Vrijdag 27 november, eindelijk was het zover, vandaag zouden we
eindelijk ons spookje in de armen hebben. Vandaag was de dag waar we al
maanden hadden naar uitgekeken, de geboorte van ons dochter.
Niemand wist dat we vandaag zouden ingeleid worden. (behalve Veerle en Lotje dan  )
We
hadden de vrienden en familie wijsgemaakt dat we vandaag ter controle
moesten bij de gynaecoloog en dat we dan wel zouden zien.
Niets
was dus minder waar, omstreeks 5 uur stonden we alweer in de
arbeidskamer. Al snel was de hele papierwinkel doorlopen, want ik was
nog niet zolang geleden langs geweest. 
Opnieuw werd een
infuus aangelegd die m'n weeën zou opwekken. Dit maal werd de dosis
verhoogd ten opzichte van woensdag. De monitor registreerde al snel
hevige weeën en die waren we al goed gewaar.
Rond een uur of 7 is de gynaecoloog langs geweest, er werd een
onderzoek gedaan, de dosis verhoogd en m'n vliezen werden gebroken.
We bleken toch al op 3 cm te zitten. Het was een hele opluchting
voor mezelf, want het betekende dat het toch stilletjes aan begon te
werken. Omstreeks 10u heb ik m'n epidurale gevraagd, de combinatie
vliezen breken + de extra hoge dosis voor de weeën op te wekken en
vermoeidheid van de afgelopen dagen begonnen goed door te wegen. Kort
nadien kwam de anesthesist voor de epidurale, wat een verlossing. 
Omstreeks 13u zat ik volgens de vroedvrouw op 4cm, het ging maar traag vooruit zeg.  Omstreeks 15u was dit toch al 5cm.
Iets na 16 uur kwam de gynaecoloog nog eens langs, na een onderzoek
bleek dat ik niet op 5cm maar op een kleine 4cm zat, wat was dat een
ontnuchtering zeg! 
Zonder al te veel woorden wist ik wat er zou volgen, ik was al te
lang in arbeid om nog maar op 4cm te zitten. Terug naar huis was geen
optie, want m'n vliezen waren reeds gebroken (max. 24uur na het breken
van de vliezen moet je bevallen vanwege het verhoogd risico op
infecties)
Ik werd klaargemaakt voor een keizersnede, vanaf toen is alles heel
snel gegaan. Voor ik het goed en wel besefte lag ik op de operatietafel
en werd ons dochtertje Fien, om 17u09 geboren. Ik kreeg haar heel eventjes te
zien en toen werd ze meegenomen voor verdere verzorging. Ondertussen
werd ik dichtgenaaid. Het moet zowat het langste uur in m'n
leven geweest zijn. Tussentijds is er wel een vroedvrouw teruggekeerd om te zeggen dat ik mama was geworden van een héél flinke dochter; ze woog 3kg810 en was 52 cm groot.
Toen ik uiteindelijk van recovery naar boven werd gebracht stond de
gynaecoloog me nog eventjes op te wachten aan neonatale, hij liet m'n
man en m'n dochtertje zien. Traantjes van geluk rolden over m'n wangen.
Ik kon niet wachten om haar eindelijk in de armen te sluiten!
Omstreeks 18u45 hield ik m'n dochter voor het eerst in de armen, het
is een moment waar je maanden naar hebt uitgekeken, maar niets kan
omschrijven wat je op die moment voelt.
10 minuten oud
De eerste maal bij mama in de armen
27-11-2009 om 00:00
geschreven door Wendy
Categorie:Fien
|
Op 27 november 2009 werd Fien Verbrugghe geboren omstreeks 17u09. 
De gyné gaf me tot 13uur de tijd en als er dan niets veranderd was... dan mocht ik terug naar huis.
We kwamen
binnen in een gezellig decor. Al snel mochten we onze kleine ukkepuk
bewonderen op een wel héél groot scherm. Na amper twee minuten vroeg de
mevrouw of we het geslacht al wisten en of we dit eventueel wel wilden
weten? En of we dat wilden weten! 
