|
Hoihoi,
Dit bericht zal in de ik-vorm worden geschreven.
Het is weer een tijdje geleden dat ik mijn emoties heb neergeschreven.
De laatste tijd gieren er heel wat emoties door me heen.
De ene dag lijk ik de wereld aan te kunnen,
dan lijkt het weer of alles is te zwaar.
Wat gaat er gebeuren?
Wat komt er op mij af?
Hoe gaat het lopen?
Krijgen we goed nieuws?
Het zijn zoveel vragen, en niemand die me een antwoord kan geven.
Zoveel zorgen die dagelijks door mijn hoofd gieren en bonken.
De laatste weken huil ik vaak, meer dan gemiddeld.
Paniekaanvallen zijn een gewoonte geworden. Bang voor het nieuwe. Bang voor de nieuwe teleurstelling.
Ook al zegt niemand dat het zo gaat lopen... Toch denk je negatief.
Ik wenste, dat dit alles al voorbij was, dat wij ook eens gewoon jong konden zijn zonder teveel zorgen.
Want hoe dan ook dat er zovele zijn die dit doormaken, het weegt.
Het weegt op je mentale toestand, je fysieke, maar vooral ook je sociale leven.
Ik merk vaker en vaker dat ik me wil afsluiten, zodat ik in mijn eigen wereld kan blijven.
Is dat beter? Nee zeker niet, maar het helpt wel om niemand te hoeven te vertellen wat ik voel en denk.
Soms wilde ik even verdwijnen en gewoon op een eiland alleen zijn.
Lieve groetjes,
|
