Hier gaat het leven rustig voort, we hebben Santo tomas nog verder ontdekt en die avond met z`n allen naar de kareoke geweest.
De volgende dag kregen we de tijd om een beetje te bekomen van onze nachtelijke avonturen. In de namiddag werden we verwacht om mee te doen aan enkele spelletjes met kinderen van het dorp. Zo waren er onder andere piñatas en op het einde kregen alle kinderen nog een hapje en een drankje. ´s avonds zijn we gezellig met enkele van onze oude vrienden (Diego, Emy, Kelly, Maritsa,Yorleny, Julio, ...) naar de voetbal gaan kijken, dit tot grote vreugde van de jongens zowel mannen als vrouwenvoetbal.
Vandaag zijn we samen met Yorleni gaan shoppen voor de verjaardag van Diego.
Na een luidruchtige nacht kwamen we allen goed en wel aan in het
stadspark van Santo Tomas. Deze keer waren de Nicaraguanen daar volop
bezig met de opbouw van een kleine kermis. Wanneer we rondwandelden
tussen de beginselen van deze kermis maakten we kennis met drie
primitieve soortgenoten: los monos (apen). Twee van deze apen waren
vastgeketend aan een kermiswagen, de derde en iets kleinere aap mocht
loslopen. Natuurlijk hebben wij Belgen meteen uitgebreid vrienden
gemaakt met deze kleine dieren, tot onze vriendschap verstoord werd
door de aankomst van onze pick-ups.
Deze waren bedoeld om ons naar Jicarito te vervoeren. Comfortabel was
de laadbak waarin we mochten plaatsnemen niet, maar het was toch een
onvergetelijke ervaring. Eens aangekomen in Jicarito maakten we kennis met de gezinnen waarin we de komende week (maandag - vrijdag)
zullen verblijven. Onze missie ginds is echter aangepast: we zullen
niet meer het sportveldje herstellen, maar wel het plaatselijke casa
communal (parochiecentrum) opknappen.We zullen er echter niet
beschikken over een computer om onze blog te updaten. Er is wel
telefoonverbinding met Santo Tomas in geval van nood.
Jicarito is een van de buitewijken van Santo Tomas die nu volop in
ontwikkeling is dankzij enkele sterke krachten. De armoede is er nog
een stuk schrijnender dan in het centrum. We kijken allemaal uit naar
de ongetwijfeld zware arbeid die we er zullen verrichten. Gedurende de
terugreis richting centrum werden we verrast door een stortbui, waardoor we voor de
zoveelste keer zeiknat bij ons gastgezin aankwamen.
´s Avonds bezochten we het plaatselijke danscafé.Woensdagavond is
echter niet de favoriete uitgaansdag voor Nicaraguanen, de Mirador was
dus ook verlaten. De zaakvoerder was ongetwijfeld gelukkig met de vele
inkomsten die hij toch kon innen dankzij ons goede gezelschap. Het bezoek was
ten ere van het vertrek van onze geliefde begeleider, Bert, en zijn
fotogeniek aanhangsel Lief ;). Dit komisch duo is deze ochtend met de
ochtendgloren vertrokken naar betere oorden (Costa Rica).
Aan ons lot overgelaten hebben we vandaag dan maar een bezoek gebracht aan de
Huerto, de plaatselijke modelboerderij. Hier konden we genieten van de
zalige aromas die koeien met zich meebrengen. Straks komen hopelijk Leen en Vidal aan, met hun kindje Jonathan. Zij zullen ons de komende weken begeleiden.
Na een lekker lange laatste nacht in Ometepe bezochten we een prachtig uitkijkpunt op de vulkaan Maderas, met zicht op de Conception. Onderweg kwamen we brulapen tegen. Indrukwekkend!! We kwamen nog meer onder de indruk als bepaalde groepsleden (we noemen niet graag namen) met deze apen vlotjes konden comminiceren. Een wandeling van een uur langs lavaformaties zo groot als mensen deed iedereen verbazen. Zo mooi, machtig, onbeschrijfelijk,... De picknick kwam niet te laat en zeker niet te vroeg. En smaken dat het daar deed. Terwijl de ene foto's maakte, maakte anderen filmpjes, anderen lokten de gieren zodat ook zij op de foto konden. Sommigen rustten ook uit. Iedereen deed iets nuttig op zijn niveau. De afdaling was even spektaculair als de klim, het was dezelfde weg. Daarna nog even afkoeling in het Meer van Nicargua, aan het strand dat we al kenden van Santo Domingo. Ook hier was het genieten terwijl de pelikanen over je hoofd vlogen. Het eiland geeft je een echt tropisch gevoel. Daarna naar haven voor onze overzetboot naar het vaste land. We moesten tijdig in de haven zijn. 2 uren op voorhand tekenden we present om bijna als eerste onze kaartjes, zitplaatsen, "binnen" op het 1e verdiep, te kopen. Het werd drukker en drukker... ... En wij maar wachten... Eindelijk, we mochten aan boord, ... bijna als laatsten. Onze zitplaatsen waren al ingenomen door Nicaraguanen, rondtrekkende Europese en Amerikaanse toeristen én hun rugzakken. Gelukkig was er buiten nog plaats. Daar genoten we van een mooie zonsondergang. Eens terug op het vasteland reden we nog bijna 2 uren tot Santo Tomás. Één voor één werden we bij ons gastgezin afgezet. Ondanks het late uur (tussen middernacht en half 1) was de ontvangst bij iedereen hééééééél hartelijk.
