We zijn gisteren moe aangekomen in Arusha.NA een lange, vermoeiende, overvolle busrit van 12 uur waren we in Arusha. Ja het bewijs was nogmaals gegeven dat Afrikanen toch geen stipte vogels zijn, behalve dan onze taxichauffeur. Die stond stipt om vijf voor zes aan ons hotel. Na een drukke rit naar het busstation stond ons daar de schrik van ons leven te wachten. Tussen honderden (misschien wel duizenden) mensen moesten wij onze weg vinden in het mierennest. Gelukkiglijk week de chauffeur geen seconde van onze zijde en konden we dankzij hem de bus vinden. We moesten daar zeker om 6.30 zijn dus die al in paniek want het was al 6.35 door de wirwar van mensen die aan onze mouw trokken voor ons nog een busrit te verkopen kwamen we eindelijk aan onze bus. Er werd ons gezegd dat het een luxebus was met airco en toilet plus plaats vooraan. We hebben twaalf uur gezocht achter de airco, toilet was al zeker niet te vinden luxe nog minder en we zaten achteraan. Wat later wel een voordeel bleek te zijn want ik had denk ik in mijn broek geplast van de schrik. De buschauffeur reed als een halve zot. Soms vloog hij over vluchtheuvels waardoor we ver tegen het plafond zaten met ons hoofd. We zaten tegen elkaar geplakt op een stoeletje die speciaal ontworpen was voor mensen met annorexia. dus ik val al zeker niet onder deze categorie. Om de drie uur stopte de chauffeur voor tien min. om te plassen. De eerste stop lag de chauffeur al onder de bus met zijn materiaal om alles nog eens vast te vijzen. Dus ik nog meer schrik. Gelukkig hadden we boterhammen en choco mee. Al die mensen jaloers naar ons bokes aan het zien. De tweede stop was wat beter, heb daar de afrikaanse toiletten ontdekt. geen toiletpapier, gat in de grond en emmer water om door te spoelen. Gelukkig weer voorzien van al het nodige. Op de bus hebben we contact opgenomen met Vincent (dank u Wannes ge hebt nog nen goeien van ons te goed) en die had iemand geregeld om ons op te halen. Filip was daar tegen maar éénmaal aangekomen in Arusha was hij mij toch dankbaar dat ik dat had gedaan. Eerst naar ons hotel. Nu weten we ook eens hoe gevangenen zich voelen in een kleine cel. Amaai. Maar ja we hadden een bed en dat was het voornaamste. Gisterenavond hebben we ook onze safari en rest van de reis voorbereid. Joseph onze gids hier die ons stond op te wachten (heel organisatorisch persoon) heeft de rest van onze reis helpen voorbereiden. Nu vanaf morgen zullen we waarschijnlijk elf dagen niet meer op de blog kunnen. Maar om jullie toch even jaloers te maken hier komt onze planning: 15/7: Safari Arusha National park 16/7 --> 17/7: Safari: Tarangire National Park 18/7: Safari Lake Manyara 19/7 --> 20/7 safari Serengeti 21/7: Ngorongoro Crater safari 22/7 safari Lake Eyasi (jagen met de bosjesmannen) 23/7 --> 27/7: leven in een dorp tussen de mensen echt Afrika beleven met slapen in tent. 28/7 -->01/7 : Zanzibar 2/7: terug naar huis vertrekken.
Voila zo ziet onze planning eruit. We houden per dag wel alles bij in een schriftje zodat als we weer op het internet kunnen alles kunnen vertellen aan jullie. Plus foto's natuurlijk straks probeer ik nog enkele foto's teposten
groetjes nelle en filip
ps Daphne we hebben al een simkaart om hier te bellen we geven die dan aan jou. ps 2: vriendelijk zijn ze hier ook niet in het hotel. ps 3: om de Frans wat blij te maken het is hier koud vandaag en overtrokken. Dus dikke pull aan en straks regenjas denk ik.
Hier zijn we weer. Vandaag was een beetje een rustige dag. We hebben ons mentaal voorbereid op morgen. Alleen is de dag voor mij dan toch slecht begonnen (zo ziek als nen hond (geen paniek mama alles is weer in orde) maag lag volledig in de knop.) was dus net goed beginnen ontbijten en lap gerard mocht al naar de wc spurten ( sorry voor de details). We hebben ook ons hotel voor morgen al geboekt. Ze hadden wel alleen single rooms left. Dus gaan we morgen sinds het eerst in jaren terug alleen slapen. maar ga toch eens zien of we daar geen mouw kunnen aanpassen, maar het is maar voor één nacht hé.
