Jo od ranog Srednjeg veka, počev od 7. veka, kada su Srbi doli na Balkan, oblast Kosova i Metohije postala je sredina zemlja Srpskog naroda, i to je ostala kroz vekove turskog ropstva sve do najnovijeg doba. Svi naučno valjani arheoloki, lingvistički i istorijski izvori od tada pa nadalje svedoče o etničkoj homogenosti Srba na Kosovu i Metohiji. Albanci nikada ne koriste naziv Metohija poto ovaj termin znači crkvena zemlja. Od 10. veka, Kosovo i Metohija sa Skadrom bili su u sastavu srpske drave. Tek od polovine 18. veka prodiru na Kosovo i Metohiju Albanci, kojih je ranije bilo svega par procenata, i to uglavnom oko Đakovice i manje grupice u rudarskim naseljima. Sa svojih planina u dananjoj Albaniji Arnauti tada silaze u plodnije ravnice Kosova i Metohije, podstaknuti naročito islamizacijom, a zatim i pojačanom turskom politikom prema Srbima. Ova se migracija Albanaca pretvorila u masovnu kolonizaciju Kosova i Metohije.Izvetaji katoličkih vizitatora iz XVII i XVIII veka pokazuju veoma jasno neke stvari. Najpre, očigledno je da ce etnička granica srpskog i albanskog naroda krajem XVI veka jo uvek nalazila tamo gde je identifikovana stotinu i vie godina ranije, "na stavama Crnog i Belog Drima", ili tačnije - na liniji dananje dravne granice sa "depovima" na obe strane: srpskim, u Altinu na dananjoj teritoriji Albanije, i albanskim, u oblasti Patrika i Ribnice [kasnije - Has] na jugoslovenskoj strani. To znači, dalje, da ce tek u XVII veku etnička granica između Srba i Albanaca počela na ovom sektoru lagano pomerati na istok. Veoma je značajno to izvetaji saglasno govore o ovoj zemlji kao o Srbiji, u kojoj je ogromna većina i dalje srpska. Prizren je "glavni grad Srbije" u celom ovom periodu, sve do kraja XVIII veka. Isto tako, izvetaji evidentiraju albansku kolonizaciju u svim njenim glavnim vidovima, makar ona jo i ne bila onako masovna kakva će postati, videćemo, tek u XIX i XX veku. Oslobodilački rat Srbije i Crne Gore protiv Turske 1876-7. i 1877-8. označavaju i prvi ozbiljniji sudar Srba sa Albancima. U jednom prodoru tada, Srbi su za kratko oslobodili Kosovo i Metohiju, ali su rusko-turskim mirom u Jedrenu 1878. naterani da se povuku. Zato je Srpski ivalj od tada podvrgnut novim, osvetničkim pogromima, bukvalnom istrebljenju i genocidu. Ovi pogromi dobijaju svoj organizovani karakter u albanskoj "Prizrenskoj ligi", osnovanoj 1878. pod nesumnjivim pokroviteljstvom turske Porte, sa ciljem prvenstveno - odbrana interesa turske islamske imperije,s namerom da pomoću nje izigra odluke Berlinskog kongresa koji je odravan iste godine, to priznaje i hrvatsko-komunistička Enciklopedija Jugoslavije (I, Zagreb 1955, str. 157). Tada je po prvi put formulisan koncept "Velike Albanije", usmeren protiv balkanskih drava koje se pripremaju da oslobode svoje sunarodnike od muslimanskog ropstva. Iako je "Prizrenska liga" ubrzo ukinuta, njen program nije prestao, tako da se i danas moe naći novotampana karta "Velike Albanije", koja dosee ne samo do Kosova, već i do Rake .. Istorijski izvori ne pominju Albance pre XI veka, te je njihov postanak i razvoj do toga vremena- praistorija; a drugo, jezik Albanaca ima u velikoj porodici indoevropskih jezika izuzetan poloaj - nema mu bliskih srodnika. Za pouzdanije istraivanje i zaključivanje o genetičkoj vezi albanskog jezika sa pretpostavljenim ilirskim pretkom bilo bi potrebno znati ilirski jezik, a o njemu ima vrlo malo građe i znanja, samo iz posrednih izvora [u grčkih autora i u onomastičkom materijalu]. iptari-kako sebe sami Albanci zovu- nikako ne mogu biti Iliri ili njihovi potomci. Ilirska plemena je 167. godine pre Hrista u potpunosti pokorila Rimska Imperija i ona su zaključno sa 3. vekom bila romanizovana; potomci Ilira uglavnom su srednjevekovni "Vlasi". Područje Albanije pri kraju rimskog perioda, bez obzira na to da li je albanski narod bio na toj teritoriji autohton ili se doselio na nju sa istoka, u civilizacijskom pogledu nije albansko, pa ni ilirsko, već romansko: ono je određeno kulturom gradova u jadranskom primorju i prometom du glavnih rimskih komunikacija, od kojih dve izuzetno značajne vezuju jadransko primorje sa sredinjim oblastima Poluostrva: jedna iz Skadra preko Prizrena prema Niu odnosno Skoplju, i druga- od Drača preko Ohrida na Solun [Via Egnatia]. Istorijski izvori iz tog vremena uopte ne govore o Albancima: niti o njihovim naseobinama u albanskim planinama, niti o eventualnom njihovom doseljavanju sa dardansko-peonskog područja, a razlog je za to svakako u nomadsko-stočarskom karakteru Praalbanaca, u političkoj i vojnoj beznačajnosti doseljavanja stočara, koji u novoj postojbini zacelo dugo izbegavaju kontakt sa zatečenim građanskim i zemljoradničkim svetom, dreći se leti planina i sputajući se zimi na obronke udaljenije od saobraćajne mree.Preci Albanaca, to je jedino pouzdano, nisu predstavljali ni snanu etničku grupu ili pleme, niti kakav plemenski savez koji bi se nametnuo kao aktivan istorijski činilac, jo manje dravu ili narod s kojim bi se rimska ili vizantijska vlast morala sukobljavati ili usklađivati. Nema, dakle, naučnog osnova za apodiktična tvrđenja kada je reč o ukupnom problemu porekla albanskog naroda. Značajno je da učeni vizantijski car Konstantin Porfirogenit, (905959) koji u svom delu "O upravljanju dravom" (De administrando Imperio) iscrpno govori o Srbima i njihovom poreklu, ne kae nita o iptarima. Tek u 11. veku, vizantijski istoričar Mihailo Atalijat izvetava o iptarima, to jest balkanskim Albancima. Ilirsko ime se upotrebljavalo za junoslovenske narode- Srbe, Hrvate i Slovence- jo od XV veka [natio illyrisa], pa se i slovenski jezik nazivao ilirskim jezikom. Na srpskom području, patrijarhom celog Ilirika prvi se naziva Arsenije III Čarnojević [1672-1706], a grof Đorđe Branković, nesuđeni obnovitelj Ilirske kraljevine, nosi od 1688. godine titulu despota Ilirika. Pozivanjem na prava starosedelaca iz epohe pre seobe naroda dolo bi se do apsurdnog vraćanja slovenskih i germanskih naroda na prostor severne i istočne Evrope. Pre seobe naroda nema ni Francuza i Francuske, ni Nemaca i Nemačke, ni Engleza i Engleske, nema ni Poljske, ni Austrije, ni Rusije. To je, jednostavno, jedan drugi, davno proli, zanavek ičezli svet, a promene koje su se u Evropi dogodile seobom naroda u razdoblju od III do VII veka u svakom su pogledu nepovratne i konačne.Činjenica je da se srpski narod pojedinačno i masovno, pod pritiskom rata, a ne "prirodno", selio već u XV veku, i da tada započinje onaj veliki migracioni proces koji je izmeao celokupno stanovnitvo "od Veleke klisure na Vardaru do Zagrebačke gore" Na Kosovu i Metohiji Albanci nemaju svoje stare i znacajne kulturno - istorijske i religijske spomenike. Srednjovekovni popis stanovnitva nam govori da je 1455. godine na celoj teritoriji Vuka Brankovića ivelo samo 2% albanskog ivlja. Ovi podaci se mogu pronaći u otomanskim izvorima defter (poreska knjiga).Sa Osmanlijama Srbima su dotle nesreće, pogibija, beda, potpuna obespravljenost,pljačka,izmenjen je civilizacijski lik ovog prostora, dovodeći u pitanje njegov evropski karakter. Turska je unitila srpsku aristokratiju, oduzela narodu najbolju decu [nasilnom regrutacijom za janičare- dankom u krvi], prekinula prirodno kretanje srpskog naroda ka modernom drutvu. Danas na Kosovu i Metohiji ivi 97% Albanaca. Od osnivanja Prizrenske lige do 1912. godine, Albanci sa Kosova i Metohije proterali 150 000 Srba. Drugi svetski rat učinio je Albance vladarima teritorije pod imenom Velika Albanija, ubijeno je oko 12 000 Srba, a proterano oko 100 000. U isto vreme oko 150 000 Albanaca naselilo se na Kosovo i Metohiju. Tokom Drugog svetskog rata, nakon to je italijanski okupator 1941. godine, najveći deo tih oblasti prisajedinio "velikoj faističkoj Albaniji", postali su u ogromnoj većini zakleti faisti. To ideoloko ruho omogućilo im je da nastave svoj stari antisrpski pogromaki zanat koji su upranjavali u doba turske vladavine. Oni krajem 1943. osnivaju "Drugu prizrensku ligu", koja pod pokroviteljstvom nemačke obavetajne slube ističe svoje teritorijalne pretenzije u svrhu stvaranja "velike Albanije'. Do kraja Drugog svetskog rata iptari Kosova i Metohije prisutni su i u nemačkoj SS diviziji "Skenderbeg".Nakon povlačenja Nemaca u novembru 1944. veći deo Kosova i Metohije kontroliu balisti i Druga prizrenska liga, koji na pokuaj jugoslovenskih komunista da preuzmu vlast, odgovaraju u decembru 1944. masovnim ustankom. Tito je bio prinuđen da na Kosovu i u Metohiji 8. februara 1945. zavede vojnu upravu i da za guenje ustanka upotrebi tri divizije (oko 30.000 boraca); ta vojna uprava zadrana je sve do jula 1945. godine. Međutim, veoma je znakovito da su cenu pacifikacije iptarskih faista morali da plate Srbi! Poverenik unutranjih poslova NKOJ-a (tako se nazivala Titova partizanska vlada) raspop Vladimir Zečević doneo je 6. marta 1945. najpre "privremeno" a potom trajno reenje o zabrani vraćanja kolonista u njihova ranija mesta ivljenja. Titoistima se čak i urilo da iptarske faiste ugrade u svoj sistem vlasti i donelo je 1. septembra 1945. zakon o ustanovljenju i ustrojstvu Autonomne Kosovsko-metohijske oblasti. Amandmanom XVIII od 26. decembra 1968. na Ustav SFR Jugoslavije od 1963. godine, autonomna pokrajina Kosovo (reč "Metohija" kao srpska nestala je iz njenog naziva) dobila je i sopstveno pravosuđe i sopstvenu političku policiju .Nakon poslednjeg rata, sa Kosova i Metohije je prognano 200 000 Srba koji ive kao izbeglice u ostatku Srbije,a drevni manastiri i crkve su spaljeni{preko 130!!}.I dok politika sile misli da je danas trijumfovala praveći lanu dravu Kosovo, milioni Srba već misle o danu slobode koji mora doći. Sve ono to ne budemo mogli mi danas da uradimo, uradiće sutra nova i bolja pokoljenja od nas. Kosovo je Srbija i uvek tako mora biti. ..Evropa Srbima nikada neće moći uzvratiti za ogromnu uslugu koju im duguje za usporavanje varvarske najezde uz zrtvovanje sopstvene slobode. '' NIKOLA TESLA.
