pitsstop deed ons opschrikken toen we bemerkten dat Finland 1 uur voor is onze tijdsgordel, waardoor we meteen beslisten onze lunch daar te nuttigen . Een Tyoische Finse maaltijd (nakkikastike + perumat) voor 8,50 euro ( tv worstjes in bruine saus met gekookte patatten witte kool en rode biet) njamie. Om 1600 overschreden we de noordpoolcirkel in Finland om in Aavasaksa een hytte te huren voor 60 euro. Inkopen moesten we in Zweden doen ongeveer 1 km de brug overschrijdend om vast te stellen dat bier in de suppermarkt slecht 3.5% alcohol bevat. Als je beters wil moet je naar speciaal zaken, waar je voor bier naar onze normen wel iets meer betaald.Hopelijk moet Alain al die bomen die we voorbij reden niet omzagen want dan belooft de niet veel goeds. Morgen vervolgen we onze weg naar de zuidelijke zon, al zijn de voorspellingen niet veel zaaks.
Vandaag vroeg vertrokken om 0915 Finse tijd (0815 Zweedse), tanken bandje blazen en maar rijden. Bedoeling was to Umea Zweden maar door de erge tandpijn van Patje werd het maar liefst 850 km ipv de voorziene 475 Km. Verschillende scenario's werden doorlopen maar we beslisten om verder te rijden en op zoek te gaan naar een apotheek om wat medicatie te krijgen.
Vertrokken met een stralende zon, maar na de middag de voorspelde regen, met bakken soms. Door de aanpassing van het reisschema zijn we moeten op zoek gaan naar een camping en na lang sukkelen op de mooiste camping tot nu toe terchet gekomen ten zuiden van Honingsvag Camping Malnbaden. Ons reisje wordt zo ingekort zodat Patje zo snel mogelijk van die tandpijn verlost kan worden (ik weet wel een manier).
Patje heeft een slechte nacht achter de rug, ik zou zeggen doorbijten die pijn maar ja. Vroeg vertrokken 0815 en hopsa weg met opnieuw een stralende zon. Nu kan men echt genieten van het Zweedse landschap dat soms langs zijn meren zijn schoonheid laat zien. Maar we moeten verder, en daar begint het weer. Na de middag trakteert het Zweedse weer ons met stevige buien en hevige rukwinden, maar zoals keiharde vlamingen plooien we niet leggen ongeveer 900 km af om te belanden in Helsingborg een zeelengte verwijderd van Kopenhagen. De vele km verplichten ons de slaap wat vroeger te nemen om morgen opnieuw fit te kunnen starten. Agnetha en Frieda jammerlijk genoeg niet gezien, en Geert die sms was niet voor jou.
Deze morgen om 0730hr opgestaan, om onze verplaatsing (zo dicht mogelijk bij Hamburg) aan te vatten na het ontbijtbuffet. Onze volgweg omvat vandaag 2 ferry's . De eerste nemen we vrij kort na ons logement van Helsinborg (Zweden) naar Helsingor 5denemarken). Na ongeveer 25 minuutjes bereiken we de Deense bodem, om dan bij droog weer, maar wel met veel wind, tegen de middag de 2de ferry te bereiken. (De 2 geplande rustdagen met bezoek aan Stockholm & Copenhagen, laten we links liggen omwille van de tandproblemen van Pat). De overzet van Rodby (Denemarken) naar Puttgarden (Duitsland) valt qua prijs wel wat tegen (50 euro/pers), maar het middaguur is een uitgelezen moment om te genieten aan boord van een broodje zalm, terwijl we verwonderd toekijken hoe (een wellicht Duitser met formaat) wel zeker 6 x aanschuift aan het buffet, en zich werkelijk volpropt. Na 45 minuten bereiken we het vaste land, en bemerken we dat we Hamburg niet zullen halen, maar een pension net na de Afslag in Siek (Pension A1) biedt ons een doppelzimmer aan voor 60 euro. Morgen nostalgie voor Pat, want we rijden naar Xanten , zijn eerste kazerneringsplaats namelijk in het 54ste Smd missiles.
