Het is nu half 11 zaterdagavond en we zijn in Stewart, op de grens met Alaska. We bezochten vandaag Moricetown waar de indianen nog op traditionele wijze de zalm vangen en Old Hazelton met het indianendorp. De rondleiding met indiaanse gids was heel interessant. De rit naar Stewart was wat eentonig en ongelooflijk, maar over een afstand van meer dan 200 km zagen we geen 25 tegenliggers. Het blijft verbazen hoeveel kilometers bos Canada wel heeft. Morgen gaan we naar Hyder (dus over de grens in Alaska) om er op zoek te gaan naar zalmvangende grizzlyberen. In Stewart draaien we de tijd 50 jaar terug (zoals Ryan ons had voorspeld) maar het hotelletje (Ripley Creek Inn) is goed en het restaurantje aan de overkant is opperbest. So long. Jan.
Het is nu 7u in de morgen en we zitten nu definitief in de tijdzone met 9 uren verschil tov België. Na een lange maar aangename rit (met tussenstop in Prince George) zijn we gisteren rond 18u aangekomen in Driftwood Lodge. We waren pas gestart in Jasper en we moesten al 2 wapiti-herten laten voorbijsteken op de baan. Het verkeer is verder heel rustig en we reden door kilometers bossen. Slechts heel af en toe zie je een andere auto of zware vrachtauto (nu zitten we in het centrum van het houthakkersgebied). Het landschap wisselt voortdurend af en nu kijken we weer op de besneeuwde bergen rond Smithers. We logeren nu bij Norbert en Gabi, een koppel uit Stuttgart dat hier al 12 jaren een prachtige lodge uitbaat. Het uitzicht, de ligging, het interieur (helemaal in hout en boomstammen), alles is echt fabelachtig mooi. We zaten gisterenavond hier bij het avondeten met de eigenaars aan tafel en met een koppel uit het noorden van British Colombia en een koppel uit Amsterdam, heel gezellig. Ik heb nu al bijna elke morgen gebakken aardappelen gegeten, benieuwd wat het vandaag wordt, misschien sauerkraut met wurst, maar ook dàt zou smaken. De sfeer is immers opperbest en we zijn 'in the mood'. Straks bezoeken we de indianendorpen rond Hazelton. Groetjes aan iedereen.
Eindelijk weer een dag die zonnig begon, misschien nu toch eindelijk die Indian Summer waarover ze het hier hebben. We rijden naar Maligne Canyon en verder via Medecine Lake naar Maligne Lake. Ongelooflijk hoe bij Maligne Canyon, de rivier zo diep door het gebergte snijdt, de natuur is er enig. We waren van plan om op Maligne Lake de boot te nemen naar Spirit Island, maar er is weer teveel bewolking en we besluiten om naar de Edith Cavell Mountain te rijden, die zo'n 60 km verder ligt. Het weer is intussen mooi geworden en ook daar worden we gewaarschuwd voor een agressieve Grizzlybeer met haar jongen. We wandelen tot aan de voet van de gletsjer en zien er zelfs hele stukken met een donderend geraas in het meer verdwijnen. De beelden zijn onvergetelijk. Morgen komt dan de dag met onze langste rit van Jasper naar Smithers, meer dan 700 km, ja de afstanden kunnen hier heel lang zijn en men kan hier 100 km rijden zonder één dorp tegen te komen. Een totaal andere wereld.
Het is hier nu zowat half 11 woensdagavond, terwijl jullie straks al aan het donderdagochtendwerk beginnen. Vandaag reden we de wondermooie Icefields Parkway en hoewel het weer ons vandaag niet echt meezat (geen regen, maar toch heel bewolkt) konden we het voorziene programma (Peyto Lake, Athabasca falls en gletsjer enz.) helemaal afwerken. De kleuren van de meren en rivieren zijn op de foto's helemaal écht. Het lijkt bijna abnormaal en overdreven, maar het is in werkelijkheid echt zo mooi. We waren ook op de Athabasca gletsjer met de snowcouch en ook dat was een unieke ervaring. Lut en Philippe zagen onderweg al een beer, maar het was moeilijk om toen te stoppen, zodat die bewuste foto dus nog moet genomen worden. Morgen ligt ons programma in het nationaal park van Jasper. Hopelijk komt nu toch spoedig die lang verwachte 'Indian summer'.
Het is hier nu 8 uur 's avonds. Foto's van vandaag volgen morgen of overmorgen. Het was weer een fantastische dag (Takakaw falls, Emerald Lake, Wapta falls). De namen zeggen de meesten wellicht niet veel, maar het was buitengewoon mooi (weeral). Wat hier ook opvalt is dat de goederentreinen enorm lang zijn, soms tot 2 km (127 wagons). We gaan nu nog eten en morgen rijden we de Icefields Parkway naar Jasper. So long.
De regen heeft ons gisteren niet kunnen tegenhouden om Revelstoke en Glacier park te bezoeken. We verlieten met tegenzin de heel mooie B & B in Revelstoke, waar we hartelijk ontvangen waren door Sean en zijn Koreaanse vrouw. Het bezoek aan de Giant Caeders (prachtig cederbos met eeuwenoude bomen) was onvergetelijk, maar eigenlijk zijn er geen superlatieven genoeg om alles te beschrijven. De eindeloze bossen en prachtige natuur kennen we helemaal niet bij ons. Vandaag bezoeken we Yoho national Park vanuit Golden waar we nu bij Alain en Graziella logeren (gekend door Ryan).
Revelstoke is een stadje dat ideaal zou dienen als decor voor een westernfilm. Het is hier zeer rustig, maar momenteel (7u30 's morgens - bij jullie dus al 16u30 id namiddag) regent het hier. We zien nog hoe we de dag organiseren. In bijlage nog een foto van gisteren aan Moraine Lake.
Kananaskis hebben we wegens het slechte weer vanmorgen niet meer kunnen bezoeken. We zijn dan maar na het ontbijt (met onze dagelijkse gebakken patatjes) gestart, richting Revelstoke. Via Moraine Lake (waar het vannacht ook licht gesneeuwd had) en Golden was de rit prachtig en het weer werd alsmaar beter. Het verkeer is overal heel rustig. Morgen bezoeken we zeker het Revelstone national Park. De verwelkoming in Court House Inn, waar we vannacht logeren was bijzonder hartelijk en zeer huiselijk. We zouden er nu al langer willen blijven.