Meer nieuws hebben we voorlopig niet omdat we ook een dag niets hebben gedaan.
Morgen gaan we niets op de blog zetten want zitten nen god ganse dag op de bus. (benieuwd wat dat zal zijn)
Hier zijn we weer. Vandaag was een beetje een rustige dag. We hebben ons mentaal voorbereid op morgen. Alleen is de dag voor mij dan toch slecht begonnen (zo ziek als nen hond (geen paniek mama alles is weer in orde) maag lag volledig in de knop.) was dus net goed beginnen ontbijten en lap gerard mocht al naar de wc spurten ( sorry voor de details). We hebben ook ons hotel voor morgen al geboekt. Ze hadden wel alleen single rooms left. Dus gaan we morgen sinds het eerst in jaren terug alleen slapen. maar ga toch eens zien of we daar geen mouw kunnen aanpassen, maar het is maar voor één nacht hé.
Meer nieuws hebben we voorlopig niet omdat we ook een dag niets hebben gedaan.
Morgen gaan we niets op de blog zetten want zitten nen god ganse dag op de bus. (benieuwd wat dat zal zijn)
De officiële dag 1 in Tanzania loopt ver ten einde. Deze morgen moesten we al 9u op om op tijd te zijn voor een lekker uitgebreid ontbijt in het hotel. Het was dus alweer een veel te korte nacht. Ik (Filip) ben niet zo een ochtendmens dus heb ik me daarna nog een lang uurtje afgelegd.
Normaal gezien zouden we morgen naar Arusha vertrekken, maar omdat de vlucht er nog wat inhangt blijven we nog een dagje langer in ons paradijselijk hotel. We hebben onze eerste uitstap en het eerste echte contact met de lokale cultuur al achter de rug. We zijn namelijk in het centrum van de stad onze bus naar Arusha gaan boeken. De rit met de taxi ernaartoe duurde een dikke 40 min en was een avontuur op zich. Volgens ons krijgen ze hier een commissie van de staat volgens hoeveel ze toeteren en hoe dicht ze op hun voorligger zijn bumper kunnen rijden. Na 5 min rijden van het hotel zagen we geen enkele toerist meer.Langs de weg was het een afwisseling van kraampjes, koterij, sloppenwijken, een paar deftige gebouwen, nog meer koterij, enz. Dar Es Salaam is echt een heel grote stad, met heel veel mensen en nog veel meer auto's, brommers, taxibrommers en bussen (of wat nen bus moet voorstellen). Een geweldige drukte die u wel wa overvalt maar we hebben onze ogen neig de kost kunnen geven. Ah, blijkbaar houden ze zich o;verdag wel aan de lichten, maar voorrang van rechts (hier links) kennen ze ni. Het is voorrang aan den eersten of die met de grootste ... auto(bus)
Aangekomen aan het busstation, overviel de drukte ons nog meer. We waren de parking nog aan het oprijden of er waren er al 3 naast de taxi aan't meestappen om de vragen waar we naartoe moesten en om ons bij hen een ticket te kopen (het zijn hier geen publieke busdiensten als ge verder dan in de stad zelf moet reizen). We voelden ons niet helemaal op ons gemak, zeker omdat de chauffeur dan ook direct zijn deur op slot deed. Toen we moesten uitstappen was het nog erger. Precies vliegen op ne stront (en wij waren niet de vliegen). Gelukkig hadden we in het hotel samen met de receptioniste aan de chauffeur uitgelegd wat we moesten hebben (want hij sprak nauwelijks engels) en heeft hij ons in het busstation direct naar een loket gebracht. Eenmaal dat ze door hebben dat ge al 'bezet' zijt, laten ze u snel gerust en zijn ze direct al veel vriendelijker. Da was toch even wennen. We waren blij om rap weer in de taxi te kunnen stappen en weer te keren naar het hotel.