Austrougarska okupacija proizvela je na srpskom istorijskom i etnojezičkom prostoru dve krupne i danas aktuelne geopolitičke konstante: pored nacionalizovanja muslimana, u BiH se uz podrku austrougarske politike katolici počinju proglaavati Hrvatima, te je tako na srpskom prostoru i od srpskog etnojezičkog supstrata uspostavljen istorijski projekat bosanskog geopolitičkog trougla, koji je i danas aktuelan... Srpska nauka,istoriografija i filologija, već od Daničića naovamo, naalost, sluila je nenaučnim, hrvatskim dravnim ciljevima, onako kako ih je trosmajer, a potom Jagić i plejada hrvatskih političara od Starčevića do Tuđmana, video i zagovarao. Gresi srpske istorije i nauke o jeziku u jugoslovenskom periodu- tzv. serbokroatistike su evidentni. Ali u pitanju je kolonijalna politika velikih sila. Otuda je neophodno da se kae i sledeće: Bosna i Hercegovina je u evropskoj nauci smatrana za srpski etnografski i istorijski prostor sve do Berlinskog kongresa, 1878. Hrvatstvo je u Bosnu dolo sa austrijskom okupacijom i sa tadlerom{papin poverenik Kongregacije za propagandu vere na Balkanu}. Austrougarska je naseljavala katolički ivalj uz Drinu koji će kasnije svi postati Hrvati. I kao to Hrvata u 19. veku nema u Bosni, nema ih ni u Dalmaciji. O tome podatke donosi austrijska dravna statistika 1850. trosmajer je proturio Hrvate u Dalmaciju preko don Miha Pavlinovića, oni će nastati hrvatizovanjem katoličkih Srba. Kako ističu bosanski franjevci Ivan Frano Jukić i Tomo Kovačević,tada u Bosni su iveli samo Srbi,pravoslavne, katoličke i muhamedanske vere. Da Hrvata tada jo nema u Bosni, svedoči i hrvatski istoričar Vjekoslav Klaić, kao i političar Antun Radić. Kao to su se bosanski muslimani identifikovali sa turskom dravnom idejom, Hrvati u svoje geopolitičke interese usklađivali sa katoličkom Habzburkom monarhijom . Običan muslimanski svet, tj. bivi Srbi (Turci su ih zvali Bonjaci ), nalaze se u stanju kolektivnog identiteta koji Mea Selimović kazuje kroz lik Hasana u Derviu i smrti Ni sa kim istorija nije napravila takvu alu kao s nama. Do juče smo bili ono to danas elimo da zaboravimo. Ali nismo postali ni neto drugo. Stali smo na pola puta, zabezeknuti. Ne moemo vie nikud. Otrgnuti smo, a nismo prihvaćeni. Kao rukavac to ga je bujica odvojila od majke rijeke, i nema vie toka ni uća, suvie malen da bude jezero, suvie velik da ga zemlja upije. S nejasnim osjećajem stida zbog porijekla, i krivice zbog otpadnitva, nećemo da gledamo unazad, a nemamo kud da gledamo unaprijed, zato zadravamo vrijeme od ma kakvog rjeenja!.Za identitet bosanskih muslimana nakon odlaska Turaka Mea kae Nacionalna neodređenost, lutanje između etničkog i religioznog identifikovanja, neimanje kolektivnog smjera i nedostatak povjesne perspektive, rezultirali su kolektivnim nesnalaenjem, i pasivnim odnosom prema ivotu koji, posle 1878, nisu smatrali svojim. Muslimani jesu Srbi muhamedanske veroispovesti, ali zato je to danas teko reći? Dananji bosanskohercegovački muslimani (od 1993. Bonjaci), kao i muslimani iz Rake oblasti (takođe odskora Bonjaci), u najvećem broju jesu poreklom Srbi, uz manji broj onih koji su turskog porekla (Kajtaz, Behmen, Čengić i sl.) i čiji su preci doli sa Osmanovićima.Omer beg Sulejmanpaić Despotović (potomak Sulejman pae Skopljaka), kliktao je srpstvu, pisao ćirilicom, kao uostalom ceo bosanski begovat do 1878, kao i uzviene pesme Osmana Đikića i mnogih drugih koji slave srpstvo. Odličan poznavalac srpskog jezika i pisac knjige Istorija srpskog naroda Benjamin Kalaj (najznačajniji guverner Bosne i Hercegovine 1839-1903) je napustio svoje ranije stavove o srpskom karakteru BiH i razvio tezu o postojanju posebnog bonjačkog naroda, kao nosioca kontinuiteta bosanske dravnosti. Kalajeva uprava imala je zadatak da ne dozvoli da se kod muslimana razbudi srpska nacionalna svest i da srpske pokrajine Bosnu i Hercegovinu trajno isključi kao faktor srpskog i jugoslovenskog ujedinjenja. Progonjeni su svi muhamedanci sa razvijenom srpskom nacionalnom sveću, Srbima je bilo zabranjeno da se zovu svojim narodnim imenom, sve nezavisne srpske novine su bile zabranjene, umesto srpskog uvodi se bosanski jezik, bosanska zastava i bosanski grb. Kalaj je iao dotle da je zabranio i svoju Istoriju srpskog naroda kako bi utemeljio bosanski separatizam. Pozivanjem na bogumilsko poreklo bosanskih muslimana Kalaj je nastojao da im obezbedi ono to nisu imali, nacionalni identitet i istorijski kontinuitet. Kalajeva bosanska nacija predstavljala je političku naciju, po uzoru na mađarsku političku naciju Joefa Etvea, termin koji će prihvatiti i Hrvati, pa je bila i prva faza u izgradnji bosanske nacije. Kalaj nije poricao srpski karakter Bosne i Hercegovine, ali je preko toga prelazio iz političkih razloga.Pred kraj svoje vladavine Kalaj je napustio teoriju o bonjatvu i nastojao da dokae međuzavisnost muslimana i katolika-novoimenovanih Hrvata i obezbedi njihovu zajedničku suprotstavljenost Srbima. Kalaj je verovao da će bosanski muslimani svakako preći na hrićanstvo, pa je zadatak njegove uprave da to bude katoličanstvo, a ne pravoslavlje. Stoga je ukinuo i njihov pismo ćirilicu, tzv. begovsko pismo, koje su oni zvali i stara Srbija, i uopte pripremao teren da srpstvo u Bosni i Hercegovini suzbije hrvatstvom. Danas bonjački intelektualci (Muhamed Filipović, Adil Zulfikarpaić, Nijaz Duraković i jo neki) do u tančine ponavljaju Kalajev koncept bosanske nacije, traeći spoljne patrone (SAD, NATO ) koji će obezbeđivati taj i takav identiteit,po principu: koliko jezika toliko naroda. Ako Hrvati mogu uzeti srpski jezik i proglasiti ga za hrvatski, a sa jezikom i Srbe katolike, i na tom prostoru formirati svoju veliku NDH i dananja Hrvatsku dravu, zato to ne bi mogli i drugi narodi nastali iz srpskog etnojezičkog supstrata; kad moe dva jezika, mogu i tri, četiri, pet.Ba kao to su učinili Bonjaci, Crnogorci, sutra moda i Vojvođani. To srpski jezikoslovci, kao ni ostali intelektualci ne smeju prećutati.Treba jasno i glasno da kaemo da je srpski jezik danas standardni jezik ne samo u Srbiji, već i u tri novonastale drave: u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori.Dok su se novonastale drave-nacije odrekle serbokroatistike, preimenujući srpskohrvatski, u stvari srpski jezik, u svoj novi- hrvatski, bosanski, crnogorski, jačajući tako svoju inače sintetičku naciju i dravotvornost, dotle srpske putovođe, kako one političke tako i one smetene u glavnim srpskim institucijama, i dalje istrajavaju na serbokroatistici, naruavajući kako integritet srpskog jezika i knjievnosti, tako i dravotvornost srpskog naroda. Srpske institucije se, na primer, nisu jo odrekle Novosadskog dogovora iz 1954, kojeg je Matica hrvatska napustila jo 1971. godine, a koji polazi od stava da Srbi, Hrvati i Crnogorci govore istim narodnim i knjievnim jezikom. To su besmislice! Kad su to Srbi govorili kajkavski?! Ali, to ne smeta da SANU izdaje 17. tom rečnika srpskohrvatskog jezika, iako je SKA isti pod nazivom Rečnik srpskoga jezika počela da izdaje jo početkom devedesetih godina 19. veka.U jugoslovenskoj istoriografiji ova notorna i uobičajena pojava je skrivana i prećutkivana. U jugoslovenskoj istoriografiji ova notorna i uobičajena pojava je skrivana i prećutkivana. U obe Jugoslavije prvoj utemeljenoj na trosmajerovoj ideji jugoslovenstva i drugoj Brozovoj komunističkoj dravi. Jugoslovenstvo i komunizam negirali su i ponitili Srbe katolike, kao i Srbe muhamedance. Ova dva fenomena predstavljali su za Srbe diskontinuitet u svakom pogledu. Svedoci smo razbiraspada jugoslovenske drave, kada su se od srpskog etničkog i teritorijalnog supstrata formirale nove nacije i drave zasnovane na antisrpstvu. Ne samo da su Srbi katolici, na osnovu prisvajanja srpskog jezika od strane Ljudevita Gaja u vreme ilirskog pokreta (1835- 1843), u najvećem broju postali Hrvati i odlučujuće doprineli stvaranju hrvatske nacije i drave, to isto učinili su i bosanski muslimani, već se i pravoslavni deo srpskog naroda u liku Brozove i Đilasove komunističke nacije Crnogoraca odmetnuo od svog srpskog bitisanja. Dubrovački knjievnici, istoričari i umetnici Ivan Gundulić, Medo i Niko Pucić Matija Bandum Ivan Stojanović, Milan Reetar, Marko Murat, Luko Zore Lujo i Ivo Vojnović, Jorjo Tadić i mnogi drugi, sve to je vredelo u Dubrovniku, srpski je mislilo i srpski pisalo. Ba kao to se srpski knjievnici i stvaraoci muhamedanske vere nemarno otuđuju od srpstva i preputaju nekakvoj bosanskoj naciji.Kao da se zaboravlja ta su o svom nacionalnom poreklu govorili i pisali Osman Đikić, Mea Selimović, koji je testamentarno posvedočio svoj srpski jezik i srpsku narodnost, Skender Kulenović, Kaplan Burović, Ćamil Sijarić, Emir Kustuirica, ili Mehmed Begović, profesor beogradskog Pravnog fakulteta u međuratnom periodu, jedan od najboljih poznavalaca erijatskog prava.
