Na 2 weken lag Cindy nog altijd in coma. Ik begon me echt zorgen te maken. De dokters zeiden dat ze alles nog ging weten, dus de traumas zullen niet weggelaten worden. Ondertussen is Amy al 1 jaartje geworden, maar we hebben het niet echt kunnen vieren. Mama en papa zaten altijd met Cindy bezig, dus hield ik me bezig met Amy. Niet dat ik nooit aan mijn zus dacht, maar Amy moest ook aandacht hebben, anders begon ze te wenen en dan kreeg ik alleen nog meer herinneringen aan die 2 martelingsdagen. Met Lucas heb ik een paar keer afgesproken, we gingen samen Cindy bezoeken. Freya was er ook, maar zij moest toen nog in het ziekenhuis blijven door haar wonden. Lucas heeft zijn vakantie laten vallen, hij wou bij mij zijn. Zijn ouders begrepen hem wel, maar hij moest wel bij zijn oma overnachten. Die woont 8 straten verder, dus zo ver is het niet. Nog 2 weken en zijn ouders zijn terug. Hij heeft me al veel proberen troosten, maar het hielp niets. Ik weet 1 ding: ik ben hem super dankbaar voor wat hij allemaal al deed voor mij. De eerste dag in het ziekenhuis zeiden de dokters dat ik een nacht moest blijven. Mijn ouders zijn in de middag bij Cindy gegaan, wat ik ook begreep. Ze zeiden dat er iemand anders nu aan de beurt was. En daar stond hij dan. Hij had wat pralines mee en een boeket bloemen. Rode rozen, mijn lievelingsbloemen. Is hij niet romantisch? Opeens begon Amy te wenen en werd ik dus uit mijn gedachten gehaald. Ze wou uit haar parkje, een wandelingetje maken. Ze kan nu al stappen, of toch zo goed als. Vallen en weer opstaan en zo 100 keer. Mijn zusje is super schattig. We gingen een wandelingetje maken in de tuin. Ik weet dat alles al gedaan is en ik terug met mijn leven moet verdergaan en herbeginnen, toch voel ik me nog steeds niet veilig alleen of met kleine Amy. Ik moet altijd iemand bij mij hebben die mij kan beschermen. In de tuin krijg ik soms zelf schrik als ik de bladeren hoor kraken op de grond, al is het maar een vogeltje of mijn kat, Witse. Ik wou juist mijn schoenen aandoen, totdat ik mijn telefoon hoorde afgaan. Amy begon weer te wenen, ik denk dat ze iets tegen mijn beltoon heeft. Op mijn scherm verscheen Lucas en ik liep direct op wolkjes. Hallo prachtje, zei hij. Soms zei hij ook mijn meisje, maar dat wou ik niet meer, hoe lief het ook klonk. Ik dacht toen altijd terug aan de troetelnamen van Albert. Hey, zei ik met een grote glimlach. We hadden ongeveer een gesprek van 10 minuten en Amy hielt maar niet op. Wacht even, ik moet Amy eerst wat kalmeren, sorry, t Is niks, hoor. Voor jou wacht ik wel jaren aan een stuk als het moet, ik bloosde. Ik nam Amy in men armen en ze zweeg. Ik wou je eigenlijk iets vragen, Zeg maar, jij mag mij alles vragen, ik was benieuwd wat hij wou vragen, maar ik was bereid om alles te doen. Ik ben hem namelijk veel schuldig, ook al zegt hij van niet, dat het zijn plicht was om ons te komen zoeken, om niet op te geven. Ik beet op mijn lip. Hij is zo lief! Zou je bij mij willen komen? Mijn oma is weg en ze zei dat ik mocht doen wat ik wou de hele dag We kunnen erna naar het ziekenhuis gaan, je mag Amy meenemen, als je wilt, ik zei meteen ja, maar Amy ging ik bij mijn mama laten, anders zouden we misschien om de minuut verstoort worden. Ik zei gewoon aan mijn moeder dat ik naar het ziekenhuis ga met Lucas, anders krijg ik misschien nog een hele uitleg dat ik niet te wild mag zijn en niet mag vergeten dat