Een dagboek bestaande uit drie beelden die mijn blik vasthielden die dag. Drie foto's per keer, meer trek ik er niet, dus de beelden zijn heel speciaal uitgekozen. Ik geloof er sterk in dat er een reden is waarom net deze beelden mijn aandacht trokken. Hier ga ik al schrijvend op zoek naar de betekenis die deze beelden voor me hebben. Jullie zijn allemaal welkom om samen met mij op reis te gaan. Geniet ervan! x
21-05-2014
WOENSDAG 21 mei 2014
Mijn droomhuis. In Beerse vlak aan het centrum tussen heel wat huizen staat dit boerderijtje toch een beetje helemaal in zijn eentje achterin, "mijn droomhuis". Ooit, als ik later groot ben , hoop ik een gelijkaardig plekje te vinden om me te settelen. Plaats om een gezellige bio"knuffel"boerderij in te richten waar ik workshops kan organiseren voor jong en oud. Een gezellige plaats waar mensen een "Zen"ontmoetingsplaats vinden om even te ontsnappen uit de drukte van alledag. Een droom met ondertussen een sterk beeld aan vastgeplakt en een concept dat steeds concreter wordt. Wie weet... Wie weet... Later als ik groot ben... Droom...
Bewondering. Spinnen en hun web. Wat heb ik enorm veel "bewondering" voor deze beestjes. De foto is jammer genoeg wat onduidelijk, maar hier zitten een mannetje (voor heel eventjes nog, lang leven zal hij niet) en een vrouwtje is hun huisje. Zo enorm fascinerend hoe die beestjes het klaarspelen om telkens zo'n prachtig web te maken. Dit web was één van de velen bovenop een lage haag. Vooral op koude ochtenden bedekt met dauwdruppels geven deze een prachtig zicht! Real life, helemaal gratis uren kijkplezier, voor iedereen beschikbaar... Wie heeft er tv nodig
Ongebruikt potentieel. Als ik ga wandelen baseer ik mij op de vergezichten om te kiezen of ik links of rechts ga en zo kom ik wel eens op verborgen (voor mij dan toch) plekjes terecht. Na een paar straten en padjes kwam ik aan een lange weg vol garageboxen en op het einde zag ik mooi helder groen. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Dit speeltuintje vond ik daar. Woensdagnm, helemaal verlaten, lang geen gras afgedaan, de banken en het schommelpaardje onder het mos, te wandelpad helemaal bemost... "Ongebruikt potentieel" was het eerste dat in me opkwam. Ik werd er een beetje weemoedig van. Dit beeld (trots op het resultaat ) raakte mij diep in mijn hart. De plek straalt rust uit iets waar ik vaak naar op zoek ben, maar deze plek ademde voor mij eenzaamheid en verlatenheid uit en daar was ik écht niet naar op zoek! Maar zoals ik al eens schreef, er is een reden waarom bepaalde beelden op je netvlies blijven plakken. En zo wordt een mens dan af en toe met haar eigen demonen geconfronteerd