onderwijs

Het is veel te lang geleden maar dat heeft te maken met C. Ik zou elke week eens mijn mening moeten geven maar ik kom er niet toe. Zelfs de paasvakantie heeft me geen tijd gegund om rustig achter de computer te kruipen. Ik ben dat ding een beetje beu. Het doet zelden wat ik precies wil. Maar het heeft me wel enkele van zijn(of haar) fantastische geheimen laten zien Mannelijk dus.

In twee weken tijd leerde ik meer om mijn leerlingen nog flexibeler te bereiken dan vijf pedagogische werkdagen op mijn school kunnen doen. Maar dat kan ook aan onze manier van keuzes maken zijn. Ik leerde dankzij enkele collega's met zoom en loom werken. Ik zie nu pas de PowerPoint veel meer kan dan slides tonen. En teams heeft voor mij ook geen geheimen maar. Al zal dat laatste door sommige van mijn collega's tegen gesproken worden.

Een nieuwe wereld is opengegaan en ik ben er razend enthousiast over. Plots kan ik mijn leerlingen dagelijks volgen. Hen even zien op het scherm. En dat blijkt voor hen een steun te zijn. Ze zijn allemaal goed aan het werk(denk ik). Ik kan nu werkbladen verbeteren on line en van deskundig commentaar voorzien. Wat een mogelijkheden plots om bij de huistaken een kort filmpje te steken met nog eens de uitleg die ze twee of vijf keer opnieuw kunnen bekijken. Een ziek kind kan nu meteen de lessen meevolgen. Ik bruis weer van energie door de vele mogelijkheden die ik hier plots zie verschijnen. Vergaderingen zijn plots een stuk efficiënter. Leve de Cor... nee dat zou zeer sadistisch zijn. Want er vallen nog elke dag doden. Nog steeds zijn er leerlingen die thuis niet de ideale mogelijkheden hebben om goed te werken. Een achterstand dreigt voor een deel van de leerlingen. En laten we eerlijk zijn : elke leerkracht wil liefst zo snel mogelijk weer voor de klas staan. Zich weer leerkracht voelen. En we willen zelfs nog wel even door doen in de vakantie als dat voor onze leerlingen het beste is. Als de vakbonden nu maar niet zo belachelijk reageerden ...