400 km verwijderen ons van onze voorlaatste bestemming (Xanten), en iets na de middag bereiken we de nostalgische stad, waar we eerst op zoek gaan naar de oude kazerne waar Pat gekazerneerd was. Slechts een logementsblok, het keukengebouw met de mess onderofficieren, en de medische dienst zijn nog enigszins herkenbaar, maar voor de rest blijft er enkel een oase van natuur over, en is er veel fantasie nodig om de oorspronkelijke kazerne voor ogen te brengen. Dan maar via de militaire wijk, waar de logementen nog goed herkenbaar zijn (voor Pat althans) , en het CMC (waar we btw vrij inkochten), naar het stadscentrum. De DOM (kathedraal), stond nog altijd op dezelfde plaats, maar spijtig dat we van de marktplaats weinig konden genieten, doordat het juist op maandag blijkbaar marktdag was. Na onze lunch (meegenomen broodjes van ons vorig ontbijtbuffet) en een fris pilsje ( aan hoge Duitse prijzen), eerst opzoek naar logement, die we iets buiten Xanten (WARDT) vonden voor een democratische prijs. In de late namiddag op zoek naar de oude werkplaats van Pat (IFC) waar voorheen de radars stonden van de lancering van de missiles (NIKE), maar daar was enorm veel fantasie nodig om doorheen de overwoekerende natuur iets terug te vinden van de oude site.Toch wist Pat met nostalgische presisie nog exacte plaatsen aan te duiden van enkele installaties. Nadien nog wat genoten van het stadscentrum,( waar de opbouw begon voor de komende kermis), en genoten van een echte Zigeunerschnitzel, met een Duitse pint, om vroeg in bed te kruipen, teneinde morgen de laatste etappe naar huis af te haspelen, opdat Pat zo snel mogelijk naar de tandarts kan.
Deze morgen vroeg uit de veren (0630hr) om na het ontbijt om 0720hr te vertrekken richting home. Donkere wolken doen ons twijfelen onze regenkledij aan te trekken, maar de twijfel overwint, en op enkele kleine buitjes na blijven we droog. Wel is het weer aanpassen aan de behoorlijke drukte op de Belgische autowegen (deels door werken, en de dagelijkse drukte aan de Kennedytunnel), maar we komen toch tamelijk vlot voorbij Antwerpen. In Drongen een laatste maal onze paarden gevoederd, om afscheid van elkaar te nemen. In Brugge neemt Pat richting Kortrijk, en Alain richting kust, wuiven we elkaar uit, maar lang zal onze hereniging wellicht niet duren, want na 20 dagen onafscheidelijk met elkaar genoten te hebben van een onwaarschijnlijk mooie reis, is het niet makkelijk afscheid van elkaar te nemen.
1) Ik had met niemand anders deze prachtige reis willen delen, als met mijn beste vriend, Alain. Geen seconde lagen we in conflict, en grandioos genoten we van de mooie natuur, alsook van de talloze gesprekken (via onze cardo's, inclusief kluchten). De maaltijden die we bereidden, waren van ongenaakbare klasse (inclusief de STROGANOF), en Piet en Mimy konden het prima vinden in de keuken.
2) Sorry voor de Ducati- en BMW rijders, maar onze 2 Japanners (Pan, en GTR) waren prima motoren, die ons overal brachten waar we het wilden, en zijn ideaal geschikt voor deze reizen.
3)Wat de periode betreft, ware het misschien beter geweest 2 weken later te vertrekken, niet alleen voor de temperatuur, maar ook voor de opening van de campings. Nu waren we net iets voor de opening van het seizoen, en kwamen dikwijls voor gesloten campings te staan. Anderzijds moet je in deze periode niet vrezen dat je geen plaats zult hebben, want meestal lagen we alleen op de camping. De periode had dan weer dit voor dat we (afgezien van de temperatuur) genoten van sneeuwlandschappen, die ons soms waanden alsof we op skireis waren.
4)Materiaal: is altijd moeilijk in te schatten; Je kunt zo twijfelen aan het feit of het wel nuttig is een tent mee te sleuren (we hebben hem niet nodig gehad, maar best want in die koude temperaturen gingen we het niet al te warm gehad hebben). Het is altijd een stok achter de hand in geval, want op een gegeven moment hadden we echt het gedacht dat we hem echt gingen moeten gebruiken. Wel hadden we iets te veel kledij mee, maar dat is altijd moeilijk inschatten, en ook de vroegere terugkomst zit daar voor veel tussen.
5) Zou ik de reis nog herdoen: moest het aan mij liggen ik vertrek volgende maandag direct opnieuw naar dit prachtige land, alleen zou ik de Noordkaap niet meer aandoen (als je het 1 maal gezien hebt, dan is je doel bereikt), maar zou ik terug via Noorwegen (welliswaar een stuk langs dezelfde weg) terugkeren, en in Trondheim, de kustweg verlaten, en dan land inwaarts naar Oslo rijden (je ziet er zouden al plannen zijn). Finland en Zweden konden mij niet imponeren,(onze bedoeling was om via deze weg de steden Stockholm & Copenhagen te bezoeken, maar de tandpijn weerhield ons van dit plan). Al moet ik toegeven dat Zweden op zich wellicht de moeite moet zijn, maar wij volgden enkel de autostrade, vandaar.
