...die lieve goede sint... helemaal tot in Oregon! De goed heilig man weet dat er ook kindjes buiten Belgie en Nederland wonen. Daarom stond er op 2 december een bezoekje op het programma op de Nike campus.
Eerst stonden er allerlei spelletjes en opdrachten op het programma zodat de kinderen hun zwarte pieten-diploma konden verdienen.
Vol verwachting klopte ons hart toen we de zaal binnengingen en terwijl we vollebak - nogal hollands getinte - sinterklaasliedjes zongen...
...kwam hij zomaar binnengewandeld. Naar eigen zeggen dit jaar niet met de Nike jet.
En hij had zelfs daar ter plekke cadeautjes bij - de pret kon gewoon niet op!
Zou het dan kunnen dat hij op Sinterklaasavond ons huisje niet voorbij rijdt???? Alle reden om extra flink te zijn en goed te luisteren - al hebben we de indruk dat Fenna dit niet helemaal begrijpt.
Maandagavond, schoentje aan de haard... joepie, dinsdagochtend wat snoep! Dinsdagavond, schoentje weer klaar..., helaas, woensdagochtend niks Woensdagavond, zelfde scenario... mmmm, donderdagochtend, weer niks... zou hij ons dan toch vergeten zijn??? Donderdagavond, toch nog eens proberen..., jeu, de aanhouder wint, want vrijdagochtend is onze living letterlijk een groot speelparadijs geworden.
Het lijkt wel een barbie - auto - nintendo 3DS - invasie!
De volledige fotoreportage vind je op picasa via deze link!
Zaterdagochtend 6 oktober... het ziet eruit dat het weer een mooie nazomerdag wordt.
Hoe deze dag beter doorbrengen dan op Mt Hood!
Pic nic klaar en weg zijn we...
De rit is alles behalve saai... natuurlijk genieten we van het mooie landschap, maar het gekke met Mt Hood is: de ene keer zie je'm, de andere keer is ie nergens te bespeuren. Maar dan na de volgende bocht doemt die kolos weer op als uit het niets!
Aangekomen op de parking worden we verrast door de koude wind. Gelukkig hebben we genoeg kleren bij en nadat we eten eerst een lekkere sandwich hebben gegeten gaan Timberline verkennen.
Blijkbaar zijn we niet de enigen die zo'n sandwich wel zien zitten; binnen de kortste keren worden we vergezeld van volgens en een durfal chipmunk.
Die kleine keren zou zelfs wel een hapje uit Iso's oranje Nike's lusten.
Nadat we wat van de binnen- en buienkant van Timberline hebben gezien begint de koude wind ons echt parten te spelen en besluiten we de lagere omgeving van Mt Hood op te zoeken.
Op aanraden van de dame aan de ski-balie nemen we niet de normale weg naar beneden maar rijden we als het ware over de skipiste.
Op deze manier krijgen we ook een idee van het skigebied.
Een halfuurtje later staan we aan Trillium Lake... wauw, zoooo moooooi!
Fenna zou er zo inspringen maar met de nodige overreding en vooral een tak als vis-stok alternatief vertrekken we voor een wandeling van zo'n 2 uur rond het meer.
De kronkelende paadjes en houten bruggetjes maken het allemaal wat interessanter voor de kinderen.
Moe maar zo voldaan rijden we terug naar huis.
Weer een leuke dag in Oregon en ik heb het gevoel dat er nog heel wat meer van deze gaan volgen!
Hier kan je alle foto's van ons uitstapje terugvinden.
Pulled pork: broodje met een soort van stoofvlees - stevig gekruid
Slider: mini burger
Internet bankieren: is niet echt online bankieren; voor een overschrijving schrijft de bank in feite gewoon een cheque in jouw naam die ze dan naar de begunstigde stuurt
Postbode: Rijdt met een wagentje zoals een ijskar; stuur staat aan de rechterkant zodat ie niet telkens moet uitstappen; brievenbussen staan dan ook ALTIJD aan de rechterkant van de weg ;)
Rood verkeerslicht: je mag door het rood rijden om rechts af te slaan tenzij het er expliciet staat dat het niet mag
Pop: Algemene naam voor frisdrank
Soda: Hetzelfde als pop - afhankelijk waar je woont gebruik je pop of soda (of beter geen van beiden ;)
Float: Schepijs overgoten met pop, bij voorkeur rootbeer; dit is een traditie die ik zelf nog niet heb aangedurfd
In deze topic wil ik wat weetjes, misschien eigenaardigheden of gewoon grappige uitspraken delen. Ik voeg bovenaan bij zodat je niet steeds door de hele lijst moet...
