17-11-2009 om 15:16 geschreven door anmat  

19-11-2009 om 08:41 geschreven door anmat  

17-11-2009 om 18:04 geschreven door anmat  

16-11-2009

Een dag uit de velen. Bang terug te huilen zonder tranen, niemand hoort Mn vragende smeekbede. Vallen de blije momenten als dode bladeren op de grond. Waar is de tijd dat we samen konden praten en lachen. =Steeds diezelfde vraag. Heeft ze wat gegeten deze morgen, vanmiddag? De ruimte wordt groter en langer met de dag. Zie ik Mn dromen en verwachtingen over een mooiere wereld in stukken vliegen? Waar ga je nu naartoe is de vraag van een oudje, kom je elke dag eens langs om met mij te praten. Kan je even me helpen, ik geraak er niet meer, ben trager en ouder. Onlangs hoorde ik haar stem, laat me stilletjes sterven? We hebben hier niet te kiezen, wat we zijn hebben we niet met centjes gekocht. Een goede thuis met warmte en liefde, wat had ik dat nog wat willen geven. Nogmaals vraag ik of moeder eens uit de stoel kan gezet worden. Of misschien een droge pamper aankan? Wat hebben we nog te vragen, -anderen hebben het nu voor t zeggen. Wachten tot het donker wordt, dan is er eindelijk rust, Ga nog eens buiten terwijl het nog kan, geniet nog van die knuffel, dat kleine gebaar. Je komt toch morgen, welk uur. Ja, ik ben er voor jou, alleen niet op de manier dat jij het wilde.

Plasmomenten, recht op menswaardig behandelen van patiënt 15-11-2009

Erg is het gesteld als je oud bent en nog niet incontinent, je vraagt de normaalste zaak, mevr. ik moet plassen, kan je me helpen. Als vlug is het antwoord gegeven, nee dat zal niet gaan want heb vanmorgen op de pot gezeten. Dat de pamper druipt van nattigheid en pure ellende,daar heeft niemand weet van. Wie gaat nu zien of Zn moeder nat ligt tussen haar benen, wie vermoed dat dit plasmoment al 5 uur geleden is, en het arme mens zicht gans de morgen van pure fierheid zit op te houden. Er was toch koffiepauze, rookpauze en ja, je bent hier niet alleen. Jammer genoeg is die lieve verpleegster niet alleen, anders deed ze wel haar werk, maar het team vraagt alles te doen zoals een training. Zijn het zielige oudjes die jaren gespaard hebben voor die lieve kinderen te laten leren voor verzorgende, respect te hebben voor rechtvaardigheid en vriendelijkheid. Gewoon je gaat eraan kapot te horen, dat mensen zitten roepen, mevrouw als je wilt kun je me misschien helpen. Waarom is niemand zo machtig of zo krachtig dat deze kleine behoeften van de mens leidt tot de verschrikkelijk dingen in rusthuizen NL de pijn waar niemand durft over te spreken:"DOORLIGWONDEN" Je hebt het gezien en je zwijgt als goud, want over verdriet daar schaamt iedereen zich over. Je wordt algauw als despressieveling aanzien. Iemand die altijd beter kan of weet. Nee, daar moet iets aan gedaan worden.We hoeven niet te aanvaarden dat vader of moeder valt door gebrek aan toezicht. We willen toch allemaal goed verzorgd worden terwijl we onze beste spaarboek moeten aanspreken. En dat die wachtlijsten van rustoorden. Gans je leven kan je kiezen welke auto je wilt, welk huis je wilt wonen, de kleren die je mooi vind, maar eens oud geworden word alle belangrijke dingen door andere beslist. Vrijheid van en tot wanneer? Uit liefde word je normaal verwekt, of toch dat zou moeten en het meest normale zijn. Maar je leven beëindigen daar moet je eerst genoeg miserie kennen, tranen inslikken die niemand ziet of hoort. Alle Mn zoeteke we zullen je wel helpen(bezoekuren;;;;;;;)

Derde dag van mijn blog 11-11-2009

De derde dag van mijn blog, en zeker nog niet de laatste, deze blog zal nu ook door mijn beste vriendin en meer mogen bijgewerkt worden, we dragen tenslotte de zelfde miserie met ons mee, maar zij de meeste

