Frederik den tweede was blijkbaar begin dertiende eeuw een fenomeen.
Als kind al koning van Sicilië. Daarna hertog van Apulië, baas van Duitsland en keizer van het groot Romeins rijk. Hij werd Stupor Mundi genoemd; " Verbazing van de wereld". Hij was van de wereld: 3x getrouwd, kinderen bij de vleet bij vrouw en minnaressen. Hij had goede contacten met de Arabische wereld en stak er veel van op.
Hij verbaasde de wereld met Castel del Monte. Wij staan er ook verbaasd naar te kijken. Het kasteel : Alles heeft met een acht te maken. Een achthoekige binnenkoer. Acht kamers/ zalen eromheen( twee verdiepingen) achthoekig. Geflankeerd door acht achthoekige torens. Achthoekige ramen in kamer die elk op hun beurt de zon vangen. Eén kamer vangt de zon zowel met een binnenvenster op de binnenplaats als een buitenvenster.
Het getal 8 heeft noch een begin, noch een einde. Het is oneindig. Frederik, de oneindige. Het kasteel staat op de Italiaanse muntjes van 1 eurocent, oneindig keren munt uit geslagen.
In het kasteel, geïmporteerd uit de Arabische wereld, ( achthoekige) toiletten, ( achthoekige) douches àvant la lettre. Juist onder het plafond achthoekige open raamgaten, vermoedelijk om te communiceren als de kamers afgesloten waren.
Veel is verdwenen. Maar het marmer is nog op plekken aanwezig. De sierlijke hoge openhaard schouwen. De marmeren pilaren op korintische wijze gekroond.
Het kasteel ligt op een berg te pronken. Rondom zicht over de vlakte : 360°. De keizer heeft overschouwd. Net als Trajanus nabij Constanza in Roemenië.
Waar diende dit (pr) acht kasteel voor? (Zeker geen militaire functie). Wij houden het op een (j)acht slot.
In opperste tevredenheid zakken wij af naar Trani aan de zee. De kathedraal aangemeerd aan de zee. Pr(acht)ig. Een schitterend wit geplaveid voorplein. De geelgoude schijn van het voorportaal. Arabische ramen gefloreerd met kanten versierselen. Dieren in kleine monumentjes rondom het roosvenster.
Ondergronds betreden wij de kathedraal. Een zuilengalerij. Fresco's ter ere van moeder Maria. Devote stilte. Langs een trap vangen wij een blik van de Romaanse kathedraal (buitengewoon veel licht en hoog - bijna onromaans )op. Sober en strak. Het was een gestolen blik. ( de kathedraal was gesloten).
De pier achter de kathedraal loopt sierlijk sikkel-en maanvormig in de blauwe zee. Het is èèn uur en alles baat in rust. Tijd om een restaurant te zoeken. Wij laten, alsof wij hertog en hertogin van Apulië waren (neen geen keizers) verwennen in Ristorante Corteinfiore. En inderdaad obers in wit hemd en in stijl ontvangen ons in de verzorgde tuin met planten, cactussen en palmen. Modern, fris ogend interieur. Klasse. Wij kiezen voor een antipasti van vis- en zeevruchten. Meer dan een michelinster waard. De pastaschotel idem dito. Toch Keizers?!?
Wij struinen door de steegjes en straatjes. Goudgeel. En ja, de Italianen hebben de siësta uitgevonden. Caos Calmo. Sandra Varonesi, zijn boek en de verfilming. Ook hier topniveau. Ha.. La Bella Italia.
Zelfde scenario in het volgend stadje. Barletta. Kathedraal en burcht aan de zee. De pleinen in ere en volle glorie hersteld. De "centro's storico's" zijn van een intieme schoonheid.
Wij bezoeken in een schitterend Palazzo de vaste schilderijcollectie van Giuseppe de Niitis. Parijse invloeden, Manet, Degas.... Mooie portretten ( Toulouse- Lautrec stijl) landschappen; Parijse zichten o.m de paardenrennen van Longchamps.
Tijd om een slaapplaats te zoeken. Wij opteren vooreen camping nabij Manfredonia, lido Salpi. Een camping waar de vakantie reeds begonnen is afgaande op het aantal campers die er hebben postgevat. Een camping aan een strand enkel voor campinggangers. Geen huis, laat staan hoogbouwappartementen in de zeer wijde omgeving te zien. Weerom rust.
Manfredonia. De cirkel van de acht is rond. Manfredo , bastaardzoon van Frederik II, kreeg hier van zijn vader zijn een stad cadeau.
