Afgelopen week trok ik samen met Kris Hermans en Gert Benaets voor 4 dagen naar Hongarije. Het doel was arenden fotograferen. Daarnaast hadden we ook nog enkele soorten die we konden scoren op onze reisdagen.
Alle doelsoorten werden gespot. Daarnaast kwamen we met vele goede foto's thuis.
Het wordt al weer wat kouder buiten en dat betekend dat het op de voederplaatsen in het bos weer interessant kan worden. Zaterdagochtend kreeg ik de kans om voor mij een nieuwe soort te fotograferen. De keep, ik zag deze prachtig gekleurde vink al vaker, maar kreeg nooit eerder de kans om ze mooi te fotograferen. Voor de rest kwamen de eekhoorns veelvuldig al het voeder opeten. Maar ook dit gaf weer enkele mogelijkheden om wat leuke beelden te maken.
Afgelopen weken enkele keren 's avonds en 's ochtends bij de steenuilen gaan kijken. De foto's werden telkens in verschillende lichtomstandigheden genomen. Je kan goed zien hoe ieder moment en licht zijn charmes heeft.
Afgelopen weekend nog eens enkele uurtjes doorgebracht bij de steenuilen. Beide ouders zijn volop bezig met op en af vliegen om hun jongen te voeden. Blijkbaar heeft de morgenstond goud in de mond, want de uiltjes waren al vroeg actief. Langzaam kwam het zonnetje er door en kreeg ik meerdere kansen op foto's te nemen in verschillende lichtsomstandigheden.
De laatste tijd ben ik een beetje bezig met steenuilen. Het
is leuk om de uiltjes te observeren in hun doen en laten. Op deze manier
krijgen we een goed beeld van hun dagelijkse zitposten. Daarnaast kreeg ik al
snel door hoe honkvast deze soort is. Ze gebruiken bijvoorbeeld steeds dezelfde
takken, stronken om op te landen of te jagen. Of om even te kijken of de kust
veilig is alvorens ze hun nest ingaan.
Ik zat in twee sessies aan bij de uiltjes. Een avondsessie
en een ochtendsessie. Beide waren succesvol.
Eindelijk nog eens wat beelden kunnen maken van een van onze kleurrijkste vogeltjes! Ondanks het regenachtige weer kwam de ijsvogel toch meerdere malen langs. Na een paar uurtjes had ik toch weer enkele leuke beeldjes kunnen maken van de ijsvogel.
Elk jaar weer tracht ik de geoorde fuutjes tijdens hun balts zo goed mogelijk te fotograferen. Ik had al enkele jaren een beeld voor ogen wat ik graag wilde maken. Tot nu toe ben ik met deze nieuwe serie het dichts bij het eindresultaat geraakt.
Roofvogels hebben voor mij toch altijd iets speciaals. Vandaar dat ik de roofvogelhut in Oosterhout een dagje gehuurd had. In de hoop om er de havik en buizerd goed te kunnen fotograferen! Ik pikte al gelijk een leuke soort mee, want ik had nog nooit een boomkruiper kunnen fotograferen. Daarna kwam het serieuze werk eraan: plots een schim en daar zat hij dan de eerste havik van die dag. Hij bleef meer dan een half uur voor de hut zitten en werd vervolgens afgelost door een buizerd. Doelsoorten waren binnen en ik kon met vele mooie foto's en een blij gevoel naar huis vertrekken.
Zaterdagochtend nog eens plaats genomen in de schuilhut. Ik heb nog enkele foto's voor ogen die ik graag van de middelste bonte specht zou willen maken. We waren al enkele weken niet meer gaan kijken, dus ik wist niet of ik ze nog wel zou terug zien. Gelukkig verscheen ze redelijk snel terug op toneel. Ook de grote bonte specht liet zich in de sneeuw nog even mooi fotograferen.
Al enkele weken hebben we het privilege om een middelste bonte specht te mogen ontvangen op onze voederplaats. Ze wordt ook wel goed verzorgd, want er wordt meerdere malen per week gevoederd. Naast deze komt de grote bonte specht ook regelmatig langs en meerdere bosvogels. Afgelopen zaterdag nog eens in de hut plaatsgenomen omdat ik persoonlijk nog geen goede beelden had van de middelste bonte specht. Na een half uurtje kreeg ik enkele goede kansen en kon ik de beelden maken waar ik op hoopte. Hopelijk komt er nog een vervolg!
