Zoals ik dus verwacht had was er voor 16 maart nog een afspraak in Leuven. Gewoon voor de opmeting van de baarmoederhals.
De baarmoederhals was nog altijd eve lang als vorige keer, dus da was heel goe. Ons Scampietje doe het dus nog goe daarbinnen. Er is wel gezegd da vanaf nu de kans groter wordt da ze eruit wilt, gewoon omda ze nu minder en minder plek ga hebbe.
Beetje uit voorzorg moet ik het nu wa rustiger doen en ni meer teveel zware dinge heffe enzo. Mag nog wel blijve werke, maar vanaf ik op zwangerschapsverlof ga moet ik het echt rustiger doen. Allemaal gewoon uit voorzorg.
Er is ook effe gesproken over de bevalling, ik heb nog maar is aangegeven da ik een keizersnede wil. De professor is dan zelf nog efkes gekome. We moete de resultaten afwachten die aangeve in welke gradatie ik die bloedstollingsstoornis heb, want me een keizersnede kunde ook veel bloed verlieze. Maar dan gaan we is met zen alle same zitte en de voor-en nadele bekijken en bespreken. En dan ist aan mij en jan om te beslissen wa we wille doen. Want hij zegt ook da het geen zin heeft om een natuurlijke bevalling te doen als ik ni gemotiveerd ben, want dan wordt het uiteindelijk toch nog keizersnede 🙂. Ook ging hij contact opnemen me het ziekenhuis in Turnhout, zoda we in geval van nood ook naar daar kunne.
Ons Scampietje is trouwens super beweeglijk ondertussen, ni normaal soms. Eergistere ware het precies grote verbouwingen daarbinnen. En elke dag laat zich wel efkes voele aan mij. Jan heeft ze nog maar ene x kunne voele. Elke x als ze wakker is en jan legt zijn hand op mijnen buik is ze stil, geen beweging meer. En als ze slaapt, slaapt ze. Op de buik duwe of tromelle haalt niks uit, als ze slaapt dan slaapt ze.
Normaal gezien moete we nu de 16de maart terug naar Leuven of er moet iets zijn natuurlijk.
