Na de Capitol Lounge begon de laatste avond in de VS. In de buurt van ons hotel waren er heel wat eetgelegenheden, dus wat er voor ieder wat wils. Dit bleek voor sommigen de zoveelste burger te zijn, terwijl ook zoveel lekkere, gezonde slaatjes, wraps e.d. te vinden zijn, maar die vindt iedereen blijkbaar niet even lekker.
Iedereen had het advies over de strengheid van de Capitol police goed ter harte genomen. Er werd wat drank ingekocht voor op de kamers. En verder trachtten we de Amerikanen te imiteren: fake ID om toch een pintje te kunnen drinken op café voor wie nog geen 21 was. Er werd ijverig vergeleken tussen de fotos van de meerderjarigen en de minderjarige die gewoon iets wilde meedrinken, om de beste gelijkenis te vinden. En die was volgens ons zeker aanwezig. Maar daar dacht de buitenwipper aan ons café anders over. Bovendien stelde hij een strikvraag over de geboortemaand. Een excuus zoeken over taalverschil lukte ook niet echt, want geen enkele maandnaam lijkt echt op february, wat het juiste antwoord had moeten zijn ... Het lukte dus niet, maar niet getreurd: op de luxueuze kamers van ons hotel was het ook leuk genieten en napraten.
Dankzij een zalige nachtrust in de super bedden, was iedereen op tijd aan het ontbijt.
Eerst gingen we naar Arlington National Cemetery. 3 km² met rijen en rijen van witte grafzerken, velen van soldaten gestorven in de verschillende oorlogen waar de VS in betrokken waren. Meestal is er redelijk wat drukte op Arlington, maar dit jaar wel extreem veel: er was niet eens meer plaats op de bussenparking. Volgens onze gids hadden veel groepen (meestal scholen), gekozen voor de ochtend, omdat er later op de dag flink wat regen voorspeld was (hierover later meer).
Dan naar het Airforce Monument voor een mooi uitzicht over het Pentagon. In de ochtend van 11 september, op de dag af 60 jaar na het begin van bouwwerkzaamheden, boorde een vliegtuig - American Airlines-vlucht 77 - zich in het Pentagon als onderdeel van de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Door de crash stortte een deel van het gebouw in. Het vliegtuig kwam op het net gerenoveerde (en dus ook sterkere) deel, waardoor het aantal doden beperkt bleef tot 184. Enkele minuten na ons bezoek ging er een ceremonie plaatsvinden aan het monument: een promotie tot kolonel. We weten echter niet wie de promovendus was, want er waren 2 geüniformeerde, met allerlei eretekens en lintjes behangen militairen.
Dan naar het Lincoln Memorial en Vietnam Veterans Memorial. Onze voorlaatste stop was Lafayette Park, vanwaar we wandelden naar het bekendste adres in de VS: 1600 Pennsylvania Avenue , het Witte huis.
Omdat we een uurtje meer hadden dan de vorige jaren, hadden we dit jaar nog een extra toegevoegd aan het programma: een bezoek aan het Air & Space museum. Hier zagen we een aantal mijlpalen uit de geschiedenis van lucht- en ruimtevaart. Zo is er o.a. de Wright Flyer, het vliegtuig waarmee de gebroeders Wright in december 1903 de eerste gemotoriseerde vluchten (telkens enkele seconden) uitvoerden. Verder de Spirit of St. Louis, het vliegtuig waarmee Charles Lindbergh in 1927 van New York naar Parijs vloog, de eerste non-stop trans-Atlantische vlucht van meer 33 uren, en de Apollo 11 (eerste maanlanding in juli 1969). Nieuw voor mij was de Breitling Orbiter 3, waarmee Piccard en Jones in 1999 in 19 dagen en 22 uren non stop rond de aarde vlogen in een ballon.
De meeste studenten vonden dit wel interessant, maar 2 vliegtuigfanaten konden er niet genoeg van krijgen: meer dan een uur lang gingen ze aan een hectisch tempo alle exposities langs, om uiteindelijk bijna 500 fotos te nemen van alle tentoongestelde toestellen. Jammer voor hen dat we niet meer tijd hadden, want op de luchthaven Dulles, vanwaar we terug vertrokken, waren er nog heel wat meer toestellen tentoongesteld, waaronder de recent toegevoegde Space Shuttle Discovery.
