Woensdag 14/08 telefoon van Bart: “Wa ist, edde een vélooke, morgen naar de zee fietsen?”
Nee man, ’t is moederkesdag morgen. Om dan een paar uur later een bericht van den Chuck te krijgen:
“Morgen naar Blankenberge fietsen?” *zucht* Alée, ’t is goe dan.
Zo zot/naïef waren we dan. Ik had alleen wat tochtjes van Breda naar huis achter de rug (35-40 km)
 
Zo gezegd zo gedaan. ’s Morgens om 08h30 bij mij afgesproken. Wat gezeverd, vélookes nog wat
aangepast, eten, drinken, materiaal, etc.. (De dames gingen mee met de wagen, ook met wat materiaal in). Bart wist niet dat ik met een MTB’ke ging. Hij zal ook wat gedacht hebben … Hup genoeg gezeverd en om 10h vetrokken.
 
START!
Dju die mannen rijden rap seg, ni evident met een MTB’ke ondervind ik direct. Maar ni erg, na 2.2 km kan ik ffkes rusten want “PAAF” onze Bart é platten tube. Lachen zenne, na 2 km al.. Onze volgwagen gebeld voor de grote pomp en na 10 min terug vertrokken.
START²
Eerste 20 km zijn langs schotenvaart, tempo gaat snel, voor mij dan althans. 28-29-30 km/h
Al goed dat ik achteraan uit de wind kan/mocht rijden. In’t begin wel is een paar keer overgepakt
Maar toch besloten om daarmee te stoppen. Eens in Schoten (12km), “PAAF²”, onze Bart é platten tube.
Nog harder gelachen.. Alle spare tubes zijn nu al op. Na 10 min. Terug kunnen vertrekken.
START³
Gereden tot aan Londenstraat en daar … “PAAF³”, onze Bart é platten tube. Dan sta je daar hé zonder spare tube. Gelukkig was er daar veel passage van wielrenners en na +- 20 min hadden we eindelijk iemand gevonden die zijn sparetube wou verkopen. Bedankt copain !!!
10 minuutjes gewerkt, piske tegen de muur en...
START⁴
Langs de Sint-Anna tunnel en eindelijk tegoei vertrokken. Eerste 30 km zaten erop en alles ging nog vlot. Piske heeft het gedaan want Bart is niet meer plat gereden!. Afspraak was Zelzate (90km) met de vrouwen. Klein beetje regen gehad onderweg en slechts 2 tot 3 keer een fietsroute gemist, want ja, we namen niet de “korste” weg, maar de landelijke fietsroutes. Die zijn ook niet altijd even duidelijk aangegeven.

Na ne km of 70 kreeg Chuck plots een “kloppeke”, waarop hij enorm verbaasd reageerde
“Alée, da kunde na toch ni begrijpe é?” Hmmm, ergens misschien wel, de avond ervoor een beetje op de lappen geweest en niet echt op de voeding gelet. Dat hadden Bart en ik toch wel gedaan.
Gevolg: na 80 km lag Chuckie helemaal tussen zijne kader en hebben Bart en ik hem getrokken, gesleurd en geduwen tot in Zelzate.
Daar volgde een zalige spaghetti op het menu. Ik was toch ook vermoeid geraakt.
Na een half uurtje rust besloot Chuck dan toch om met de wagen mee te rijden, ik nam zijn fiets en fietste met Bart verder. 1ste keer op ne koersfiets, amai mijn gat deed al zeer na 3 min. Maar het fietsen koste mij minder kracht. Echter na 10km was het dan mijn beurt om platten tube te rijden, gvd!
Gebeld naar de bezemwagen om mijn fiets terug te brengen. Ik heb ne km of 2 gelopen om tijd te winnen.. Goe zot.. en den Bart die had precies een opwarwingske gedaan…..
Ik was eigenlijk blij dat ik terug op mijn eigen fiets zat. Maar 5 km verder was mijn pijp ook uit.
Ik ben uiteindelijk veel trager beginnen fietsen maar Bart, ... die reed soms toerekes rond mij!!
10 km later lag ik tussen mijne kader.
Bart zal het geweten hebben, mijn gezaag en geklaag deden hem 100m voor mij uit rijden.
Ik mocht zelfs niet meer in zijn wiel hangen. Op den duur gevraagd of we niet naar knokke zouden rijden. Da’s toch wat dichter als Blankenbergen en ook  “de zee”.
“Joenge, ik em gezée da we naar Blankenbergen rijde, dan rij ik naar Blankenbergen”
Kwaad op mijne vélo gelijk een klein kind heb ik verder getrapt.
Onderweg een paar keer de weg gevraagd ter motivatie, hopend dat de mensen zeggen “Amai, ga je naar Blankenbergen, wauw, tof” maar nee, het was steeds “wat?, gaan jullie helemaal naar Blankenbergen?, nog zo ver?, alée succes”
Er was zelfs iemand die voorstelde om bij hem iets te gaan drinken en dat we wat mochten rusten.
Bart moet gedacht hebben “rusten?” daarvoor ben ik niet tot hier gereden. En ik wou stoppen met fietsen, dus hoe sneller aan de finisch, hoe beter.
Uiteindelijk aangekomen in Zeebrugge en natuurlijk onderweg nog geklaagd. Volgens onze papieren was het nog maar een 5-tal km, ergens al nen dijk opgedraaid om te genieten van het zicht. Om dan te constateren dat diene dijk uitloopt in de duinen. Na 150m in die duinen terug gedraaid want dat ging gewoon niet.
Terug op de drukke baan bleek dat we ons vergist hadden. Het waren nog 6 km extra.
Pff 6 km is niks, maar als ge dan 150km al gefietst hebt waarvan 35 km tussen uwe kader, dan is elke 100m ne km.
Daar was dan eindelijk den dijk van Blankenbergen. Wauw, super, kapot (Bart wou voor 50€ nog terug fietsen!! Zot dat em is)
De dames, chuck en de kids gevonden op het strand in wat lounge zetels, ne coctaile gedronken en ’s avonds goed gegeten.
In totaal 7h15 gefietst en 165 km.
Ik was K A P O T….
 
Onderweg nog iemand tegengekomen met een “deftig” MTB’ke .. ja wadde.. die heeft ffkes kop getrokken bergop.. dan moest ik lossen.. Bart is er mooi bijgebleven….
 
Weeks erna ben ik voor mijnen MTB tubes gaan halen, amaai wat een verschil. Ik had deze goed kunnen gebruiken op deze tocht.
 
Groeten,
 
Les

15-08-2013 om 00:00 geschreven door ultegra