De eerste nacht verliep goed. De eerste dag Santo Tomás was bekomen van de verplaatsing. In de voormiddag verbleef iedereen in het gastgezin, werd nog geld gewisseld, een wandeling. In de namiddag bezochten we de Clinica en de wijk Lachitas. We worden ook nog verwacht voor een verwelkomingsreceptie. Morgen? Dan gaan we een eerste dag naar Jocarito voor een kennismaking met de mensen en het werk daar.
Ohja, we weten het al: Nederland speelt de finale op het WK voetbal. Ook hier zijn ze er gek van. Sommige Nicaraguanen supporteren zelfs voor "Naranja". Toch sympathiek, niet?
Tot de volgende keer, dan zijn we er weer met meer zweet, want het is hier behoorlijk warm (lees: heet)...
We laten pas vandaag iets weten want gisteren ( zondag) was alles hier dicht !
We hebben gisteren een leuke dag gehad.Het begon met een geweldig lekker ontbijt met fruit en toast. We stapten om negen uur onze tourbus in richting de groene plas.Hier klommen we een omhoog naar een plaatsje waar we een prachtig zicht hadden op de twee vulkanen :). Onderweg naar de top zagen we aapjes, salamanders en achtergebleven vellen van rare beestjes.
Na de afdaling reden we naar Santa Domingo, hier konnen we zwemmen in het meer van Nicaragua. We hingen hier de tamzak uit en aten nog eens tussendoor, na de lekkere maaltijd reden we naar " the eye of the water". Dit is een natuurlijke bron van zuiverend mineraalwater en ik moet zeggen Gunther en Bert zien er direct 10 jaaqr jonger uit !
Na de verjongende kuur reden we verder naar een andere kant van het meer waar we ( een beetje te ver) zwommen. We gaven de gids nog een mooie fooi voor de goeie diensten van vandaag en hielden een verdiende platte rust.
Het avondeten nuttigden we in het zelfde restaurantje als gisteren. Het moest er maar zo lekker niet zijn. Een deel van de groep ging naar het stierengevecht kijken. Het was mooi om te zien maar toch een beetje barbaars. Het ander deel vloog de Flor de Caña in, het duurde niet lang voor de rest volgde. Van al die activiteiten werden we moe genoeg en sliepen als roosjes de hele dag door.
Straks gaan we nog wat met onze gids op stap en vanavond zitten we al in onze thuishaven Santo Tomas !!
Hola a todos (tot zover onze kennis van het spaans ) We zijn ondertussen met de ferryboot richting Ometepe gevaren en hebben die overtocht zonder zeeziekte overleefd. Ons hotelletje hier is supermooi (en voor de mama·s: ook supergoedkoop). Gisteren was een zalige dag: het weerzien met de meisjes en jongens van Inhijambia was nog hartelijker dan verwacht. In de voormiddag zijn we op bezoek geweest in de twee huizen van de organisatie. Op een van deze huizen was sinds kort een nieuwe verdieping bijgebouwd en daar hadden ze nu duidelijk veel meer ruimte voor hun belangrijke taak. Er is nu een heel knap computerlokaal, een danszaaltje en een lokaal waar handwerk- en naailessen gegeven worden. In het andere huis was de levensgevaarlijke trap ondertussen vervangen door een heel mooie, nieuwe draaitrap ( waar vooral Lief heel blij mee was). In de namiddag hebben we de meisjes getrakteerd op een zwemuitstapje. 60 Nicaraguaanse meisjes overvielen onze brigadisten in het zwembad, er werden heuse menselijke piramides gebouwd (met enkele pijnlijke nekken en ruggen als gevolg). Het was enorm zalig om te zien hoe vrolijk de meisjes van die paar uurtjes plezier werden. Een meisje van 8 jaar dat nog maar pas bij Inhijambia gekomen was na zware mishandelingen door enkele familieleden keek ons in de voormiddag nog heel wantrouwig aan. In het zwembad bloeide ze echter helemaal open en vroeg ze ons om haar te leren zwemmen ...Onder een strooien dak in een paradijslijke omgeving hebben we samen met de meisjes ons middagmaal genuttigd. Toch ook indrukwekkend om te zien hoe zowat alle meisjes de helft van hun eten lieten inpakken om ook hun familieleden thuis een beetje te laten meegenieten. Na deze geweldige namiddag zijn we nog even door Managua gewandeld en hebben we ook ons eerst vrij zware onweer doorstaan, maar dat was vooral goed voor de afkoeling, want het is hier echt bloedheet! Na een kort bezoekje aan de nieuwe haven aan het meer van Managua zijn we dan met z·n allen richting luchthaven gereden om Gunther op te halen. Ook die heeft z·n vlucht heel goed doorstaan en is dus ondertussen volwaardig lid van onze geweldig toffe groep geworden. En nu gaan we dus met z·n allen het eiland Ometepe verkennen, we zullen jullie later laten weten hoe dat geweest is. Veel groetjes aan iedereen en tot gauw!
