Het is raar, normaal is het berekoud omstreeks maart/april, de tijd wanneer we communiefoto's te maken. En altijd drie maal zeggen tegen de mama's neem asjeblief een dikke dikke winterjas mee om tussen door op te warmen. Meestal is dan de natuur nog dor, met hier en daar een fris groen babyblaadje dat zich voorzichtig openplooit. Niet dit jaar,  communiereportagetijd middenin de zomer met alles volop in't groen. Totaal andere foto's, groen groen groen. Dat marco borsato daar misschien ook es e liedje van maakt. 

Maar veel drukker ook, nu in hoogzomerwedstrijdseizoen met reportages van 't nationaal jonge paarden, tornooien, communiekantjes, tussendoor ook nog pagina Limburg van equitime afwerken, ... Zal wel zijn dat Rik vindt dat ik de laatste weken meer met mijne computer en mijne kodak getrouwd ben dan met hem ... en misschien heeft ie zelfs gelijk.

Maar het blijft plezant die kinderen helemaal opgepoetst in hun aller allersjiekste kleren voor mijn lens. Om er vervolgens iets moois van te maken. 

Ik zou enorm graag nu al stoefen met de foto's, die ik mocht maken van de meisjes met hun pony's. Hoe mooi zijn die?!?! En van een kleine stoere man ook, helemaal zot van de kraan en traktors van zijne papa.  

(Denk zelfs al een volgende "lensopdemens-waardige-foto" next edition te hebben.)

Maar 't feest is nog niet voorbij dus mezelf nog effe bedwingen om die prentjes op de blog te gooien. Deze kreeg ik van een trotse oma die aan de zijlijn getuige was van de shoot. En de echte foto's komen later , want het mag :D

Nog aan't nagenieten, want kreeg ik vanmiddag een compliment van't allerhoogste niveau. Bij t zien van de foto's van haar gezin, ... haar kinderen,  zag ik ontroering. Oprechte ontroering 😊📸😊☑️😇 Kan je je als fotograaf een groter compliment wensen? Neen toch?

Dus is de shoot meer dan geslaagd 😁💪

En morgen, fotograferen op tornooi Tongeren ga ik skippen, nog effe verderwerken aan de reportage en de prentjes van kleine stoere man F.