Gisteren is Erik pellets gaan halen voor de kachel. Een ton. Dat is dus een bomvolle camionette. En ik kong het echt niet laten...mee geholpen met uitladen, zak per zak (15 kilo/stuk) en ja nu is het van dat : voel me net een oud vrouwke. Loop krom van de rugpijn. Zelf gezocht zeker? Afspraken voor vandaag maar afgezegd, alleen afwisselend zitten en wat rondsleffen lukt vandaag. Morgen naar de gyne, ik ben benieuwd! Het is intussen 5 weken geleden, dus de baby zal goed gegroeid en bijgekomen zijn! Morgen ook ineens een (voorlopige) datum bespreken wanneer de ks zal uitgevoerd worden. Hopelijk kan het in de herfstvakantie, dan zit Erik toch niet met de druk om de kids op tijd naar school te krijgen enzo, en kan Kenneth er ook dubbel en dik van genieten, want dan is hij thuis!
Het ontwerp voor het kaartje is ook al klaar, we wilden eerst de kaartjes bestellen bij een drukker, maar we willen -net als bij kyenta- een heel persoonlijk kaartje maken, en dat is het ook geworden. We maken dus alles zelf. We moeten zo'n 70-tal kaartjes maken.
Enkel de suikerboontjes gaan we niet allemaal zelf doen, want nu zijn er 4 groepen van gemiddeld 22 kids per groep die ook suikerbonen krijgen. Die gaan we wel zelf doen zenne, daar kunnen ons mannen mee helpen! De suikerboontjes voor vrienden en familie gaan we bestellen.
Er staan ook nog enkele uitjes te wachten : diegenen die me voor de allerlaatste keer (écht he ) zwanger willen zien : kom maar af
Morgen of zaterdag ten laatste kom ik verslag uitbrengen!
Deze week met m'n zus gebeld : ze is benieuwd naar de naam en wij houden de spanning erin! Vind het best leuk zo! Er zijn nog nieuwsgierigen hoor, maar m'n zus spant de kroon Begin van de week wat ziek geweest, buikgriep en aangezien je als gezegende zwangere niets mag innemen, zat er niks anders op dan de storm te doorstaan. Sinds gisteren krijg ik enorm veel zin in kokerellen : wat staat er allemaal op het verlanglijstje? Vanalles en nog wat, de enige zekerheid is dat de vriezer zal volzitten! In september gaan we de resem babyspullen ook in orde brengen, dat wordt dikke fun! De babykamer wordt dan ook stillekes aan in elkaar gezet, maar eerst moet Erik nog schilderen Hopelijk gaat dat wat vooruit, want geduld is niet bepaald m'n beste eigenschap Voor de rest voel ik me heel goed, fysiek is het wel wat minder maar dat nemen we er graag bij! Zolang ik niet moet platliggen is elke dag mooi meegenomen!
Jaja, er zijn alweer 26 weken verstreken. En we krijgen onder ons voeten van overal : we moeten de blog up to date houden! Ja moe, we doen ons best, beloofd! Na alle stress van de verbouwingen en verhuis weer naar huis, zijn we nu helemaal ontstresst. Lekker relaxen, veel zon zien we niet maar weet je? Dit keer vind ik het niet eens zo erg dat het zo'n 'zomer' is! De kleine heeft een naam : maradonna. Het is de moeite hoor, hij wroet erop los, het is precies plezant daar binnen. Het lijkt ook steeds beter te gaan met de kwalen. Dat ik last heb van het litteken dat wisten we op voorhand, en een marathon lopen zit er niet in, maar erg sportief ben ik zowiezo al niet, dus da's geen aanpassing Wat ook helemaal niet waar is, is dat vrouwen koopziek zouden zijn. NO WAY!! Hier is het wel degelijk Erik die in toom moet gehouden worden! Dat kind kan intussen al een eigen appartement inrichten met de spullen die zijn papa al voor hem gekocht heeft! Het is erg hoor, die kan geen winkel voorbij lopen of hij wandelt met iets buiten voor de kleine. En de rest van de familie (vooral Kylian!) doet gretig mee. De buren op de camping kennen er ook wat van : één van de buurvrouwen heeft al kennis gemaakt met ons kind. Was best leutig om te zien. En hoe dikwijls we al van gezinnen met jonge kinderen heb gehoord 'jaja : dàt staat u ook allemaal terug te wachten!' : wel, die keren kunnen we niet meer tellen! We zien wel, ik hoop maar dat hij IETS rustiger is eens hij geboren wordt! En nu gaan we ons best doen om minstens één keer per week te bloggen he!
