We staan alweer voor een uitdaging, misschien wel de grootste die ik in mijn dertigjarige loopbaan meemaak. Als minister De Block gelijk krijgt dan zijn we tot 15 mei zonder onze klas. Onze kinderen van wie verwacht wordt dat ze volgend jaar in het middelbaar kunnen starten(allé in mijn geval dan toch). Die start zullen we niet kunnen uitstellen. 

Zoals altijd zullen de zwakkeren in onze klassen de dupe zijn. Zij zullen hun leven lang de gevolgen meedragen van deze periode. Ik denk in eerste plaats (zoals vele ouders en leerkrachten) dan over de leerstof die ze niet echt goed zullen beheersen. Al kunnen ze die eigenlijk wel inhalen op middellange termijn. Maar hoe zullen ze mentaal uit dit isolement komen ? De hele tijd met broer en zus een huis delen. Ouders die op de toppen van hun tenen lopen. Mensen die financieel niet meer weten hoe ze de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Veel miserie zullen we niet echt zien maar ze zal er zijn.(dixit Peter Adriaenssens). Als leerkracht vind ik de sociale interacties erg belangrijk. Omgaan met anderen, luisteren naar ander meningen, samenwerken in heterogene groepen, ruzies bijleggen, … Allerlei aspecten waar we als leerkracht-opvoeder al weinig tijd voor krijgen en die in de resterende weken geen aandacht meer zal krijgen. 

Ik mis mijn leerlingen nu al en we zijn nog maar een week ver. Ik wil hen verder zien groeien naar dat secundair. Ik wil de ingeslagen weg verder kunnen zetten. Het einddoel bereiken. Samen … Het wordt een vreemd einde schooljaar. Daar moet ik ook nog iets op vinden.

Gelukkig zijn er op sociaal vlak vele contacten tussen leerkrachten. Bij ons op school toch. We worden via sociale media uitgedaagd om elke dag een challenge tot een goed einde te brengen. Het is plezant op ons forum. Ik heb meer contact met leerkrachten dan tijdens het gewone lesgeven. Dat stemt tot nadenken. En eens dat virus overwonnen zal zijn, zal alles dan weer in een normale plooi vallen ? Neemt iedereen weer de draad op alsof er niets gebeurd is. Of zal die stroom van solidariteit en zorg voor elkaar blijven nazinderen ? Ik hoop echt op dat laatste ...

Paul