Wat is er wit, eerder lelijk, maar enorm efficiënt?
Mijn tweedehands Toyota Corolla van 2009 met slechts 28000 miles op de teller en een gemiddeld verbruik van 30 miles per gallon! Beat that! Eén week heb ik het volgehouden, pendelen met het openbaar vervoer van Lake Oswego naar Beaverton. In theorie is het 35 minuten op de bus, 10 minuten wachten en overstappen, dan nog eens 40 minuten op de trein en dan nog 5 minute wandelen naar kantoor; anderhalf uur in totaal dus. Helaas is het in de praktijk eerder 1u en 45 minuten - en dan 's avonds opnieuw in de andere richting. Met een reële kans dat je geen plaatsje vindt om te zitten en het hele eind mag rechtstaan...
Met mijn super-car duurt dit gemiddeld 25 minuten heen en 40 minuten terug - de som is dus snel gemaakt: ik spaar nu maar liefst minstens 2 uur per dag uit aan reistijd. Leve de Toyota Corolla! ;)
Zaterdag 8 september was nog eens tijd voor wat Nike fun met het gezin!
De uitnodiging gaf aan dat er een BBQ zou zijn en fun games en activiteiten voor het hele gezin... Klonk sowieso leuk - maar het event heeft onze verwachtingen overtroffen! Natuurlijk zat het mooie weer er ook wel voor iets tussen - maar het was ECHTE FUN, vooral voor de kids!
De eerste maandag van september is het in de US Labor Day. Naast het feit dat je dan superkortingen kan scoren in de meeste winkels, luidt dit ook het einde van de zomervakantie in... De dag nadien is het back to school, dus op naar de eerste schooldag in Amerika!
4 september, 8u55. Met een rugzak vol geladen met schoolsupplies - en dat is heel wat, geloof me maar - brengen we Tigo met z'n allen deze eerste schooldag naar zijn klas. Room 16 van Forest Hills Elementary is in handen van Mrs. Bartlett. Ook voor haar is het vandaag de eerste schooldag in Forest Hills aangezien zij is getransfereerd van een andere school. Helaas zijn er ook hier bezuinigingen waardoor er in het Lake Oswego school district maar liefst 3 elementary schools werden gesloten! Gelukkig waren ze creatief bij het zoeken naar een oplossing en hebben ze ervoor gezorgd dat de klassen niet al te groot zijn geworden.
Tigo zit in een brugklas met zowel kindjes van het eerste als het tweede leerjaar. Dit is een goede oplossing aangezien hij voor bepaalde dingen zoals taal beter zal kunnen volgen in het eerste leerjaar, maar voor andere vakken wel meekan met het tweede. In totaal zitten er 24 leerlingen in de klas!
School begint om 9u10 en is uit om 15u25 - en dit elke dag van de week! Het is dus wel effe wennen voor onze jongeman dat woensdagnamiddag niet meer vrijaf is... De juf is erg begripvol dat het Engels nog niet zo goed lukt en Tigo krijgt speciale Engelse les via het ESL (English Second Language) programma. Hoewel het in de klas nogal moeilijk gaat, loopt het op de speelplaats snel los; zou jij een kindje dat uit een ander land komt en een andere taal spreekt ook niet enorm interessant vinden? ;)
Op dinsdag is het turnles. Helaas maar 1 keer per week en slechts een half uurtje. Woensdag- en vrijdagnamiddag staat er een half uurtje muziek op het programma. In een speciale muziekklas met allemaal coole instrumenten!
Elke dag begint met de "Pledge Allegiance to the Flag". Alle kinderen moeten dan gaan rechtstaan en hun hand op hun borst leggen terwijl ze de tekst opzeggen. Yep, this is Amerika ;)
En dan is er natuurlijk ook nog de schoolbus... je kent ze wel uit de films, die opvallende gele bussen die ALTIJD voorrang hebben en alles laten flikkeren wat er maar flikkeren kan wanneer ze stoppen op elke hoek van de straat om kinderen op te pikken.
We zijn ONTZETTEND TROTS op onze zoon dat hij zonder mopperen elke dag naar school gaat en een hele dag doorbrengt in de klas zonder al te veel te verstaan. En natuurlijk loopt het niet allemaal van een leien dakje en komt er best wat frustratie aan te pas. Hoe zou je zelf zijn, als kereltje van 7...? Maar elke avond komt hij ook weer thuis met wat nieuwe woordjes en zinnetjes. Iso en ik worden zelf al af en toe verbeterd voor onze uitspraak ;)
Tegen Kerstmis hebben we vast een tweetalige zoon en wordt het Nederlands stilaan eerder de vreemde taal!
