Legends are a way of understanding things greater than ourselves.
30-07-2009
De aard van het beestje...
De aard van het beestje, een gezegde dat de meesten onder ons wel kennen, het duid op het karakter van de persoon die goed schiks of kwaad schiks vroeg of laat altijd de bovenhand neemt..
Dingen die ''gewoon'' lijken voor de persoon zelf, mensen in hun directe omgeving daarintegen , hebben meestal wel een probleem met des betreffende handelingen.. daarom de verwijzing ''aard van het beestje'' meestal met negatieve ondertoon, alhoewel je die ook best in een positief daglicht kunt stellen..
De mensen waarmee je in contact komt, hebben dan 2 keuzes, ze aanvaarden je zoals je bent, zonder meer ... Of ze trekken hun conclusies, hoe je het ook drait of keert, er is weinig dat je er zelf aan kunt doen, sommige dingen zijn nu eenmaal niet te veranderen, al wil je het nog zo graag .. Best wezl frustrerend eigenlijk, het lijkt erop dat de wereld verwacht dat je bent zoals een ander, er is altijd wel een ''voorbeeld'' van hoe het ''zou'' moeten in de buurt, mensen begrijpen niet dat niet iedereen gelijk is , het cliché luid dat de wereld dan verdomd saai ineen zou steken, en zeg nu zelf, live is a bitch, but what would we do if it wasen't?
''Het leven is wat je ervan maakt'' cliché dat ook heerst tegenwoordig, fuck that, life is what it is .. sometimes great, other times , depressing, sad,funny,good,bad, fucked up ..........
Hebben we het zelf in de hand? hell no ... we bewandelen allemaal hetzelfde pad , 1 grote lange weg, met heel veel zij straten, welke weg we ook nemen, hoeveel keer we ook afslaan, we komen allemaal bij het zelfde punt weer samen, zowel doorheen ons leven als op het einde ervan .. We doen allemaal hetzelfde, studeren, leren om iets te doen, wat je de komende 40 jaar zult mogen doen, vervolgens de helft van de 40 bezig zijn met een sociaal leven uit te bouwen, en mss zelfs een gezin te stichten, de overige 20 tot de conclusie komen dat vriendschap grotendeels een illusie is, je meer bedrogen bent dan dat je je kan herinneren, de messen in je rug niet meer te tellen zijn. Je bezig geweest bent om iets te maken van je leven maar op een leeftijd bent gekomen, dat het moeilijk wordt er nog lang van te genieten, dus je gaat met pensioen, hebt hopenlijk nog een jaar of 10 voor de boeg en sterft.? Zes maanden lang praten de mensen nog over je, en 10 jaar later ben je niet meer dan dat ene familie lid, die ene nonkel, neef,nicht tante grootvader of aangetrouwde, die ooit eens bepaalde opmerking gaf, nog eens 10 jaar later ben je niet meer, dan een herinnering in de nu zelf dementerende mensen die toen jij stierf nog een heel leven voor zich hadden ...
We all have to die, and we will all be forgotten ...
en de aard van het beestje? it always remains the same ...
Een schorpioen staat aan de kant van de rivier. Hij wil naar de overkant, maar kan niet zwemmen. Toevallig zwemt er op dat moment een kikker voorbij.
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen." "Ben je gek", antwoordt de kikker. "Je zal me onderweg steken en dan ga ik dood."
"Lieve kikker", lacht de schorpioen. "Dat zou toch niet logisch zijn. Als ik zou steken, dan ga jij dood en verdrinken we allebei." "Okee dan", zegt de kikker. "Spring er maar op."
De schorpioen klimt op de rug van de kikker. De kikker is halverwege de overtocht als hij opeens een scherpe steek in zijn nek voelt. Terwijl de wereld om hem heen wazig wordt zegt de kikker: "Wat doe je nu? Je zei zelf dat het niet logisch is wanneer je me zou steken!"
"Logica staat hierbuiten", zegt de spartelende schorpioen. "Het zit in mijn karakter."
"Wil jij mij helpen?", vraagt de schorpioen aan de kikker. "Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen."