Het hotel ligt binnen een soort domein langs de kust en blijkbaar zijn er hier naast een paar winkels ook nog wa kraampkes en bars met terrassen. Die hebben we dan ook vandaag uitgebreid bezocht. Deze middag lekker 'belegd broodje' op zijn afrikaans gegeten met een gans bord groentjes en frietjes en lokaal Kilimanjaro-bier. Erna kreeg Nelleke haar dipje en hebben we (na)middagdutje gedaan om erna het marktje en de winkeltjes te bezoeken (superschoon gerief da ze hier hebben van juwelen tot maskers tot ganse meubelstukken en schilderijen en kleren en....), maar we hebben ons ingehouden en nog niks gekocht. Na een adembenemende zonsondergang op de pier hebben we gegeten op het 'strand' op houten banken onder een rieten parasol met onze voeten in het zand (precies zoals in de films).
We gaan nu op tijd slapen dat we morgen wa frisser zijn dan vandaag. Nelleke ligt ondertussen al in dromenland op de kamer en ik zit hier nog in de hal, maar mijn ogen vallen alweer ver toe.
Morgen gaan we een eiland bezoeken voor de kust hier en voor de rest zien we nog wel.
We hebben al bijna 100 foto's getrokken en zullen er hier zo rap mogelijk een paar smaakmakers online zetten. Eenmaal we uit het hotel weg zijn zal het waarschijnlijk wel veel moeilijker worden om online te komen en lang genoeg online te kunnen om veel te schrijven, dus zullen onze berichten wel wat korter worden. ;-))
Groetjes uit het zwoele Tanzania van Nelleke en mij!
Amaai. Ik weet eigenlijk waar ik moet beginnen. De vlucht is heel goed verlopen. We zaten wel drie uur en een half vast in Istanbul maar nog een geluk dat ze daar een mega grote luchthaven hebben met alles erop en eraan. We hebben ons daar ook goed volgestopt met eten want het vliegtuig eten is toch niet te vreten zenne. De vlucht van Istanbul naar Dar es Salaam was wel een beetje heftig. We hebben een paar serieuze turbulenties meegemaakt maar al bij al wel een aangename vlucht. Telkens met een tv voor onze neus met een extra grote keuze aan films. We hebben ook goed geronkt op de vlucht. Alleen jammer dat we opeens moesten opstaan midden de nacht. Eenmaal geland ging de visa controle snel (we hadden onze visum al dus ik denken haha dat gaat hier snel gaan, maar nougatbollen. De valiezen werden gelost op de real african way. Traag, trager, traagst. We waren al blij dat ze mee waren. Alleen had ik mijn valies niet eens herkend. typisch. Eenmaal buiten kwam de typische Afrikaanse lucht je tegemoet. Moeilijk te beschrijven. Onze chauffeur stond te wachten in de aankomsthal. Met de naam Dermaut x 2. Dat is de eerste keer dat er iemand op mij stond te wachten met een briefje (ik weer fier als nen gieter).
We moesten wel wat wennen aan het links rijden. Maar hier in Tanzania hebben ze toch wel rare verkeersregels: rood = doorrijden en groen = voorrang verlenen aan degene die door het rood zal rijden. Logica die wij toch niet snapten. Ook wij belgen kunnen nog wat leren van de vluchtheuvels. Want ze zijn om u tegen te zeggen. Telkens je erover rijd vlieg je bijna een halve meter omhoog. Dus die kan je niet nemen aan dertig per uur. Ze zijn hier ook al vroeg wakker. Om vier uur 's morgens zagen we er hier al veel rondrijden met een mega pak vanachter op de fiets. Pak was soms groter als de fietsers. Chapeau. Eenmaal in het hotel geland. Kregen we onze kamer. Daar zat direct al een verrassingskadootje op ons te wachten. De grootste kakkerlak die we ooit hebben gezien. Mega. De man die de valiezen droeg nam dat direct met de blote handen. Ik zou daar eerder staan roepen hebben. (ge kent mij hé)
Deze morgen deed het toch pijn zenne om op te staan. Maar ik zat toch stipt aan het ontbijt. Filip wat minder stipt maar dat is nu ook weer geen verrassing. Het ontbijt is wel super bien in orde. Ons hotel is gelegen aan de kust met mega schone winkeltjes. Daarom hebben we ook beslist om hier één extra dag te blijven zodat we alles beter kunnen organiseren (en ik nog eens kan gaan shoppen) dus we vertrekken morgen niet naar Arusha maar overmorgen.
Voila dat was het tot nu toe.
groetjes uit Dar es Salaam
Nelle en Filip.
