Bent u ook een trotse Australian Labradoodle eigenaar woonachtig in Vlaanderen registreer u dan bij de Australische Labradoodle Vrienden Vlaanderen. De bedoeling is om enerzijds in kaart te brengen hoeveel Australian Labradoodles er reeds in Vlaanderen rondlopen en anderzijds minimaal één organisatie per jaar op poten te zetten waar baasjes en honden kunnen verbroederen. Ga dus vlug naar www.bloggen.be/labradoodlevrienden om u gratis te registreren. U kan op deze blog ook onder favorieten klikken op de link Australische Labradoodle Vrienden Vlaanderen.
Een fulltime job, dagelijks wandelen met 2 doodles, vachtverzorging, de organisatie rond Australian Labradoodle Vrienden Vlaanderen en diverse huiselijke verplichtingen maakt dat ik nog nauwelijks tijd heb om deze blog up to date te houden. Daarom heb ik besloten om deze blog niet meer verder te zetten. Op regelmatige basis zullen er nog wel foto's van Nhucha en Doezle op de blog van ALVV (www.bloggen.be/labradoodlevrienden) te bewonderen zijn of voor onze facebookvrienden op facebook. Hopelijk hebt u steeds met veel plezier deze blog bezocht.
Voorlopig weinig nieuwe foto's omdat ik maar een amateur fotograafje ben met een erg amateuristisch fototoestel. Het lukt me dan ook niet zo goed om tijdens deze donkere dagen mooie foto's te nemen van onze trouwe viervoeters. Maar ik beloof om dit dadelijk na de winter terug goed te maken. Doezle is ondertussen de 3 maanden gepasseerd en doet het goed (op zijn zindelijkheid na). Verloopt steeds beter maar toch nog veel ongelukjes. Hij is ondertussen dikke maatjes met Nhucha en zijn onafscheidelijk al heeft vooral Nhucha haar pauzes nodig waarin ze met rustgelaten wil worden. Ook op de hondenschool is Doezle een toonbeeld van een slim een leergierig hondje. Eén en al aandacht voor zijn baasje. Al zit daar waarschijnlijk zijn ongelofelijke drang naar eten voor iets tussen. Hierbij plaats ik toch enkele van mijn minst slechte foto's. foto 1 tot 3 is de eerste boswandeling van enkele weken gelden. Foto 4-5 Doezle voor de eerste maal in de sneeuw.
Hoi mammie Faith en liefste Petra, Dat was even eng hoor zo met vreemde mensen moeten meerijden. Ik heb me het eerste kwartier dan ook flink laten horen . Wel was ik een plasje vergeten te doen voor we met de wagen vertrokken. We hebben daarom al snel een tussenstopje gehouden. Na deze plasstop ben ik dan op de achterbank bij Mathias in slaap gevallen. Na een uurtje nog even gestopt en dan, hop naar mijn nieuwe thuis. Ik ben ook niet wagenziek geweest en dit tot grote vreugde van mijn nieuwe baasjes. Thuisgekomen heb ik eerst even in de tuin gelopen voor we naar binnen gingen. Daar stond mijn mandje en bench al mooi klaar, best gezellig hoor. Na een poosje was het dan het lang verwachtte moment. De kennismaking met mijn grote zus. Oeioei mijn grote zus was precies een beetje bang van mij. Maar ja ik ben ook zo'n stoere boy hé. Maar ondertussen gaat het al wel een beetje beter al heb ik de indruk dat de aanpassing voor Nhucha iets moeilijker is dan voor mezelf. Maar we gaan wel goeie maatjes worden. Op het moment dat mijn baasje dit aan het typen is lig ik lekker te slapen. Van zodra ik meer nieuws heb laat ik het jullie zeker weten. Ik ga jullie zeker missen maar denk dat ik hier in een leuk gezinnetje terecht gekomen ben. Groetjes Doezle
Eindelijk is de kogel door de kerk. Gisteren kwam de gedragstherapeut het nestje van Faith en Dodi aan enkele gedragstesten onderwerpen om te bepalen welke pup naar welk gezin zou gaan. En ja hoor, het is de pup geworden waar we dadelijk een klik mee hadden. Een schattig, speels en erg lief reutje zal voortaan het speelkameraatje van Nhucha worden. Nu is het aftellen naar zaterdag wanneer we onze kleine schat kunnen ophalen. Vanaf deze dag is het dan ook niet langer de blog van Nhucha maar wel van Nhucha en Doezle.