Eindelijk een momentje om even wat te posten ... We zijn dus na een lange en vermoeiende reis (we waren in totaal meer dan 24 uur onderweg) in Nicaragua aangekomen. Aan de luchthaven in Managua stonden de beide Julios (vader en zoon) ons al vol ongeduld op te wachten om ons naar ons hotelletje hier in Granada te brengen. Om iedereen direct gerust te stellen: toen ik hen vroeg of zij vorig weekend veel last gehad hadden van de orkaan (in de Belgische kranten werd er gesproken van minstens 10 doden) vielen zij compleet uit de lucht; het had de vorige dagen wel wat geregend - ·t is dan ook regenseizoen hier - maar van een orkaan wisten ze niks. Ondertussen hebben we er al een eerste dagje met toeristische uitstappen opzitten. We zijn gisteren met ons busje richting Masaya getrokken en hebben daar op de markt direct al onze eerste souvenirs gekocht, sommigen onder jullie kunnen dus al hoopvol afwachten. Daarna zijn we richting vulkaan gereden waar we onder een blakende zon genoten hebben van de geweldige uitzichten. Uit de krater stijgt constant een stoomwolk op en bezoekers worden op de parking aangeraden om hun auto met de neus richting uitgang te parkeren ... zodat je snel kan wegrijden als er een uitbarsting zou komen, maar dat was gisteren dus niet nodig! Na een kort klimmetje naar een van de uitzichtpunten hebben we onder leiding van een gids een bezoek gebracht aan een tunnel in de berg, de vleermuizentunnel genaamd en die naam had hij zeker niet gestolen, honderden vleermuizen vlogen er weg en weer. ·t werd een korte, maar best wel avontuurlijk tochtje, want de ondergrond is gevormd door lavastenen van vroegere uitbarstingen en je moest dus heel goed kijken waar je je voeten zette ... wat niet zo simpel was in een pikdonkere gang met alleen een heel eenvoudig zaklampje in je hand. De Bob de bouwer-helmen die we op ons hoofd kregen, bleken ook geen overbodige luxe: hier en daar waren de gangen zo laag dat je wel eens met je hoofd tegen het ·plafond· botste! In het laatste en donkerste deel van de grot kregen we een hele uitleg over hoe de vroegere bewoners hier offers brachten aan de goden van de vulkaan ... vrij lugubere verhalen die ik jullie hier maar zal besparen, vraag er maar eens naar als we terug thuis zijn. Goed, tijd voor een ontbijt nu (met op de achtergrond Holland-Brazilie) en daarna richting Managua voor een blij weerzien met Myrna en haar mensen van het Inhijambia-project (voor wie dit nog niet kent: een project dat hulp biedt aan straatkinderen in de hoofdstad). Deze namiddag trakteren we hen op een zwemuitstapje ... maar daarover morgen meer dus. Groetjes van ons allemaal!!!
Maandagavond 28 juni 2010: Valies ingepakt, paspoort klaar, alles nog eens voor de 6e keer gecontroleerd ... Ik ben er klaar voor, Nicabrigade 2010 mag er voor mijn part snel aankomen nu! Hopelijk kunnen we jullie hier de komende 4 weken uitgebreid bezighouden met onze reis- en werkverslagen. We zullen in ieder geval proberen om zowat iedere dag een bericht neer te schrijven (wanneer de computers en internetverbindingen in Nicaragua ons niet tegenwerken). En als het lukt, sturen we hier en daar ook wel eens een foto mee. Laat ook gerust een berichtje achter op ons gastenboek (maar verwacht niet dat we ook daar iedere dag op kunnen antwoorden, we gaan uiteraard niet naar Nicaragua om de ganse dag aan de computer te zitten )
 "Wink"){kind=icon}
)