6) Is het moeilijk aan passen aan de constante klaarte bij nacht. Toch wel, je bioritme kan gemakkelijk ontregeld worden, maar je kunt er echt goed slapen (met of zonder oogverblinding)
7) Dank aan al de mensen die reageerden op onze blog, want dit geeft echt wel een duwtje in de rug tijdens dit onvergetelijk moment.
Niet te min is dit land zeker het bezoeken waard, alleen zijn de prijzen (zowel voor brandstof, drank, eten, overnachting) aan de dure kant, maar het weegt zeker op tegen de natuurpracht van het land. Moest iemand via deze blog twijfelen om een motorreis naar Noorwegen te ondernemen zeker niet twijfelen.
Patje heeft het prachtig verwoord in zijn eindverdict al zou ik er nog een paar dingen willen aan toevoegen.
Het ware zeker niet mogelijk geweest deze reis te ondernemen zonder het vele voorbereidende werk van Pat en ja ik zou direct opnieuw een uitdaging met hem aangaan, hij is een toffe Pe ook al had ik de pistoletto's. Het uitstippelen van de route alsook de overnachtingen zoeken enz zijn zeker een must. Mocht ik het nog eens doen dan een iets latere periode zoals begin juni alhoewel in tegenstelling tot Pat ik wel Zweden zou aandoen zeker de streek rond Stockholm.
Wat materiaal betreft iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat hij of zij moet meenemen, in ieder geval, ook ik had teveel mee. Laat toch voor je vertrekt je motorfiets goed nakijken en een waterdichte travelbag is zeker geen luxe, merci Wim om deze van jou te mogen gebruiken. Het rijden zelf in Noorwegen valt echt goed mee. De wegen zijn prima, men kan er hier een poepje aan ruiken. Wat wel soms gevaarlijk is, is het binnenrijden van de vele tunnels. Vooral het aanpassen van het zicht maakt dit soms tricky. De flitspalen, zeker in het zuiden van Noorwegen, vormen voor motorijders geen obstakel daar ze frontaal geplaatst zijn ( nu wij volgden altijd zoals de Noren zelf de snelheidslimieten ) en de POLITI hebben we maar zelden gezien.
Aan allen die dit zouden willen doen zou ik zeggen
Mooie dag vandaag, alleen wil het internet niet goed .Dan maar een dagje later proberen.Vroeg uit de veren om om 0830 te vertrekken vanuit Molde richting Atlantic Road. Een rit van 400 km langs Kristiandsund naar Trondheim met als eindbestemming Steinkjer.Via onze Cardo's (die op deze reis echt een pluspunt zijn) betrappen we ons erp dat het bij momenten echt moeilijk is om ons op de weg te concentreren. Zo mooi en zo ontelbaar de onbeschrijflijke uitzichten zijn. Om 1330 aangekomen aan een picknick plaats, via de vele tunnels en opgelegde snelheden van 80 km /uur, om aldaar in het zonnetje (die on de ganse dag begeleide) te genieten van ons lunchpaketje. Uiteindelijk om 1715 aangekomen in Steinkjer in de prachtige Follingstua Camping waar we voor 600 Nkr in een Hytte vertoeven en met een fis pintje van het pittoreske uitzicht op het meer en de fluitende vogeltjes genieten.Deze avond staat Piet vergezeld van Mimy in de keuken voor een verrukkelijke hamburger met ratatouille en gebakken aardappeltjes. Op naar morgen voor een nieuw avontuur.