U Hagu je svako nevin dok se ne dokaže da je Srbin
Tribunal za bivu Jugoslaviju nema ovlaćenja ni da sudi, ni da presudi.Ni međunarodno pravo, ni Povelja UN ne nude pravnu osnovu po kojoj bi se dobio mandat za uvođenje kaznenih tribunala.To znači da ova institucija nema zakonsku osnovu.On je stvoren Rezolucijom 827 Saveta bezbednosti UN od 25. maja 1993,a ne odlukom Generalne skuptine, koja bi ga učinila legalnim.Jedan od motiva za stvaranje tog suda je da se nedvosmisleno pokae kako međunarodna zajednica ničim nije doprinela ratovima na području bive Jugoslavije,odnosno da je jo manje doprinela ili,jo gore, učestvovala, u ratnim zločinima na tom području.Taj tribunal uvijek je bio ilegalna tvorevina, stvorena u cilju pruanja kvazipravnog pokrića bezakonoj balkanskoj politici,koju na ovim prostorima jo od ranih 90-tih vode zapadne sile predvođene SAD.Profesor Hans Kuher smatra da: "Tribunal u Hagu, na kome se sudi za ratne zločine,nema vaeću pravnu osnovu.On postoji zahvaljujući rezoluciji Saveta bezbednosti,koji, međutim, nije ovlaćen da regulie takva sudska pitanja.Poto u Hagu od samog početka nedostaje vaeća pravna osnova, protivzakonita je i optunica iz 1999.godine, kao to je protivzakonito i izručenje Miloevića. Kada je Graham Blevit, 2004. godine, podneo Tribunalu ostavku na funkciju zamenika tuioca, dao je intervju za holandske novine NRC Handelsblad,u kome je rekao da mnogi funkcioneri Tribunala provode isto toliko vremena u američkoj ambasadi kao i u tribunalskim kancelarijama.Prema navodima Florens Artman koja je bila savetnik glavnog tuioca Karle del Ponte za Balkan i njen portparol,amerićika i britanska obavetajna sluba od poćetka utiću na rad tuilatva Tribunala u Hagu.Florens Artman navodi i da je tuilac u predmetu protiv Slobodana Miloevića,Jefri Najs dugogodinji agent britanske tajne slube MI6.Prema njenim tvrdnjama Bil Stubner je glavni savetnik, glavnog tuioca Rićarda Goldstona,u stvari je agent vojne obavetajne slube SAD.Dobar primer da su rat koji je NATO vodio i pravni status Hakog tribunala povezani, jeste poziv predsednice Tribunala, uručen 6. aprila 1999. svim zemljama članicama NATO-a, za pomoć sudu time to će prikupljati dokazni materijal o zločinima počinjenim na Kosovu i Metohiji.Na konferenciji za tampu, Madlen Olbrajt je, u vezi sa finansiranjem Tribunala za bivu Jugoslaviju, izjavila da su Sjedinjene Drave snosile najveći deo trokova i da će se za to i ubuduće odvajati sredstva. Kada je Dejmiju eju, portparolu NATO-a, postavljeno pitanje ta bi se dogodilo da sam NATO mora da se pojavi na Tribunalu, on je odgovorio da bez NATO-a ne bi Tribunala ni bilo jer je NATO i odredio kako će Tribunal funkcionisati, a takođe ga je većim delom i finansirao.Ovaj takozvani sud sastavni je deo mehanizma koji je počinio genocid protiv srpskog naroda, mehanizma čiji je cilj da od svih naroda i svih ljudi načini roblje u jednom novom obliku kolonijalizma. Jedini krivac za zločine počinjene u Saveznoj Republici Jugoslaviji jeste NATO......Harold Pinter, dobitnik Nobelove nagrade za knjievnost 2005.godine, je rekao: "Taj SAD-NATO sud, pred kojim Miloević mora da odgovara, je od samog početka nelegalna institucija i ne moe se smatrati pravnom ustanovom." Svakome je jasno da je svaki pobornik saradnje sa hakom inkvizicijom ili vucibatina ili ludak
Tursku vlast srpski narod nije nikada priznao kao večnu, nikada nije prestajao da je mrzi i oseća kao tuđinsku, nasilničku, neprijateljsku. Ova ce činjenica mora imati u vidu ako treba razumeti odnos naroda prema stanju stvorenom posle konačnog gubitka nezavisnosti, na Kosovu i Metohiji kao i u drugim oblastima irom srpskih zemalja. Izvanrednu, istoriografski besprekornu analizu uticaja drutvenih i administrativnih institucija islama oličenih u turskoj vlasti na ivot nemuslimanskog stanovnitva, izveo je Ivo Andrić u svojoj objavljenoj doktorskoj disertaciji pod naslovom Razvoj duhovnog ivota u Bosni pod uticajem turske vladavine [1924]. On s pravom ističe da je u zemljama koje su Turci osvojili kao jedini regulator ličnog, drutvenog, materijalnog i duhovnog ivota vaio islam. U uslovima koje je islam nametao razvijao se i duhovni ivot ne samo onih koji su ga bili prihvatili, već i svih ostalih turskih podanika, bez obzira na to kojoj su veri pripadali. Andrić navodi propise iz čuvene zbirke Kanun-i-raja [Zbirka zakona za raju], iz 635. godine, koji su, iako u donekle izmenjenom i blaem obliku, bili na snazi u svim pokrajinama turskog carstva; postoje mnogobrojni neoborivi dokazi da su glavne tačke kanuna, upravo one koje najdublje zadiru u moralni i privredni ivot hrićana, u punoj meri bile na snazi, i to do kraja turske vlasti koja ih je primenjivala. Po tome Kanunu hrićani i Jevreji ne smeju u pokorenim zemljama podizati manastire, crkve i isposnice; ne smeju popravljati svoje crkve; oni koji stanuju u susedstvu muslimana, svoje kuće mogu popravljati jedino u slučaju preke potrebe; za potrebe putnika proirivaće se kapije manastira i crkava; svim strancima-namernicima ukazivaće tri dana gostoprimstvo; kod sebe neće primati uhode, a ukoliko takve prepoznaju, smesta će ih predati muslimanima; svoju decu ne smeju podučavati u koranu; među sobom nemaju pravo da izriču presude; nikoga iz svoje sredine ne smeju sprečavati da postane musliman; prema muslimanima ponaaće se sa potovanjem, ustajaće prilikom njegovog ulaska i preputaće im počasno mesto bez gunđanja; u pogledu odeće i obuće ne smeju se nositi kao muslimani; ne smeju učiti arapski knjievni jezik; ne smeju jahati osedlanog konja, nositi sablju niti drugo oruje, ni u kući ni van nje; ne smeju prodavati vino niti nositi dugu kosu; ne smeju svoje ime utisnuti u prsten sa pečatom; ne smeju nositi irok pojas; izvan svojih kuća ne smeju javno nositi ni krst ni svoje sveto pismo; u svojim kućama ne smeju glasno i snano zvoniti, već jedino umereno; u kućama mogu samo poluglasno da pevaju; smeju samo tiho da se mole za pokojnike; muslimani mogu da oru i da seju po hrićanskim grobljima ako ona vie ne slue za sahranjivanje; ni hrićani ni Jevreji ne smeju drati robove; ne smeju da kupe zarobljene muslimane niti da zaviruju u kuće muslimana; najzad, ukoliko bi neki hrićanin ili Jevrejin bio zlostavljen od muslimana, ovaj će za to platiti propisanu kaznu. Na srpskom terenu i u razdoblju od XV do XIX veka status hrićanske raje, obespravljene i potčinjene, u sutini se nije menjao, bez obzira na to to neki od navedenih propisa nisu primenjivani. Zapravo, nije primenjivan ovaj poslednji propis, koji je hrićanima nudio izvesnu satisfakciju i pravnu zatitu. Propisi o podizanju manastira i hramova u sutini su sprovođeni u ivot delimično u načelu nije se moglo podizati novo crkveno zdanje, ali se opravka pa i fiktivna restauracija mogla postići posebnim sultanovim fermanom, uz ogromne trokove, tekoće i opasnosti. No, raja je svuda već po osnovnim shvatanjima islama, a jo vie po načinu na koji su se ova u praksi sprovodila, dospela u privredno potčinjen i zavisan poloaj. Uz redovne poreze i druge dabine, ona je podnosila i sve vanredne izdatke u ratovima i pokretima trupa. Pod pritiskom ovih okolnosti, hrićani naputaju svoje kuće i zemljite u ravnici i du drumova i povlače se u planine, preseljavajući se tako u vie, nedostupne krajeve, dok su muslimani zauzimali njihove dotadanje poloaje. Poreze to su ih plaćali hrićani ne samo to su bili srazmerno veće od onih koje su plaćali muslimani već su uterivane na nepravedan i nedostojan način. Drutvena nejednakost i moralna zapostavljenost ile su ruku pod ruku sa privrednom potčinjenoću. Verska diskriminacija izraavala se na razne načine: osim strogih odredaba o nonji i frizuri, berberi, na primer, nisu smeli da briju hrićane istim noem kojim su brijali muslimane; u kupatilima su hrićani morali da imaju posebno naznačene pregače i pekire; pri susretu sa muslimanom morali su da sjau i da ukraj puta sačekaju dok ovaj ne prođe, i tek tada su smeli ponovo da uzjau i da nastave put....Zapisi XVI-XVII veka rasuti po sačuvanim rukopisnim knjigama govore neposredno o stanju naroda i crkve u to vreme, o nevoljama kako ih je video i doivljavao pojedinac ili jedna drutvena sredina. Knjiga Milorada Panića-Surepa Kad su ivi zavideli mrtvima [1963] svoj naslov duguje upravo jednom takvom zapisu jo iz vremena maričke bitke, 1371. Starac Isaija, Srbin sa Kosova i Metohije i svetogorski monah i iguman, zapisuje svoje viđenje te bitke i njenih neposrednih posledica. Prevod čuvenoga vizantijskog spisa Dionisija Areopagita on počinje u dobra vremena, a zavrava ga u najgore od svih vremena, kada su se Turci prosuli i razleteli po celoj srpskoj zemlji kao ptice po vazduhu, sejući na sve strane smrt. I ostade zemlja od svih dobara liena, od ljudi, i stoke, i drugih plodova. Jer ne bejae kneza, ni voda, ni predvodnika u narodu, ni izbavitelja ni spasitelja ... I zaista tada ivi zavidee mrtvima.Kroz sve zapise ovog doba provlači se tragično osećanje istorijske sudbine, svest o vremenu kao poslednjem, o ropstvu kao tekom i nepodnoljivom teretu..... Turska je unitila srpsku aristokratiju, oduzela narodu najbolju decu [nasilnom regrutacijom za janičare- dankom u krvi], prekinula prirodno kretanje srpskog naroda ka modernom drutvu.Kralj Matija Korvin ce početkom 1462. alio Veneciji da su u protekle tri godine [od pada Smedereva, tj. 1459] Turci iz njegove zemlje odveli najmanje 200.000 stanovnika. Primanjem islama menjao se pravni status i ekonomski poloaj, sticale su se vane privilegije i zatite, ali se gubio svoj nacionalni pa i civilizacijski identiteit.....Nema, dakle, nikakvog osnova da ce menja i ulepava mračna slika o poloaju srpskog naroda pod Turcima. Uticaj turske vladavine bio je katasrofalan............ Austrougarska okupacija proizvela je na srpskom istorijskom i etnojezičkom prostoru dve krupne i danas aktuelne geopolitičke konstante: pored nacionalizovanja muslimana, u BiH se uz podrku austrougarske politike katolici počinju proglaavati Hrvatima, te je tako na srpskom prostoru i od srpskog etnojezičkog supstrata uspostavljen istorijski projekat bosanskog geopolitičkog trougla, koji je i danas aktuelan...
