Vorige week werd de blog neit aangevuld, hieronder een klein overzicht van wat we vorige week gedaan hebben...
De oorlog in Gaza tussen Israël en de Palestijnen. We leerden ondertussen werken met mindmaps. Je kan zelf mindmaps maken thuis als je ze afhaalt van www.averbode.be/solerenleren
Stephanie stelt dit vreemde zoogdier voor. Zijn hart slaat tussen de 10 en de 900 keer per minuut. Hij heeft de snavel van een eend, het lijf van een mol en de staart van de bever. 50 % van zijn lichaamsvet zit in zijn staart. Het mannetje is 50 cm groot, het vrouwtje 43. Het mannetje weegt tussen 1.2 en 2.6 kilogram, het vrouwtje weegt slechts de helft. Op zijn menu staan garnalen, wormen, slakken, mosselen, krabben en kreeftjes. Om hem in het wild te zien moet je naar Australië.
Het vogelbekdier is een vreemd zoogdier omdat het eieren legt. Toch wordt het bij de zoogdieren gerekend omdat het de jongen melk drinken bij de moeder.
Omdat sommige mensen graag willen weten wat er allemaal gebeurt in de olifantenclub. Daarom gaf meester vandaag het fototoestel van de school aan verschillende kinderen bij de olifanten. Elk mocht een tiental minuutjes foto's nemen van de activiteiten. Je ziet foto's van de bovenbouw voor de speeltijd en de onderbouw na de speeltijd... Je kan ze allemaal bekijken op http://picasaweb.google.com/oa15585/081126Olifanten#
Sommige kinderen worden al heel jong ingezet in de oorlog. Ze worden verplicht om te vechten in oorlogen die ze niet begrijpen. Deze kinderen hebben geen kindertijd, hebben ook geen toekomst... Dit mag zeker niet gebeuren. Daartegen moeten wij ook reageren... Eerst dachten we er aan om deze handen te verzamelen bij de olifanten, maar Jelle dacht dat we beter de hele school konden betrekken, we kunnen eens over de middag rode handen afdrukken op een doek. Een fijn voorstel, wordt zeker vervolgd...
Kunnen wij de wereld verbeteren tegen 2015? Dragen wij ons steentje bij? Dat is een vraag die ons ondertussen al heel het trimester bezighoudt. Vorige week kwam Jelle vertellen over Plan International, daar wilden we meer over weten. Stephanie nodigde juf Ann Devos uit, zij is Plan ouder en zit ook in een werkgroep van Plan. Juf Ann kwam vertellen over hun eigen plan-kind, een meisje uit Nicaragua. Ze toonde foto's van het meisje en ook brieven die ze ontvangen hadden van het meisje en haar familie. Ze vertelde hoe PLAN werkt en wat je moet en mag doen. Op onze eerste bijeenkomst van de olifanten na de vakantie zullen we bekijken of PLAN iets voor ons is.
Vorige week leerden we over de eerste Wereldoorlog, we hadden al gemerkt dat er op veel foto's prenten stonden van rode bloemen met een zwart hart. Meester vroeg ons om tegen deze week op te zoeken welke bloem dit was en waarom die zo vaak terugkwam in allerlei prenten en zaken over de eerste wereldoorlog. Veel kinderen hadden gevonden dat dit de papaver of de klaproos is, in het Engels POPPIES. Als een veld helemaal omgewoeld is en platgedrukt, zijn de eerste planten of bloemen die terugkeren klaprozen. Op het slagveld van de eerste wereldoorlog waren dit dan ook de enige bloemen. Als je deze bloemen bekijkt van ver af, dan lijkt het alsof je bloeddruppels ziet, het leek alsof de er een bloem groeide op elke plaats waar een soldaat gestorven was. Een Canadese soldaat verveelde zich in de loopgraven en schreef een gedicht... Zijn naam was John McRae, zijn gedicht zou zo beroemd worden dat het het gedicht is van de eerste Wereldoorlog voor de Engelse soldaten. Thomas had een stukje van de tekst mee uit zijn Zonneland. "IN FLANDERS FIELDS WHERE POPPIES BLOW BETWEEN THE CROSSES ROW ON ROW THAT MARK OUR PLACE" (in Vlaanderens velden bloeien de klaprozen, tussen de kruisen, rij aan rij, die onze plaats aanwijzen. McRae schreef dit gedicht in 1915. Later werd er ook muziek gezet op zijn tekst, het is een beroemd lied in Engeland. Op allerlei herdenkingen van de eerste Wereldoorlog dragen de Engelsen "POPPIES" op hun jas of op kransen en kruisen. Het museum over de Eerste Wereldoorlog in Ieper heet "FLANDERS FIELDS", allemaal genoemd naar dit gedicht.