De derde dag van mijn blog 11-11-2009

Had nog niet gedaan maar excuses, verkeerde knop ingedrukt, dus nu verder, een jaartje terug is alles zo wat begonnen door het achteruit gaan van onze M, ze verbleef er al een tijdje in de home maar na een opname in hospitaal is ze terug gekomen maar dan in rvt afdeling, wat er daar allemaal gebeurt grenst aan ongeloof en shock, ze was zogezegd dement aan het worden, ze was agressief, ze was ver DOOD, ze hadden haar al berecht, alé ze was klaar gestoomd om ZOT te worden, maar nee niets was daar van waar, ik geloofde er niets van en werd er nog voor bekeken ook, tot vandaag leeft ze nog en heb ik ook nog altijd gelukkig gelijk maar swat ter zake nu, jaartje terug, vroeg ze om naar toilet te mogen gezien haar toestand, juist uit ziekenhuis en minder dan 40 kilo niet goed te been zoals ieder werkend mens van oude leeftijd, moesten we dat vragen aan het verplegend personeel, we duwen op het bekende knopje lichtje aan in de gang en maar wachten, na een half uurtje komt er een verpleegster binnen en vraagt zeer onvriendelijk, wat is er, mijn vriendin antwoord mijn M zou naar toilet moeten, de verpleegster gaat naar het bed en zegt tegen M awel is het waar moet je naar wc kun je niet nog een uur wachten dan doen we onze toer met verzorging, terwijl ze dat vraagt heeft ze M haar arm vast en zie ik permentelijk dat ze zo hard ze kan meteen knijpt in die arm, ik reageer daar op met te zeggen dat ze haar geen pijn moet doen en haar gewoon moet laten naar de wc te helpen, daarop zegt ze, het is goed maar de volgende keer wacht je tot we onze ronde doen hé, en nu ga je naar toilet maar je kan wachten tot we bij U zijn, onvriendelijk word ze op de wc gesmeten bij wijze en kan M deugdelijk haar normale behoefte doen, ze was blij, na wij nog een beetje gewacht te hebben vraagt ze toch mag ik van het toilet heb pijn van harde zitting, ja we zullen eens een verpleegster halen, in de gang loopt die zelfde verpleegster gewoon doelloos rond en er word gevraagd of het mogelijk is om M van het toilet te halen, NEE ze gaat wachten zoals gezegd, na een half uur gaan we terug in de gang en vragen het terug aan een andere verpleegster deze komt mee tegen haar goesting en na een tijdje komt die andere ook naar de kamer met nogmaals hetzelfde liedje, je weet het hé tracht je in te houden tot we onze ronde doen want anders doen we je een pamper aan gelijk de kleine kinderen goed M en meteen heeft ze weer die arm een beetje tegoed vast waar op ik mij kwaad maakte en haar vroeg of ze die job graag doet en indien niet ze een andere job moest zoeken maar dat het Niet kan om opzettelijk mensen pijn te doen, dit was de eerste stap van alle miserie, nu ga ik terug stoppen want dit neer schrijven brengt verdriet mee daag en tot morgen of straks x 

Tweede dag van mijn nieuwe uitlaatklep 10-11-2009

Wat kan je allemaal verwachten op deze blog, en wat moet ik jullie voorlopig onthouden?

Ten eerste uit veiligheidsoverweging ga en kan ik jullie niet of nog niet de naam van het home bekend maken, en dit uit gevaar van repressie ten over staan van een goed oud mens dat te braaf is en niet meer de moed heeft om voor haar eigen op te komen.

Wat ik wel kan doen is jullie al een beetje zeggen wat er daar allemaal gebeurt en verkeerd loopt, opzettelijk of om te pesten, daar ga ik me niet over uitspreken ook, dat laat ik aan jullie over, mensen pijn doen opzettelijk, als je een pamper aan hebt dit terwijl je nog NIET incontinent bent, maar dit doet uit gemakzucht en je dan vraagt of de persoon naar toilet zou mogen, zeggen ze als ze het maar in hare pamper doet, waar is de waardigheid dan van zo een mens, en als je dan toch blijft aandringen, doen ze het maar met het antwoord, we zullen het doen maar ze kan zeker 30 minuten blijven zitten hé, en geloof het of niet maar ze zorgen wel dat dit laatste meestal uitkomt, ik ga nu terug even stoppen want ook voor mij is dit soms teveel en doet de echte pijn aan mijn hart ik ben heel 

Alles wat je nu komt te lezen is de waarheid en niets minder dan de waarheid

Ik ga soms (regelmatig) naar het rusthuis iemand gaan bezoeken, maar lieve mensen ben ik geschrokken wat daar allemaal gebeurt, en niet enkel met deze ene bezoeker, maar zo wat met iedereen, je mag niet gaan tussen 1400 en 1700 uur want dan is het normaal bezoek en dan ziet het er allemaal een beetje koek en ei uit, maar ga maar eens vroeger of later je zult verschieten, dit is al een beetje van de sluier die je hier mag verwachten 

EVEN OP HOLD GAAN 12-11-2009

Ja, ik ben verplicht even op holt te gaan,gezien er de vrees bestaat er nog meer repressie word uitgeoefend op M,gezien ze mogelijks ontdekken wat ik hier allemaal wil uit brengen en ze ontdekken de auteur dan zijn de gevolgen voor M niet in te schatten,dus mensen als je ook zulke problemen in homes hebt,weet het me te zeggen,EENDRACHT MAAKT MACHT,

17-11-2009 om 15:13 geschreven door anmat