Raspad Jugoslavije nije bio u interesu naroda Jugoslavije, već nekih zapadnih sila, posle smrti predsednika SFRJ Josipa Broza Tita.Nemačka je bila odlučna da prizna separatističke republike i da izazove raspad Jugoslavije.Kada su Nemci podrali oruanu secesiju Hrvatske i Slovenije SAD su sa svoje strane podrali muslimanskog vođu Aliju Izetbegovića u njegovom pokuaju da stvori odvojenu dravu Bosnu, upravo oni su insistirali da se prizna Bosna i to je dovelo do ovog rata,za koji evropski lideri veruju da se mogao izbeći. Proglasenje nezavisne drave Bosne je učinjeno uprkos činjenici da nikakav dogovor nije postignut po pitanju nezavisnosti izmedju Muslimana, Srba i Hrvata, uprkos činjenici da je, prema vaećem ustavu, legalna secesija bila moguća samo uz pristanak ova tri naroda.Bilo je govora o tome da se uspostavi drava sa tri nacionalna kantona po modelu vajcarske. To je bila poslednja ansa da se sačuva Bosna pre izbijanja rata. Da je taj plan bio prihvaćen pisao je kasnije Mia Gleni Britanski novinar, bosanski rat se ne bi desio, međutim, dva dana posle njegovog potpisivanja na jednom sastanku sa Cimermanom Izetbegović se predomislio i povukao svoj potez. Kao to je poznato, Fikret Abdić je pobedio Aliju Izetbegovića na izborima u BiH, i imao je najvie glasova. Neposredno nakon izbora pozvan je u Maglaj gdje su se nalazili svi rukovodioci SDA i tu mu je saopteno da će Predsjednik Predsjednistva BiH biti Alija Izetbegovic,a ne on. Fikret Abdic:Ja sam prvi lordu Owenu rekao da je Alija po broju glasova drugi i da on nema pravo da donosi odluke.Kako su o mojoj smjeni mogli glasati ljudi koje sam ja na izborima porazio ko posljednje prostitutke!?" Na principima "Islamske deklaracije" izvrena je mobilizacija i otpočeo je građanski rat uz obilatu financijsku pomoć koja je pristizala iz Saudi Arabije (Saudi Arabia), Irana (Iran) i drugih islamskih zemalja. Usledio je i dolazak velikog broja mudahedina.U ime "ALAHA" ne stvara se drzava slobode i "SVIH NJENIH GRADANA".Treba podsetiti da je u Skuptini BiH 21.decembra 1991 Izetbegović rekao ovo: ''Zbog suverene Bosne ja bih rtvovao mir, a zbog mira u Bosni ne bih rtvovao suverenu Bosnu.'' Prvo ubistvo u Sarajevu se odigralo 1. marta 1992, mesec dana pre zvaničnog početka rata, kada su dvojica naoruanih, musliman i Hrvat, prateći srpsku svadbenu povorku u Bačariji, centru Sarajeva, ubili Nikolu Gardovića, mladoenjinog oca Prvi napadi u Bosni, prema pisanju provladinog lista Oslobodjenje, desili 26. marta 1992. kada su hrvatske snage prele reku Savu iz Hrvatske i napale srpsko stanovnitvo sela ijekovac kod Bosanskog Broda u severnoj Bosni. Selo je spaljeno a pet srpskih porodica je ubijeno Izetbegović najveći grobar muslimanskog naroda u Bosni! On je jedan od glavnih aktera planiranog haosa u Srebrenici 1995. godine! Ibran Mustavic, lider SDA, je rekao:"Scenario za izdaju Srebrenice bio je svesno pripremljen u Sarajevu!""Corriere della sera" i "Republika" od 23. avgusta 1992, govore o gnusnoj dvostrukoj igri Muslimana koja rat u Bosni čini svirepijim i uasnijim, ističući da je ubistvo ljudi u redu za hleb delo Muslimana. "Independent" je objavio članak svog dopisnika o poverljivom izvetaju Unprofora u Sarajevu, u kojem je rečeno da su najstravičnije zločine, uključujući i smrt esnaest civila u redu za hleb, izvrili sami Muslimani sa ciljem da pridobiju podrku javnog mnjenja. Na suđenju Radovanu Karadiću u Hakom tribunaal ,svedočio je bivi pripadnik Slube dravne bezbednosti MUP BiH, Edin Garaplija, koji je rekao da je tokom rata u BiH delovala tajna vojna jedinica "eve" i da je odgovornost za njene aktivnosti snajperskog delovanja i napada na civile prebacivana na Vojsku Republike Srpske. U Sarajevu je bio razrađen sistem ubijanja i pljačkanja Srba. Niko neće javno da kae istinu o ratnom Sarajevu, da su Srbi ubijani na ulicama, u svojim stanovima, na radnim mestima, u mnogim mučilitima,odnosno logorima, a bilo ih je 125 u svim delovima grada pod muslimanskom vlaću. Najmanje 5.000 Srba ubijeno je u Sarajevu od 1992. do 1995. godine.i znaju se tačna imena i prezimena,a to nije konačan broj Bacaju Srbe u pećinu Kazani, pre toga ih ritualno ubijaju.Umobolnici Muana Topalovića se opijaju u krvi rtava. Sejo Kadić Guz, kriminalac i pripadnik 10. brdske brigade Muana Topalovića Cace, hvalio se da je lično zaklao pedeset dvoje Srba na Kazanima u podnoju Trebevića. Sejo Kadić,prije nego to je zaklao jednog uhapenog Srbina je doveo i njegovu enu na Kazane, da to gleda,gde su je jurinici iz 10. brdske - silovali naočigled mua.Devojku Jagodu Janković (19) stilval su braća Zornić,koju su posle ubili.Na devojku su nanizali gume, zapalili ih i pustili da se kotrlja na opte veselje Alijinih ratnika.Samir Seferović Ćeble je, marta 1993. godine, usmrtio dvogodinjeg dečaka Boidara ljivića. Nogom mu je smrskao lobanju, pa le utnuo do jame. Glave zaklanih Srba izlagali su u osnovnoj koli na Bistriku. Ubijane su čitave porodice, a organizatori su bili u vrhovima muslimanske civilne, vojne i policijske vlasti. Velike zlocine su pocinili i doseljene krvoedne Sandaklije,koji su svirepo noevima dokrajčivali.PREDSTAVNICIMA međunarodnih dravnih, političkih, humanitarnih i nevladinih organizacija, a bilo ih je na hiljade u Sarajevu, pred očima se odigravala tragedija srpskog stanovnitva, ali se nijednom u četiri godine nisu javno oglasili, a jo manje suprotstavili divljanju muslimanskih fundamentalista i zlikovaca Uopte nije sporno da je Alija Izetbegovoć Sarajevo video kao glavni grad buduće islamske drave. Autor Islamske deklaracije jasno je stavio do znanja da ne moe biti mirenja između islama i drugih vera. Da je eleo da zatiti civilno stanovnitvo, proglasio bi Sarajevo za otvoren, nebranjeni grad i tada bi se svaki napad Srba, prema međunarodnim konvencijama, smatrao agresijom. Član Akademije nauka i umjetnosti BiH, filozof Muhamed Filipović izjavio je da je muslimanima bilo mnogo bolje dok su ivjeli u Jugoslaviji.Po njegovom miljenju, rat u bivoj SFRJ bio bi spriječen, da nisu intervenisali stranci, koji su silno eljeli rasturiti Srbiju i Jugoslaviju. Doao je Warren Zimmermann (tadanji ministar vanjskih poslova SAD) i drao hukačke govore protiv Srba i Slobodana Miloevića. Rekao sam mu da će nezavisnost BiH značiti rat, naglasio je akademik.Tada sam na televiziji rekao da će biti rata, i da će on biti veoma krvav, da bi sutradan Alija iziao pred narod i izjavio da 'građani BiH mogu spavati mirno i da ja pričam nebuloze', rekao je on, dodajući da je tada nazvao Izetbegovića i odbrusio mu: Nemoj, bolan davati takve nebulozne izjave. Ko ti je rekao da je za rat potrebno dvoje, za rat je potreban samo jedan idiot, pa ti sad izaberi!, prisjetio se Filipović Tuđman je u javnom nastupu na Trgu Bana Jelačića 24. maja 92 godine u Zagrebu, izjavio, citiram doslovce: rata ne bi bilo da ga Hrvatska nije elela, ali mi smo procenili da samo ratom moemo izboriti samostalnost Hrvatske....STIPE MESIĆ:"Mislim da sam obavio zadatak i Jugoslavije vie nema i hvala Vam lijepo."
