We starten in het dorpje Olloy-sur -Viroin op 140 meter hoogte bij de oude stenen brug uit 1785 over de Viroin
Eens we de rivier en de grote baan N99 overgestoken hebben nemen we de klimmende rue de l' Autre Coté de l'Eau. Links merken we, lager, het dichtst de spoorweg Mariembourg-Treignes, daarachter de kronkelende Viroin en nog iets verder de baan N99. Rechts hoge rotspartijen tot we bij een steengroeve belanden.
Dat ze nog wordt uitgebaat bewijst de aanwezigheid van de op en af rijdende kraan en het volladen van een vrachtwagen met enorm grote rotsblokken.
We verlaten de spoorweg en de Viroin die ondertussen aardig dichtbij gekomen is en beginnen aan een lange steile klim naar de top van de Colinne des Sangles ou Cinkes. Onder een reeks hoge zwarte dennen bereiken we na 200 meter klimmen op 250 meter hoogte , de top.
Onze weg wordt afgesloten omdat er hier in samenwerking met de ULB geografische opgravingen gebeuren. Men vond er restanten van een oude keltische verdedigingstoren
Honderd meter verder leiden kleine paadjes naar de diepe rotswand van de steengroeve " Prosper ". De diepe vertikale flanken ogen indrukwekkend en zijn zeker het bezichtigen overwaard. Een gevaarlijk gebied met kinderen als je het ons vraagt.
We komen voorbij het " Croix Sauvage " dat herinnert aan een ongeval in 1862 waarbij ene Sauvage het leven liet in de steengroeve " Prosper "
We krijgen een poos het gezelschap van de GR-12 ( die we gisteren ook volgden ) en bij de volgende splitsing besluiten we er nog een ommetje van een goede twee kilometer bij te nemen. Rechts bos en links weiden en akkerland maar een wel erg modderig pad. Een bospad brengt ons uiteindelijk weer op de oorspronkelijke wandeling.
Langs een smal, zeer steil dalend en hobbelig pad moeten we , de bij het begin gemaakte hoogte, weer verliezen om de brug over de Viroin te bereiken, het punt waar we daarstraks onze tocht aanvatten.
We parkeren de wagen op Place Albert I in Vierves, een van de mooiste dorpen van Wallonië, langs de andere kant van de weg van de lange kalkstenen gevel van het klassieke prestigieuze kasteel van de Heren van Hamal, wellicht daterend uit de 2de helft van de 17de eeuw.
Langs kronkelende straatjes met zeer oude huizen trekken we naar de brug over de Viroin waar we aansluiting zoeken met de wandeling " Le Fond de Chaule " die vanuit Treignes vertrekt. We krijgen onmiddellijk gezelschap van de GR-125 en eens buiten de bebouwde kom hebben we uitzicht over de kalksteenheuvel Tienne des Elmonts. Ons pad wordt een aardeweg .
We lopen een tweetal kilometer door kreupelhout en krijgen het gezelschap van nog een derde wandeling, de " Villa Gallo-Romaine" gestart in Treignes. De weg loopt uit in een landbouwerszone met links en rechts vruchtbaar akkerland en we krijgen meteen zicht op het dorpje Treignes. We zoeken er het centrum op en verpozen bij de indrukwekkende geklasseerde kasteelhoeve waar het ecomuseum gehuisvest is..Benevens dit museum telt dit dorpje van amper 700 inwoners nog drie andere merkwaardige musea.
We steken bij de Vieux Pont ( dateert uit de 18de eeuw en is sedert 1986 geklasseerd ) de Viroin over.
Ook de oevers van de Viroin hier zijn geklasseerd.
Even voorbij de spoorweg vallen de minuskule kleine huisjes op. We slaan iets verder rechts af en bewandelen een goede weg langs de leisteenachtige flanken van de vallei.
Plots krijgen we het toch even benauwd wanneer de bekende jachtaffiche opduikt. Gelukkig ! De jacht is pas voor morgen gepland.
De spoorweg en de Viroin blijven nog een tijdje dichtbij, maar dan stijgt onze weg naar links en verliezen we beide uit het oog. Daar moeten die ergens te situeren zijn.
Gelukkig staan er bomen in een bos en worden er weleens enkele geveld. Ideaal om er een rustpauze te maken.
