Allereerst bedankt aan iedereen die een berichtje nalaat. Ook voor ons is dat echt heel leuk om te lezen. Op zaterdag zijn we met een groep kinderen naar de tandarts geweest. Weer zaten we met zo`n 23 kinderen en volwassenen in het busje. Voor alle duidelijkheid; het is een soort VW-busje met 3 rijen banken, dus normaal voor 9 personen. We hadden een afspraak om 9u00, maar kwamen er uiteindelijk pas aan om 9u50. dat bleek totaal geen probleem te zijn. Eerst gingen enkele aunti`s en uncle`s op controle. Hierna volgde de kinderen. Sommige waren vrij snel buiten, en bij andere was er iets meer werk. Ik ben met 1 van de meisjes mee binnen gegaan, en het bleek allemaal een beetje zoals bij ons te zijn. In de wachtzaal hoorde ik echter 1 van de jongste kinderen, Obama, al wenen. Hij was echt enorm bang. Toen hij binnen kwam brulde, tierde en stampte hij echt uit schrik. Ik probeerde hem te trsoosten en nam hem op m`n schoot. Van de tandarts kreeg hij eerst een schepje poedersuiker in z`n handje. Met z`n kleine vingertje likte hij dit braaf op en zo kalmeerde hij stilletjes. Intussen lag er een andere jongen op de stoel en kon hij dit even rustig bekijken. Maar uiteindelijk was het dan toch echt zijn beurt. En opnieuw begon hij te wenen. Na enige tijd waren we zover dat hij op mijn schoot op de tandartsstoel zat. Maar nog steeds durfde hij z`n mondje niet open te doen. De tandarts wist hier wel een oplossing voor. En wat deed ze ... ze liet een spuit zien! Echt waar! Want als hij z`n modje niet zou opendoen, zou hij zo`n spuitje moeten krijgen. Wat vond ik dat erg voor dat kereltje. 4 jaar is hij. Uiteindelijk heeft hij dan wel z`n mondje open gedaan zodat de tandarts van ver eens kon kijken. En als beloning kreeg hij dan wel een opgeblazen handschoen. Terug buiten heeft hij nog zeker een kwartietje op m`n schoot moeten bekomen. Toen was hij toch wel gefascineerd en keek hij meermaals door de venster terug naar binnen. Bijna 4 uur later waren we terug in Kebene. Op zondag zijn we met alle kinderen naar de kerk geweest. Ook dat was weer een hele belevenis. In 2 shiften werden we er met het busje naartoe gebracht. Bij aankomst bleek de kerk een volledig domein in beslag te nemen, grenzend aan een mooi wit strand met palmbomen. De locatie was echt uniek. Gelegen in een prachtige tuin, stonden er verschillende kleine gebouwtjes. Zo gingen de oudere kinderen eerst naar een aparte kapel, waar zij een dienst voor kinderen bijwoonden. De jongere kinderen gingen naar `sunday scool`, een echt klaslokaaltje met banken en stoelen. De eigenlijke kerk was een groot gebouw, met een hoog rieten dak. Daar boven, op de balken, zagen we soms kleine apen passeren. Door de ramen, zonder ruiten, kon je het strand en de oceaan zien. De hele dienst duurde wel 3 uur! Eerst werd er vooral gezongen, soms werd de tekst op een groot scherm geschenen. Dan kwam de preek; er werd 1 vers uit de bijbel voorgelezen en de dominee legde dit gedurende het volgende uur helemaal uit. Hierna volgde de communie. Hiervoor bleef iedereen gewoon op z`n stoel zitten. Enkele mannen kwamen heel de kerk rond met een schaal. Hierin lagen geen hosties, maar echte kleine stukjes brood. Wanneer iedereen bediend was, zei de dominee enkele woorden en mochten we het brood opeten. Hierna kwamen ze weer langs, deze keer met een schotel met allemaal kleine glaasjes met een zoet, rood drankje in. Tijdens heel de dienst mochten de allerkleinste kinderen achteraan in de kerk spelen. Voor hen was er een klein speelhoekje voorzien. Ze moesten zelfs niet stil zijn. Uiteindelijk waren we toch wel blij dit eens te kunnen meemaken. Alweer een unieke belevenis rijker!
