You're looking for me, but it's not what you seek, 'cause I've got a twisted personality.
Een eerlijk, oprecht en zelf-kritisch dagboek van een meisje met een eetprobleem.
14-09-2009
Aan mijn klasgenootjes van in de lagere school.
Geachte Jullie,
Geen van jullie heeft ooit blijk gegeven van enig inzicht in wat jullie hebben aangericht. Mijn persoonlijkheid, mijn sociale relaties en zelfs mijn leven zijn voor altijd door jullie getekend. Ik wou dat ik jullie zo'n belangrijke plaats kon ontzeggen, want de beperktheid van jullie hersencapaciteit haalt in de verste verte niet de standaard voor zo'n eer. De enige reden waarom ik eventueel nog eens zou willen samenkomen, zou zijn moest ik een bigass shotgun hebben waarmee ik jullie één voor één zou kunnen afknallen. De oppervlakkige opvatting van het leven en van anderen, die zo typerend is, heeft me verwond op een moment waarop ik nog geen verweer had, als 6-jarige, anderstalige jongeling. Magere kabouter, haha kabouter. Sterf, reus, sterf aan de pijnlijkste, langdradigste vorm van darmkanker. De gehele vorming van mijn identiteit is doordrongen geweest van jullie verwerping, van twijfel die uit het niets verscheen en van onmeetbare angst. O, de angst die jullie me hebben opgedrongen, daar wil ik nog de meeste wraak voor. Nachtmerries, huilbuien, paniekaanvallen, alles heb ik doorstaan door kwetsende opmerkingen en pure onverschilligheid.
Jarenlang was ik zeker dat ik van jullie hield. Ik wilde bij jullie horen, jullie graag zien en me veilig voelen in een groepje vriendjes. Wanneer ik jullie nu zie, opgegroeid, zie ik echter in dat jullie altijd al gedoemd waren tot het worden van blanco omhulsels waar misschien ooit een mens in had kunnen bloeien. Jullie ouders, zielsgelukkig in de gestandaardiseerde verkavelingswoning die jullie je thuis noemen, hadden nooit de ambitie jullie verder te stuwen of meer bij te brengen dan dat. Conformiteit is de norm. Ik was en ben niet conform, zege of vloek, ik weet het niet, maar aan de kant van de niet-conformiteit kan ik jullie alvast verzekeren dat het prettig leven is. Waarom, wat jullie bezield heeft, in godsnaam, om mijn eigenheid, mijn persoonlijkheid en mijn dromen zo aan te tasten, ik zal het nooit begrijpen. De enige conclusie die me te geeste komt, is dat jullie anusvocht zijn met de intelligentie van een hazelnoot en de empathie van een erwt.
Het is slechts sinds kort dat ik aan mezelf durf toegeven dat het misschien niet mijn schuld was. "Als de hele klas tegen jou is, dan zal het wel aan jou liggen", dacht ik altijd. Ik heb in de daaropvolgende jaren duizenden identiteiten aangenomen, allerlei subculturen afgeschuimd en veel mensen geobserveerd. Zelfs periodes van pure na-aperij gehad, alles was beter dan ik. Wie met zichzelf worstelt, worstelt bovendien ook met zijn omgeving, dus indirect hebben jullie ook mijn hele gezin besmet met het virus van het geweld. Door jullie, jullie schuld, en die van niemand anders, is mijn woede zich tegen mezelf gaan keren, en ben ik degene geweest die moest lijden. Ik ben bijna Jezus, verdomme, jullie hebben me genadeloos aan het kruis genageld om zelf niet onder vuur komen te staan. Jullie hebben me wijsgemaakt dat ik boos moest zijn op mezelf, dat ik mezelf moest haten, dat ik inferieur was aan eender welk ander kind. Weerloos heb ik dat geloofd.
En ik wou dat het leven zoals in de films was, waarin ik op een nacht zou samensmelten met een bidsprinkhaan van extreme giftigheid, en jullie zou komen bezoeken en gruwelijk vermoorden. Ik wou dat ik jullie zodanig kon pijnigen dat jullie spijt zouden hebben van wat jullie allemaal tegen me gezegd hebben. Dat ik empathie in jullie hersenen kon dwingen en laten voelen wat ik jarenlang heb moeten voelen. Maar dat is niet zo dus moet ik me beperken tot gal spuwen op een miezerige blog. Bedankt om me zo cynisch te maken, dat wel.
Moge jullie kortzichtigheid jullie voor eeuwig achtervolgen in jullie ambities, moge jullie voor altijd beperkt worden door modaalheid en banaalheid, en vooral, vooral hoop ik dat jullie beseffen wat er allemaal buiten jullie handbereik ligt.