Vandaag voor een echo : ik ben 19w6d zwanger en ons kleintje weegt al 377 gram. Mooi gewichtje, véél beweging en het hartje horen kloppen vond Kyenta gewéldig!! Hij keek net naar ons toe en Erik z'n droge opmerking was 'YEP da's nen Deckers aan die neus te zien'. We stikten bijna van 't lachen! Alles gaat prima : de wel heel donker blauwe plekken op m'n benen baarden de gyne wel wat zorgen, maar wat verloopt er eigenlijk wél normaal deze zwangerschap? Juist ja : niets. gewicht : 11 kg bij in totaal, valt eigenlijk nog goed mee, maar ik let dan ook op wat ik eet (niet hoeveel ik eet lol).
We zijn net verhuisd, terug naar ons eigen stekje. Hier en daar moet nog wat gebeuren, maar we hebben LICHT en LUCHT en da's al véél! Vorige week nog een echo gehad : ons kleintje weegt al 230 gram, en heeft net als de andere kinderen een groot hoofd. Kan veel in Veel ongemakken : naar de kine, ademhaling onder controle houden, aderspat, dan weer steunkousen, dan weer niet, aderspat gesprongen daar waar de steunkous stopt We moeten erdoor, maar voor de rest (welke rest? ) voel ik me goed hoor! Volgende week begint de grote vakantie, we zijn blij : eindelijk even gedaan met vroeg opstaan, huiswerk en lessen! Enkel ontspannen en amuseren! En ons huis wat fatsoeneren
Vorige donderdag heb ik al enkele spullen gekocht : een maxicosi, autostoel, relaxjes, badzitje,...allemaal in nieuwe staat via een toffe madam die ik onlangs leerde kennen. Merci D.!! Vandaag ging ik even langs de carwash en kon het niet laten even in de kledingwinkel binnen te lopen. De oudste had korte broeken nodig, haha en bibi naar de babyspullen gaan kijken. De jongste was er ook bij en we zijn buitengewandeld met 2 ieniemini pyamakes en 2 iniemini body'kes! Zo schattig, ik kan me dat echt niet meer voorstellen, zo'n klein minimensje. Het is nog altijd zo onvoorstelbaar dat wij opnieuw een klein boeleke verwachten! Soms voel ik 'iets' maar kan me niet voorstellen dat dat al beweging is, al zou ik van niks meer verschieten, de gyne zag op amper 12 weken al wat het gaat worden.
M'n buikje wordt maar dikker en dikker (zie foto) Ons huisje begint ook in orde te komen, de verhuis is in 't zicht. Deze week ben ik al aan het opruimen en kuisen geweest, zo wordt het terug mijn huisje Helaas ben ik snel vermoeid, tegen de middag is mijn pijp uit.
Vooral dat dik, ik ben nog maar 3 maand ver, maar het lijkt wel of het zijn er 5. Het zal wat worden om achteraf terug die kilo's kwijt te raken. In totaal zijn er 7,5 kilotjes bij. En bambino doet het super! Vorige vrijdag was ik 11w6d, maar de echo gaf aan 12w4d. Het is een stevige baby. En een hevige, heeft ook veel plaats nu he. Namen, wat een pest als je grote kinderen hebt! De ene naam vinden ze zus en zo, de andere naam wordt op boegeroep onthaald, dat wordt geen gemakkelijke klus! We hebben nog veel tijd...
Ja, hoor echt wel. Vanmorgen eerst de kids naar school gebracht en dan begonnen hier in huis. Was niet te stoppen : alles moest eraan geloven. Chance dat ik alleen was of er waren zelfs huisgenoten de vuilbak in gevlogen. Maar goed, het is nu half 10 's avonds, ben stikkapot, herinner me ook weer dat ik met een zwakke rug zit maar al het werk is gedaan, fini, the end en ik ben content! Morgen weer naar de gyne, spannend moment! Daarna lekker genieten van het zonnetje, 3 dagen lang.