Srebrenica - najveća prevara u Evropi posle Drugog svetskog rata : ... Navodni masakr u Srebrenici omogućio je da dogovoreno NATO bombardovanje Republike Srpske (30. 08 13. 09. 2005) ima kakav-takav legitimitet. Sledstveno tome, NATO ne bi s Hrvatima, avgusta 1995, izvrio zajedniču ofanzivu na Republiku Srpsku Krajinu ( etničko čićenje Srba,najveci genocid u Evropi posle Drugog svjetskog rata!) da u martu 1994. nije sklopljen Vaingtonski sporazum (temelj bonjačko-hrvatske federacije). Hrvati su, zahvaljujući ovom Sporazumu, politički profitirali jer im je, zauzvrat, američki predsednik Klinton ispunio obećanje da će im vratiti sve teritorije koje su drali krajiki Srbi.Srebrenički mit je bio neophodan Americi da rat koji je započela u Bosni (zahtevajući od Izetbegovića da se odrekne pristanka na Lisabonski sporazum) zavri navodno uspenom mirovnom inicijativom. Ba zato, "srebrenički slučaj"i postoji jedino kao američki srebrenički mit. Slučaj Srebrenice je paljivo reirala dvojedna administracija SAD i NATO, pa su zato, na sastanku 2. aprila 1995, Kofi Anan i Madlen Olbrajt odbili plan za odbranu Srebrenice. Naime, 300 vojnika holandskog bataljona sa lakim naoruanjem trebalo je zameniti danskim kontingentom, opremljenim tekom artiljerijom. Iako su znali da se vojska Republike Srpske sprema na srebrenički desant, čak ga podsticali zbog muslimanskih zverstava nad Srbima u srebreničkoj regiji (samo na bratunačkom groblju počiva 3.276 Srba, većinom civila) - američkonatovska alijansa nije učinila nita da predupredi akciju pod nazivom "Krivija '95" To je razlog to ni UNPROFOR nije odgovarao na zahteve Holanđana da im se prui podrka iz vazduha kada je započeta akcija srpskog zauzimanja Srebrenice.Da su efovi SAD, NATO i UN imali saznanja da će vojska Republike Srpske preuzeti zauzimanje Srebrenice svedoči i poseta Vaingtonu Ričarda Goldstona, ondanjeg glavnog tuioca Hakog tribunala. O tome detaljno pie Andreas Cumah dopisnik iz UN berlinskog dnevnika Tageszeitung.Goldston je 30. novembra 1995. dodatno traio od Klintonove administracije da mu se predaju sve informacije o Srebrenici. Ali kako je potvrdio Andreasu Cumahu ,vratio se iz Vaingtona praznih ruku..... Muslimani su organizovali pokolj u Srebrenici. Političko vođstvo u Sarajevu dugo pripremalo rtvovanje enklave i sopstvenog ljudstva u njoj kako bi se iznudila zapadna intervencija. Već godinama su nam znana kazivanja Ibrana Mustafića,Hakije Miholjica i drugih svedoka zbivanja da je Alija Izetbegović pred pad Srebrnice svojim saradnicima poverio da je cena zapadne intervencije po proceni predsednika Bila Klintona lično bila 5.000 mrtvih muslimana. Imajući u vidu činjenicu da je Izetbegović jo 1991. izrazio spremnost da rtvuje mir za nezavisnost, ne treba sumnjati da mu je Klintonova cena bila ne samo prihvatljiva nego i primamljiva. Muslimani i cijeli svijet mau nekom listom od 7-8 hiljadaa pobijenih civila, a do Marta 2007- kopali su kopali i iskopali neto manje od 2500 leeva, a sa te njihove liste od 8000 čas pobijenih, čas nestalih, otkriveno je da su se 3000 imena s te liste nala na biračkim spiskovima u BIH 1996-te i 1997-me godine ...! Ključni svjedok im je bio Merudin Orić koji je rođak koljača Nasera Orića. Nema ta, ba je "vjerodostojan svjedok". Da su muslimani Srebrenici svjesno rtvovani pokazuje činjenica da je uoči provociranog napada VRS povučern komnadant 28. divizije, brigadir Naser Orić sa oko 20 glavnih oficira. Major Rajt iz posmatračke misije UN je u svom izvetaju iz jula 1995. naveo procenu da su, uz činjenicu da su bile dobro naoruane, muslimanske snage bile i daleko brojnije od srpskih 4000 naspram 1500 to je, uz pogodnosti terena oko Srebrenice, trebalo da omogući uspenu odbranu enklave.General Morijon je potvrdio da genocida nije bilo, jer se u Srebrenici vodio rat. I da su sve zrtve, i muslimanske, ali i srpske, ratne zrtve. Od 1992. do 1995, dakle - pre masakra u Srebrenici, vise od hiljadu srpskih civila {dosta zena,djece,starca} pobijeno je od strane muslimana prilikom devastiranja okolnih sela. Naser Oric je, u prolece 1994, ponosno pokazivao izvestacima sa Zapada snimke obezglavljenih Srba. Jedini kome je dokazano da je pobio muslimane je Bosanski Hrvat, a ne neki Srbin, Draen Erdemović koji je priznao da je navodno kao borac u vojsci Bosanskih Srba sudjelovao u strijeljanju 1200 muslimana. to je najzanimljivije, na tom mestu su nađena tela samo 137 potencijalnih rtava, od kojih je 70 bilo sa povezima. Haki tribunal je utvrdio da je Erdemović mentalni bolesnik i nisu ni dozvolili unakrsno ispitivanje Erdemovića od strane Srba ..! Znači, mentalni bolesnici su Hakom tribunalu "vjerodostojni svjedoci"!? Erdemović u svim svojim svedočenjima, nije uspeo da generala Mladića neposredno povee sa zločinom kojeg je sam priznao da je počinio. Kanadski general Luis Mekenzi, bivi komandant Unprofora u Bosni: "Sve informacije koje su posluile kao pokriće za bombardovanje Srbije ispostavile su se kao teki falsifikati... Suprotno tvrdnji Zapada, genocid se nije desio u Srebrenici. U masovnim grobnicama pronađeno je oko 2.000 tijela i to pripadnika svih etničkih grupa, uključujući i one koji su očigledno poginuli u ratu, učestvujući u borbi." Prema podacima Filipa Korvina, koordinator za civilne poslove UN sa lica mesta, na dan napada u Sreberenici je bilo samo 700 muslimanskih vojnika. Mnogi civili su stradali u obracunu muslimanskih frakcija, koje su se sukobile oko toga ko hoce, a ko nece da se bori protiv Srba i da brani eklavu,rekao je Korvin. Srbi su jula 1995. kada su oslobodili Srebrenicu i uli u taj prostor, proli kroz 50 muslimanskih sela. Ni u jednom, to je prosto nezamislivo kada je reč o građanskom pa i verskom ratu, nije bilo ni jedne muslimanske rtve. Srpska vojska je dostojanstveno prola kroz sela u kojima su iveli roditelji, deca, supruge onih koji su pregazili srpska sela i pobili toliki srpski narod. U predmetu Duko Jević i drugi, gdje se određenim ljudima optuenim za genocid sudilo za ubijanje zarobljenika u skladitu zemljoradničke zadruge u Kravici u julu 1995. godine nakon pada Srebrenice, tuiteljstvo BIH (proces je odran 14.03.2011.) je izvelo svog zatićenog svjedoka, on je počeo pričati svoju priču, međutim, u jednom trenutku on je zastao i rekao, obrativi se predsjedavajućoj: "Ja ne mogu dalje" i nastavio: Naravno, odjednom je nastao ok, tajac, svi su bili zbunjeni, no predsjedavajuća nije imala kud, pa mu je rekla: "Pa dobro, recite to imate." I zatićen svjedok počeo je da priča, a za to je svakako potrebna hrabrost: "Sve to sam do sada pričao je la. Ja sam bio prestraen ucjenama i prijetnjama istraitelja tuiteljstva, koji mi je predočio, da ako ja ne dam izjavu koja se uklapa u optunicu, da ja mogu sam da se nađem na optueničkoj klupi, da oni imaju dokaza protiv mene. " DNK ne utvrđuje ni način, ni vreme smrti. U grobnicama koje su obradili forenzički stručnjaci Tribunala, nalazi se 442 tela sa povezima preko očiju ili vezanim rukama, 505 gde je smrt prouzrokovao metak, to moe ukazati na streljanje, ali i na smrt tokom borbenih dejstava, 627 je stradalo od granate, mine, gelera itd. to isključuje streljanje, a u 1583 autopsijskih izvetaja ili slučajeva radi se o po nekoliko kostiju. U ovoj poslednjoj kategoriji u 92,4 odsto od tih slučajeva forenzički stručnjaci Tribunala nisu mogli da odrede uzrok smrti pa se na osnovu njih nikakvi pravno ili forenzički značajni zaključci ne mogu izvoditi. Mirsad Tokača, predsednik Istraivačko-dokumentacionog centra iz Sarajeva, izneo je dosad nedemantovanu tvrdnju da se na spiskovima rtava nalazi 500 ivih Srebreničana, dok je dodatnih 70 lica na tim spiskovima stradalo na drugim mestima i u drugo vreme. Uz to, direktor Memorijalnog centra u Potočarima Mersed Smajlović i direktor Centra za nestala lica BiH Amor Maović su takođe izneli da je u Potočarima sahranjeno oko 50 osoba koje su stradale jo 1992. a koje su u bliskom srodstvu sa onima koji se vode kao rtve streljanja. Po proceni načelnika generaltaba armije BiH Envera Hadihasanovića na suđenju generalu Vojske Republike Srpske Radislavu Krstiću (6.4.2001, Transkript s. 9532) u povlačenju meovite muslimanske kolone 28. Divizije iz Srebrenice za Tuzlu poginulo je 2628 vojnika i oficira ABiH (dakle, ovde nisu uračunati civili). U izvetaju Unprofora od 17. jula 1995. ukupni gubici kolone se procenjuju na oko 3000, a Karl Bilt (pregovarač međunarodne zajednice tokom sukoba a posle rata Visoki predstavnik u BiH) ih procenjuje na oko 4000,međutim zapadni mediji ove rtve svrstavaju među rtve genocida.Niko do sada se nije pozabavio pitanjem srebreničkih dezertera 28. divizije Armije BiH.Prema nekim procjenama njih je bilo između 1.000 i 1.500, većina je prebjegla u Srbiju,pa čak i Makedoniju.Od početka iskopavanja do danas, ni srpski ni drugi nezavisni međunarodni forenzički stručnjaci nisu imali pristup forenzičkom postupku nad iskopanim telima. Čak ni optueni za zločine u Srebrenici pred Hakim tribunalom nemaju mogućnost pristupa DNK izvetajima ICMP-a. To znači da je svaka mogućnost nezavisne provere njihovih nalaza nemoguća i da je jedini način da oni budu prihvaćeni na veru.................. IBRAN MUSTAFIĆ:"SREBRENICA DOGOVORNI GENOCID IZETBEGOVIĆA I KLINTONA"- Najmanje između 500 i 1.000 Bonjaka iz Srebrenice ubijeno je od sunarodnika tokom proboja ka Tuzli u julu 1995. godine, zato to su postojali spiskovi onih koji "ni po koju cijenu ne smiju ivi da se dokopaju slobode", izjavio je jedan od osnivača SDA iz Srebrenice Ibran Mustafić..On je rekao da je o spiskovima "nepodobnih Bonjaka" znalo muslimansko rukovodstvo sa Alijom Izetbegovićem na čelu, a da mu je postojanje ovakvog spiska potvrdilo vie desetina ljudi."Najmanje 10 puta sam to čuo i od nekadanjeg načelnika policije Hakije Meholjića. Međutim, ne bi me iznenadilo da slae da to nije rekao", naveo je za "Vesti" Mustafić, koji je dugogodinji član organizacionog odbora za obiljeavanje događaja u Srebrenici.Prema njegovim riječima, spisak je pravila srebrenička mafija, usko vojno i političko rukovodstvo u Srebrenici, koje je od 1993. godine bilo "gospodar ivota i smrti"."Da sam mogao da sudim Naseru Oriću u Hagu, ja bih mu za zločine nad Srbima presudio najmanje 20 godina zatvora. Ali, za zločine nad sunarodnicima presudio bih mu najmanje 200.000 godina. On je najodgovorniji to je Srebrenica postala najveća mrlja u istoriji čovječanstva. On je i 1993. godine, kada je ova enklava umalo osvojena, pobjegao iz Srebrenice. Pobjegao je i 1995. godine", rekao je Mustafić.On je napomenuo da su zločin u Srebrenici dogovorili Izetbegović i tadanji predsjednik SAD Bil Klinton.Zato je za mene mnogo veći zločin od onog počinjenog jula 1995. godine bio trenutak kada je u Memorijalni centar zakoračio Bil Klinton. To je bio trenutak kada se zločinac vratio na mjesto zločina", rekao je Mustafić.Srebrenica je odavno predmet manipulacija, a glavni manipulator je Amor Maović koji je planirao da na rtvama Srebrenice ivi narednih 500 godina. Međutim, tu su i mnogi drugi iz Izetbegovićevog okruenja koji su jo od ljeta 1992. godine krenuli u provođenje projekta po kome je jedino bitno da se prikae to vie bonjačkih rtava", naglsio je Mustafić.
