Normaal was 6 november onze startdatum. Dit wil zeggen dat we normaal dan met de medicatie moeten starten. 

Moeder natuur bracht daar, zoals gewoonlijk, verandering in. 

De maandstonden van Joyce wilden niet doorkomen, waardoor we erg veel stress kregen.

Gisteren, 12/11/2018, belden we dan met een bang hartje naar het ziekenhuis. 

Normaal gezien zouden we nu alles moeten uitstellen, aangezien we 1 week na de startdatum nog niet konden starten.

Joyce vertelde aan de planningsverantwoordelijke dat er al wel sprake was van rozig verlies. Hierop reageerde de vrouw dat ze dan wel snel zouden komen en we dus nog extra dagen krijgen.

Tranen van geluk rolden over onze wangen. Zou alles eens helemaal meezitten? Zouden we eindelijk het geluk eens volledig kennen? 

En jawel, gisterenavond kreeg Joyce haar regels door. Voor de tweede keer die avond rolden de tranen over onze wangen. We kunnen starten... Wat nu? Hoe? ...

Allerlei vragen dwarrelden door ons hoofd. 

13/11/2018 werd dan dag 1 van de cyclus. Normaal zouden we op dag 2 een bloedafname moeten doen. Aangezien dit vaak onpraktisch is op het werk van Joyce, besloten we om dit de avond voordien te doen. De heenweg ging vrij vlot, de terugweg was een echte hel. 

Door ongelukken en de gebruikelijke files waren we maar liefst 2 uur onderweg. 

Groetjes,