Veel zonnige groetjes uit een fantastisch land, Alice en Nadine
15-07-2012 om 00:00
geschreven door Nalike
14-07-2012
14-07-2012 om 00:00
geschreven door Nalike
13-07-2012
Hallo allemaal,
We zijn terug van een onvergetelijke safari. Toch even melden dat dit NIET gebeurde met het geld dat we ingezameld hebben. Dat gaat integraal naar het Kebene-project. Na een lange rit over soms zeeeer stoffige en hobbelige wegen kwamen we aan bij de gate van Tsavo East, een nationaal park zo groot als de helft van Belgie. Vrij onmiddellijk zagen we al leeuwen, gewoon langs de kant van de weg. Ze lagen te rusten op zo`n 3 meter van ons busje. Iets verder zagen we al snel de eerste olifanten, die zouden we de komende dagen nog meer zien. Onze eerste lodge was `Red elephant safari lodge`. We hadden een kamer met een balkonnetje en op 3 meter daarvandaan was een omheining waarachter het park begon. Onze kamer was oa versierd met kalebassen en Massai-sieraden. Onze tafel bleek een grote djembe te zijn. In de lodge bleken er nog slechts 2 andere gasten te zijn. Na een lekker lunch vertrokken we voor een tweede game drive. Eerst stopten we nog even bij de Voi-lodge. Daar hebben ze een tunnel vlakbij een waterplas en kan je tientalle olifanten zien op 2 meter afstand. Echt indrukwekkend. We genoten ook van het immens uitgestrekte landschap. Kilometers ver kan je kijken, echt indrukwekkend. Morgenvroeg terug gamedrive; niet serieus, om 6u00 opstaan, geen ontbijt en om 6u30 in de auto. We hebben vandaag 3 leeuwinnen gezien die zich opstelden om 2 buffels aan te vallen. Stilletjes slopen ze dichterbij, hun buik bijna op de grond. Dit bleek heel spectaculair te worden. Ik heb dit niet volledig kunnen filmen, want de driver verplaatste de bus om de aanval te volgen. Een schoolbus met Keniaanse jongeren stond nu in ons zicht. Daardoor hebben we een stuk gemist. Uiteindelijk draaide een andere buffel zich om en ging de aangevallen buffel helpen. Hun aanval was zeker spannend, maar toch mislukt. Alice hoopte na ons ontbijt de leeuwen terug te vinden met een prooi. Om 11u moesten we dit park alweer verlaten, want een toegangsticket is slechts 24 u geldig. De tweede dag verbleven we in de Ngutuni lodge. Hier was het uitzicht NOG indrukwekkender. Het terras waarop we lunchten was zo`n 20 meter van een waterplas waar een 15-tal olifanten, 60 buffels, 10 zebra`s en enkele wrattenzwijnen kwamen drinken. Zo dichtbij, en toch blijven ze van ons weg. Ongelooflijk, we eten ons warm middagmaal vlakbij olifanten. Je kunt ze bijna strelen. Je ziet ze bezig. Ook de kleintjes met hun dunne slurfjes.We raken allebei niet uitgekeken. Het eten is lekker, vooral de pompoensoep met gember neemt Alice twee maal. De chocoladetaart blijft ook niet staan.Onze kamer heeft een balkon met hetzelfde indrukwekkende uitzicht. Al snel beslist Alice om de namiddag hier door te brengen. ik ga alleen op game drive, zo heb ik de bus voor mij alleen. Op de kamer hebben we echt warm water, in 11 dagen al niet meer gehad, vooral aan het hoofd is dit best koud. Terwijl Alice op het terras wat notities bijwerkt, ziet ze de olifanten nog steeds bezig. Ze blijven heel de middag en avond en doen Alice soms schrikken met hun gebrul en trompetter. In de verte ziet Alice soms een wit busje passeren. Zou het Nadine zijn? Even de verrekijker erbij nemen. Even later staan we uitbundig naar elkaar te zwaaien. Voordat we het beseffen is de avond al gevallen. het is hier heel snel donker. Vanmorgen zagen we de zon opkomen. Het duurt hier maar echt 1 enkele minuut.Bij het avondeten krijgen we aardappelpuree, lekker. In dit hotel is meer volk; Duitsers, Fransen en 2 gepensioneerde Britten.