Sve Vlade od dolaska DOS-a na vlast su bile samo veliki skupovi gramzivih ulicnih politicara koji sa svakim mogu uci u Vladu jer im programi stranaka ne predstavljaju nita to se ne moe pogaziti - ako je dobra pljacka na vidiku. Pljackanje drave i naroda je prvi i fakticki jedini posao naih politicara, bilo da su opoziciji ili na vlasti. Evropske obmane,sve su to tragične zablude, a u političkom smislu kolosalne obmane građana Srbije, koje će imati dalekosene razarajuće posljedice. Srbija bukvalno daje i otpisuje Kosovo i Metohiju čija je ekonomska vrijednost skoro jedanaest hiljada milijardi dolara. Kosovo i Metohija su bogate lignitom,ugljem za eksploataciju tokom sledećih 500 godina,kao i molibdenom za vasionske programe,koga ima jo samo u Junoj Africi. Kosovo i Metohija jednostavno nema svoju cijenu u svakom smislu, ekonomskom, moralnom, materijalnom i duhovnom. Rijetko ćete gdje u svijetu naći sličan primjer, da vlast rtvuje po prirodnim resursima najbogatiji dio teritorije svoje drave i to zarad virtualne ulaznice za jedan savez (EU), koji je praktički već pred kolapsom i raspadom.Kosovo i Metohija je temelj svih srpskih zemalja.Glupo je davati ključeve svoje kuće/Srbije,svoju suverenost i očekivati da će mu tudjin i okupator napuniti friider i da će tada domaćin iveti u komforu. Problem Kosmeta za Srbiju je reiv. To nije drava niti ce ikada biti, vec leglo mafije koja nema kapacitet da od te nae pokrajine stvori dravu u kojoj ce postojati vladavina prava i zakona jer se to kri sa osnovnim principima delovanja mafije. Kosovo i Metohija je Srbija, i tamo jo vrijedi Ustav Republike Srbije, i da, ako već treba da se trai neko rjeenje, ono mora da se trai u skladu s Poveljom UN, Rezolucijom 1244 i pod hitno da se ovo pitanje vrati u Savet bezbednosti UN . Globalizacija nije nita drugo do druga reč za sprovodjenje kolonijalne politike udruenim snagama bivih kolonijalnih gospodara pod zastavom NATO kako bi povratili zajedničkim snagama sve ono to su pojedinačno, u predhodnom stoleću, izgubili.Globalizacija se nije nametnula da bi Srbija dobila suverenu vladu, već da bi dobila takvu koja radi u prvom redu u interesu globalista, a njihov interes sigurno nije prosperitet srpskog naroda i jaka srpska suverena drava već nasuprot tome, slaba kako bi se lake njom vladalo odnosno sprovodile smernice za podčinjavanje slabijeg da bi sproveli novu kolonizaciju. U Globalizamu vie nema mesta za emocije,poeziju,filozofiju, da bi se čovek razvio kao umno i osećajno biće,već samo za robotizovane nakaze poput Ramba i raznih terminatora koje nam nudi Holivudska filmska industrija,sa ciljem da se stvori masovni idiotizam.Na glavnim elektronskim medjima nema ni jedne ozbiljnije i temeljnije diskusije o problemima čoveka,zato i postoje sve te televizije u kojima je 99% emisija zabavnog karaktera,kojima je glavni cilj da zaglupe i idiotizuju čoveka,a sdruge strane ivot na planeti u svim dravama polako nestaje,priroda se nemilice zagađuje,čovek stalno ratuje i sa sobom i sa drugima, tako da je glavna poenta svih tih televizija ta,da u momemtu kada čovek oseti nezadovoljstvo sve gorim i gorim ivotom,ne uključi um da razluči ta je ta i da tako pokua da nađe reenje za svoje probleme,već da po munjevitoj robotizovanoj refleksnoj navici, pritisne taster na daljinski,i tako uđe u virtuelni svet raznih televizija gde će samo naći utehu i kompenzaciju za svoj već unapred prihvaćen ivot gubitnika .. Srbija ima sve to je potrebno jednom narodu za visoki standard ivota samo nema suvereniteta koji je neprekosnovani, osnovni uslov za bolji ivot naroda Srbije! Nije ulazak u EU odlučujući faktor za bolji standard naem stanovnitvu, već korićenje resursa i mogućnosti koje Srbija ima, a po tome je njen dravljanin najbogatiji u EU. Ni jedna drava EU nema toliko plodne zemlje, prirodnog i rudnog bogatstva po glavi stanovnika, koliko ga ima dravljanin Srbije! Zapad svoj lani antikomunizam zamenio danas kolskim primerima antipravoslavlja, na srpskom primeru to je uvertira u sutranji anglosaksonski udar na Rusiju .Nismo li se svi zakleli prije ezdesetak godina,"nikad vie"? Nedaj čoveče boiji da ti se sa strane u tanjir pljuju, stresi sa sebe ropstvo i sram!
Ovaj tekst nije namijenjem radi sirenja vjerske mrznje i netolerancije; vec je napisan sa ciljem da demaskira tamnu stranu Islama.Mnogima nije poznat istinski Islam, onakav kakav je zagovarao njegov osnivac Muhamed.Nije mi cilj da iritiram ljude koji se smatraju muslimanima, volim ih kao i sve druge ljude; ali zelim da istina pobijedi i da se otkriju mnoge obmane medu ljudskim drustvom .Islam kao religija nije proao kroz proces reformacije tako da je nerealno uklapanje islama i demokratije zapadnog tipa. Veliki deo islamske doktrine bavi se politikom te se islam moe posmatrati kroz prizmu politicke teorije, a ne samo religijskog pogleda na svet.Islam jasno deli ljude na muslimane i nemuslimane koje pre ili kasnije treba konvertovati. Politicki islam uvek postupa na dva nacina sa nemuslimanima:kada su muslimani vecina onda se religija namece nemuslimanima kroz razne forme pritisaka koje seu do kulturocida i fizicke eliminacije; kada su muslimani manjina na nemuslimanskoj teritoriji nemuslimani se tretiraju kao dobre komije i potencira se suivot.Zato u Kuranu postoje naoko miroljubive upute koje Alah daje svojim sljedbenicma kad su u manjini ili slabiji.Nepoznavanje elementarnih činjenica o islamu plodno je tlo za razvijanje zablude kako je to "miroljubiva religija" koju kroz istoriju zloupotrebljavaju ekstremisti. Istina je drugačija!Ekstremizam je sredstvo ostvarenja ciljeva islama.Verska učenja sadre kako načela na kojima se moe graditi mir, tako i ona koja u određenim slučajevima mogu opravdavati rat (tako to ga definiu kao pravedan rat ili u drugom doktrinarnom kontekstu kao sveti rat, dihad). Prema Kuranu, svijet je podijeljen u dva doma: Dom islama i Dom rata. Dom rata uključuje sve zemlje i narode koji se jo nisu priključili islamu. Pet stupova islama (ima ih est) moraju se uspostaviti u svim tim zemljama, a to će se postići pomoću đihada - svetog rata. Ondje gdje je đihad politički neizvediv, islam mora napredovati drugim metodama. U povoljnim okolnostima đihad mora biti primarna metoda, jer je cilj aneksija cijelog svijeta u Dom islama. U islamskoj literaturi se jasno govori o potrebi unitenja nemuslimanske civilizacije i uspostavnjanju islamske prevlasti nad celom planetom .Sam pojam dihad ima mnogo ire značenje od svetog rata. U stvari, dihad znači borba, a postoje različiti vidovi te borbe; fizičko suprotstavljanje je samo jedan od njih.Dihad u najoptijem smislu znači sveukupan duhovni i materijalni trud u ostvarivanju Alahovih zakona. Iz ovoga kuranskog ajeta vidi se da tvrdnja, da islam ne poznaje pojam svetog, nije tacna i nije tacno da muslimani ne pridaju smisao svetog rata dzihadu,vec upravo suprotvno da to cine:"Kada prodju sveti mesjeci, onda ubijajte mnogobosce gdje god ih nadjete,zarobljavajte ih, opsjedajte i na svakom prolazu docekujte!"Pitanje koje se postavlja jeste: da li onda muslimani nisu to znali? Odgovor je ne! Znali su oni savrseno dobro o cemu se radi, ali su se sluzili takijahom{dozvoljava da se laze!}Djihad jeste sveti rat i muslimani u bivsoj Jugoslaviji i celom svetu, u meri u kojoj se identifikuju sa islamom, moraju odgovoriti tome pozivu njihove vere jer bi inace riskirali da budu veroodstupnici, sto obavezno povlaci smrtnu kaznu na zemlji i paklene muke posle smrti. U Kuranu o tome jasno pise da svaki musliman koji napusti islam mora biti likvidiran . Za pripadnike Al-Kaide, isto kao i za ostale ucesnike u svetskom islamskom pokretu koji svoju borbu karakterisu kao dzihad,nema nikakve sumnje sta se iza toga pojma krije.U jednom tekstu se kaze: "Za henefije dzihad je borba protiv nevjernika.Prvo ih treba pozvati u istinsku vjeru i ako ne prihvate pozivtreba se boriti protiv njih. Islam u biti predstavlja jedinstvo vjere i drzave. To je prvo i najvaznije.Svi dosadasnji drustveno-povijesni sistemi koje je islam razvijao u svome krilu su popadali kad je pao hilafet kad je pala jedinstvena islamska drzava. Prva duznost i zadatak danasnje uleme jeste da povrati i obnovi ove islamske drustvene institucije i sisteme medju samim muslimanima. Znaci,prvi zadatak uleme nije da siri veru u Boga, vec da se bore za jedinstvenu islamsku drzavu koja mora obuhvatiti i ne muslimane, znaci i Srbiju,Bosnu,Hrvatsku,itd i citav svet .Na inicijativu Saudijske Arabije, koja je glavni finansijer Rabite, u Sarajevu je formirana "Konferencija muslimana istocne Evrope". A sta je njen cilj jasno se vidi iz stava gosta iz Arabije koji kaze:"Islam u Istocnoj Evropi i dalje ima cvrsto korijenje, zbog cega ima sve predispozicije da uz Allahovu pomoc bude srediste politicke moci i istovremeno difuzni centar islama preostalom dijelu Evrope." Znaci islam na Balkanu ne treba da bude verski centar vec centar politicke moci, i da se kao politicka moc tj.islamska drzava, prelije po citavoj Evropi. Treba podsetiti da je Turski ministar Ahmet Davutoglu izjavio u Sarajevu: Obnovit ćemo otomanski imperij na Balkanu,a Tajup Erdogan rekao da je Bosna Turska provincija. ..Osnovni stav Kurana je:"Nema drugog Boga osim Alaha,a Muhamed je njegov porok." Propisi su jasni. Ko zeli da pripada islamu mora da prihvata nacela islama.Osoba ili grupa je potaknuta unutrasnjim zahtjevima njihove vjere, da se bore da zbace suprotstavljene ideologije i da uspostave vladavinu koja ce slijediti program i politiku njihove vjere.Islam kao vjera i ideologija se nije irio misionarsko-apostolskim putem, kao to je to bilo u ranome hricanstvu, vec od prvog trena iskljucivo obmanom, pretnjom, nasiljem i macem.Islam koji se bazira prvenstveno na Kur'anu, prepun je prijetnji i ucjena, straha, kojima se nastoje ljudi silom ubijediti da vjeruju u Alaha.Niko ne moe da opovrgne tekstove koje cu navesti iz islamskih vjerskih knjiga koje pozivaju na nasilje i neprijateljstvo:Kuran 9.1-6 (113) "Kada prođu sveti mjeseci, ubijajte mnogoboce gdje god ih nađete, zarobljavajte ih, opsjedajte i na svakom prolazu dočekujte!" Sura (8:55) Najgora bica kod Allaha su oni koji poricu, oni koji nece da vjeruju. 