Het is hier heel warm van 's morgens tot 's avonds en de kamer waarin we logeren is echt heet. 't Is dankzij de ventilator dat het onze slaap niet belemmert. Elke ochtend voor school smeren we de kinderen in. Eerst een laagje zonnecrème, dan wat muggenmelk. Op school zitten er weinig muggen, maar bij Goele in het niet-muggenvrije huis, trekt vooral Daan veel muggen aan. De voorbije weken hebben we 's morgens ook telkens malaria-medicatie genomen. Malaria zou toch vrij veel voorkomen in Senegal. Al zal dat hier in de stad minder zijn dan op het platteland. Het tropisch instituut raadde aan om enkele weken de medicatie te nemen. Zo bouw je een gelijkaardige basis-immuniteit op als die van de locals. De kinderen krijgen die reuze-pillen niet doorgeslikt. En dus pletten we elke ochtend een halve pil voor elk kind, gemengd in een kleine lepeltje yoghurt en wat suiker. Het smaakt vreselijk, maar Daan en Nette doen dat elke ochtend super flink.

Begin deze week verschenen er op verschillende plaatsen blaren op Nette's lijfje. Na een dag sprong de blaar en liet een open wonde achter die vochtig bleef. We dachten eerst aan zonne-allergie of een reactie op de malariamedicatie die - als één van de vele mogelijke bijwerkingen - gevoeligheid aan zonlicht kan versterken. Gezien het niet beterde, hebben we er woensdag een dokter bij gehaald. Pediater Frank kwam onmiddellijk langs en was gelukkig zeer professioneel en communicatief. Nette bleek een bacteriële Stafilokokken-infectie te hebben. Ze neemt nu antibiotica en we smeren haar tweemaal daags in. We hebben Nette uitgeroepen tot opper-flinkie want ze is elke dag zonder morren naar school gegaan en klaagde niet. Ook al kon ze moeilijk op de blaren zitten, haar arm door de korsten niet goed strekken en staat ze vol rode stippen van de éosine aquatique waarmee we haar 's ochtends insmeren om de blaasjes uit te drogen. De antibioticum sloeg gelukkig direct aan, de blaasjes zijn weg, de arm terug in orde. Nog enkel uitnemen en dan is ze weer helemaal de oude. We zijn bij Nette wel gestopt met de malaria-medicatie zodat haar lijfje niet te veel medicamenten moet verwerken. Nele stond dit weekend op met een dik oog en rode vlekken op de armen. Maar met wat terramicine-oogzalf en een anti-allergiepil, gaat ook dat weer beter. Toch altijd een beetje spannend het moment waarop symptomen de kop op steken en je nog niet weet wanneer ze zullen beginnen beteren. Blij met onze reisapotheek en met de degelijke medische zorg in Thiès! Bij Daan is er dan weer een positief effect van het Senegalese klimaat. Zijn huisstofmijt-allergie lijkt verdwenen. Geen gekuch en gesnuif meer. En dus is Daan ook verlost van onze opmerkingen erover :)

Het leven is hier in Senegal niet goedkoop. En dan hebben we in Thiès denk ik nog chance in vergelijking met Dakar. Het is een beetje zoeken naar kwalitatieve spullen (meubels, huishoudtoestellen) en ook het aanbod is vrij beperkt. We werken vaak samen met werkmannen die de vorige landenverantwoordelijken van BD ontdekt hebben: Badj voor ijzerwaren, Maurice voor houtbewerking, Abduragman voor de tuin enz. Het werk dat afgeleverd wordt is oke, maar nooit erg verfijnd. Qua voeding, is zowat alles verkrijgbaar: stokbrood, kaas, choco, hagelslag, groenten enz. Van elk product is er dan 1 soort beschikbaar. Handig voor Christof die niet hoeft te worstelen met een overaanbod aan keuzes :) De contrasten zijn zeer scherp. De mensen in de dorpen wonen in kleine hutjes en hebben geen toegang tot water. De landbouw is niet toereikend om in ieders noden te voorzien. In de stad rijden paard en kar naast moderne 4x4s. De hoofdstraten zijn verhard, maar de meeste straten zijn zandwegen net als in onze straat.

De kinderen doen het nog steeds zeer goed op school. En wijzelf zijn ook zeer tevreden van hoe het daar loopt. Sinds deze week krijgen Daan en Nette een extra uurtje Franse les zodat hun vocabulaire wat sneller aangroeit. Na 4 weken lijken ze beter te begrijpen wat er rondom hen wordt gezegd, maar het is niet zo dat we hen al Franse volzinnen hebben horen zeggen. Nette kan al aardig wat Franse woordjes lezen (c'est, le chien, un ami, une fille enz). Er wordt hier gewerkt met woordherkenning en gebaren die met klanken geassocieerd worden. Daan kan zijn lesjes voor school goed leren, maar heeft uiteraard nog hulp nodig om de opdracht of de inhoud te begrijpen. Gelukkig hebben we hier meer tijd om met de kinderen naar het huiswerk te kijken dan in België. Ook voor onszelf blijft het Frans een uitdaging. Christof die zijn werkwoorden soms niet vervoegt en Nele die met vaktermen over landbouw om de oren wordt gesmeten. Ook de vele uitdrukkingen in het Frans maken het er niet makkelijker op. Ongelofelijk hoe goed de Senegalezen waar we mee samenwerken het Frans beheersen. In de dorpen wordt het Wolof als lingua franca gebruikt.

Na één maand Senegal zijn we zeer blij met onze keuze. De kinderen doen het goed, Nele's werk vlot aardig en Christof managet het geheel fantastisch. We zijn benieuwd hoe het ons de komende weken vergaat wanneer we de luxe van Goeles geïnstalleerde huis inruilen voor de luxe van de eigen plek.