We maakten onze eigen steen met water en gips. In onze steen roerden we droge erwten, die hebben de eigenschap om water op te nemen en te zwellen. Tegen de speeltijd was onze steen al hard, de erwten begonnen langzaam te zwellen en duwden letterlijk onze steen kapot, de plastieken potjes waarin we onze steen gegoten hadden was tegen de middag al gebarsten, benieuwd wat er morgen zal gebeuren.
Vorige week hebben we drie kippenboutjes in azijn gelegd. Azijn is zuur en in zuur lost kalk op. Na een week hebben we dus beentjes zonder kalk. Nu blijft enkel nog de lijmstof over die onze beenderen buigzaam maakt. Deze beentjes kun je nu dus plooien zoals een gum en daarna springen ze terug in hun oorspronkelijke vorm. Moesten onze beenderen enkel uit kalk bestaan, dan zouden we elke dag een gebroken been hebben. Gelukkig is er de lijmstof die onze beenderen "flexibel" maakt. Wat we geleerd hebben, kan je terugvinden in dit filmpje van de beeldbank... http://www.schooltv.nl/beeldbank/clip/20021104_geraamte11
Omdat het de laatste olifantenclub van dit trimester was, speelden we enkele van onze favoriete spelletjes. Je leert ze hieronder een na een kennen... Je ziet bij de spelletjes volgende spelen...
Bij dit spel heb je maar vijf instructies om de olifant, de leeuw en de ijsbeer te doen veranderen van plaats. De situatie op de kaartjes moet je proberen te bereiken met zo weinig mogelijk instructies.
We zouden vandaag een nieuw experiment starten. Kippenbeentjes hebben we nodig, die bracht Yentl voor ons mee. (Dankuwel Yentl). Bij deze kippenbeentjes doen we azijn, en we laten de beentjes er een hele week in liggen... Volgende week zullen we zien wat er dan met de beentjes gebeurd is... De enen dachten dat er dan alleen nog witte beentjes zouden overzijn, met niets anders nog errond, anderen dachten zelfs dat de beentjes helemaal verdwenen zullen zijn... We zullen zien wat er mee gebeurt tegen volgende week.
11.11.11 is een actie die eenmaal per jaar gevoerd wordt, dit is nu al voorbij, dus niet het meest geschikt voor ons.
Over Plan international willen we wel meer te weten komen. Jelle weet dat je een kind in het zuiden kan steunen door 0.83 euro per dag te sparen. Juf Ann Devos is lid van een werkgroep voor PLAN België... Thomas zal vragen of ze volgende week woensdag wat extra uitleg kan komen geven hierover...
Elke avond komen mensen van over de hele wereld naar de Menenpoort IEPER om er de LAST POST bij te wonen... en wij die zo dicht bij deze Menenpoort wonen, wij komen er nooit. Daarom zullen alle olifanten in de loop van dit schooljaar proberen om één keer de last post bij te wonen! Het is er elke avond om 20.00 stipt, je hoeft geen inkomticket te betalen, het duurt maar een paar minuutjes.
Als je op de foto's hierboven klikt zie je telkens dezelfde rode bloem terugkeren met een zwart hartje. Ken je deze bloem... tegen volgende week zijn we op zoek naar alle info over deze bloem en vooral naar wat deze bloem te maken had met de Eerste Wereldoorlog.