Ik hou niet van mijn gewicht. Dat was nooit zo en ik betwijfel of ik ooit écht op mijn gemak zal zijn hierover. Sinds zover ik me kan herinneren -geloof me, dat is behoorlijk- ben ik me bewust geweest van vet, buik, billen, die zaken. Hoewel ik nooit dik was en dit altijd geweten heb, kon ik nooit genoegen nemen met mijn normale lichaamsbouw. Normaal is saai en ik wil speciaal zijn. Anorexia zou ik het niet noemen, of toch, zo ver is het nooit kunnen komen omdat mijn omgeving enorm veel vragen begon te stellen en het echt heel moeilijk werd om nog honger te hebben wanneer iedereen zei "je mag toch eten wat je wil?". Toen ik hierdoor uit mijn routine geslagen was, heb ik eerder een afgrijselijk compulsieve boulimie-gewoonte ontwikkeld. Wanneer ik aan tafel zat en iedereen me verzekerde dat ik niet op mijn eten hoefde te letten (en me hier overigens in overtuigden), deed ik dat ook niet meer, letterlijk. Het werden echte vreetbuien. De angst om aan te komen kwam pas wanneer ik op ontploffen stond, buikpijn kreeg en overal instant-vet scheen te krijgen. Puur psychologisch natuurlijk, maar plots leken mijn benen dikker, mijn wangen poffig en mijn buik immens. En dan ging ik boven de WC-pot hangen met de vingers in de keel (attributen zoals tandenborstels en dergelijke heb ik nooit gebruikt, asjeblieft zeg). In het begin kwamen de vreetbuien voort uit echte ondervoeding, maandenlang had ik 600-kalorieën-dagen volgehouden en mijn systeem had vitaminen nodig. Maar voor ik het wist was het een gewoonte geworden en had ik geleerd welke dingen makkelijk te braken zijn en welke moeilijk. Couscous, zo bleek, was ideaal als "bindmiddel" voor moeilijker te braken etenswaren zoals boterhammen, pizza en peperkoek. Die laatsten vormen namelijk één dik deeg, dat veel moeizamer weer door je keelgat wordt geperst -ook omdat je amper kauwt wanneer je een eetbui hebt. Mijn metabolisme was zodanig vertraagd door al het overgeven dat ik me in normale kamertemperatuur niet meer warm kon houden. Ondanks dat bleef ik er normaal uitzien qua gewicht omdat alle vocht dat ik opnam in mijn lichaam bleef hangen. Jaren later bleef ik bij momenten van nervositeit dezelfde nood hebben om 1 kg pasta te koken, op te eten (zonder saus, puur voor het gevoel iets te eten) en weer te lozen. Laxatieven heb ik godzijdank nooit gebruikt, omdat ik er geen geld voor had en niet naar de apotheek durfde om het te gaan halen. Ik vertrouwde het ook niet. Ik wou mijn eten tel-kel weer naar buiten zien komen, herkennen aan welke laag van de vreetbui ik al zat. Als ik eerst couscous at (altijd, dat was de "fond"), dan een pizza, dan frietjes en dan ijs, dan braakte ik eerst ijs, dan zag ik de frieten passeren, dan de pizza en die was dan samengeklonterd met de couscous. Mijn excuses, een boulimiepatiënt spreekt moeiteloos over overgeefsel, al wordt dit meestal als goor ervaren. We hebben het al zo vaak gezien, het hangt op onze vingers bij het braken en voor ons is het gewoon eten, maar dan een beetje vochtiger -neen, we eten het niet weer op, neen. Het punt is niet om een ribbenkas als een xylofoon te hebben, het punt is om benijd te worden. Wij allen die een eetprobleem hebben, zijn vrij tot zeer egocentrische mensen. We zijn geobsedeerd door ons eigen lijf, worden geconsumeerd door een wens om de mooiste, de dunste, ... te zijn. En liefst van al willen we dat het overkomt alsof we er niks voor moeten doen. Elke anorexiapatiënte zal achteloos zeggen "ik eet wat ik wil hoor, ik blijf gewoon zo dun". Het is een schreeuw om aandacht als een andere en we moeten er geen diepere betekenis achter gaan zoeken. Hetzelfde met automutilatie en weetikveel welke andere stomme symptoompjes van megalomanie.
Ik ga mijn best doen deze blog te onderhouden, en een oprechter en eerlijker beeld te scheppen van de denkwijze, het leven van iemand die haar trots laat zegevieren. Zelfmedelijden krijgt hier geen plaats, tenzij om humoristische redenen, en verstoppertje spelen, daar leert niemand iets van. Namen zullen worden veranderd, data en plaatsen ook, omdat ik het debiel vind om hiervan gebruik te maken om mijzelf in de spotlight te zetten. Heel de sfeer van anorexia/boulimie wordt omgeven door triestheid, melodrama en het verdoezelen van de waarheid, en ik kies resoluut voor de andere aanpak. Laten we er iets van maken waar om gelachen kan worden, en hoe eerlijk ik hier ook zal zijn, het is niet mijn bedoeling dit te linken aan mijn persoon. Volgens mij wijken mijn ervaringen en gevoelens weinig af van die van andere patiënten, maar misschien ben ik één van de weinigen die zich ervan bewust is. Of die het wil zeggen.
Ook, voor alle duidelijkheid, heb ik momenteel een BMI van ongeveer 20, wat nog ver buiten de gevaarzone ligt. Al ben ik er mee bezig dit te verlagen, het is niet dat ik in levensgevaar verkeer. Ik val niet op in mijn magerheid. Nog niet, muahaha. Ik heb een tijdlang een BMI van 16,7 gehad, maar toen werd mijn lief ongerust en werd er vrijwel een bicky-burger door mijn strot geramd en werd ik gechaperoned naar het toilet. Ik kreeg 3 minuten. Soms lukte het me alsnog om te braken op die tijd, maar meestal heb je dan tranende ogen en rode wangen van het bloed dat naar je hoofd stijgt en val je door de mand. Soit. Onze weegschaal is ook kapot, wat me zeer slecht gezind stelt aangezien ik niet kan weten hoeveel ik weeg. Wanneer ik bij vrienden thuis kom die een weegschaal hebben staan, verdwijn ik in de badkamer, sta ik in een mum van tijd in mijn ondergoed en check ik het even. Dolle pret.
Veel plezier met dit geraaskal, verwacht regelmaat noch orde a.u.b., da's niet mijne rayon.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