Foto's plaatsen lukt voorlopig niet meer wifi vindt ze allemaal te groot van zodra we kunnen plaatsen we deze. Om 4.15 bij klaar lichte dag stond Patje op voor een piske en na de regenwolken gespot te hebben rap terug in zijn bedje. Dan maar opgestaan om 0730 om dan om 0910 ter vertrekken richting Mo I Rana voor een 330 km. Eerst een bezoekje aan de Bolaveien 6000 jaar oude rotstekeningen. Dan verder in de regen met zelden een droog momentje naar onze eerste koffiepauze, ja we beginnen zelfs de Noorse kultuur over te nemen en de warme worstjes gaan er al ook in. Opnieuw een mooi landschap, jammer dat het zonnetje er niet was. Aangekomen in Mo I Rana om eerst boodschappen te doen en dan een camping te vinden om te kunnen overnachten. Dikke pech, niets te vinden wat ons verplichte om verder door te rijden. Een vriendelijk dame vertelde ons dat er een camping was over de berg. Bleek deze lichtjes 120 km verderop te zijn. Niet getreurd doorrijden maar, en niet mekkeren. De berg bleek ook nog eens hoog te zijn zodat de sneeuw weeral uit te lucht dwarrelde bij een temperatuur van -1 graad. Maar bleek dat we boven de poolcirkel bereikt hadden. Tijd voor een koffietje en nog maar eens te vragen of er geen camping in de buurt was. Dus ja 35 km verderop aangekomen aan de camping om 1745 om in totaal 480 km te hebben gereden. Straks een lekkere spaghetti. 
Om 0900 stipt vertrokken na ctl van de bandendruk van Alain zwijnen achterband. Op aanraden van onze buur ( een lokale lofoot ) namen we de ferry in Bognes naar Lodingen voor een overzet van 29 km in plaats van de ferry in Bodo wegens betere timing, zodat we lichtjes voor zijn op ons schema wat ons morgen toelaat de ganse dag te genieten van de prachtige Lofoten alvorens Noorderlijk op te schuiven, tenminste als het weer klopt met de voorspellingen ( droog ). De borden die de overstekende elanden aankondigen, komen we met de vleet tegen, maar de dieren zelf hebben we nog niet ontmoet . Alain daarentegen had al contact met een lokale vogel tegen zijn helm met een pluim als aandenken. Wat de rit van vandaag betreft moeten we in herhaling vallen : ADEMBENEMEND ! Noemenswaardig echter waren de bevroren meren ( bij 1 graad) met sneeuw bedekt ; alsook de douche waarvan Pat mocht genieten door het opspattend water bij het inhalen van een Duitse mobilehome. Eventjes was Noorwegen van de kaart maar na de bocht en het verschot lag het volgend prachtige zicht alweer voor hem. Om ongeveer 1600 aangekomen ( na 330 km rit ) in de voorziene camping Sandletta waar we voor 300 Nk basic hytte onze intrek namen. De luxe waarvan we gisteren genoten moeten we even vergeten daardoor brengt dit de prijs wat in evenwicht . Bij gebrek aan inkoop mogelijkheden waren we genoodzaakt onze toevlucht te zoeken tot gedroogde voeding ( Toro Stroganof Gryte) ra ra ra wat dit zal opleveren. Op naar morgen we zien wel wat er dan komt, want de zon gaat om 0030 onder en om 0145 terug op. Slaapwel . 
Gisteren genoten van de Noordkaap de timing van de weersvoorspelling iets in ons nadeel . Toen we terug afdaalden naar onze camping trok de hemel open en genoten we de ganse avond van opklaringen met zon. Even twijfelden we om nog eens terug terijden naar de Noordkaap ( 25 km) maar ontzagen het uiteindelijk.wel stond Pat om 0245 op (plasmoment) om de prachtige zon te filmen op de bergflanken. Na ontbijt om 0930 vertrokken voor een 250 km rit richting Karasjokv met de zon in ons gezelschap, zowel de kwaliteit van de wegen als het desolate landschap deed ons nu al met heimwee denken aan de voorbije luxe die we hadden zowel van de natuur als de wegen.De voorzien camping tussen Karasjok en Lakselv bleek juist nu voor 2 weken in jaarlijs verlof, wat ons noodzaakte af te zakken naar Karasjok waar we na onderhandelen korting kregen op logement en voor 470 Nk een hytte bemachtigden welliswaar zonder water, douche en alweer van de buitenwereld (Gsm en internet ) afgesloten waren. Later op de aqvond hebben we wel genoten van een BBQ met als voorgerecht Lax en hoofdgerecht een lekker stukje lams.Morgen sluiten we het Noorse verhaal af en betreden we Finland.Op naar een nieuw avontuur en terug in de europese munt.