Ps: zal vanavond nog iets op de blog zetten over onze avonturen van vandaag
Amaai. Ik weet eigenlijk waar ik moet beginnen. De vlucht is heel goed verlopen. We zaten wel drie uur en een half vast in Istanbul maar nog een geluk dat ze daar een mega grote luchthaven hebben met alles erop en eraan. We hebben ons daar ook goed volgestopt met eten want het vliegtuig eten is toch niet te vreten zenne. De vlucht van Istanbul naar Dar es Salaam was wel een beetje heftig. We hebben een paar serieuze turbulenties meegemaakt maar al bij al wel een aangename vlucht. Telkens met een tv voor onze neus met een extra grote keuze aan films. We hebben ook goed geronkt op de vlucht. Alleen jammer dat we opeens moesten opstaan midden de nacht. Eenmaal geland ging de visa controle snel (we hadden onze visum al dus ik denken haha dat gaat hier snel gaan, maar nougatbollen. De valiezen werden gelost op de real african way. Traag, trager, traagst. We waren al blij dat ze mee waren. Alleen had ik mijn valies niet eens herkend. typisch. Eenmaal buiten kwam de typische Afrikaanse lucht je tegemoet. Moeilijk te beschrijven. Onze chauffeur stond te wachten in de aankomsthal. Met de naam Dermaut x 2. Dat is de eerste keer dat er iemand op mij stond te wachten met een briefje (ik weer fier als nen gieter).
We moesten wel wat wennen aan het links rijden. Maar hier in Tanzania hebben ze toch wel rare verkeersregels: rood = doorrijden en groen = voorrang verlenen aan degene die door het rood zal rijden. Logica die wij toch niet snapten. Ook wij belgen kunnen nog wat leren van de vluchtheuvels. Want ze zijn om u tegen te zeggen. Telkens je erover rijd vlieg je bijna een halve meter omhoog. Dus die kan je niet nemen aan dertig per uur. Ze zijn hier ook al vroeg wakker. Om vier uur 's morgens zagen we er hier al veel rondrijden met een mega pak vanachter op de fiets. Pak was soms groter als de fietsers. Chapeau. Eenmaal in het hotel geland. Kregen we onze kamer. Daar zat direct al een verrassingskadootje op ons te wachten. De grootste kakkerlak die we ooit hebben gezien. Mega. De man die de valiezen droeg nam dat direct met de blote handen. Ik zou daar eerder staan roepen hebben. (ge kent mij hé)
Deze morgen deed het toch pijn zenne om op te staan. Maar ik zat toch stipt aan het ontbijt. Filip wat minder stipt maar dat is nu ook weer geen verrassing. Het ontbijt is wel super bien in orde. Ons hotel is gelegen aan de kust met mega schone winkeltjes. Daarom hebben we ook beslist om hier één extra dag te blijven zodat we alles beter kunnen organiseren (en ik nog eens kan gaan shoppen) dus we vertrekken morgen niet naar Arusha maar overmorgen.
Voila dat was het tot nu toe.
groetjes uit Dar es Salaam
Nelle en Filip.
Ps: zal vanavond nog iets op de blog zetten over onze avonturen van vandaag
ben hier nu toch nog eens. Wij willen ook graag van jullie wat nieuws horen hé. Wij houden jullie op de hoogte van onze avonturen en wij zouden ook heel graag jullie avonturen lezen in Tanzania.
Amaai de tijd gaat snel. Onze valiezen staan al klaar. Allé die van mij toch. Ik ben er in geslaagd om maar 10.98kg mee te pakken. Dat is een grote vooruitgang. We zijn nu nog bezig aan de laatste werkjes in huis. Maar alles komt goed.
De volgende keer dat jullie ons horen is vanuit Tanzania. Wij zullen proberen om zoveel mogelijk op de blog te zitten en nieuwtjes, verhalen, ... te posten zodat jullie ook een beetje met ons mee op reis kunnen gaan.
Allé ik doe hier nog wat verder. Hasta la vista en tot in Dar es Salaam en wij zien jullie graag terug op 3 augustus (of neem maar vier augustus).