ik maar 14 jaar ben. Ik vroeg wel aan hem of hij mij kwam halen, want ik wil niet weer daaraan denken. Ding-Dong Daag mama! Tot straks. Hoe laat moet ik thuis zijn? Rond 20 uur zeker! Amuseer je lieverd! Oooooh !!! Ik wil die naam niet meer horen! Maar ik zeg niks en ga gewoon de deur uit. Toen we 10 minuutjes later aankwamen bij Lucas zijn huis zijn we eerst wat gaan zwemmen in zijn ondergronds zwembad. Na een uurtje of 2 stonden we klaar om te vertrekken naar het ziekenhuis. Het bezoekuur is pas over 10 minuutjes. Lucas pakte mijn hand en gaf me een knuffel. We liepen samen straat in straat uit. Toen we toe kwamen zag ik een auto staan die mij bekent voor kwam. Ik kan me niet herinneren van wie. Ik zag dat Lucas hem ook bekeek. Zou hij die auto ook van ergens kennen? Ik maakte me er niet druk over en liep naar de lift. Ik drukte het knopje van Cindys verdiep in. Haar deur stond op een kiertje en ik hoorde Cindy haar stem. Cindy! Ik liep de kamer binnen en zag hem er opeens staan aan haar bed. Lucas kwam binnen en zag hem ook. Ze lachten naar elkaar, maar ik lachte niet terug toen hij mij aankeek. Daar stond Kjell dus, Cindy haar ex. Hij had haar laten zitten toen er een misverstand opdook. Hij had ooit haar gsm genomen toen ze een sms kreeg van een zekere Kevin. Hij kon het niet laten deze te openen en las : Heej lieverd zin om nog eens af te spreken? Ik hou van jou, mijn meisje xx En zonder nog iets te zeggen of zonder op uitleg te wachten, maakte hij het ineens na 2 jaar uit terwijl hij niet eens wist dat het hier om onze neef draaide. Maar Cindy zag er echt van af. Ze heeft dagen niet gegeten, dagen niets gezegd en alleen maar op haar kamer gezeten met haar deur op slot. En nu staat hij hier zonder iets te laten weten in 10 maanden. Cindy leek het precies leuk te vinden na wat hij haar allemaal had aangedaan. Ik negeerde hem en liep direct op mijn zus af. Je hebt veel gemist! Beloof me dat je nu bij mij blijft, ik heb je gemist! Cindy lachte en Knikte met haar hoofd, maar dat leek precies pijn te doen nadat ze haar rap wegtrok. Hallo iedereen! klonk de vrolijke stem van Sam. Hij kent blijkbaar ook aan Kjell en was verbaast dat Kjell hier in Cindy haar kamer stond. Hoi.. euh wat brengt jou hier? Ik ben Cindy haar lief, zei hij met een glimlach. Ik rolde met mijn ogen. EX-lief! Ben je vergeten wat je haar allemaal hebt aangedaan? Cindy keek mij boos aan. Oops, dit had ik beter niet gezegd. Het spijt me. Geeft niet, we hebben alles uitgepraat ik ben hier al 3 uur. Het spijt mij wat ik Cindy ooit heb aangedaan. Zou je mij ooit kunnen vergeven? Ik hou echt zielsveel van je zus. Lucas liet een arm rond mijn schouder vallen en deed een gebaar waarmee ik wist dat ik ja moest zeggen. Kunnen wel, maar of ik dat wel wil Ik zal erover nadenken, als je dat haar maar geen tweede keer lapt! Belooft. Zei hij. Freya kwam ook de kamer binnen samen met mijn ouders en kleine Amy. Hier begon ons leven weer, voor iedereen stukken beter. In de avond was Cindy al thuis. Toen we gingen slapen bleef ik wakker liggen. Ik kon de slaap maar niet te pakken krijgen. Op een gegeven moment dacht ik dat ik iets hoorde, maar na 2 minuten was ik zeker. De trap kraakte. Cindy, heb jij dat ook gehoord? ik schudde Cindy wakker, maar die sliep vast. Toen vloog het raam open en blies de wind in mijn gezicht. Ik sloot het, sprong onder mijn lakens en dook weg in een onrustige slaap.