Een actueel weetje erbovenop: wisten jullie dat Rolland Garros een Frans vliegtuigpionier was? Heb ik geleerd in D.C.
Om 13 u vertrokken we dan naar Dulles International Airport, voor onze vlucht met Air France naar Parijs, gevolgd door een ritje met de Thalys. Na onze slechte ervaringen van de vorige jaren (2 jaar op rij met vertraging naar huis gekomen), opteerden we dit jaar voor een rechtstreekse vlucht naar Europa.
We moesten nog wat stoelendans doen om onze studenten zoveel mogelijk bij elkaar te zetten, maar uiteindelijk waren we klaar om te vertrekken. Toch liep het nog bijna verkeerd. Het weerbericht had regen en onweer voorspeld voor vrijdagavond, en ja hoor: toen we moesten vertrekken trok een zware regenzone over de omgeving. Geen enkel vliegtuig mocht vertrekken. De motoren werden afgezet om brandstof te besparen. Even later kregen we groen licht voor take-off, maar tegen de tijd dat de motoren terug waren opgestart en we getaxied hadden naar de startbaan, werden de vluchten terug tegengehouden. Uiteindelijk vertrokken we dan toch, met ongeveer een uur vertraging.
De vlucht viel heel goed mee: Air France serveert redelijk goed eten (naar vliegtuig normen), en bovendien is er een beetje meer ruimte voor de benen. Vooral de grote studenten (en de auteur) wisten dit te appreciëren. Bovendien kreeg ik een extra dekentje, zodat ik als een roos sliep gedurende het grootste deel van de vlucht.
In Parijs moesten we redelijk lang wachten op onze bagage. Dan verder naar het treinstation, waar we moesten inchecken voor onze Air France vlucht met de Thalys naar Brussel Zuid. Hoewel we ons niet extreem moesten haasten, hadden we toch geen tijd over.Mooi op tijd stapten we dan op de trein, die zonder problemen naar Brussel Zuid reed. Vandaar verder met de trein of auto naar huis, voor enkele uurtjes rust, waarna het verwerken van de fotos zal beginnen.
En dus zijn we voor het eerst in jaren op het geplande tijdstip terug. Een goed gevoel voor de verandering!
We hadden een heel fijne studentengroep: er hebben zich geen incidenten voorgedaan, iedereen was stipt op de afgesproken tijdstippen aanwezig, en vooral de nieuwe activiteiten (High Line, bezoek aan de beursvloer van de NYSE, Air & Space museum) werden geapprecieerd en mogen in de toekomst herhaald worden.
We hebben een goed gevulde, boeiende week achter de rug. Hoewel het erg vermoeiend was om een groep studenten vlot en zonder kleerscheuren door New York te loodsen, vooral bij de tropische temperaturen die er heersten, hebben we er erg van genoten. Een extra woord van dank aan de studenten die zich spontaan als kaartlezer of voet tussen de metro deur - houder aanboden!
We hopen dat we onze studenten een prachtige week met unieke ervaringen hebben bezorgd. De begeleidende docenten blikken zeer tevreden terug, en we hopen dat dit a fortiori geldt voor onze studenten.
Wij staan in ieder geval klaar om volgend jaar met een nieuwe lichting geïnteresseerden richting New York te vertrekken!
Kijk de volgende dagen nog even voor extra fotos, en dan is het wachten op volgende jaar.
Het vorige item eindigde voor het vertrek naar ons etentje.
Iedereen had een inspanning geleverd om er piekfijn uit te zien. Onze paparazzo had dan ook flink werk met de fotos.
Het eten was lekker, in een mooi kader, met prachtig zicht op de Brooklyn bridge en het zuiden van Manhattan. We hebben dit jaar erg ons best gedaan, en hebben het eten kunnen rekken tot 2 volle uren. Om 21.30 u waren we klaar. Intussen was het donker geworden, en konden we genieten van het prachtige zicht van op het terras van de pier: zowel de lichtjes van Brooklyn, als de hoge gebouwen van het Financial district op Manhattan.
En omdat de avond nog te jong was om al te gaan slapen, werd een traditie voortgezet: voor het derde jaar op rij organiseerden de studenten, onder deskundig toezicht van de ervaren docent, nog een drankje op het terras van de Mexicaan vlakbij. Zowel een oefening in negotiëren (een redelijke prijs bedingen voor grote volumes), als in financieel management (de ingaande en uitgaande cashflow in evenwicht brengen). Het doet me plezier te melden dat onze studenten Bedrijfsmanagement elk jaar goed slagen in deze test.