Maanag 27 augustus krijgen we de sleutel van "ons" huis in Lake Oswego
Dinsdag 28 augustus wordt de container met onze spullen uit België geleverd en uitgeladen
Woensdag 29 augustus worden nog wat kasten ineen gezet
Donderdag 30 augustus schrijven we Tigo in voor Forest Hills Elementary School
En vanaf dan is het shoppen, shoppen, shoppen... koelkast, wasmachine, droogkast, TV, een stapelbed voor Tigo, ditjes en datjes van de Ikea, een strijkijzer, een stofzuiger... kortom ALLES wat je je kan indenken dat je in het dagelijks leven nodig hebt en dat elektriciteit gebruikt!
En... verhuizen, verhuizen, verhuizen...
Zondagavond 1 september slapen we voor het eerst in ons huis - goodbye lawaaierig Portland, goodbye vervelende straatlantaarn!!!
Wat voelt het heerlijk om onze eigen spullen weer in gebruik te nemen - al zullen ze nog wel enkele weken tussen dozen leven :)
Een berichtje van Tigo aan zijn vriendjes in België
Kennen jullie me nog want ik ben Tigo Hey vriendjes hoe gaat met jullie? Missen jullie mij hard? Ik mis jullie ook heel hard. Ik zal ooit nog wel eens terugkomen maar dat duurt nog wel even.
Ik heb al een paar nieuwe vriendjes hier. Kyan is een vriendje dat in Canada woont. Kealy zijn zusje is een vriendinnetje van Fenna. We zijn ook nog naar een natuurpark geweest waar we Nederlandse kindjes hebben ontmoet.
We zijn naar de zee geweest en ik heb in de golven gesprongen en de golven waren heel sterk. Het water was in het begin heel koud maar toen viel het best mee. Er was iets heel grappigs met mij gebeurd. Ik was in het zand aan het rollen en toen hing ik vol zand. Toen moest ik onder een hele hele koude
douche. Dat was helemaal niet leuk.
Ik heb een Nintendo 3DS gekregen met Mario Race op. Ik heb een Cactus auto en een bootje, een treintje,
een wolkje, een sportwagen, een soort van Jeepje, een vliegtuigje en nog veel meer andere circuits en zo.
Moet je nu wat weten, de dinosaurussen zijn nog niet uitgestorven... we hebben er eentje gevonden, een T-reg in al zijn glorie Deze Volkswagen Touareg dino zal ons vanaf nu overal veilig naartoe brengen.
Al zitten we hier in Amerika, toch heeft de Deutsche gruendlichkeit het gewonnen boven de Japanse snufjes en de Amerikaanse... - laat maar zitten
Nu nog een huis en we zijn gesteld. We hebben een aanvraag ingediend om een huis in Beaverton te 'mogen huren'; maandag weten we waarschijnlijk of we aanvaard worden...
Multnomah falls
Nu we ge-equipeerd zijn met het betere rollend materieel, staat er een tripje naar Multnomah falls op het programma.
Een keer buiten Portland brengt de snelweg ons naar het noorden van Oregon. Enkel de Columbia river scheidt ons nog van de staat Washington. De I-84 loopt gelijk met deze rivier en terwijl we verder naar het oosten rijden genieten we van de prachtige uitzichten over deze bombastische rivier.
Na 45 minuutjes rijden komen we aan bij Amerika's tweede hoogste waterval. Wel nogal toeristisch maar toch indrukwekkend.
We volgen het pad helemaal naar boven waar de waterval begint.
Een kranige wandeling van een uur klimmen die onze beentjes morgen vast nog wel zullen voelen. Knap van Tigo en Fenna dat ze het hele stuk zelf mee naar boven stappen!!! Vandaag deden we de eerste 3 van het lijstje op bovenstaande foto - niet slecht voor een zondagnamiddag!
Gelukkig hadden we, eens boven aangekomen, een leuke verfrissende beloning: pootje baden in de Multnomah river.
Overeind blijven op de glibberige rotsen was echt niet evident en af en toe gebeurde dan ook het onvermijdelijke
4 augustus 2012: vandaag is er eentje jarig! Vandaag blaast Fenna 4 kaarsjes uit!
