Eindelijk gelukt !

Ik ben een uitdaging aangegaan. Ik bespaar u de weg er naar toe maar ik geef nu les in het middelbaar. Tien uur geschiedenis en vier uur mens en samenleving. Maar om aan een full time te geraken en het bijhorende salaris, ben ik nog twee dagen actief in het lager. Mijn vaste klas(mijn zesde) heb ik verlaten en doe nu nog 1/5 de parallelklas van het zesde en een dagje het tweede. En het is een uitdaging ...

Dat ik de sprong zou maken naar het secundair was kwestie van tijd. Ik zat aan mij plafond in het zesde. Ik kon mijn ei almaar moeilijker kwijt. Toen ik zo'n twintig jaar geleden in het vierde les gaf en mijn pakket in het zesde nu vergelijk dan zijn de verschillen qua inhoud ontzettend klein. Toen werd nog meer de nadruk gelegd op kennis en nu meer op kunnen. Zijn onze kinderen dommer geworden ? Ik denk het niet. Maar als oudere leerkracht merk je echt wel een verschil. En om dat een beetje te compenseren was het mijn redding om naar het middelbaar over te stappen. Met dank aan de directeur die me het vertrouwen geeft.

Het valt me op hoe geconcentreerd je moet zijn als je voor een tieners staat. Je bent zelf ook heel veel aan het woord en je mag je gelukkig prijzen als enkele leerlingen willen antwoorden op je vragen. Elke keer je een klas binnen stapt, moet je je weer bewijzen. Dat zal in de loop van het schooljaar wel makkelijker gaan maar nu is het soms slopend. En maar hopen dat corona zich rustig houdt.

Je creëert ook moelijker een band met de leerlingen. Dat voelt ongewoon aan. Ik ken nog bijna geen namen.

De leerstof is nieuw, dus dat is weer blokken iedere avond. Maar met de nodige enthousiasme . Je wordt ook door je nieuwe collega’s aangesproken of het lukt en zo. Prima hoor maar het zijn er wel veel … om telkens te zeggen wat je denkt en hoe je je voelt.

 En dan terug naar je oude school. Ook weer zeggen hoe je de stap verteert. Wat je zal doen het volgend jaar(we zijn pas september hé). Allemaal goed bedoeld, maar je wordt er zo moe van. En zeker van de pagaddertjes van het tweede. Lieve kinderen maar absoluut niet mijn ding. Het gaat zo traag meneer. Je moet alles zeventien keer herhalen, respect hoor voor de vele collega’s die dat dag in dag uit doen. En dan plots denk je : ARRGGH; Je bent midden een les verkeer aan het uitleggen wat een bestuurder en een passagier is. Steekt zo’n kleintje zijn vinger op ? Ja ! Meester, wij gaan vanmiddag frietjes eten ! Ik garandeer je : ik ben net niet ontploft. Zouden ze dat in de tweedes ook durven ? Waarschijnlijk wel en nu maar hopen dat er niet één van hen dit gaat lezen.