Nagenoeg de ganse groep verzamelde nadien in onze lokale pub, voor de allerlaatste uren in New York. Net zoals vorig jaar was er live music, John Malone. Erg goede muziek, erg dansbaar, en dat hebben we dan ook massaal gedaan. Ook toen John stopte, werd er enthousiast verdergedanst.
Het werd dan ook redelijk laat, zodat het op donderdag flink op de tanden bijten was om op tijd met pak en zak klaar te staan voor de trip door de ochtendlijke metrospits naar Penn station, en dan verder de trein naar Washington D.C. Bovendien nemen we sinds dit jaar een vroegere trein, wat betekende dat iedereen om 6. 30 u het hotel moest verlaten. Gelukkig volgt er nadien een lange treinreis, zodat iedereen wat slaap kon inhalen.
In D.C. toegekomen ging het naar het hotel, waar iedereen versteld stond van de luxe die ons aangeboden werd. Lunchen in één van de gelegenheden die vlak om de hoek liggen, en dan 10 minuutjes te voet tot aan het Capitol. We hadden geleerd uit de ervaringen van vorig jaar, dus er waren geen deo bussen, waterflesjes of andere vloeistoffen meer in onze tassen.
De security check ging erg vlot, waardoor we bijna een uur vroeger dan geboekt aan onze rondleiding konden beginnen. In het Capitol heeft elke VS staat enkele beelden van markante personen van hun staat. Voor Hawaï is dat pater Damiaan. Dit beeld staat normaal niet op de standaard rondleiding, maar mits enig aandringen lukte het ons toch om het beeld van onze landgenoot te zien.
Vermits het Huis van afgevaardigden in sessie was, gingen we nog naar de bezoekersgalerij. De eerste indruk deed wat aan het Belgische parlement denken: amper enkele volksvertegenwoordigers waren aanwezig. Maar dan moest er gestemd worden, en binnen de tijdspanne van een kwartier liep de ruimte vol. We konden zowel de totale Yea en Nay stemmen zien, als de individuele stem van elke volksvertegenwoordiger.
Nadien gingen we naar een ander Capitol: de Capitol Lounge, waar iedereen nog een drankje nam. Tevens de gelegenheid voor mij om advies te geven over avondactiviteiten (in een voor onze studenten nog onbekende stad), en het verzameluur van morgenochtend aan te geven.
Het verslag van die laatste dag zal normaal volgen als we terug thuis zijn. Tenminste, we hopen dit jaar voor de verandering eens via de normale weg en op het normale tijdstip thuis te komen.
Het thema van vandaag was Money day. Dit was al onmiddellijk te zien van bij de start: onze studenten waren in business dress, vermits er een aantal zakelijke bezoeken op de agenda stonden.
Gelukkig was de temperatuur wat draaglijker, en was er wat bewolking, zodat de formelere kleding niet echt als een keurslijf aanvoelde.
Door de drukke ochtendspits moesten we richting Wall Street. De metro zat zo vol, dat niet iedereen van de groep er op raakte. Gelukkig is iedereen intussen voldoende vertrouwd met het metronet, en wordt tijdens de briefing ook altijd zeer duidelijk metrokleur (rood, groen, oranje, ) rijrichting (uptown, downtown), tempo (express/local) en bestemming (naam van de halte) aangegeven. Met enkele minuten vertraging kwam de tweede groep dan ook aan halte Wall Street.
Op Wall street bezochten we de New York Stock Exchange. Net voor het binnengaan verwisselden enkele meisjes van schoenen. Ze hadden de praktische gewoonte van de New Yorkers overgenomen: sensible shoes onderweg (platte sandaaltjes of slippers) en de elegante schoentjes ter plaatse.
Vooraleer we binnenmochten moesten we een alfabetische rij vormen (wat door de studenten zeer gedisciplineerd gebeurde), werd onze identiteit gecontroleerd, gevolgd door de zoveelste uitgebreide security check, waarna iedereen een badge kreeg met zijn naam en datum van bezoek, een mooi souvenirtje.