Toen ik nog heel klein was had ik in de puppy-klas een leuk vriendinnetje Feggari waar ik lekker mee kon dollen. Na de puppy-klas en eerste vervolgcursus gingen onze wegen uit elkaar. Beiden gingen we naar een andere hondenschool. Ohhhh wat was ik verdrietig, zou ik mijn speelkameraatje nog ooit terug zien ? En ja hoor, vandaag hadden onze baasje plotseling afgesproken en beleefde we de dag van ons leven. Groetjes aan mijn liefste vriendinnetje Feggari en we zien elkaar zeker nog terug.
Vandaag was het balen want mijn baasjes gingen naar een geweldig puppy-feestje bij Petra van Dutchdoodles en ik mocht niet mee . En dan komen ze me achteraf nog vertellen hoe leuk het was en wat een geweldige ontvangst ze genoten hebben. Mijn baasjes hebben me ook vertelt hoe leuk de pups wel waren waarvan er ééntje mijn speelkameraatje zal worden. Nu zijn ze 5 weken, dus nog 3 weken aftellen. Weet je hoe ik dit doe? Ik heb 21 lekkere kauwbotten op een rijtje gelegd. Elke dag eet ik er eentje van op. En als ze allemaal op zijn dan ........ is het zover en is er jammer genoeg voor mijn broertje of zusje geen meer over. Geeft niet hoor, ik krijg wel nieuwe en deze zal ik dan eerlijk delen. Ah ja, die twee grote doodles zij mama Faith en Papa Dodi.
De laatste tijd hebben we met de organisatie van de doodledag weinig tijd gehad om nog wat mooie foto's op de blog te zetten. Met dit nazomertje dat we nu krijgen toch nog vlug van geprofiteerd om enkele leuke kiekjes te nemen.
Hier enkele foto's van de trotse Faith en Dodi met hun kroost. De pups zijn nu iets meer dan twee weken oud. Toch schattig hé ! Wij zijn al volop aan het aftellen om binnen enkele weken er ééntje te verwelkomen in ons gezin.
Ik ben zo gelukkig vandaag. Mijn baasjes hadden me al een tijdje een speelkameraatje beloofd. En nu is het zover. Gisteren is Faith bevallen van acht kleine zwarte Labradoodletjes. Nu nog acht weken aftellen tot mijn broertje/zusje groot genoeg is en dan heb ik voor altijd een speelkameraatje. Yoepidepoepie !!!!!!! Van zodra we wat foto's doorkrijgen zal baasje ze zeker op de blog plaatsen
Na ons weekje Vaals in de paasvakantie hadden we besloten zeker nog terug te keren naar deze prachtige heuvelachtige omgeving in Zuid-Limburg. Het leek ons dus een mooie afsluiter van ons weekje verlof om er nog eens een dagje op uit te trekken om te gaan wandelen in Vaals. Wandelen, terrasje doen, hapje eten, ..... meer moet dat niet zijn. Ook Nhucha wist er van te genieten.
Enkele weken geleden kon Nhucha voor het eerst proeven van een zalige strandwandeling samen met enkele andere Doodle-vriendjes. Zo'n strandwandeling was zeker voor herhaling vatbaar. Maar tijdens de zomermaanden zijn er uiteraard weinig straden waar dit nog ongeremd kan. Wij dus naar Oostkapelle in Zeeland waar hondjes op een vrij groot gedeelte van het strand gans het jaar los kunnen. We moesten er wel een autorit van bijna 2 uur voorover hebben. Maar daar aangekomen was dat al snel vergeten als je zag hoe Nhucha zich kon uitleven op dat eindelose strand. Zalig gewoon. En de baasje konden nadien nog lekker nagenieten op het terras van het strandpaviljoen terwijl Nhucha aan onze voeten er uitgeteld bijlag.