We dalen af en komen voorbij het prachtige residentieel park La Jussière. Temidden van de mooie gebouwen van Vierves, opgetrokken uit de kalksteen van de streek, troont het kasteel er bovenuit, zodat we probleemloos onze auto terugvinden
Onze laatste vakantiedag belooft een prachtdag te worden, dus wandelschoenen aan, rugzak in de wagen en de baan op. We proberen langs Vièrves naar Dourbes te geraken maar vinden er nergens een wegaanduiding. Dan maar langs Nismes gereden.
We vinden er alrap een geschikt plaatsje voor de auto en starten de wandeling Bayeumont, goed voor 5 km. We krijgen van bij het begin het gezelschap van de GR-12. Amper een paar honderd meter ver en de dames staan in bewondering voor de vier kapelletjes die netjes rond een gietijzeren kruis, gewijd aan St.-Antonius, aan vier lindebomen zijn vastgemaakt.
Enkele passen verder passeren we de hoofdingang van het Koninklijk Instituut voor Meteorologie dat hier in Dourbes sinds 1956 onderzoek verricht op gebied van geomagnetisme en de studie van de ionosfeer. We trekken verder bergop en komen in een loofbos terecht. Aan onze rechterzijde loopt voor een tweetal kilometer de enorme, groene omheining van het meteoreologisch instituut en links van ons, een zone met kultuur gewassen
We krijgen eveneens een mooi uitzicht over het heuvelend landschap
Wanneer we tussen weilanden komen verlaat de omheining ons voor een poos om ons straks weer te vervoegen. Iets verder ligt een zijingang van het domein en schiet een reusachtige antenne de hoogte in.
We nemen rechts de geasfalteerde weg Dourbes-Matagne en een boom vol maretakken trekt onmiddellijk de aandacht.
Het gaat nu dalend tot in het dorp Dourbes Op verschillende plaatsen heeft men er de oude dorpspompen in ere gehouden en in de bijhorende waterbak bloemen geplant.
Als slot van onze tocht toch nog even tot bij de ( kleine ) kerk waar we omheen draaien en worden gadegeslagen door een koppel ezelachtig kijkende viervoeters.
Mooie liedjes duren niet lang. En inderdaad de week in Oignies is voorbij gevlogen maar we hebben er tenvolle van genoten. We doorkruisten Viroinval van oost naar west en van noord naar zuid. Maar vandaag eerst opruimen en inpakken en dan tot slot nog een tochtje in de omgeving en genieten van het prachtig weer.
Naar jaarlijkse gewoonte houden we, op het middaguur nog even halt in Beaumont in het restaurant La Commanderie.
Met een lekker drankje en smakelijk etentje sluiten we hier de geslaagde vakantieweek af.
Door omstandigheden hebben we ons verblijf in Oignies en Thierache moeten verplaatsen van de eerste week van het nieuwe jaar naar de laatste week van juni.
Waar we gehoopt hadden op zomerse dagen zijn we vertrokken met een eerder sombere weersvoorspelling voor onze vakantieweek.
Van bij de eerste dag al viel niet alleen het weer tegen maar kregen we ook nog af te rekenen met autopech. Een takeldienst kwam erbij te pas en dus zaten we zonder vervoermiddel. Er zat bijgevolg niets anders op dan op het thuisfront een ander wagen te gaan ophalen en zo konden we dan maar pas op maandag aan onze geplande tochten beginnen
MAANDAG 24 juni . DOURBES Haute Roche
We starten vanuit het centrum van Dourbes ( waar men asfalteringswerken uitvoert ) en na enkele honderden meter krijgen we een reeks trapjes onder de schoenen en zitten we meteen op de vlakte van de Tiene van Delvaux
We lopen afwisselend door bos en open veld om uiteindelijk op een betonweg te belanden met links en rechts landbouwgrond. Na 500 meter terug het bos in langs een bospad dat ons bij de ruïnes van het kasteel de Haute Roche brengt, plaats om enkele foto's te schieten
Er volgt een steile afdaling die alle aandacht vraagt en bij de Viroin aanbeland treffen we er een ideale pick-nick plaats aan.
Terug in het centrum beginnen we aan het tweede deel van de tocht die heel wat minder spectaculair is dan het eerste deel.
Met de wagen rijden we naar Dailly ( iets ten westen van Couvin ) en parkeren er achter de kerk.
Net als gisteren zijn we in geen tijd uit het centrum en trekken langs een eenmanspad het bos Les Haies de Frasnes in en krijgen het gezelschap van de GR 125. Af en toe genieten we, tussen de bomen, van een prachtige uitkijk op de vallei van het Zwarte Water.
Eens de HS-lijnen gepasseerd komen we in een stukje open akkerland terecht dat bezaaid ligt met ongelooflijk veel stenen en daartussen groeit maïs ,tarwe en een verscheidenheid aan bloemen.
