De tijd om te gaan was gekomen ...

Donderdag werd mijne oogappel opgehaald. De afscheidsknuffel, daar was geen tijd voor ... daarvoor ging het laden iets te hectisch. Dan gaat die klep dicht, verdwijnt ze stilleks uit beeld en blijf ik achter met een ongeruste merrie. Vier dagen later is de rust al lang weer gekeerd (voor de merrie dan toch) de melkdruk is heel goed geminderd, ja, zij maakt het goed. En met mij ging het vier dagen goed, ... tot vandaag, 't was een eindeloos lange stille maandag  ... geen veuleke meer dat mij opgewekt toehinnikt elke keer als ze de achterdeur hoort, beweging ziet of ergens mijn stem hoort.  

Nog efkes doorbijten en afkicken want het is niet de bedoeling dat ik daar met natte ogen ga staan, als ik haar e bezoekske ga brengen mijn kleine Cay. Ze maakt het goed met haar nieuw vriendinneke: Donna, een Dominator afstammeling.. Dat bewijzen de berichtjes, foto's en filmpjes die ik al kreeg, ... en uitnodiging om snel te komen zien.

See you soon kleine Cay      dan kan ik die gemiste knuffel toch nog goedmaken!

De laatste dag ...