En we vieren het niet alleen, want de familie Claes zit aan de andere kant van de computerkabel klaar om mee te feesten Nonkel Willy, tante Liliane, Ine&David, Bompa en Jeanne, en dan plots ook tante Ingrid en nonkel Erik en Thomas. Wat grappig om hem nu in Belgie te zien terwijl wij hier zijn En ondertussen zit Nanny ook op hete kolen te wachten
Helaas, de taart en de cupcakes zijn wel voor ons alleen... Bij deze ook een dikke merci aan al de overigen voor de verjaardagswensen voor Fenna - ze vond het GEWELDIG!!!
Seaside
36 graden - zomer op z'n best... Hoewel we het merendeel van onze vrije tijd nog steeds doorbrengen met huizen bezoeken en buurten 'onderzoeken', roept de oceaan vandaag! We hebben tenslotte een jarige dus MOET er iets super leuks gedaan worden! Zwembroeken en bikini's mee en hup de auto in. Helaas is het hier op zo'n zonnige dag ook file richting kust en een half uur later dan gepland komen we in Seaside aan. Gewapend met emmertjes, schepjes en een strandvlieger trekken we het strand op.
Ondanks het ijskoude (ja, echt ijskoud hoor - dat is geen flauwekul) water gaan we staan springen in de golven.
Een dagje Blankenberge ten top... al zitten we hier aan de Grote oceaan, frigobox toeristen vind je overal
Maar het strand is, net zoals de oceaan, enorm en er is plaats genoeg voor iedereen. Weeral een warme schitterende dag in het mooie Oregon!
Om aan te tonen dat we hier niet aan ons lot worden overgelaten, een berichtje over onze bezoekjes aan mijn Nike collega's...
Bij wijze van welkomstparty stelde een collega voor om een feestje te organiseren. Partners en kinderen ook welkom! Niet echt goed wetende waar deze collega precies woonde stemden we onmiddellijk toe. Ook leuk voor Iso en de kids om eens wat ander volk te leren kennen. Het echte party-plan eindigde helaas in mineur want de meeste van de collega's vonden de trip toch wat te ver. Maar ze liet ons weten dat we sowieso nog steeds meer dan welkom waren en dat ze het zelfs erg leuk zou vinden als we toch langskwamen.
Na een dik anderhalf uur - met de nodige omleidingen dat ons fantastische navigatiesysteem steeds weer nodig acht - komen we in Silverton aan. De rit was desondanks ontspannend en we reden door de boom- en wijngaarden van het glooiende landschap. Het huis lag eerder afgelegen op een berg en had een eigen kleine boomgaard met enkele fruitbomen.
Achteraan had ze ook een vrij grote moestuin waar ze genoeg groenten en kruiden voor eigen gebruik teelt. Het is een hobby natuurlijk...
Ondanks de zes honden voelden Tigo en Fenna zich al snel op hun gemak dankzij de nodige aandacht van de 2 oudere kinderen, het zwembad...
en vooral de QUAD natuurlijk.
Mijn collega had een uitgebreid buffet van groenten uit eigen tuin, fruit uit eigen tuin en - jawel - vlees uit eigen tuin
Daarna als dessert marsh-mallows in de fire-pit in de tuin. Geweldig!
Twee weken later worden we uitgenodigd bij een andere collega, die net zoals ik transfereerde vanuit Laakdal. Haar man is een echte sportieveling en geeft spinning lessen in het sportcentrum van Nike. Het hoeft geen tekeningetje, met Iso was er direct een klik. Ook de kinderen - zij hebben 2 zoontjes van 4 en bijna 7 - konden het goed vinden samen. Voor Tigo en Fenna was het vooral leuk om met kindjes te spelen die ook Vlaams praten. Wederom een gezellige namiddag die zeker en vast nog zal herhaald worden
Ons appartement is gelegen op de hoek van 10th en Hoyt street. Dit is dan ook de naam van de appartementsblok. We hebben hier een zeer ruim appartement (oef) ter beschikking tot 2 september op kosten van mijn - hier erg populaire - werkgever We zitten hier in het Pearl district wat volgens mijn collega's de "sjieke buurt" is.
Boven op het dak is een hot tub (letterlijk erg hot bovendien) waar Tigo en Fenna zich al goed geamuseerd hebben. Klik op de foto om de overige foto's in het picasa webalbum te bekijken.
Wat verderop in 't straat ligt Jamison Square. Een leuk pleintje met wat bomen en, vooral, een waterpartij. In feite is het gewoon een grote plas met stenen met watervalletjes, maar alle kinderen uit de buurt komen hier spelen.