We krijgen eerst nog een lastige, glibberige weg onder de zolen en wanneer we het kerkje van Boussu-en-Fagne ontwaren zijn we precies halfweg en dus nemen we de tijd om even te pauzeren.
We krijgen nu een lichtlopende betonweg met geregeld doorkijkjes naar , nu, de vallei van het Witte Water. Wanneer we net een verlaten, alleenstaande hoeve gepasseerd zijn worden we getrakteerd op een fikse regenbui. We vinden aanvankelijk bescherming onder de bomen maar die laten uiteindelijk het water toch door en dus trekken we maar verder. Wanneer we bij de wagen onze vuile schoenen uittrekken schijnt de zon.
En ook 's avonds kunnen we op het terras, nog genieten van een laatste zonnestraaltje en van ... een lekker glaasje wijn.
WOENSDAG 26/06/2013 Langs het ravelpad van OLLOY-sur-VIROIN naar OIGNIES en THIERACHE
Het belooft een prachtige dag te worden maar we hebben weeral eens pech. Precies 10 minuten over zes valt de electriciteit uit. Dus geen scheerbeurt, geen koffie , geen warm water.Een kwartier voor we vertrekken dan toch stroom juist voldoende tijd om twee thermossen met koffie
te vullen. We trekken te voet naar het centrum van Oignies want vandaag reizen we met het openbaar vervoer. De Tec-bus brengt ons tot aan de kerk van Olloy
Vooraleer we het gr 12-pad inslaan nemen we even de tijd om in de plaatselijke beenhouwerij onze voorraad vlees op te slaan voor de geplande barbecue van deze avond.
Rustbanken vinden we in het begin in overvloed zelfs een goed ingerichte pick-nick plaats met barbecue. Hier laten we het GR-pad links liggen en volgen het gebetoneerde ravelpad
Wanneer we met het middaguur onze boterhammetjes en de koffie willen aanspreken zijn er nu toch geen banken meer zeker en moeten we dus rechtstaande ons middagmaal gebruiken.
De laatste twee kilometer verkiezen we terug het GR-pad boven de eentonigheid van het Ravelbeton en trekken een dichtbegroeid gebied binnen.
Klimmen is de boodschap.
En wanneer we uiteindelijk het bos verlaten zien we aan onze rechterzijde achter enkele struiken onze verblijfplaats opduiken
De barbecue wordt bovengehaald , klaargelegd en straks komt het vlees erop.
Na een vermoeiende tocht, op het terras met een lekker stukje vlees en een glaasje wijn. Wat kan vakantie toch heerlijk zijn.
Geen twee zonder drie. Ook hier zijn er in het centrum wegwerkzaamheden. Plots midden op de baan een doorgangsverbod met nergens een aanduiding van een omleidingsweg. Besluit: zelf de weg zoeken wil je in Doische geraken.
Ook in het dorpje zelf vinden we onze weg niet maar een politieman brengt redding. ' Het Kasteel ' dat uit 1573 dateert is een vroegere immense hoeve die nu stilaan gerestaureerd wordt. het De weg naast het beekje dat ons op de Place Quarante moet brengen valt nergens te bespeuren dus keren we op ons stappen terug tot bij de kerk
Dan volgt een lange eentonige weg ( 3,2 km ) langs een asfaltbaan die Doische met Vaucelles verbindt. De Rau de la Joncquière volgt ons trouw eerst langs rechts om later onder de baan door ons langs links gezelschap te houden. In de berm treffen we een mooi oud stenen kruis dat vraagt voor een verongelukte handelsreiziger uit Dinant te bidden. Bidden kunnen we ook bij de wegsplitsing naar Gennée waar we bij de O.L.Vrouw van Lourdes grot en een beeld van de H. Antonius een rustbank vinden.
Donkere wolken stapelen zich op en wanneer we de steile klim in de rue des Carrières aanvatten begint het te regenen. We ontmoeten twee Nederlandse dames , op weg naar Santiago de Compostella.
Onze pick nick moeten we weeral eens rechtstaande gebruiken en intussen schuilen ( onder de bomen ) voor de regen.
We lopen op amper 150 meter afstand van de Franse grens en belanden weldra bij het verlaten van het bos op een betonbaan tussen de akkerlanden. Nog tweemaal lopen we door een uitlopertje van een bos en weldra piept het kerktorentje van Doische boven de bomen.
Even nog een foto-halte alvorens we onze auto in het centrum gaan opzoeken.