5. 33.- Kazna za one koji protiv Allaha i Poslanika Njegova vojuju i koji nered na Zemlji cine jeste: da budu ubijeni, ili razapeti, ili da im se unakrst ruke i noge odsijeku ili da se iz zemlje prognaju. To im je ponienje na ovom svijetu, a na onom svijetu ceka ih patnja velika. Sura 4: 88: Tko god bi se odrekao svoga vjerovanja (Islama), javno ili tajno, nađite ga i ubijte ga, gdje god da ga nađete, kao i svakog drugog nevjernika. Sura (9:123) - O vjernici, borite se protiv nevjernika koji su u blizini vaoj i neka oni osjete vau strogost! I znajte da je Allah na strani čestitih. Kur'an navodi da u vjeri nema prisile, ali sledeci hadis koji se uredno praktikuje u mnogim muslimanskim zemljama govori nesto sasvim drugacije: 9. 5. Kada produ sveti mjeseci, ubijajte mnogobosce gdje god ih nadete, zarobljavajte ih, opsjedajte i na svakom prolazu docekujte! Pa ako se pokaju i budu molitvu obavljali i zekat davali, ostavite ih na miru, jer Allah zaista prasta i samilostan je. Odobrava se ubijanje mnogobozaca ali ako postanu muslimani i budu obavljali vjerske duznosti kao sto su molitva i davanje milostinje, onda im se oprasta i ne progoni ih se. Ne treba li bolji primjer prisile u vjeri nego ovaj citat? Bukhari:V4B52N260: "Poslanik je rekao, 'Ako musliman napusti svoju vjeru, ubijte ga.' " . Iako se u Kur'anu na pocetku svake sure navodi da je Alah milostiv i samilostan, od te navodne samilosti nema nista jer Alah podrzava ratovanje i ubijanje u cilju nasilnog sirenja vjere.Kur'an poziva na zapovjed 'Ne ubij',osim ako za to postoji dobar razlog. Islam je dosao ratovanjem,a da je Muhamed izgubio rat, danas ne bi bilo ni Islama. Prorok Muhamed je licno naredio masovnu egzekuciju 700 900 Jevreja iz plemena Banu Qurayza to se isto navodi u Kuranu:33. 26. a sljedbenike Knjige, koji su ih pomagali, iz utvrda njihovih je izveo, i strah u srca njihova ulio, pa ste jedne pobili, a druge kao sunje uzeli.Sledeci hadis (Islamski vjerski tekst) koji govori o masakru nad plemenom Banu Qureyza: Alahov poslanik je naredio da se svim Jevrejskim mukarcima i djecacima koji su dostigli pubertet odsjece glava. Onda je prorok podijelio imovinu, ene, i djecu Jevrejskog plemena Qurayza medu Muslimanima. (Tabari VIII, stranica 38) .Posle Muhammeda, san o utopiji zvanoj svetski halifat (hilafet), muslimanske vojske je ekspanzivno okrenuo prema Persiji i Bizantiji. Hricansku Siriju (638. g. ne.) i Palestinu su relativno lako zauzeli. U hricanski Egipat su uli bez otpora, i spalili veliku Aleksandrijsku biblioteku. Osvajanje Persije su okoncali do 652. g. ne. Kartaginu, sredite severno-africkih rimskih oblasti, zauzeli su 697. g. ne. Na Apeninskom poluostrvu muslimani su 711. g. ne. unitili dravu Zapadnih Gota, i stvorili svoju dravu sa seditem u Kordovi, na cijem celu se nalazi poseban halifa. Arabijski halifa je inace najpre imao imperijalnu prestonicu u Mekki, zatim u Damasku (koji su zauzeli 635. g. ne.), pa u Bagdadu, nakon to su osvojili Persiju. Godine 717. i 718. ne. napali su i prestonicu Bizantije, Konstantinopol{danasnji Istanbul}, koji su uspeli da osvoje. Pred Bec su doli 1529. godine.Jevreji i hrićani su smatrani zimijama ili narodima pod zatitom koji su obavezni da plaćaju poseban porez. Svi podanici iveli su u malim verskim zajednicama koje su uivale znatnu autonomiju, a ovako organizovane zajednice prvenstveno su imale za cilj da upravljaju lokalnim aktivnostima i da pomau dravi u prikupljanju poreza i u odravanju discipline. Hronike belee brojna njihova zverstva koja su tada ucinili.Pred kraj XIX stoleca i u Prvom svetskom ratu Osmanlije i Mladoturci izvrili su strahovit genocid {ubijeno je MILION ljudi!!} nad Jermenima. Oni muslimani koji ne zele da ratuju i zele mir, takvi se proklinju u Kur'anu i Hadisima. Oni koji ratuju za Islam su bolji od onih miroljubivih. Kur'an navodi: 4. 95. Vjernici koji se ne bore osim onih koji su za borbu nesposobni nisu jednaki onima koji se na Allahovu putu bore imecima svojim i zivotima svojim. One koji se budu borili ulazuci imetke svoje i zivote svoje Allah ce odlikovati citavim stepenom nad onima koji se ne budu borili, i On svima obecava lijepu nagradu. Allah ce borcima, a ne onima koji se ne bore, dati veliku nagradu , ..Nije ni cudo tolika pojava terorista i samoubica,oni koji ratuju od Alaha dobijaju nagradu za razliku od onih miroljubivih. Muslimani nastoje da Muhamedov dzihad objasne ne kao vjersko ratovanje i nasilje, vec kao duhovnu borbu. Ovo bi moglo proci da Kur'anski ajet ne daje olaksice onima koji su fizicki nesposobni: 4. 95. Vjernici koji se ne bore osim onih koji su za borbu nesposobni nisu jednaki onima koji se na Allahovu putu bore imecima svojim i zivotima svojim... Znaci da se Kur'an jasno odnosi na fizicku borbu, a ne duhovnu.Muhamedovo videnje raja najbolje svjedoci sledeci Hadis Bukhari:V4B52N73: "Alahov poslanik je rekao, 'Znajte da je Raj ispod hladovine maceva.' "Mnogi muslimani ne mogu da shvate da ispoljavanje vjere nije ubijanje nevjernika (nemuslimana), vec ljubav, nenasilje i saosjecanje sa svima, cak i sa svojim neprijateljima.Opet cu reci da ovaj tekst ne pisem radi sirenja mrznje, iako mnogi muslimani ce tako shvatiti jer Islam ne trpi kritiku.Sluzim se slobodnim pravom da kritikujem ono sto smatram negativnim. Mnogo ljudi se svakodnevno obmanom odvlace u Islam.Vjera se ne svodi na ritualno klanje zivotinja i klanjanje pet puta dnevno, niti se svodi na borbu i ubijanje onih koji vjeruju drugacije. Istinska vjera se temelji na ljubavi, nenasilju i saosjecanju sa svim ljudima, bez obzira kojoj vjeri zele da pripadaju. Ne zelim da kritikujem i napadam muslimane, vec zelim da se kriticki osvrnem i osvijetlim razne negativnosti i nelogicnosti u Islamu...Islam je uvijek u ratu, čak i onda kad prikazuje nasmijano lice.Cilj njegovog ratovanja je istrebljenje hrićanstva i drugih religija.To je borba do smrti!
Tribunal za bivu Jugoslaviju nema ovlaćenja ni da sudi, ni da presudi.Ni međunarodno pravo, ni Povelja UN ne nude pravnu osnovu po kojoj bi se dobio mandat za uvođenje kaznenih tribunala.To znači da ova institucija nema zakonsku osnovu.On je stvoren Rezolucijom 827 Saveta bezbednosti UN od 25. maja 1993,a ne odlukom Generalne skuptine, koja bi ga učinila legalnim.Jedan od motiva za stvaranje tog suda je da se nedvosmisleno pokae kako međunarodna zajednica ničim nije doprinela ratovima na području bive Jugoslavije,odnosno da je jo manje doprinela ili,jo gore, učestvovala, u ratnim zločinima na tom području.Taj tribunal uvijek je bio ilegalna tvorevina, stvorena u cilju pruanja kvazipravnog pokrića bezakonoj balkanskoj politici,koju na ovim prostorima jo od ranih 90-tih vode zapadne sile predvođene SAD.Profesor Hans Kuher smatra da: "Tribunal u Hagu, na kome se sudi za ratne zločine,nema vaeću pravnu osnovu.On postoji zahvaljujući rezoluciji Saveta bezbednosti,koji, međutim, nije ovlaćen da regulie takva sudska pitanja.Poto u Hagu od samog početka nedostaje vaeća pravna osnova, protivzakonita je i optunica iz 1999.godine, kao to je protivzakonito i izručenje Miloevića. Kada je Graham Blevit, 2004. godine, podneo Tribunalu ostavku na funkciju zamenika tuioca, dao je intervju za holandske novine NRC Handelsblad,u kome je rekao da mnogi funkcioneri Tribunala provode isto toliko vremena u američkoj ambasadi kao i u tribunalskim kancelarijama.Prema navodima Florens Artman koja je bila savetnik glavnog tuioca Karle del Ponte za Balkan i njen portparol,amerićika i britanska obavetajna sluba od poćetka utiću na rad tuilatva Tribunala u Hagu.Florens Artman navodi i da je tuilac u predmetu protiv Slobodana Miloevića,Jefri Najs dugogodinji agent britanske tajne slube MI6.Prema njenim tvrdnjama Bil Stubner je glavni savetnik, glavnog tuioca Rićarda Goldstona,u stvari je agent vojne obavetajne slube SAD.Dobar primer da su rat koji je NATO vodio i pravni status Hakog tribunala povezani, jeste poziv predsednice Tribunala, uručen 6. aprila 1999. svim zemljama članicama NATO-a, za pomoć sudu time to će prikupljati dokazni materijal o zločinima počinjenim na Kosovu i Metohiji.Na konferenciji za tampu, Madlen Olbrajt je, u vezi sa finansiranjem Tribunala za bivu Jugoslaviju, izjavila da su Sjedinjene Drave snosile najveći deo trokova i da će se za to i ubuduće odvajati sredstva. Kada je Dejmiju eju, portparolu NATO-a, postavljeno pitanje ta bi se dogodilo da sam NATO mora da se pojavi na Tribunalu, on je odgovorio da bez NATO-a ne bi Tribunala ni bilo jer je NATO i odredio kako će Tribunal funkcionisati, a takođe ga je većim delom i finansirao.Ovaj takozvani sud sastavni je deo mehanizma koji je počinio genocid protiv srpskog naroda, mehanizma čiji je cilj da od svih naroda i svih ljudi načini roblje u jednom novom obliku kolonijalizma. Jedini krivac za zločine počinjene u Saveznoj Republici Jugoslaviji jeste NATO......Harold Pinter, dobitnik Nobelove nagrade za knjievnost 2005.godine, je rekao: "Taj SAD-NATO sud, pred kojim Miloević mora da odgovara, je od samog početka nelegalna institucija i ne moe se smatrati pravnom ustanovom." Svakome je jasno da je svaki pobornik saradnje sa hakom inkvizicijom ili vucibatina ili ludak