Rondom het water is gras, ideaal om te ontspannen of voor een piknik.
Jamison Square is momenteel de dagelijkse uitlaatklep waar T & F hun energie kwijt kunnen. Dit is zo nodig als je op een appartement woont
Nummer 2 van onze lijst van favoriete tijdsbesteding is rondrijden in Beaverton en omgeving. We moeten immers nog op zoek naar een huurhuis en kiezen waar je wil wonen is allesbehalve makkelijk. Gelukkig krijgen we hiervoor hulp van Rental assistance die met ons de buurt verkennen en daarna ook effectief naar huizen gaan kijken. Meer hierover in de volgende berichtjes...
De zon schijnt, het weer is gewoonweg prachtig! We laten er dus geen gras overgroeien en trekken de 2de dag van ons Amerikaanse bestaan naar de Oregon Coast. Cannon Beach is onze bestemming voor vandaag. Prachtige zandstranden tussen de rots kust aan de Stille oceaan. We werden wel verrast door de koude wind. Lekker zonnebaden in bikini is niet aan de orde zonder dat je je kan beschermen achter een windscherm. Een dagje lekker uitwaaien aan zee verfrist lichaam en geest. Klik op Tigo en check out the other pics!
Donderdagochtend 5 juli half 5, vroeg uit de veren want vandaag is het zover. Nog even afscheid nemen en dan de auto in richting Schiphol. Klik op de foto hiernaast om de overige foto's in het picasa webalbum te bekijken.
Om 6u afspraak aan de grens in Valkenswaard met Lilianne&Willy en Erik&Ingrid en dan verder de snelweg op. Helaas voor niet zo lang, want er is een ongeluk gebeurd waardoor de snelweg volledig is afgesloten. Na het nodige sight-seeing op het Nederlandse platteland komen we rond kwart na 8 dan toch in de luchthaven aan.
Veel tijd voor kusjes en knuffels schiet er niet meer over en samen een koffie gaan drinken past al helemaal niet meer in ons schema. Maar op deze manier houden we het afscheid kort... al blijft het moeilijk. Koffers ingecheckt, door de paspoortcontrole en dan naar de gate. En daar is het plots nog even spannend... Want onze lieve familieleden hebben ons kadootjes meegegeven om op het vliegtuig open te maken. Wat zit erin? Wie zal het zeggen... zo denken ze er bij de security controle ook over. Misschien zijn wij wel net de familie die zich onschuldig voordoet, maar eigenlijk gewoon verboden middelen smokkelt Gelukkig komen we er met een waarschuwing vanaf; kadootjes door de scanner en alles weer ok. We zijn er
De vlucht is lang maar alles verloopt normaal. Om 11:25 lokale tijd (-9 uur tov Belgische tijd) komen we in Portland aan. De zon schijnt en onze nieuwe thuishaven lacht ons tegemoet. Auto oppikken en een uurtje later rijden we richting Dowtown Portland. Stipt om 14u komen we bij ons appartement aan waar Michelle van Temporary housing ons wegwijs maakt. Ze heeft zelfs al boodschappen gedaan en de koelkast is gevuld met lekkers
Na de euforie van de goedkeuring van onze visa's werd ons geduld - wederom - op de proef gesteld. Want nu was het nog een kwestie om ons op een vliegtuig te krijgen en een tijdelijk onderkomen ter plekke ter beschikking te hebben. Ondertussen tikte de klok en de dag dat onze spulletjes zouden worden ingepakt en in de container geladen worden naderde zienderogen. Maar hoe verscheep je je spullen als je nog geen adres op je bestemming hebt? En hoe regel je "temporary housing" als je niet weet wanneer je aankomt. Het hoeft geen tekeningetje: het boeken van de vlucht was nu hetgene wat zo snel mogelijk in orde moest komen.
Maandag 25 juni: nog steeds geen vlucht, maar al wel een mogelijk adres. Gelukkig was dat voldoende voor de verhuizers om de verhuis toch te laten doorgaan. Onder ons allesziend oog werd alles ingepakt - een vreemde ervaring die je moet meemaken om te weten hoe dat is. Het enige wat wij moesten doen was: ja dit moet mee; nee, dit blijft hier. Dinsdagmiddag 26 juni: alles zit in de container, de zegel gaat erop en wij blijven achter in een zo goed als leeg huis. Onze nieuwe verblijfplaats voor de rest van de week is Mol-Centrum bij nonkel Erik en tante Ingrid Maandag 2 juli verhuizen we dan nog voor enkele dagen naar nanny en dédé in Houthalen. Bij deze ook een dikke merci aan beiden om ons quasi daklozen van onderdak te voorzien!!!
