Eindelijk was het zover.Woensdag 24 december kregen we eindelijk telefoon van ROH. En ja met goed nieuws.
We kregen ons dochtertje toegewezen. 2.5maand, Haar ethiopische naam is Mekdes Etsubdink.Ze woog op 20/11/2008 2.7krg en is 53cm. Waarschijnlijk krijgen we een van de volgende dagen nog een nieuw medisch rapport. Dus daar kijken we ook naar uit.. Ons geluk kon niet meer op, en we waren door het dolle heen. Dus van werken is er niet meer veel in huis gekomen. Dit was wel het mooiste kerstcadeau dat we ons konden wensen.
Nu rest ons enkel nog het wachten, tot we onze pruts kunnen gaan halen. Hopelijk duurt dit niet te lang. Want steeds stellen we ons de vragen wie er nu voor haar zorgt, hoe ze het maakt,.............! Het zullen lange weken worden, maar we beginnen volop alles in orde te maken. Kamertje, kleertjes, papieren........
Voor iedereen die het horen wil, WE ZIJN DOLGELUKKIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Zo gauw we iets meer weten horen jullie het vast en zeker.
Vandaag nog een telefoontje gedaan naar ROH, en voorzichtig gevraagd hoe het zit met de toewijzingen. Maar ze weten echt niet wanneer er nog toewijzingen binnenkomen. In ieder geval, het zal voor de 24 moeten komen, want anders is het zowieso voor na nieuwjaar. Kind en Gezin werkt niet tussen kerst en nieuwjaar. Dus dat was weer een hele teleurstelling.Ik zie er niet veel goed meer in, en zie ons verlossend telefoontje niet meer komen voor nieuwjaar.
Het goede nieuws is dat alles in orde is en ROH kan starten met de samenwerking met een derde weeshuis. Dus deze kindjes zullen ook eindelijk een mama en papa krijgen.
We hebben natuurlijk toch nog een beetje hoop op dat ene telefoontje. Voor kerst, wie weet...........................!!!!!!!!!!!!!!!!!
En anders bekijken we het maar anders, en staat er ons toch een geweldig begin te wachten voor het nieuwe jaar.
Weeral geen telefoontje van roh. Hopelijk morgen, meestal vinden de toewijzingen plaats donderdag of vrijdag. Dus er is nog altijd hoop.Ik las net op een andere site, dat er iemand van roh in ethiopie zit, voor te starten met een derde weeshuis. Dus dat is toch weer positief, misschien worden er dan ook wel meer toewijzingen gedaan.
Ik heb mijn berichtje al 3keer ingetypt en hoop dat het nu eindelijk gaat lukken, om het te plaatsen
Eindelijk zijn we bijna op het einde. We staan momenteel op de 2de plaats, voor een meisje tussen 0 en 2,5 jaar.Dus je komt me nergens meer tegen zonder mijn gsmmeke. Want we hopen elke moment een telefoontje te krijgen. We hebben nog eens gebeld naar ROH , en er zouden nog toewijzingen komen in december. Ze wisten alleen nog niet juist wanneer. Dus blijven duimen iedereen. We staan nu juist 18 maanden op de wachtlijst, en nu begint het toch wel moeilijk te worden, en kijken we ook uit naar dat ene telefoontje.
We hebben al veel moeten doen, om zo ver te staan als nu, natuurlijk hebben we dit met veel liefde en plezier gedaan, maar ik zeg altijd tegen iedereen, ze (caw, K&g, of wie dan ook, die het allemaal regelt hier in belgenland,)hadden ons beter een cursus"hoe leer ik veel geduld te hebben"laten volgen. Want dat is toch iets wat je oneindig veel moet hebben tijdens de hele adoptieprocedure. Natuurlijk loont het allemaal de moeite en hebben we er ook geen spijt van, maar het zou toch handig zijn als je wat tips kreeg om hier weten mee om te gaan.
Zusje, je bent nog ver weg van ons, maar we hebben je alvast in onze hartjes gesloten. We hopen dat je snel bij ons bent. Ook Olivier en Axl kijken er enorm naar uit. Lieve schat, we wachten vol ongeduld op je en hopen dat je er snel bent.
DUS IEDEREEN BLIJVEN DUIMEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! We hopen dat we nog voor kerst, een toewijzing hebben, dat zou pas geweldig zijn
Eindelijk zijn we er toe gekomen om onze blog te maken. Eerst effe voorstellen.
Wij zijn Carlo en Ingrid, en hebben twee zonen, axl en Olivier, ons dochterjte Julieke*, is jammer genoeg op 34 weken zwangerschap overleden. Onze wereld stortte volledig in, en het heeft wel een hele tijd geduurd, eer we dit verwerkt hadden. Julieke maakt nog altijd deel uit van ons leven en dat zal ook altijd zo blijven. We hebben er stilaan mee leren leven.Het verdriet en gemis blijft, maar de scherpe kantjes gaan eraf. Ze zit voor altijd in onze hartjes, en later zien we haar vast en zeker terug.
Na enige tijd besloten we over te gaan tot adoptie. Uiteindelijk besloten we te gaan voor Ethiopie. We hebben al een hele weg afgelegd, en geraken stilaan dichterbij ons dochtertje.
We willen jullie de kans geven, om een tijdje mee te laten genieten van onze komst van ons dochtertje uit een ver land.
Vandaar deze blog, we zullen jullie geregeld op de hoogte brengen, hoe ver we staan in ons adoptieavontuur.En jullie mee laten genieten van onze vreugde.
Jullie mogen altijd berichtjes toevoegen of een mailtje sturen.