Srebrenica - najveća prevara u Evropi posle Drugog svetskog rata : ... Navodni masakr u Srebrenici omogućio je da dogovoreno NATO bombardovanje Republike Srpske (30. 08 13. 09. 2005) ima kakav-takav legitimitet. Sledstveno tome, NATO ne bi s Hrvatima, avgusta 1995, izvrio zajedniču ofanzivu na Republiku Srpsku Krajinu ( etničko čićenje Srba,najveci genocid u Evropi posle Drugog svjetskog rata!) da u martu 1994. nije sklopljen Vaingtonski sporazum (temelj bonjačko-hrvatske federacije). Hrvati su, zahvaljujući ovom Sporazumu, politički profitirali jer im je, zauzvrat, američki predsednik Klinton ispunio obećanje da će im vratiti sve teritorije koje su drali krajiki Srbi.Srebrenički mit je bio neophodan Americi da rat koji je započela u Bosni (zahtevajući od Izetbegovića da se odrekne pristanka na Lisabonski sporazum) zavri navodno uspenom mirovnom inicijativom. Ba zato, "srebrenički slučaj"i postoji jedino kao američki srebrenički mit. Slučaj Srebrenice je paljivo reirala dvojedna administracija SAD i NATO, pa su zato, na sastanku 2. aprila 1995, Kofi Anan i Madlen Olbrajt odbili plan za odbranu Srebrenice. Naime, 300 vojnika holandskog bataljona sa lakim naoruanjem trebalo je zameniti danskim kontingentom, opremljenim tekom artiljerijom. Iako su znali da se vojska Republike Srpske sprema na srebrenički desant, čak ga podsticali zbog muslimanskih zverstava nad Srbima u srebreničkoj regiji (samo na bratunačkom groblju počiva 3.276 Srba, većinom civila) - američkonatovska alijansa nije učinila nita da predupredi akciju pod nazivom "Krivija '95" To je razlog to ni UNPROFOR nije odgovarao na zahteve Holanđana da im se prui podrka iz vazduha kada je započeta akcija srpskog zauzimanja Srebrenice.Da su efovi SAD, NATO i UN imali saznanja da će vojska Republike Srpske preuzeti zauzimanje Srebrenice svedoči i poseta Vaingtonu Ričarda Goldstona, ondanjeg glavnog tuioca Hakog tribunala. O tome detaljno pie Andreas Cumah dopisnik iz UN berlinskog dnevnika Tageszeitung.Goldston je 30. novembra 1995. dodatno traio od Klintonove administracije da mu se predaju sve informacije o Srebrenici. Ali kako je potvrdio Andreasu Cumahu ,vratio se iz Vaingtona praznih ruku..... Muslimani su organizovali pokolj u Srebrenici. Političko vođstvo u Sarajevu dugo pripremalo rtvovanje enklave i sopstvenog ljudstva u njoj kako bi se iznudila zapadna intervencija. Već godinama su nam znana kazivanja Ibrana Mustafića,Hakije Miholjica i drugih svedoka zbivanja da je Alija Izetbegović pred pad Srebrnice svojim saradnicima poverio da je cena zapadne intervencije po proceni predsednika Bila Klintona lično bila 5.000 mrtvih muslimana. Imajući u vidu činjenicu da je Izetbegović jo 1991. izrazio spremnost da rtvuje mir za nezavisnost, ne treba sumnjati da mu je Klintonova cena bila ne samo prihvatljiva nego i primamljiva. Muslimani i cijeli svijet mau nekom listom od 7-8 hiljadaa pobijenih civila, a do Marta 2007- kopali su kopali i iskopali neto manje od 2500 leeva, a sa te njihove liste od 8000 čas pobijenih, čas nestalih, otkriveno je da su se 3000 imena s te liste nala na biračkim spiskovima u BIH 1996-te i 1997-me godine ...! Ključni svjedok im je bio Merudin Orić koji je rođak koljača Nasera Orića. Nema ta, ba je "vjerodostojan svjedok". Da su muslimani Srebrenici svjesno rtvovani pokazuje činjenica da je uoči provociranog napada VRS povučern komnadant 28. divizije, brigadir Naser Orić sa oko 20 glavnih oficira. Major Rajt iz posmatračke misije UN je u svom izvetaju iz jula 1995. naveo procenu da su, uz činjenicu da su bile dobro naoruane, muslimanske snage bile i daleko brojnije od srpskih 4000 naspram 1500 to je, uz pogodnosti terena oko Srebrenice, trebalo da omogući uspenu odbranu enklave.General Morijon je potvrdio da genocida nije bilo, jer se u Srebrenici vodio rat. I da su sve zrtve, i muslimanske, ali i srpske, ratne zrtve. Od 1992. do 1995, dakle - pre masakra u Srebrenici, vise od hiljadu srpskih civila {dosta zena,djece,starca} pobijeno je od strane muslimana prilikom devastiranja okolnih sela. Naser Oric je, u prolece 1994, ponosno pokazivao izvestacima sa Zapada snimke obezglavljenih Srba. Jedini kome je dokazano da je pobio muslimane je Bosanski Hrvat, a ne neki Srbin, Draen Erdemović koji je priznao da je navodno kao borac u vojsci Bosanskih Srba sudjelovao u strijeljanju 1200 muslimana. to je najzanimljivije, na tom mestu su nađena tela samo 137 potencijalnih rtava, od kojih je 70 bilo sa povezima. Haki tribunal je utvrdio da je Erdemović mentalni bolesnik i nisu ni dozvolili unakrsno ispitivanje Erdemovića od strane Srba ..! Znači, mentalni bolesnici su Hakom tribunalu "vjerodostojni svjedoci"!? Erdemović u svim svojim svedočenjima, nije uspeo da generala Mladića neposredno povee sa zločinom kojeg je sam priznao da je počinio. Kanadski general Luis Mekenzi, bivi komandant Unprofora u Bosni: "Sve informacije koje su posluile kao pokriće za bombardovanje Srbije ispostavile su se kao teki falsifikati... Suprotno tvrdnji Zapada, genocid se nije desio u Srebrenici. U masovnim grobnicama pronađeno je oko 2.000 tijela i to pripadnika svih etničkih grupa, uključujući i one koji su očigledno poginuli u ratu, učestvujući u borbi." Prema podacima Filipa Korvina, koordinator za civilne poslove UN sa lica mesta, na dan napada u Sreberenici je bilo samo 700 muslimanskih vojnika. Mnogi civili su stradali u obracunu muslimanskih frakcija, koje su se sukobile oko toga ko hoce, a ko nece da se bori protiv Srba i da brani eklavu,rekao je Korvin. Srbi su jula 1995. kada su oslobodili Srebrenicu i uli u taj prostor, proli kroz 50 muslimanskih sela. Ni u jednom, to je prosto nezamislivo kada je reč o građanskom pa i verskom ratu, nije bilo ni jedne muslimanske rtve. Srpska vojska je dostojanstveno prola kroz sela u kojima su iveli roditelji, deca, supruge onih koji su pregazili srpska sela i pobili toliki srpski narod. U predmetu Duko Jević i drugi, gdje se određenim ljudima optuenim za genocid sudilo za ubijanje zarobljenika u skladitu zemljoradničke zadruge u Kravici u julu 1995. godine nakon pada Srebrenice, tuiteljstvo BIH (proces je odran 14.03.2011.) je izvelo svog zatićenog svjedoka, on je počeo pričati svoju priču, međutim, u jednom trenutku on je zastao i rekao, obrativi se predsjedavajućoj: "Ja ne mogu dalje" i nastavio: Naravno, odjednom je nastao ok, tajac, svi su bili zbunjeni, no predsjedavajuća nije imala kud, pa mu je rekla: "Pa dobro, recite to imate." I zatićen svjedok počeo je da priča, a za to je svakako potrebna hrabrost: "Sve to sam do sada pričao je la. Ja sam bio prestraen ucjenama i prijetnjama istraitelja tuiteljstva, koji mi je predočio, da ako ja ne dam izjavu koja se uklapa u optunicu, da ja mogu sam da se nađem na optueničkoj klupi, da oni imaju dokaza protiv mene. "
DNK ne utvrđuje ni način, ni vreme smrti. U grobnicama koje su obradili forenzički stručnjaci Tribunala, nalazi se 442 tela sa povezima preko očiju ili vezanim rukama, 505 gde je smrt prouzrokovao metak, to moe ukazati na streljanje, ali i na smrt tokom borbenih dejstava, 627 je stradalo od granate, mine, gelera itd. to isključuje streljanje, a u 1583 autopsijskih izvetaja ili slučajeva radi se o po nekoliko kostiju. U ovoj poslednjoj kategoriji u 92,4 odsto od tih slučajeva forenzički stručnjaci Tribunala nisu mogli da odrede uzrok smrti pa se na osnovu njih nikakvi pravno ili forenzički značajni zaključci ne mogu izvoditi. Mirsad Tokača, predsednik Istraivačko-dokumentacionog centra iz Sarajeva, izneo je dosad nedemantovanu tvrdnju da se na spiskovima rtava nalazi 500 ivih Srebreničana, dok je dodatnih 70 lica na tim spiskovima stradalo na drugim mestima i u drugo vreme. Uz to, direktor Memorijalnog centra u Potočarima Mersed Smajlović i direktor Centra za nestala lica BiH Amor Maović su takođe izneli da je u Potočarima sahranjeno oko 50 osoba koje su stradale jo 1992. a koje su u bliskom srodstvu sa onima koji se vode kao rtve streljanja. Po proceni načelnika generaltaba armije BiH Envera Hadihasanovića na suđenju generalu Vojske Republike Srpske Radislavu Krstiću (6.4.2001, Transkript s. 9532) u povlačenju meovite muslimanske kolone 28. Divizije iz Srebrenice za Tuzlu poginulo je 2628 vojnika i oficira ABiH (dakle, ovde nisu uračunati civili). U izvetaju Unprofora od 17. jula 1995. ukupni gubici kolone se procenjuju na oko 3000, a Karl Bilt (pregovarač međunarodne zajednice tokom sukoba a posle rata Visoki predstavnik u BiH) ih procenjuje na oko 4000,međutim zapadni mediji ove rtve svrstavaju među rtve genocida.Niko do sada se nije pozabavio pitanjem srebreničkih dezertera 28. divizije Armije BiH.Prema nekim procjenama njih je bilo između 1.000 i 1.500, većina je prebjegla u Srbiju,pa čak i Makedoniju.Od početka iskopavanja do danas, ni srpski ni drugi nezavisni međunarodni forenzički stručnjaci nisu imali pristup forenzičkom postupku nad iskopanim telima. Čak ni optueni za zločine u Srebrenici pred Hakim tribunalom nemaju mogućnost pristupa DNK izvetajima ICMP-a. To znači da je svaka mogućnost nezavisne provere njihovih nalaza nemoguća i da je jedini način da oni budu prihvaćeni na veru.................. IBRAN MUSTAFIĆ:"SREBRENICA DOGOVORNI GENOCID IZETBEGOVIĆA I KLINTONA"- Najmanje između 500 i 1.000 Bonjaka iz Srebrenice ubijeno je od sunarodnika tokom proboja ka Tuzli u julu 1995. godine, zato to su postojali spiskovi onih koji "ni po koju cijenu ne smiju ivi da se dokopaju slobode", izjavio je jedan od osnivača SDA iz Srebrenice Ibran Mustafić..On je rekao da je o spiskovima "nepodobnih Bonjaka" znalo muslimansko rukovodstvo sa Alijom Izetbegovićem na čelu, a da mu je postojanje ovakvog spiska potvrdilo vie desetina ljudi."Najmanje 10 puta sam to čuo i od nekadanjeg načelnika policije Hakije Meholjića. Međutim, ne bi me iznenadilo da slae da to nije rekao", naveo je za "Vesti" Mustafić, koji je dugogodinji član organizacionog odbora za obiljeavanje događaja u Srebrenici.Prema njegovim riječima, spisak je pravila srebrenička mafija, usko vojno i političko rukovodstvo u Srebrenici, koje je od 1993. godine bilo "gospodar ivota i smrti"."Da sam mogao da sudim Naseru Oriću u Hagu, ja bih mu za zločine nad Srbima presudio najmanje 20 godina zatvora. Ali, za zločine nad sunarodnicima presudio bih mu najmanje 200.000 godina. On je najodgovorniji to je Srebrenica postala najveća mrlja u istoriji čovječanstva. On je i 1993. godine, kada je ova enklava umalo osvojena, pobjegao iz Srebrenice. Pobjegao je i 1995. godine", rekao je Mustafić.On je napomenuo da su zločin u Srebrenici dogovorili Izetbegović i tadanji predsjednik SAD Bil Klinton.Zato je za mene mnogo veći zločin od onog počinjenog jula 1995. godine bio trenutak kada je u Memorijalni centar zakoračio Bil Klinton. To je bio trenutak kada se zločinac vratio na mjesto zločina", rekao je Mustafić.Srebrenica je odavno predmet manipulacija, a glavni manipulator je Amor Maović koji je planirao da na rtvama Srebrenice ivi narednih 500 godina. Međutim, tu su i mnogi drugi iz Izetbegovićevog okruenja koji su jo od ljeta 1992. godine krenuli u provođenje projekta po kome je jedino bitno da se prikae to vie bonjačkih rtava", naglsio je Mustafić.