Ik heb
vandaag met mijn baasje nog eens de wandeling gedaan die jullie tijdens de
Doodle-dag ook kunnen doen.Knap hé hoe
ik hier op dat bruggetje poseer.Al wie op
23 september met mij mee wandelt zal ik het ook leren.
Zaterdag vertrokken voor een dagje Belgische kust. Dit was nieuw voor Nhucha want daar was zij nog nooit geweest. Voormiddag naar Oostende geweest. Daar aangekomen hebben we eerst een wandeling door het park gemaakt zodat Nhucha haar pootjes wat kon strekken na de lange rit. Dan even door het stad getrokken wat gegeten en vervolgens richting Bredene. Daar hadden we afgesproken met enkele Doodle-vrienden om een wandeling te maken. We vertrokken aan Twins Beach Club richting Fort Napoleon voor een strandwandeling. Zalig want dit is een stuk waar de honden mogen loslopen. Aan Fort Napoleon even een terrasje gedaan. Zeker het vermelden waart is de hondvriendelijke ontvangst terplekke. Na dat onze dorst en deze van de honden te hebben gelest weer terug richting Bredene getrokken. Dit was voor ons maar ook voor Nhucha een prettige ontmoeting. Hopelijk ziet zij haar doodlevriendjes Beaufort, Mina en Fleur vlug terug.
Vroeger toen ik nog klein was borstelden mijn baasjes me nog gewoon op de grond. Maar aangezien ik er zo'n hekel aan heb en steeds maar weg liep hebben ze besloten me op de tafel te zetten om te borstelen. In eerste instantie ging dit goed maar na een poosje begon ik me hier ook meer en meer te weren. Dan besloten mijn baasjes maar om me tijdens het borstelen mijn eten beetje bij beetje te geven zodat ik toch zou blijven stilstaan. Ook dit heeft maar even gewerkt vooraleer ik me terug begon te draaien en te keren op de tafel tijdens het borstelen. De volgende stap was de aankoop van een trimtafel waar ze me kunnen vastriemen. Nu heb ik pas echt een probleem want kan ik mijn dagelijkse borstelbeurt niet meer ontlopen. Zijn er toevallig Doodles die raad weten hoe ik deze borstelbeurten toch nog kan ontlopen. Ik reik een megagroot kauwbot uit als beloning wie me de gouden tip kan bezorgen .....
Vandaag moest Mathias Interclub Tennis spelen in Sint-Truiden. Leuk voor mij want dan mag ik altijd mee. Meestal ga ik dan met baasje ergens in de omgeving een wandeling maken. Nu hadden we het vlakbij gelegen Provinciaal domein Nieuwenhoven uitgekozen. Was echt wel aangenaam wandelen in een loofbos met heel veel schaduw. Jammer dat er geen hondjes mogen loslopen. Gelukkig hadden we onze flexi bij zodat ik toch nog enige bewegingsvrijheid had. Ook hebben we even het bos verlaten om in de omliggende fruitgaarden te wandelen waar ik dan weer wel naar hartelust kon rennen. Terug aan de parkeerplaats gekomen hebben we nog even een bezoekje gebracht aan één van de vier enorm grote hondenlosloopweides. Even kennis gemaakt met enkele Golden Retrievers maar om te spelen was het echt wel te warm hoor.
Na onze verre trip naar Enschede van gisteren moesten we vandaag weer vroeg uit de veren voor een trip van 2u naar Hoofddorp. Hier ging de reunie door van alle nestjes van Smiling Face Labradoodles. Omstreeks 11u kwamen we toe. Onderweg heel wat regen gehad maar gelukkig klaarde de hemel ter plaatse helemaal uit. Het was een erg leuk weerzien met Liselotte en Theo. Een 20-tal honden kwamen opdagen en konden zich op de erg grote hondenweide behoorlijk uitleven. Ook nog een wandelingetje gemaakt met zwemgelegenheid voor de honden. Achteraf nog wat bijpraten op de hondenweide en dan weer huiswaarts. Nhucha hebben wij tijdens de terugreis niet gehoord want zij lag helemaal uitgeteld in de kofferbak.
.