Het programma was dit jaar iets anders dan de vorige jaren, en was voor iedereen een aangename verrassing. Onlangs had ik Vincent Van Dessel ontmoet (naamgenoot, maar geen familie), die CEO is van Euronext Brussel. Hij beloofde me om te trachten iets extras te doen voor de studenten, en dat werd het ook. In plaats van alleen toekijken naar de beursvloer van op het bezoekersbalkon, mochten we dit jaar écht naar beneden. We werden ingedeeld in kleinere groepjes, die elk met een broker of een designated market maker een individueel gesprek van een half uurtje konden voeren. Een primeur, en werkelijk een unieke ervaring! Enkele fotos volgen als bewijs.
Na ons bezoek gingen we naar het standbeeld van de stier, symbool voor een stijgende markt. Het is elk jaar een vast agenda item om hier enkele fotos te nemen van de studenten bij de stier. Dit jaar lukte het jammer genoeg niet, want er stond een zeer lange rij Japanners, die elk afzonderlijk op de foto wilden. Gelukkig hebben we klasfotos aan het NYSE gebouw.
Iedereen lunchte in het Financial district, en nadien gingen we terug uptown, naar het Flanders House, gelegen op de 44ste verdieping van het nieuwe New York Times gebouw. Gedurende 1.5uur vertelden verschillende Vlamingen die in New York wonen over hun werk en ervaringen. Eerst kwam Frank, medewerker Flanders House (culturele activiteiten), gevolgd door Liesbeth en Benoit van Flanders Investment & Trade. Alex, een laatstejaarsstudent Marketing (van KDG) die stage loopt bij FIT, sloot de rij. Tenslotte spraken we nog wat over levenswijze en cost of living in New York. Om 15 u zat het officiële gedeelte erop.
De studenten zijn nu bezig aan hun laatste uren in New York (dit verslag wordt geschreven om 17 u plaatselijke tijd). Wat gebeurt er zoal in die laatste uren? Nog een beetje shoppen denk ik, een beetje rusten om fit te zijn voor de laatste avond, en tenslotte de voorbereiding van ons feestelijk etentje ter afsluiting van het bezoek.
Tot hier gaat het verhaal van vandaag, de rest zal in Washington D.C. volgen. Na het feestje vanavond denk ik niet dat ik nog een verslagje zal schrijven.
Onze blog kent veel lezers. Elke dag neemt het aantal toe. Op dinsdag waren er 160 verschillende lezers. Fijn dat jullie met zoveel aandacht onze belevenissen volgen!
En voor alle ouders: jullie hebben voorbeeldige zonen/dochters, die zonder morren heel wat kilometers afleggen (maar wel last hebben van pijn aan voeten en benen (hun jonge benen! ). Er wordt s avonds natuurlijk ook van de nightlife geproefd, maar blijkbaar toch geen nachtbrakerij, want iedereen is s morgens redelijk fris, maar vooral stipt op tijd op de afspraak. Maakt ons werk ook een stuk makkelijker, waarvoor dank.
Na het lange weekend (maandag was Memorial Day, de dag waarop de Amerikanen al hun gesneuvelde militairen van alle oorlogen herdenken) was het vanochtend erg druk op straat. In plaats van de relatieve rust van de stad die langzaam wakker wordt, waren er overal gehaaste mensen op weg naar hun werk. Ons hotel ligt bovendien vlakbij Grand Central Station, één van de voornaamste verkeersknooppunten van de stad.
Zoals gebruikelijk spraken we af om 9 u. Zelfs op dat vroege uur hing er al een loodzware hitte boven New York. Gisteren brandde de zon, maar vandaag had ik het gevoel in een oven te stappen.
Nochtans trachtten we wat koelte op te zoeken, door een stukje Central Park door te wandelen. Een groene oase, maar wel redelijk groot en onoverzichtelijk, zoals onze studenten later op de dag ervaren hebben.
We wandelden van de 59 ste naar de 69 ste straat. Een rustmoment in de schaduw op de banken voor de studenten, terwijl wij voor de toegangstickets van de Frick Collection zorgden. In de voorgaande jaren bezochten we het Metropolitan Museum of Art, maar dit prachtige museum is wel overweldigend qua omvang en collecties. Dit jaar kozen we voor het meer kleinschalige van de Frick, de privécollectie van een rijke staalmagnaat uit de VS, die een mooie verzameling Europese kunst had opgebouwd. Na een individuele exploratie (niet evident voor onze studenten Bedrijfsmanagement, die meer van cijfers dan van kunst houden) verzamelden we terug aan de uitgang.
