De dagen gingen verder en we spraken wel veel over hoe leuk het zou zijn om die brief te ontvangen, maar we hadden u onze gedachten op eind november gezet. 

Gisteren, donderdag, vond Samantha een brief van het ziekenhuis. Euforisch stuurde ze een bericht naar Joyce met de vraag of ze deze mocht openmaken... Niet veel later kregen we de klap... het was maar een factuur. We vonden het jammer, maar dachten ach ja de eerst volgende brief is een positieve want we hebben alle facturen al gehad.

Vandaag ging Samantha mee helpen op school... Nadien ging ze werken. Om 18u ging Joyce Samantha snel oppikken, snel thuis eten en naar een ontspannende avond vertrekken. 

Toen we beide thuis kwamen, was er terug een brief van het ziekenhuis.

Onze molen bleef draaien, en toen deden we hem toch maar open. 

In de lift onderweg naar ons appartement... We konden het niet geloven, we geloofden het niet... Maar jawel het is toch echt zo, vanaf nu kunnen we echt starten!

Ze zeiden ons 6 maanden te wachten ... Wel we hebben nog maar 3 maanden moeten wachten ... In oktober zal de eerste inseminatie plaatsvinden ! Het gevoel is niet te omschrijven! 

Keep posted! 

Lieve groetjes,