Donderdag zijn we weer in actie geschoten. We zijn met zijn allen gaan helpen in de comedor infantil, we hebben daar samen met de kinderen leuke spelletjes gespeeld. Ook hebben we geholpen met het uitdelen van het eten. Hier konden we dan samen met de kinderen contacten leggen. In de namiddag zijn we afval gaan rapen met de cdc jongeren in de huerto aan de rivier, wat echt wel nodig was. Nu kan het water er weer vlotjes door. Na afloop hebben we ons verfrist met water naar elkaar gooien. Zo was de douche thuis overbodig. 's Avonds zijn we met een deeltje van de groep voor een allerlaatste keer naar de Mirador geweest. Enkele waagden zich aan de karaoke. Deze avond was weer geslaagd.
De volgende dag moesten we vroeg op staan want er was een jaarlijkse schoonmaak in de comedor. We hebben hier ook weer leuke spelletjes gespeeld en meegeholpen met het eten. Het zijn echt geweldige kinderen. 's Namiddags hebben enkele cdc-jongeren ons dansles gegeven, we zijn alweer wat soepeler geworden, maar de Nicaraguanen hebben qua dansen nog altijd een streepje voor. Zij zijn onverslaanbaar.
De komende dagen zijn er hier feesten aan de gang. We gaan dus niet kunnen bloggen, maar we laten zeker nog iets weten voor we vertrekken.
In de vooravond van het revolutiefeest was het allesbehalve rustig in Santo Tomas. Van schietende feestgeweren tot jolige zatlappen, ze waren allen van de partij. Ook wij konden niet weerstaan aan de feestvreugde, dus bezochten we een plaatselijk straatfeest. Daar hebben we oa. genoten van een nationalistische revolutionair die ons per sé de volledige sandinistische geschiedenis wou aanleren. Zijn taal was niet erg verstaanbaar, maar zijn gebaren en houding spraken voor zich. Al bij al een schitterend feest.
De volgende ochtend stonden we allemaal op post met vuilniszakken en handschoenen om op de dag van de revolutie afval te rapen in de straten van Santo Tomas. Onder begeleiding van enkele behulpzame nicaraguanen vulden we uiteindelijk vijf extra-large vuilniszakken met afval.Het lokale voetbalplein van barrio San Juan ziet er al veel mooier uit. Ook de witte huid van enkele Belgen werd hierdoor al een stuk roder.
´s Namiddags maakten we ons klaar voor een gigantisch feest. Niet alleen de revolutie werd gevierd, maar ook de verjaardag van Yorleni (monitor in de kinderrefter en vice-voorzitter van de cdc jongeren) en het vertrek van Gunther. We kochten een piñata en vulden deze met heerlijk snoep voor de kinderen (en ook nog kleine cadeautjes voor de volwassenen). Met een hongerige maag vertrokken we die avond naar het huis van Julio César en Yorleni, waar ons harde werk beloond werd met twee gigantische pizza´s en een groot feest. Sander kon jammer genoeg niet meegenieten van de feestvreugde, hij had last van misselijkheid en koorts. Geen zorgen, ondertussen is hij weer helemaal genezen.
Gisteren gingen we op daguitstap richting Juigalpa, de hoofdstad van Chontales. Ons normale vervoer kwam niet opdagen, dus besloten we een lijnbus te nemen. Gelukkig was er nog net genoeg staanplaats om onze lichamen tussen te wringen. Al staand reden we in een overvolle bus richting Juigalpa. Ginder bezochten we een lokale dierentuin en enkele kleine marktjes.
´s Avonds werd een rustige avond. Enkele van ons bezochten de lokale voetbal, anderen gingen vroeg huiswaarts. Deze ochtend vertrokken we om 8u richting de Huerto (moestuin) om daar in volle zon onkruid de wieden en koeien richting stal de drijven. Lien kon echter niet mee, door maagproblemen. Het weerbericht maakte ons duidelijk dat we voor ons vertrek geen regen meer moeten verwachten. Er zijn 15 kurkdroge dagen op komst. Deze namiddag staat er een museumbezoek op de planning, en `s avonds gaan we onze planning voor de volgende dagen maken. We zouden graag meewerken in de kinderrefter en daar de nodige herstelwerken uitvoeren, hopelijk krijgen we dit geregeld!
Morgen is het maandag, superdag hier, want dan is het de herdenking van de revolutie. Er vertrekken dan bussen naar Managua voor deze herdenking. In Santo Tomas wordt het vandaag ingezet met traditionele dansen, toespraken,... ondertussen heeft de zondag een feest gebracht voor pepitos en hun families. Pepitos is de werking voor personen met een handicap. Er was eten en drinken, muziek voor iedereen. Ze konden het best smaken. In de voormiddag bezochten we het voetbal 6 - 2 (voor de goede). De sfeer op de kleine tribune kan aan geen enkele grote macth tippen! Op de revolutiedag zullen we hier zwerfvuil verzamelen.
Toch nog kort iets over het resultaat in Jicarito: dit mag gezien worden. De geschilderde bakstenen maken er een heel bijzonder huis van dat met de witte tint een groot huis lijkt. Volgende week gaan we nog terug om de terrasmuur te bouwen en nog wat afwerkingen te doen.
Wat het medische luik betreft, is er geen nieuws. Gunther sluit overdag bij de groep aan: op het einde van de dag komt hij nog wat kracht te kort. Overdag is hij van de partij. En wedden dat hij voor de laatste avond iets meer kan?! Hij vertrekt dinsdagmorgen al naar huis. Nick is van zijn infectie ook helemaal hersteld en heeft maar 1 dag thuis gezeten. De rest is kerngezond!
Dit bericht stond op het gastenboek, omdat ze het paswoord van de blog vergeten waren posten we even hier,.. jaja lach maar. Ondertussen is het weer gekend.
.We hebben een week hard gewerkt in jicarito. We hielpen de eerste
dag met het echte mannenwerk, droegen cementzakken van 42,5 kg, droegen
emmers zand en stenen naarboven en maakten cement. De dagen die volgden
verfden we de casa comunal ( parochiezaal). We
zijn ondertussen allemaal high van de verf, naft en white spirit.
.We sliepen ook een nacht in Jicarito en merkten het verschil in
ontwikkeling met Santo Tomas enorm, de communicatie verliep stroef maar
de mensen waren heel vriendelijk. De ochtend na deze vrij slapeloze
nacht stonden we met z·n allen op om om 5 uur koetjes te gaan melken,
en we bakten er niets van.
Donderdag zijn we met z·n allen gaan paardrijden. Wat was dat een
geweldige ervaring. Lien Kobe en Joke hebben nog altijd blaren op hun
handen en voeten van het wilde zwarte paard dat galopeerde alsof zijn
leven er van af hing.
Gunther was deze week behoorlijk ziek, hij had el Dengue, hij kon
niet mee werken want hij moest rusten. Ook de vrouwtjes hier laten hem
geen seconde met rust. Ook nick die een virale infectie had is nu samen
met Gunther weer volledig genezen.
Nu zijn we weer in Santo Tomas en hebben we onze batterijen weer opgeladen.
We zullen deze post zo snel mogelijk op de blog zetten ald we het wachtwoord terugvinden.