Op weg naar de metro passeerden we een prachtig, zeer toepasselijk beeld: de slogan Congratulations class of 2012. Dit was aan een hogeschool, en zeer toepasselijk voor onze studenten, die hopelijk allen binnen een maand terecht deze boodschap te horen krijgen.
Dan op de metro naar de Empire State Building. Net zoals aan Liberty Island is het voor ons altijd bang afwachten hoe lang de wachtrijen zullen zijn. In dit geval heel simpel: er was geen rij. Op minder dan een uur waren we van de Frick naar de metro en door de security van de ESB: een record. Volgens het aanwezige personeel hadden we er goed aan gedaan om niet tijdens het verlengde weekend van Memorial day te komen, toen de wachtrijen zeer lang waren.
Na het bezoek aan het ESB ging ieder zijn eigen weg. Na de zeer drukke maandag, had iedereen behoefte aan een beetje vrije tijd. Die werd ingevuld door window shopping, af en toe echt shoppen, en ook gebruik maken van de koelte van de groene oase die Central Park is.
SAvonds hadden we afgesproken om 19 u, een half uurtje later dan de vorige jaren. Iedereen had daardoor de gelegenheid om rustig wat te shoppen, dan te douchen en nadien het eiland Manhattan te verlaten.
We gingen namelijk naar Brooklyn Heights, aan de overzijde van de East River. Een mooie, smalle promenade, met een prachtig zicht op Lower Manhattan. We waren wat later vertrokken, en er hing een donkere onweerslucht, waardoor het contrast tussen de verlichte gebouwen en de achtergrond zseer sprekend was. De fototoestellen moesten dan ook overuren doen. Toen we over de Brooklyn Bridge terugwandelden, begon het zelfs te regenen. Niemand had een paraplu bij, maar er was ook niets zo welkom als enkele verkoelende druppels.
Terug op Manhattan namen we de metro naar onze buurt. Het was al halftien gepasseerd, en de grootste honger was al over. De meesten kozen dan ook voor een kleine maaltijd (variërend van een fruitslaatje voor de dames, tot het betere vleeswerkaka burgers voor de heren.
Door de grote hitte, en de vermoeidheid die dat meebrengt, gingen de meesten redelijk vroeg naar bed. De concrete invulling van vroeg zal morgen blijken.
Vandaag geen nieuwe fotos, want niemand is langsgeweest met zijn/haar fototoestel.
In ieder geval: een fijne groep, en weersomstandigheden die de voorspellingen (redelijke temperatuur, maar nogal wat regen) ruimschoots overschreden.
Morgen komt het ernstige werk: bezoek aan Wall street en nadien Flanders House. Dit betekent ook dat er niet in T shirt en bermuda (voor de heren), of topje en hot pants (voor de dames) mag gelopen worden, maar een ietwat formelere tenue aan de orde is. Ik ben eens benieuwd hoe iedereen uitgedost zal zijn.
Rush day omdat we ons van de ene metro naar de andere begeven (intussen verschillende buurten verkennend). Dat is de bedoeling.
Toen ik voor ons vertrek de weerberichten las, vreesde ik een beetje dat de regen roet in het eten zou gooien. Er werden namelijk redelijke temperaturen voorspeld, maar met een grote kans op regen elke dag. Wat is hetgeen waarnaar we vandaag het meest verlangden? Een lekkere frisse regenbui. Maar niets daarvan: felblauwe lucht, stralende zon (brandende zon) en tropische temperaturen. Afhankelijk van de bron varieerden die tussen 31 en 35 graden IN DE SCHADUW! Voeg daarbij nog het effect van een grote stad, veel mensen en de zon die alle stenen verwarmt. Gevolg: roodverbrande gezichten, nekken, schouders, oren, voeten en vooral: deshydratatie. Nochtans had iedereen sinds gisteren zijn lesje al geleerd. Vooral de heren zijn beginnen smeren (factor 30 tot 50) en iedereen had flesjes water bij.
Bovendien hadden we een goedgevuld programma (van 9 am tot +/- 7 pm). Gevolg: de rush day werd trager naarmate de dag vorderde. Ondanks drinken, hoedjes, petjes werd het hoe langer hoe moeilijker om flink door te stappen. Maar we hebben het gedaan! Het ambitieuze programma werd helemaal afgewerkt.
