Maar iedereen protesteerde. De eerste riep: "Nee!" En de andere ook. En toen zei de papa: "Oh! Maar dan wel voor paar minuten." "Jeuij" riepen de anderen. Ze hadden veel pret en gingen in het zwembad. Uit het zwembad wilde papa gaan skiën. Maar ze gingen veel te hoog in de bergen. Toen ze aan de top waren, riep "Kom we gaan!" Iedereen wilde vertrekken, maar door het roepen van de papa, kwam er een lawine. Iedereen werd heel erg bang en ze gilden heel erg hard. Maar daardoor werd de lawine als maar groter en groter. Ze vielen helemaal naar beneden. Maar iedereen was weg. En plots was alles gesloten. Erger nog toen bedachten ze zich dat ze ergens ander waren. 

Ze gingen dood van de koud, ze bevroren. Ze wisten niet wat er nog ging gebeuren. Ondertussen was de lawine gaan liggen maar ze zaten nog onder de sneeuw. Opeens hoorde papa iemand hoestten. En hij trapte met zijn rechter been naar boven. En dan met zijn linkse. Toen kwam hij los en zei: "Iedereen hoest als je me hoort". En ze hoestten heel hard. Papa volgde het geluid en maakte hun los. Iedereen had het ijskoud, ze rende naar het hotel. Ze warmde zichzelf op met thee en koekjes en den zei papa: "We gaan voortaan toch maar zwemmen." De rest zei: "Dat denken wij ook!". 

Geschreven door Darsh, Mohammed en Tatiana.