Woensdag 27 juni volgt dan eindelijk het lang verwachte mailtje: de vlucht is geboekt. Eindelijk is het zover...
Donderdag 5 juli stappen we in Amsterdam op een rechtstreekse vlucht richting Portland!!
Inmiddels zijn we weeral een maandje verder. De hoogste tijd voor een update dus.
Op interview bij de ambassade
Vrijdag 9 juni rond de middag stopte een bestelwagen van UPS voor de deur. Eindelijk het lang verwachte dossier: DE PETITION - in drievoud weliswaar. Ik hoop maar dat Nike die kerels niet per blad moet betalen... want dat zou een zeer groot gat in het budget betekenen.
Volgende stap was het interview bij de ambassade. Direct gebeld voor een afspraak - natuurlijk credit card gereed om de 15euro voor het telefoongesprek te betalen - en woensdag 13 juni werden we om 8u45 verwacht in Brussel. Na alles voor de 10de keer nog eens na te zien stappen we woensdag om 6u19 op de trein richting Brussel. Daar aangekomen was het even zoeken waar naartoe, maar uiteindelijk komen na een kwartiertje stappen bij de ambassade aan. Wanneer we één voor één door de security scan zijn gegaan, moeten we een ticketje nemen en ons in de wachtzaal zetten. Om half 9 zaten we daar dus met nog 15 wachtenden voor ons. Een half uurtje later verschijnt er voor de eerste keer nummer 16 op het scherm en kunnen we met onze lading paperassen naar het loket. Nu is het erop of eronder, want iets vergeten en je kan terug naar huis! Gelukkig was alles tip top in orde en mochten we - nadat onze rijkelijke bijdrage van 500 USD betaald was - terug gaan zitten... wachten voor het gesprek bij de Consul.
Rond half 11 was het onze beurt. Even een praatje over "Waarom wil je naar de US?" en "Wat ga je daar doen?" en "Meneer, ga jij daar ook werken? - Je weet toch dat dit niet zonder vergunning mag en dat je die moet aanvragen?" Een kwartiertje later stonden we op de stoep met nog 2 copies van de L1-B petition die beiden een "Certified I129-S" bevatten. Hoera, we zijn "approved", we worden toegelaten in het land van make believe. Het zou nog een week duren vooraleer de visas in de bus vallen en dan - off we go.
De Belgische post in turbo mode
Een week werd 2 dagen, want vrijdag 15 juni belde de postbode aan met 4 aangetekende pakketjes. Alhoewel ik eerst dacht dat Iso zich nog eens had uitgeleefd met online bestellen, viel kort daarna mijne euro: ze zijn er - onze visas!!! Terwijl Iso de voorbereidingen treft om de container te laden aanstaande maandag, bereid ik me voor om vertrekkensklaar te staan. Mailtje naar Nike Travel om mijn vlucht te boeken en dan ben ik weg. Nogmaals wachten dus... Geloof me vrij - wanneer je door een relocation proces gaat leer je wel geduldig zijn
Om het contact niet te verliezen met het thuisfront... Om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen... Om geen overladen mailbox te krijgen... Omdat we hopen dat jullie ook af en toe een berichtje naar ons zullen schrijven...
Redenen genoeg om de koe bij de horens te vatten en de pen ter hand te nemen - in dit geval het toetsenbord dus Hopelijk kan ik hier spoedig wat meer en vooral nuttigere informatie neerpennen, maar voorlopig is het nog steeds afwachten.
Hierboven vind je alvast een voorproefje van de prachtige natuur waar we naartoe trekken. Eén van dé iconen van Oregon: Mount Hood
Dit was de originele planning van ons avontuur:
We trouwen op 14 maart
Daarna kunnen de formaliteiten in orde gebracht worden voor de visum aanvraag
Heidi vertrekt rond 19 mei (is dat niet vandaag???)
Iso en de kids volgen als de grote vakantie begint
Helaas is deze planning ondertussen grondig gewijzigd... Blijkbaar zijn Belgische diploma's toch niet zo "compatibel" met deze in de US. Maar na zo'n 3 weken vertraging komt er eindelijk schot in de zaak. De draft is klaar en over een week of 2 kunnen we ons aanmelden bij het consulaat in Brussel.
 "Cool"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