Het voorbije weekend was druk : eerst het vormsel van onze zoon, 's anderendaags het vormsel van z'n nichtje. Heel leuk, het weer zat mee maar wel vermoeiend! Maandag leek ik wel 70 jaar... Enfin, buikje is nu wel ergggg duidelijk, kan het echt niet meer wegstoppen. Waar ik wel van schrik is dat iedereen precies superblij is...Ofwel spelen ze comedie ofwel menen ze het echt, maar ik had toch veel negatieve reacties verwacht. Gek he. We zijn veel ongeruster wel, ik heb veel last van steken, die buik trekt langs alle kanten, het doet soms echt wel pijn. En ik weet niet wat dat allemaal is; nooit eerder last van gehad! Ach, volgende week vrijdag terug voor een echo en ik zal m'n vragen en kwaaltjes allemaal ne keer opschrijven want eens bij de gyne binnen, ben ik al m'n vragen alweer vergeten! We waren vorig weekend met een vriendin aan 't keuvelen over namen, zegt die één naam en 't was boenk erop. Was dit dan een evidente naam? Ik weet het niet. We kennen elkaar al 20 jaar, 't zal daaraan liggen zeker? In onze omgeving denken de meesten ook dat het zowiezo een naam met een K zal worden, hahaha we zien wel!
Gisterenavond een eerste echo gehad. Toch speciaal. De gyne zei 'amai da's een goeke'. We zullen het maar geloven zeker? Welgeteld 8 weken en 5 dagen was ik gisteren, dus vandaag alweer een dagje erbij tellen :) Heel levendig, en beentjes en armpjes zo klein en fijn, mooi om naar te kijken. 't Leek wel of ons kleintje stond op een voetbalveld, helemaal alleen en 't had er nog plezier in ook Alles dik in orde, en dat mag je letterlijk pakken : 6 kilo is erbij. Echt schrikken deed de gyne noch ik daar niet van (gezien ik de vorige zwangerschappen ook al zoveel bijkwam) maar ik dacht dat het nog zou meevallen met dat misselijk zijn, niet dus. En ik maar sla eten Deze zwangerschap wordt wel aanzien als risico, door de vorige sectio's wordt dit kleintje zomaar even 3 weken (minstens) eerder gehaald dan de voorziene datum (en die is 22 november). Misselijkheid is zo goed als weg, de andere kwalen neem ik er graag bij. Nu we ons kleintje gezien hebben, willen we 't niet meer kwijt hoor!
In het weekend is het toch altijd nét iets drukker dan tijdens de week. Tja, 5 man meer of minder in huis, het scheelt wel iets. Dus vandaag weeral MOE en vooral : lage bloeddruk. Ik hoop tenminste dat het dat is. Gelukkig is de afspraak met de gyne een dagje vervroegd, moet donderdagavond al gaan. Ga toch eens vragen of er niks aan te doen is. Langer dan een kwartier op m'n benen staan, lukt momenteel echt niet, zou zo flauwvallen. Soit, niet echt misselijk of toch te verdragen dus dat doet al veel. Mottig als een krab ben ik géén lieverdje hoor!
Super zelfs! Al enkele dagen geen last van misselijkheid, oef! Gisteren gewinkeld, de auto gewassen en gerommeld. Vandaag het huis hier eens goed aangepakt sé ik heb energie voor 10! Vanavond een drink met enkele vriendinnen : ik heb mini-sokjes gevuld met smartiekes, ben benieuwd of ze 't gaan doorhebben
En die tellen we er graag bij! Vanmorgen niet misselijk en dan ben ik meteen goed gezind. Toastje gegeten, de hele rimram die zich elke morgen herhaalt doorsparteld en dan thuisgekomen, wat huishouden gedaan, en me in de zetel gezet met een tasje thee. Dat was rond 10.30u. Ik moet ingeslapen zijn want een uur later (!) belde Danny om nog iets te vragen i.v.m. de verbouwingen. Die heeft ook al zijn gedacht over me...hoe ik die telefoon opnam, nog slaapdronken Nog een geluk dat die telefoon ging of ik lag er nu nog! Het lijkt toch de goeie kant op te gaan qua misselijkheid, en die vermoeidheid, tja het is niet mijn stijl maar 'k zal er maar aan toegeven zeker? Ben ik even blij zeg dat ik in tijdskrediet ben! Zo gaan werken, kan ik me echt niet voorstellen...
