Ik heb mijn berichtje al 3keer ingetypt en hoop dat het nu eindelijk gaat lukken, om het te plaatsen
Eindelijk zijn we bijna op het einde. We staan momenteel op de 2de plaats, voor een meisje tussen 0 en 2,5 jaar.Dus je komt me nergens meer tegen zonder mijn gsmmeke. Want we hopen elke moment een telefoontje te krijgen. We hebben nog eens gebeld naar ROH , en er zouden nog toewijzingen komen in december. Ze wisten alleen nog niet juist wanneer. Dus blijven duimen iedereen. We staan nu juist 18 maanden op de wachtlijst, en nu begint het toch wel moeilijk te worden, en kijken we ook uit naar dat ene telefoontje.
We hebben al veel moeten doen, om zo ver te staan als nu, natuurlijk hebben we dit met veel liefde en plezier gedaan, maar ik zeg altijd tegen iedereen, ze (caw, K&g, of wie dan ook, die het allemaal regelt hier in belgenland,)hadden ons beter een cursus"hoe leer ik veel geduld te hebben"laten volgen. Want dat is toch iets wat je oneindig veel moet hebben tijdens de hele adoptieprocedure. Natuurlijk loont het allemaal de moeite en hebben we er ook geen spijt van, maar het zou toch handig zijn als je wat tips kreeg om hier weten mee om te gaan.
Zusje, je bent nog ver weg van ons, maar we hebben je alvast in onze hartjes gesloten. We hopen dat je snel bij ons bent. Ook Olivier en Axl kijken er enorm naar uit. Lieve schat, we wachten vol ongeduld op je en hopen dat je er snel bent.
DUS IEDEREEN BLIJVEN DUIMEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! We hopen dat we nog voor kerst, een toewijzing hebben, dat zou pas geweldig zijn
Eindelijk zijn we er toe gekomen om onze blog te maken. Eerst effe voorstellen.
Wij zijn Carlo en Ingrid, en hebben twee zonen, axl en Olivier, ons dochterjte Julieke*, is jammer genoeg op 34 weken zwangerschap overleden. Onze wereld stortte volledig in, en het heeft wel een hele tijd geduurd, eer we dit verwerkt hadden. Julieke maakt nog altijd deel uit van ons leven en dat zal ook altijd zo blijven. We hebben er stilaan mee leren leven.Het verdriet en gemis blijft, maar de scherpe kantjes gaan eraf. Ze zit voor altijd in onze hartjes, en later zien we haar vast en zeker terug.
Na enige tijd besloten we over te gaan tot adoptie. Uiteindelijk besloten we te gaan voor Ethiopie. We hebben al een hele weg afgelegd, en geraken stilaan dichterbij ons dochtertje.
We willen jullie de kans geven, om een tijdje mee te laten genieten van onze komst van ons dochtertje uit een ver land.
Vandaar deze blog, we zullen jullie geregeld op de hoogte brengen, hoe ver we staan in ons adoptieavontuur.En jullie mee laten genieten van onze vreugde.
Jullie mogen altijd berichtjes toevoegen of een mailtje sturen.