Het was in 1914. De Duitsers stonden al bijan aan de IJzer en de Belgen moesten wat tijd winnen. Tijd winnen zodat de Engelsen en Fransen hen te hulp konden komen en zodat niet heel België in Duitse handen zou vallen. Daardoor ontstond het plan om de sluizen in Nieuwpoort open te zetten bij vloed waardoor het zeewater het land zou binnen lopen en waardoor de Duitsers tot stand konden gebracht worden. Het idee kwam van Hendrik Geeraert, een eenvoudige schipper die amper kon lezen of schrijven. De legerleiding ging vragen aan sluiswachter Karel Cogge of dit plan kon werken. Het was Hendrik Geeraert die op 29 oktober 1914 de sluizen open zette op het ogenblik dat het vloed was.
Jens Arno en Milan: Waarom verdrink je? Lucas en Thomas: Wie of wat is de maffia? Charlotte en Stephanie: Waarom lusten kinderen choco en mannen bier? Dille en Melanie: Waarom hebben verschillende mensen verschillende stemmen? Alouette en Lara: Waarom hebben verschillende mensen verschillende huidskleur? Yentl en Frederik: Kan ik mijn huis bouwen op de maan?
21 januari is de dag na een historische dag. Waarom is de dag zo historisch? 
Afrikaanse slaven werden naar Amerika gebracht om katoen te plukken en om te werken voor de blanken. "KUNTA KINTE"
Omdat sommige mensen graag willen weten wat er allemaal gebeurt in de olifantenclub. Daarom gaf meester vandaag het fototoestel van de school aan verschillende kinderen bij de olifanten. Elk mocht een tiental minuutjes foto's nemen van de activiteiten. Je ziet foto's van de bovenbouw voor de speeltijd en de onderbouw na de speeltijd... Je kan ze allemaal bekijken op 
Sommige kinderen worden al heel jong ingezet in de oorlog. Ze worden verplicht om te vechten in oorlogen die ze niet begrijpen. Deze kinderen hebben geen kindertijd, hebben ook geen toekomst... Dit mag zeker niet gebeuren. 
Vorige week leerden we over de eerste Wereldoorlog, we hadden al gemerkt dat er op veel foto's prenten stonden van rode bloemen met een zwart hart. Meester vroeg ons om tegen deze week op te zoeken welke bloem dit was en waarom die zo vaak terugkwam in allerlei prenten en zaken over de eerste wereldoorlog. Veel kinderen hadden gevonden dat dit de papaver of de klaproos is, in het Engels POPPIES. Als een veld helemaal omgewoeld is en platgedrukt, zijn de eerste planten of bloemen die terugkeren klaprozen. Op het slagveld van de eerste wereldoorlog waren dit dan ook de enige bloemen. Als je deze bloemen bekijkt van ver af, dan lijkt het alsof je bloeddruppels ziet, het leek alsof de er een bloem groeide op elke plaats waar een soldaat gestorven was. 
Omdat het de laatste olifantenclub van dit trimester was, speelden we enkele van onze favoriete spelletjes. Je leert ze hieronder een na een kennen... 
Bij dit spel heb je maar vijf instructies om de olifant, de leeuw en de ijsbeer te doen veranderen van plaats. De situatie op de kaartjes moet je proberen te bereiken met zo weinig mogelijk instructies.
een eeuwenoud Afrikaans spel dat ook bestaat onder een heleboel andere namen.
We zouden vandaag een nieuw experiment starten. Kippenbeentjes hebben we nodig, die bracht Yentl voor ons mee. (Dankuwel Yentl). 
Thomas doet volgende keer een proefje... Hiermee proberen we een antwoord te vinden op ... Kan een waterdruppel een rots doen breken?
Elke avond komen mensen van over de hele wereld naar de Menenpoort IEPER om er de LAST POST bij te wonen... en wij die zo dicht bij deze Menenpoort wonen, wij komen er nooit. Daarom zullen alle olifanten in de loop van dit schooljaar proberen om één keer de last post bij te wonen! Het is er elke avond om 20.00 stipt, je hoeft geen inkomticket te betalen, het duurt maar een paar minuutjes. 
Het was in 1914. De Duitsers stonden al bijan aan de IJzer en de Belgen moesten wat tijd winnen. Tijd winnen zodat de Engelsen en Fransen hen te hulp konden komen en zodat niet heel België in Duitse handen zou vallen. 
