Onze weg als lesbisch koppel om een kind te krijgen
16-02-2018
Factuur van de derde poging
Hoihoi,
Vandaag kregen we onze factuur van de derde poging, dus momenteel ook onze laatste. Deze keer gaat het om een bedrag van 744,67. Er is 466,35 door de mutualiteiten betaald en wijzelf moeten nog 278,32.
Deze keer is het bedrag net iets hoger, waarschijnlijk door de speciale naalden die ze af en toe moeten gebruiken bij Joyce.
Vandaag was het dan zo ver, om 11u30 was het tijd voor de 4de inseminatie. Aangezien dit een 'lastig' uur was, was Joyce al veel te vroeg aanwezig... Neem daar dan nog eens bij dat het vakantie was, en je kan al bijna raden hoe snel Joyce plots in Brussel was.
Wachten was de enige optie...
De technologie van de 1ste verdieping was er wel op vooruit gegaan sinds de laatste keer. Bij de inschrijving kreeg je plots een bandje, alsof je echt een patiënt was... Op het eerste aangekomen, moest je hier ook een nummertje nemen... Dit was anders dan daarvoor. Toen moest je gewoon je inschrijving deponeren en bij het afroepen van je naam, wist je hoe laat het was... Nu verscheen er dus een nummer op het scherm, en was het afwachten wanneer het aan jou was..
I309... het was zover, het was aan Joyce! Zelfverzekerd liep ze op de dame af, iemand die ze nog geen enkele keer had gehad. De dokter stelde zich voor en ze gingen verder. Binnen legde de dokter de procedure nog eens kort uit... En dan zat het er weeral op...
En nu: kaarsjes branden, vingers en tenen kruisen, je kan het zo gek niet bedenken of wij zouden het cool vinden! Vierde keer, goede keer? Let's hope!
Vandaag was dan de derde echo (en hopelijk de laatste). Veel vroeger dan nodig was Joyce al in het ziekenhuis. Ze kon al mee in de wachtrij glippen & zo was het dus snel haar beurt. Tijdens het onderzoek zei de dokter, wel dat ziet er kei goed uit he... 16 mm! Joyce dacht bij haarzelf hoe het kon dat het plots zo snel ging, maar ze hapte toch tevreden naar adem...
Plots zei de dokter dat er twee follikels klaarzitten, beide even groot dus ze gaan beide springen... Joyce begreep het even niet, dus liet hij de beelden zien... Hij vroeg of een meerling zou kunnen... wel ja we hebben genoeg kamers was het enige dat Joyce kon antwoorden!
Morgen, 15/02 is de inseminatie... Deze keer zonder pregnyl! Laat ons hopen!
Vandaag was het dan zover... de tweede echo. Bij de vorige inseminaties was de vorige echo altijd perfect, waardoor we gelijk pregnyl konden zetten & hup verder konden.
Tijdens de echo viel het scherm de hele tijd uit... maar de dokter was sluitend, de follikels zijn nog geen 10mm... Hoe kan dat nu? De vorige keer waren ze 9mm ... en nu zouden ze nog niet gegroeid zijn? Kwam het door het ziek zijn? Het positieve was wel dat het deze keer geen pijn deed!
Vele vragen spookten weeral door ons hoofd. Een beetje stress, maar dat is niet heel abnormaal.
Op 14/02 volgt de volgende echo... laat ons hopen dat Valentijn dan toch geluk brengt!
