Een metrotrein naar de flegreïsche velden. Campi flegrei.

Solfatara. Een solvertje ontstoken. Eeuwige dampen. De god Vulcanus is hier naar de oppervlakte gekomen. Boos op de aarde is Hij diep weggezakt en spuwt hij verwensingsdampen. 

De site is afgesloten. Wij wandelen aan de rand naar boven. Wij zien de zwaveldampen opborrelen in een dor witachtig landschap. De rotte eieren ruiken wij niet. Wij klimmen naar een uitzichtpunt...bellevue.. Belvedère.

Het dalen is makkelijker naar het amfitheater Flavius. 

Onze woede is groot.

Het derde grootste amfitheater van Italië is onderkomen. Een paar vloeken ontsnappen spontaan. Zwavelzuur. 

Gelukkig zijn de ondergrondse gewelven bijzonder goed bewaard. Twee verdiepingen. De Afrikaanse dieren ( op weg naar Rome) werden hier een eerste keer opgevoerd. Met een kooilift naar boven getakeld. Blijkbaar werden er ook zeeslagen nagespeeld door een ingenieus waterhoudingssysteem. 

Een troef die nauwelijks uitgespeeld wordt. 

Wij dalen af naar de haven. Wij zijn in Pozzuoli. Hier is de aarde onstandvastig. Ze kan op en neer gaan door de dunne aardkorst. Geologen noemen dit Bradyseïsme. Een wijk Rione Terra is in1970 volledig ontruimd en daardoor zijn er weer archeologische vondsten gedaan. De wijk is nu gemoderniseerd. De kerk is een pareltje van moderne architectuur aangebouwd aan de oorspronkelijke resten van de kerk.

Wij struinen met veel volk( het is een zonnige zondag) aan de haven. En per toeval vallen op een puik restaurantje,  genoemd in de Trotter, la Taverna del Mare. Onze antipasti bestaat uit zes ( ruim bemeten) tapa's van zes verschillende vissoorten. Nog een speciale spaghetti ( dikke platte pieren) à la vongolé. Zo eet je ze thuis niet.  En nog lekker dulce-taartje als afsluiter. En dit tegen een zeer, zeer schappelijke prijs. Water en wijn erbij. En dit zonder water in onze wijn te doen, overheerlijk.

Een weetje : Sophia Loren is hier geboren. Prompte Dame, waar vroeger onze ogen van duizelden. 

Wij wandelen verder op de zeepromenade met de zalige zon als metgezel . Een treintje brengt ons terug naar Napels, waar wij ondertussen de metro als onze broekzak kennen. 

Wij gaan ondergronds Napoli Sotteranea. De Romeinse aquaduct van augustus. (170 km lang)  Nauwelijks voor te stellen wat hier ondergronds aan zalen, cisternen te zien is.  Machtige ingenieuste bouwwerken. Omgeven door tempels en een amfitheater. Dienstig in tijden van oorlog en andere barre tijden als onderkomen, schuiloord.