Rond 3uur s nachts kreeg ik het opeens kei koud. Het was pikdonker tot ik na 2 minuten de lichtknop had gevonden. Had ik nu zoveel bewogen dat ik op de grond was gevallen? Mijn nek is helemaal stijf en mijn rug krimpt bijna ineen. Het doet me zelf bijna denken aan de pijn die ik had toen Albert in ons leven kwam. Dit is het eerste moment sinds ik ben opgestaan uit de coma dat ik weer aan dit denk. Ik moet me focussen op iets anders! Het lukt niet, tranen komen in mijn ogen als ik eraan denk dat ik bijna verkracht ben. Opeens schiet Kjell te boven en krijg ik een smile op mijn gezicht. Ook al heeft hij mij veel aangedaan, ik kan hem niet negeren. Ik hou van hem en dat mag iedereen weten. Ik heb altijd al van hem gehouden, zelfs toen hij het uit had gemaakt. Het raam vloog open en wind waaide in mijn gezicht. De trappen begonnen te kraken. Was het dit waarover Julie sprak in de nacht? Ik sloot het raam, deed de deur toe en kroop met het laken boven mijn hoofd in bed. Maar de trappen bleven lawaai maken en ik werd banger om banger. Wat gebeurt hier? Ik sloop bij mijn zus en nam haar stevig vast. Zo viel ik dus in slaap, vergezelt door nachtmerries over een of andere geest.
De eerste zonnestraal had mijn gezichtsveld bereikt en mijn ogen opende langzaam. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en zag dat Julie wakker in bed lag.
Heb je dat ook gehoord? vroeg ik langzaam.
Vannacht? Heb je het toch gehoord? Ik maakte je wakker en je zei van niet.
Ja, maar rond 3 uur ongeveer. Ik lag te slapen op grond en had ijskoud en toen vloog het raam open en begonnen te trappen te kraken. Julie keek me verbaasd aan maar werd verbroken door de telefoon die afging.
Freya? Wat is er? vroeg ik. Freya ligt nu normaal nog lang te slapen, het is maar 6 uur s ochtends.
Ik ben wakker geschoten. Ik lag op de grond en het raam vloog open. Toen ik in mijn bed sprong, begonnen de trappen te kraken. Ik vind het raar. Ik bedoel, ik vind dit vreemd.
Meen je dat? Wij hadden net hetzelfde vannacht! ik schrok. Dit is niet normaal.
Ik ga bellen naar Lucas, om te vragen of hij het ook hoorde, zei Julie.
Oke, hou me op de hoogte.
Lucas nam niet op. Zijn mobieltje sprong meteen op voice mail.
Hhhmm, dat is raar. Normaal staat zijn gsm nooit af, ook niet als hij oplaadt.
Misschien is hij plat geworden in de nacht? vroeg ik.
Kan niet, gisteren avond was zijn gsm juist van de lader toen we naar het ziekenhuis vertrokken.
Ja, dan is dat inderdaad raar.
Cindy, hier klopt iets niet! Mijn gsm ging af en Freya verscheen in beeld.
Cindy, mijn broer is juist wakker en hij heeft niets gehoord vannacht. Hij hoort altijd het minste lawaai en ik kan Sam niet bereiken, ik kom uit op voice mail.
Julie nam mijn gsm ruw af. Kom aub meteen hier naartoe, niet bellen, gewoon kloppen.
Oke, ik ben onderweg.
Freya woontstraten verder. Meestal duurt het 5 minuten, maar nu was ze er veel te snel om te geloven dat ze heeft gestapt. Hijgend kwam ze binnen. Ze deed de deur op sot en zei dat ze achtervolgd werd door iets wat ze niet goed kon zien. Ze zag een schaduw, de wind blies nog sterker dan ooit en de vuilbak van haar buren viel om terwijl er helemaal niets was. Hier was iets dat niet klopt. Maar wat? De meisjes werden onderbroken door de knal van een deur, de achterdeur.