Na een regenachtige nacht om 0845 de, naar Noorse normen wat rommelige camping verlaten toch voor een drie sterren. Onze volgweg door het land van de Sami was saai door de lange golvende wegen doorheen kilometers lange bossen, van waaruit af en toe een kuddee rendieren opdook waarvoor we wel eens moesten remmen.Het landschap deed ons af en toe denken aan de Panorama Duinen ( Leopoldsburg) aan elkaar gebreid met half bevroren meren. Onze eerste pitsstop deed ons opschrikken toen we bemerkten dat Finland 1 uur voor is onze tijdsgordel, waardoor we meteen beslisten onze lunch daar te nuttigen . Een Tyoische Finse maaltijd (nakkikastike + perumat) voor 8,50 euro ( tv worstjes in bruine saus met gekookte patatten witte kool en rode biet) njamie. Om 1600 overschreden we de noordpoolcirkel in Finland om in Aavasaksa een hytte te huren voor 60 euro. Inkopen moesten we in Zweden doen ongeveer 1 km de brug overschrijdend om vast te stellen dat bier in de suppermarkt slecht 3.5% alcohol bevat. Als je beters wil moet je naar speciaal zaken, waar je voor bier naar onze normen wel iets meer betaald.Hopelijk moet Alain al die bomen die we voorbij reden niet omzagen want dan belooft de niet veel goeds. Morgen vervolgen we onze weg naar de zuidelijke zon, al zijn de voorspellingen niet veel zaaks.
Vandaag vroeg vertrokken om 0915 Finse tijd (0815 Zweedse), tanken bandje blazen en maar rijden. Bedoeling was to Umea Zweden maar door de erge tandpijn van Patje werd het maar liefst 850 km ipv de voorziene 475 Km. Verschillende scenario's werden doorlopen maar we beslisten om verder te rijden en op zoek te gaan naar een apotheek om wat medicatie te krijgen.
Patje heeft een slechte nacht achter de rug, ik zou zeggen doorbijten die pijn maar ja. Vroeg vertrokken 0815 en hopsa weg met opnieuw een stralende zon. Nu kan men echt genieten van het Zweedse landschap dat soms langs zijn meren zijn schoonheid laat zien. Maar we moeten verder, en daar begint het weer. Na de middag trakteert het Zweedse weer ons met stevige buien en hevige rukwinden, maar zoals keiharde vlamingen plooien we niet leggen ongeveer 900 km af om te belanden in Helsingborg een zeelengte verwijderd van Kopenhagen. De vele km verplichten ons de slaap wat vroeger te nemen om morgen opnieuw fit te kunnen starten. Agnetha en Frieda jammerlijk genoeg niet gezien, en Geert die sms was niet voor jou. 
Deze morgen om 0730hr opgestaan, om onze verplaatsing (zo dicht mogelijk bij Hamburg) aan te vatten na het ontbijtbuffet. Onze volgweg omvat vandaag 2 ferry's . De eerste nemen we vrij kort na ons logement van Helsinborg (Zweden) naar Helsingor 5denemarken). Na ongeveer 25 minuutjes bereiken we de Deense bodem, om dan bij droog weer, maar wel met veel wind, tegen de middag de 2de ferry te bereiken. (De 2 geplande rustdagen met bezoek aan Stockholm & Copenhagen, laten we links liggen omwille van de tandproblemen van Pat). De overzet van Rodby (Denemarken) naar Puttgarden (Duitsland) valt qua prijs wel wat tegen (50 euro/pers), maar het middaguur is een uitgelezen moment om te genieten aan boord van een broodje zalm, terwijl we verwonderd toekijken hoe (een wellicht Duitser met formaat) wel zeker 6 x aanschuift aan het buffet, en zich werkelijk volpropt. Na 45 minuten bereiken we het vaste land, en bemerken we dat we Hamburg niet zullen halen, maar een pension net na de Afslag in Siek (Pension A1) biedt ons een doppelzimmer aan voor 60 euro. Morgen nostalgie voor Pat, want we rijden naar Xanten , zijn eerste kazerneringsplaats namelijk in het 54ste Smd missiles.
Deze morgen vroeg uit de veren (0630hr) om na het ontbijt om 0720hr te vertrekken richting home. Donkere wolken doen ons twijfelen onze regenkledij aan te trekken, maar de twijfel overwint, en op enkele kleine buitjes na blijven we droog. Wel is het weer aanpassen aan de behoorlijke drukte op de Belgische autowegen (deels door werken, en de dagelijkse drukte aan de Kennedytunnel), maar we komen toch tamelijk vlot voorbij Antwerpen. In Drongen een laatste maal onze paarden gevoederd, om afscheid van elkaar te nemen. In Brugge neemt Pat richting Kortrijk, en Alain richting kust, wuiven we elkaar uit, maar lang zal onze hereniging wellicht niet duren, want na 20 dagen onafscheidelijk met elkaar genoten te hebben van een onwaarschijnlijk mooie reis, is het niet makkelijk afscheid van elkaar te nemen. 