Als het waar is wat 'ze' zeggen - hoe misselijker de moeder, hoe gezonder het kind - wel, dan moet dit toch een héél gezond kind zijn zenne! Zaterdag en zondag ging het goed : niet misselijk, wel moe maar veel gerust. Zaterdagavond gaan eten met vrienden en dat was een ontspanning om U tegen te zeggen. Zondag natuurlijk geen klap waard, maar de zetel stond al te lonken van 's morgens (vroeg?). We hebben ondervonden dat als ik iets eet voor het opstaan, dat het beter is qua misselijk zijn en vooral : ik zit niet precies op een paardenmolen als ik uit m'n bed kom. Dus brengt Erik me elke morgen toast op bed Vanmorgen, 6u, Erik heeft de vroege en vermits ik toch om 6.30u opsta, brengt hij me vlak voordat hij vertrekt toast. Komt het nu door dat vroege uur, ik weet het niet, maar ik krijg het amper binnen. Dan toch uit bed gesukkeld, me gewassen en aangekleed en dan brood gaan snijden, thee gezet jakkes dat valt niet mee als je voelt dat je elk moment naar de wc mag spurten. Dat gebeurt gelukkig niet en ik breng om 8u Kendra weg, iets later de 2 jongsten om dan zoals elke maandag naar huis te crossen, want Kenneth moet uit bed. Tegen 8.50u vertrekken we naar Brecht, trotseren de file, ik denk bij mezelf 'ik haal het nog net' moet drrriiingend naar de wc! LAP, omleiding...Chance dat ik m'n gps bij me heb, anders zou ik zo zijn beginnen janken. Soit, tegen 10.45u terug thuis, gauw de hond uitgelaten, naar de winkel en aardappelen geschild. Het is nog niet eens middag en ik ben OP. Foert, de rest kan wachten ik kijk nog even m'n mail na en ik kruip in de zetel.
Gisteren vooral geslapen, zo moe en misselijk ben ik nooit geweest! Vandaag gaat het iets beter, nog wel moe maar ik hoop straks toch wat te kunnen eten. Het is best wel wennen, na 10 jaar opnieuw zwanger...moeilijk te vatten maar we zijn heel blij, en de rest van het gezin loopt op wolkjes!
Vandaag afspraak gemaakt met de gyne, vrijdagavond 18 april mogen we voor de eerste keer langsgaan. Pascale voelt zich momenteel wel wat misselijk, vooral 's ochtends, maar voor de rest loopt alles prima.
Pascale voelde zich al een tijdje moe en at veel bananen ( tegen de vermoeidheid). We dachten dat het kwam door de verhuis en verbouwingsstress. Na enige tijd en hoewel het eigenlijk niet meer zou kunnen, dacht Pascale zwanger te zijn. Om uit te sluiten voor de zekerheid op 25 maart een zwangerschapstest gaan halen bij de apotheek. Ze ging er mee naar boven, iets later ineens een gil uit de badkamer, Erik kom is.... In de badkamer stond Pascale vol verbazing naar de "predictor" te kijken, kijk gij nu eens, ik denk dat ik zwanger ben. Ja hoor de predictor loog niet, duidelijk twee strepen. Dan maar naar de huisdokter gebeld voor een bloedafname, woensdag 26 maart mocht ze langskomen en 's avonds bellen voor het resultaat. Om 20uur zaten we met zijn zessen aan de telefoon om te horen hoe het resultaat van de bloedafname was; het resultaat was een HCG (zwangerschapshormoon) van 19200 wat overeen zou komen met 6 a 7 weken zwangerschap. Volgens ons zou het maar 4 à 5 weken kunnen zijn. Dus nu zo snel mogelijk naar de gyne voor een echo.
) zwanger willen zien : kom maar af
is erbij. Echt schrikken deed de gyne noch ik daar niet van (gezien ik de vorige zwangerschappen ook al zoveel bijkwam) maar ik dacht dat het nog zou meevallen met dat misselijk zijn, niet dus. En ik maar sla eten