Om het geheel vlot te laten verlopen splitsten we de groep in 2, elk met een docent erbij. Veel makkelijker om over te steken, de metro te nemen, mekaar niet te verliezen, en bovendien beter voor de stemmen van de docenten, die wel gewend zijn om voor een klas van een twintigtal studenten te spreken, maar niet om boven het geluid van de drukke stad een grotere groep iets te vertellen.
We vertrokken vanochtend dus om 9 u in 2 groepjes. De beide groepen volgden grosso modo hetzelfde parcours, maar elke docent legt zijn eigen accenten.
Onze eerste halte was Madison Square Park en de Flatiron building, de eerste wolkenkrabber van New York, en eveneens de smalste. Nadien terug de metro in, en nu naar Washington Square park, waar zich o.a. de New York University bevindt. Dan wandelden we door Greenwich village. Terug in de metro, en nu naar Soho, mijn persoonlijke favoriet. Allemaal prachtige halfhoge gebouwen met mooie gevels. De studenten hadden echter ook veel interesse voor wat zich op het gelijkvloers van de gebouwen afspeelt, winkels van alle kledingketens.
Het einde van dit stukje wandeling deed ons in Chinatown belanden, wat een heel contrast was met de voorgaande straten. Vuil, rommelig, winkeltjes met namaak merkenkleding, juwelen en handtassen en natuurlijk heel veel chinezen. Dan verder in de metro naar South Ferry, om de Staten Island Ferry te nemen naar, inderdaad, Staten Island.
Inde vertrekhal van de ferry kwamen de twee groepen elkaar terug tegen. We hadden een half uur boottocht voor de boeg, dat meestal aan dek wordt doorgebracht. Deze keer niet. Slechts enkele dapperen gingen buiten zitten, maar het merendeel moest recupereren van de grote hitte, en bleef binnen. Tijdens de tocht heb je wel een prachtig zicht op Manhattan, Brooklyn en New Jersey. Na een half uur arriveerden we op Staten Island waar we de S.I. railway namen tot New Dorp (echte naam!).
New Dorp ligt slechts 50 minuten van Manhattan, en maakt deel uit van New York, maar het is een wereld van verschil: een klein, doorsnee Amerikaans stadje. In New Dorp gingen we naar de plaatselijke pizzeria, waar we intussen vaste, jaarlijkse klanten zijn. De pizzerist maakte grote (Amerikaanse maat) pizzas voor ons, en we dronken ettelijke pitchers cola, sprite en water. Nog een ijsje als afsluiter, en we konden er weer tegen.
Dan namen we de trein terug, en nadien de ferry. Om 16.30 u waren we terug op het zuidpunt van Manhattan. We lieten de studenten de keuze: een uurtje in de schaduw van Battery Park de batterijen terug opladen, of voor de die hards nog een kleine verkenning van het Financial district. Om 17.30 u spraken we dan af voor het laatste item van de dag, een bezoek aan het 9/11 Memorial, dat op 11/9/2011 geopend werd. Het bevat 2 grote waterpartijen van 64 op 64 m (grondplan van de 2 ingestorte torens) waar aan de zijkanten de namen van de meer dan 3000 slachtoffers weergegeven zijn. Op zich gewoon een beetje water dat wegloopt, maar met een grote symbolische betekenis. Iedereen werd er stil van.
Dan terug naar het hotel, voor één van de hoogtepunten van de dag: een frisse douche! sAvonds is after sun een gegeerd product!
Nadien iets lichts eten, en alweer: veel drinken. Vooral soft drinks, en enkele pintjes, dus niets op jullie zorgen over te maken.
Voor morgen staat de intussen vertrouwde formule op de agenda: temperaturen boven de 30° C, met kans op wat regen. Gelukkig gaan we naar Central Park, waar we wat verkoeling kunnen vinden.
Onze eerste volledige dag in New York was goed gevuld.
Nog voor we buitenkwamen kregen we een kleine zondvloed aan regen. De vroege vogels die al rond 7 u een luchtje gingen scheppen, werden kletsnat. Voor de anderen betekende het vooral de verwachting van nat, onweerachtig weer (wat niet uitkwam, maar daarover later meer).
De eerste ochtend starten we met het standaardpatroon: kennismaken met de ontbijtmogelijkheden in de omgeving. Starbucks, donuts, een egg sandwich in de plaatselijke deli .. voor elk wat wils.