Drie dikke zoenen van de avonturiers
Nelle en Filip
ps: hieronder zie je ons slagveld (ons valies materiaal)
Blijkbaar zijn er toch wel een paar geïnteresseerd in mijn spierpijn. Het volgende is dus gebeurd:
Vorig weekend zijn we naar couleur café geweest. Kon ik bijna niet meer van de pijn en had natuurlijk de dafalgan's vergeten thuis. (mooi in mijn medicijnenkoffertje) dus zijn we naar de EHBO post gegaan. Nu hoe leg je uit in het Frans dat je een spier hebt verrekt in je rechter bil (poep). Heb daar dus in mijn blote kont (had wel bikini aan oef) gelegen en heeft de verpleegster mij daar een poepmassage gegeven (het is wel weer typisch dat dat mij weer moet overkomen hé!!! een ander komt dat niet tegen!) dus ik naar de dokter en blijkbaar heb ik mijn bilspier overbelast en is ze verzuurd en nu pilletjes tegen de ontsteking.
voila hierbij mijn verhaal over mijn spierpijn.
groetjes
Nelle en Filip (die er potverdorie veel plezier in had)
Amaai de tijd gaat snel. Morgen beginnen we met onze valiezen te maken. Alle gerief ligt al klaar.
Ook het geld is al in orde. Onze dollars liggen klaar. Nu nog wegmoffelen in onze valies (handbagage). Ook onze Filip heeft niet geflipt op de malariapil. (Gelukkig stel je voor. Filip nog meer geflipt dan hij nu al is).
We gaan vanavond nog eens ten volle genieten van de boekentfeesten. Schlagerfestival ten top. Dat hebben ze niet zenne in Afrika.
Nog eens een oproep! Jullie mogen (MOETEN) zeker eens iets in ons gastenboek zetten of reageren op onze berichtjes hé. Dan weten wij ook wat jullie ervan vinden enzo hé. Altijd leuk voor ons om ook iets van jullie te vernemen hé.
Heb daarnet al mijn punten gekregen van de apotheker. Ben blijkbaar de meest voorbereide persoon die op vakantie vertrekt. Ben voorzien voor alle mogelijke kwalen (allé hoop ik toch)
groetjes
Nelle en Filip
ps: voor degene die op de hoogte waren van de spierpijn (en vooral de plaats van de spierpijn) aan de andere om te raden waar de spierpijn was: blijkbaar een zware overbelasting aan die spier. Ge ziet dat teveel rechtstaan en trappen lopen niet goed is hé.
vandaag gaan we nog eens naar de dokter voor een laatste check-up. Heb nog altijd last van mijn spieren (Sommige weten wel welke plek ik bedoel hé) en ga toch eens vragen wat ik kan doen. Filip gaat voor nog een spuit. En daarna met mijn lange waslijst naar de apotheker.
Mijn briefje voor het gerief van de valies is ook al klaar. Benieuwd of alles erop staat. Wie nog dingen weet die er niet opstaan, laat maar iets weten hé:
dag beste vrienden en vriendinnen en familie enz...
Zoals jullie al weten vertrekken wij binnenkort naar Tanzania. Om het voor ons een beetje gemakkelijker te maken, hebben we een blog gemaakt. Zo zijn we ook 100% zeker dat we niemand zijn vergeten te mailen enz.
Wij proberen zoveel mogelijk verhalen, avonturen, grapjes, foto's, ... op de blog te plaatsen. Natuurlijk alleen als we internet hebben. Ben benieuwd of we dat in de broes veel gaan tegenkomen. Nu geen nieuws is ook goed nieuws. Dus geen paniek als je ons eventjes niet hoort.
We gaan er een toffe reis van maken. Nu om jullie al even warm te maken volgende zaken gaan we zeker doen:
Safari
Zanzibar
Arusha
Dar Es Salaam
Filip gaat duiken. (Ik blijf veilig boven het water)
misschien in hutjes slapen.
enz...
Jullie kunnen vanaf nu dus alles volgen. Ook onze voorbereidingen enz.
Ben blij dat er al enkele mensen op bezoek zijn gekomen. Jullie mogen gerust ook iets posten hé in ons gastenboek of reageren op de berichten.
Vandaag hebben we niet veel voorbereid. Ben bij de buren blijven hangen in de leffe (ééntje hé). Ga straks zelfs nog met de tractor gaan rijden. Foto volgt nog.
Voila beste vrienden en co, zo weten jullie waar we naar toe gaan. Wij landen in Dar Es Salaam blijven daar twee dagen en gaan dan richting Arusha. Naar omhoog dus. Zo weten jullie al een beetje waar we ons bevinden
dag iedereen,
