Het was heel warm dachten de krijtjes, dus die vertrokken, naar een koud land. Ze gingen naar Zwitserland. Ze gingen skiën. Maar de ene zei "ik moet me nog omkleden."
Ik heb een short en ik bevries hier van de koude. Ik ga me omkleden, kom we gaan naar het hotel. Wauw wat een hotel, de familie zei: "Kom we gaan zwemmen." Behalve papa,hij zei:"We hadden het toch besproken als ik me omkleedde dan gingen we skiën."
Maar iedereen protesteerde. De eerste riep: "Nee!" En de andere ook. En toen zei de papa: "Oh! Maar dan wel voor paar minuten." "Jeuij" riepen de anderen. Ze hadden veel pret en gingen in het zwembad. Uit het zwembad wilde papa gaan skiën. Maar ze gingen veel te hoog in de bergen. Toen ze aan de top waren, riep "Kom we gaan!" Iedereen wilde vertrekken, maar door het roepen van de papa, kwam er een lawine. Iedereen werd heel erg bang en ze gilden heel erg hard. Maar daardoor werd de lawine als maar groter en groter. Ze vielen helemaal naar beneden. Maar iedereen was weg. En plots was alles gesloten. Erger nog toen bedachten ze zich dat ze ergens ander waren.
Ze gingen dood van de koud, ze bevroren. Ze wisten niet wat er nog ging gebeuren. Ondertussen was de lawine gaan liggen maar ze zaten nog onder de sneeuw. Opeens hoorde papa iemand hoestten. En hij trapte met zijn rechter been naar boven. En dan met zijn linkse. Toen kwam hij los en zei: "Iedereen hoest als je me hoort". En ze hoestten heel hard. Papa volgde het geluid en maakte hun los. Iedereen had het ijskoud, ze rende naar het hotel. Ze warmde zichzelf op met thee en koekjes en den zei papa: "We gaan voortaan toch maar zwemmen." De rest zei: "Dat denken wij ook!".
Er was eens lang lang geleden een wasco! Hij vertrok op reis naar de ruimte. Onderweg kwam hij allerlei vreemde dingen tegen, bijvoorbeeld ruimtestenen, ruimte regen en een marsman. De marsman was groen met blauw en had 10 ogen die heel de tijd bewogen. Hij was super glibberig en gaf licht!
Maar op dat licht kwamen roze met zwarte marsmannen af met marshmellows van rood steen. De marsmannen schoten de rode marshmellows op ons af en het ergste was ze smaakten niet eens lekker. De wasco vroeg aan het marsmannetje waarom schieten ze walgelijke rode marshmellows op ons! Toen zei het marsmannetje omdat de het Rode Zoutkauw Rovers zijn! Zout? Vroeg de wasco. "Ja ze hebben geweren vol met zout" zei het marsmannetje.
We renden en renden terug naar het ruimteschip. Maar we waren verdwaald! We zagen alleen boven ons de ruimte en onder ons gewoon de maan. Het was wel grappig want er was geen zwaartekracht. Dus we konden springen. Dus we bleven maar doorgaan en ineens zagen we een klein huisje. We liepen ernaar toe en gingen naar binnen. Daar zagen we een heel raar diertje. Het leek op een hond maar alleen had hij 6 poten, maar 1 oog en kon hij praten. Hij liet ons een portaal zien. Hij zei: "Als jij wasco naar huis wil, moet je door dit portaal maar dan kan jij je vriend marshmannetje nooit meer zien!" Wasco zei: "Zou ik het doen?"
Dan gingen ze in het portaal en kwamen ze in een heel andere wereld (van aliens). Ze waren lang want ze wisten niet hoe ze terug konden. Ze bleven in de wereld van de aliens, ze bleven daar voor altijd.