We spraken af na het ontbijt in de grote hal van Grand Central Station om 9.15 u, waar iedereen mooi op tijd toekwam. Onze bedoeling was om dan de express metro naar het zuidelijkste punt van Manhattan te nemen, maar er waren werken op die lijn, die, net zoals in België, voor flink wat vertragingen zorgden. Na een overstap naar een andere metrolijn, slaagden we er toch in om al om 10.20 u in de rij te staan voor Liberty Island. Blijkbaar waren we vroeger dan de meest andere toeristen, want op amper 3 kwartier waren we al door de security en op de boot: een record voor onze groep.
De boottocht naar Liberty Island was de gelegenheid om wat te zonnen. Dit jaar bleven alle T shirts aan: geen heren die hun stoere borstkas wilden delen met de medemensen. De fotos tonen dan ook heel wat meer stof dan vorig jaar
En Liberty Island leverde de (voor de begeleiders) bekende formule: warm, zonnig, fotos, souvenirs.
Na een uurtje was het verzamelen geblazen voor de volgende boottocht, naar Ellis Island. De vorige jaren een kleine bron van zorgen voor mij, want het was niet evident om ervoor te zorgen dat iedereen met dezelfde boot meekon. Dit jaar was ik er gerust in: de wachtrij was niet zo lang, en iedereen kwam ongeveer op het afgesproken moment aan de kade. Maar we hadden pech: er kwam een grote groep Indiërs aan, en uiteindelijk waren er 8 studenten en mezelf die een boot later moesten nemen. Dat duurde niet zo lang, waarna we elkaar terugzagen op Ellis Island.
De eerste groep deed eerst de verkenning van het museum, en dan de lunch, de tweede groep de omgekeerde volgorde, in versneld ritme. Het blijft elk jaar redelijk confronterend: het comfort en gemak waarmee wij de VS binnenkomen, tegenover de strenge, soms onmenselijke controles en maatregelen voor mensen die alles wat hen bekend en lief was achterlieten voor een reis enkele naar het onbekende.
Aan het einde van het bezoek verzamelden we voor het vaste nummer: de groepsfoto op de trappen. Deze foto komt in onze eregalerij op de derde verdieping, dus moesten we ettelijke keren cheese zeggen om de optimale foto te kunnen nemen.
Dan terug naar Manhattan, voor het laatste stuk van het officiële gedeelte: bezoek aan de High Line.
Dit is een park op een oude spoorwegviaduct: lang en smal. Het mooie design en vele boompjes en planten vielen bij iedereen in de smaak. Het was tevens een mooie gelegenheid om een ander deel van Manhattan te leren kennen. Het Meatpacking district telt veel trendy galerijen en dure designer kledingswinkels. Bovendien ook terrasjes en rooftop lounges die erg Europees aandeden.
Na een half uurtje High Line, om 16.30 u, ging ieder zijn eigen weg. Alle studenten gingen shoppen (na deskundig route advies van de docenten), en voor onszelf was het even een momentje van rust. Vooral mijn collega, die met een flinke verkoudheid kampt, waren enkele uurtjes recuperatie zeer welkom.
Tussen 19 en 20 u was iedereen uitgenodigd voor een apero-moment op kamer 707. Kunnen 31 mensen op 1 kamer? Blijkbaar wel, maar wel erg warm!
Nadien was er nog heel wat werk: het zweet en vuil afspoelen, de vuurrode neuzen, schouders en ruggen verzorgen, veel water drinken. De regen en grijze lucht van de ochtend gaven ons het verkeerde signaal: iedereen had zich aan relatief fris en nat weer verwacht, maar we hebben een ganse dag stralende zon gehad. Vooral de heren maakten s middags al gretig gebruik van de zonneproducten van de dames, maar dit bleek niet genoeg: rode voorhoofden, neuzen, nekken, schouders en armen à volonté. Tegen morgen zal iedereen zijn lesje wel geleerd hebben
Na de after sun deed iedereen zijn eigen invulling van avondeten, gevolgd door een klein bezoekje aan onze lokale pub.
En als slaapmutsje komt er nu nog even dit verslagje.
De fotos zijn voor morgen, ook voor mij is het bedtijd.
Deze blog vertelt over de belevenissen van de studenten 3BM van Lessius Mechelen in New York. De studiereis gaat door van 26/5 tot 2/6/2012. De blog wordt bijgehouden door Nicole Van Dessel
