Het bezoekje aan filly Cay is intussen gepasseerd. Dat een weerzien zoveel deugd kan doen, onbeschrijfelijk. Zag haar staan in de verte en riep haar naam, de hinnik met flink wat decibels die ik daar als reactie kreeg en meteen in galop tot bij de poort. Dat was duidelijk, ze herkende me nog en ik hoef je natuurlijk niet te vertellen hoe dat voelde. Zaaaaaalig om aan terug te denken.

Een superstal waar ze terechtkwam, Sabine doet dat goed, ben er helemaal gerust in. Ik kan op mijn twee oren slapen.

Cay vh Scheefkasteel (Columbus x Cayado) en Donna (Dominator)












En de grote Cay ...

Ziet es wat een leuke melding ik gisteren kreeg op mijne gsm?

Om te weten dat we voor mijn volgende veulentje halfweg zijn had ik geen herinnering nodig maar toch leuk om zo zwart op wit te zien ...

Fingers crossed zodat we opnieuw weer iets hebben om te vertroetelen en op de gevoelige plaat te zetten volgende zomer.

Kijk ernaar uit!