Afgelopen weekend nam ik na enige tijd nog eens plaats in onze schuilsleurhut. Deze staat al enkele maanden op een toplocatie. In samenspraak met het A&B konden we deze plaatsen op een open plek in het bos. Het zachte najaar en winter speelde ons echter parten. Want we scoorden na enkele maanden bijna geen soorten buiten wat meesjes. Een teleurstelling ondanks de locatie. Afgelopen weekend met de winterse omstandigheden had ik terug moed om eens een bezoekje te brengen.
De gewone soorten kwamen voorbij, maar mijn hart ging toch wel even sneller slaan toen de middelste bonte specht verscheen! Ik kreeg hem niet goed in beeld,maar uiteindelijk lukte het mij om één goede foto te maken van hem. Hopelijk volgen er de komende weken nog wat foto's van deze bijzondere soort!
De waterral stond al jaren hoog op mijn verlanglijstje. Het verborgen leven van de ral interesseert mij bijzonder en dit wilde ik dan graag vastleggen op foto. Voor tips en raad kwam ik steeds weer met Ton Döpp terecht. Hij is een Nederlands natuurfotograaf met een specialisatie wat waterrallen betreft. Enkele maanden geleden nodigde hij mij uit om eens een kijkje te komen nemen hoe hij te werk gaat. Daar ging ik graag op in, zaterdagochtend vroeg opgestaan en richting Amsterdam.
Eenmaal ter plaatse toonde hij zijn schuilhut en mocht ik natuurlijk ook enkele uurtjes plaats nemen voor foto's te nemen. De waterral kon ik meerdere keren fotograferen en in de tussentijd waren de vissende dodaarsen ook heel leuk om te fotograferen.
Zondagochtend naar het Weerterbos gereden om de hertenbronst te kunnen fotograferen. In vergelijking met vorig jaar viel het wat tegen.
Er was geen ochtendnevel en de herten kwamen niet echt dichtbij. Maar langzaam kwam de zon op en kwamen enkele herten toch wat beter in beeld. De kers op de taart waren 8 wilde zwijnen die tussen de herten doorstaken. Jammer genoeg wel op grote afstand, maar naar eigen menig mogen de foto's er wel zijn.
Gisterenochtend nogmaals enkele uurtjes in de schuilhut doorgebracht. Met het droge weer waren mijn verwachtingen behoorlijk hoog. Uiteindelijk kwamen er veel vogels langs, maar voornamelijk de gewonere bosvogels. Na afloop ging ik toch tevreden naar huis met enkele foto's van vaste gasten.
Gisterenavond nog eens naar de familie dassen geweest. Het zou een speciale avond worden, want ik had net een nieuwe camera gekocht die ik graag wilde testen. De dassen lieten zich weer mooi bekijken en fotograferen. Zeker toen het licht wat minder werd en ik naar hogere iso-waarde moest gaan kon ik de nieuwe camera pas echt goed testen. Ik stond versteld van zijn prestaties!
Toen het licht bijna volledig weg was en de peren bijna allemaal verorberd waren door de dassen keerde ik huiswaarts. Terwijl ik naar de auto wandelde kwam ik nog een das tegen. De wind zat goed en hij was bijzonder geconcentreerd naar voedsel aan het zoeken. Dit gaf mij de kans om wat dichterbij te gaan en zo nog enkele foto's te kunnen nemen. Vlak hierna moet hij toch iets gehoord hebben en ging hij er dan ook vandoor.
Dassen zijn dieren die tot de verbeelding spreken, vele noemen ze dan ook de Limburgse panda's. Het zien en fotograferen van een das is alles behalve makkelijk. Ik bracht dan de voorbije jaren ook al vele uren door aan burchten in de hoop er eens eentje te kunnen fotograferen in het laatste avondlicht. Meestal kwamen ze dan pas te voorschijn wanneer het volledig donker was en foto's nemen volledig uitgesloten was.
Gisterenavond zat het mee, want een dassenfamilie liet zich iets voor 21 uur even mooi bekijken. Dit gaf mij gelijk ook de kans om enkele beelden te kunnen nemen. Ik moest het uiterste uit mijn fotomateriaal halen om ze nog een beetje goed belicht te krijgen. Daarnaast was het hoge gras nog eens een extra moeilijkheidsgraad. Gelukkig zaten er tussen vele foto's toch ook enkele goede! Hopelijk volgen er binnenkort nog enkele foto's van deze dassenfamilie!
Afgelopen week nog eens een avond voor de steenuilen geweest. Een van de jonge uiltjes liet zich nu van zeer dichtbij fotograferen. Daarna hoopte ik nog even om een volwassen steenuil met prooi te kunnen fotograferen, maar dat lukte jammer genoeg nog niet. Wie weet wat volgende week brengt!