`s Avonds neemt Nadine nog een chocoladetaartje en geniet ze van een glaasje rode wijn.We besluiten te gaan slapen. Terwijl we de open trap naar het eerste verdiep willen nemen, horen we plots gekraak. Eerst denken we aan een vogel, maar het blijkt een olifant te zijn. Hij raakt met zijn slurf aan de deur van een kamer. We verstoppen ons een beetje en hij tracht zelfs een poot op het terras te zetten.Stel dat je juist in die kamer bent en je net buiten komt. We zouden het niet willen meemaken. We nemen gauw de trap en zijn blij dat we op de eerste verdieping slapen. Ook de volgende dag blijft Alice liever genieten van het balkon. Ik ga weer alleen op pad. Na een uur rondrijden horen we over de radio dat een ander busje 2 leeuwen gevonden heeft. Heel heel snel, zoals een safari-rally, rijden we naar die plek. En ja hoor, die leeuwen liggen er nog steeds. Na enige tijd vertrekken ze over de rots heen. Daarachter passeert net een kudde buffels. Opnieuw zie ik een aanval van een leeuw. Deze keer sluipen ze echter niet samen, maar vertrekt de ene leeuw al veel vroeger met z`n aanval. En wat gebeurt er... de buffel verjaagt de leeuw gewoon terug naar de rotsen. Met veel gebrul maakt de buffel duidelijk dat hij geen prooi wil zijn. De leeuwen rusten dan maar wat verder op de rotsen, maar toch houden ze de laatste buffels van de kudde in`t oog. Of ze die alsnog hebben kunnen vangen heb ik niet kunnen zien. Tijdens de derde dag hebben we eerst een luch in Taita Hills, een lodge waar we zelfs gebruik kunnen maken van een zwembad. Na een zeer uitgebreid lunchbuffet besluiten we om reeds naar Saltlick lodge te gaan, waar we zullen overnachten. Heel deze lodge is gebouwd op poten, zodat de dieren onder je kamer door passeren. Ook hier is op een 25-tal meter een waterplas waar verschillende dieren komen drinken. er blijkt ook een ondergrondse tunnel te zijn. Bij de receptie staan zeteltjes met een soort kunstmatig riviertje. We zien dat dit door een tractor gevuld wordt met water. Na een kwartiertje besluiten de olifanten hier te komen drinken. Nu staan we op slechts 2 meter van hen. We zien zien en horen ze drinken. We zien sommige families toekomen en weer vertrekken. De grootste olifanten duwen de kleinere gewoon weg met hun slurf, slagtanden of een poot. Af en toe brullen en trompetteren ze ook. Het is echt heel indrukwekkend. Ik maak heeeeeeeel veel foto`s. Tijdens de game drive zien we ook nog veel andere dieren; giraffen, zebra`s, impala`s, gazelles, hartebeesten, waterbokken, kudu`s, gereneks, arenden, struisvogels ...... Tijdens de laatste game drive zien we nog 6 leeuwen (deze keer vinden wij ze eerst en kan onze driver de andere 2 busjes verwittigen). We mogen ook de vogels voederen. Ze komen zelfs op onze hand zitten; prachtige blauwe vogels en een hoornvogel. Rond 17u00 zijn we weer in Kebene. Na gedoucht te hebben gaan we terug naar de kinderen. Daar worden we hartelijk onthaald met de nodige knuffels. We zijn blij dat we terug zijn.
Heel veel groetjes van Alice en Nadine
13-07-2012 om 00:00
geschreven door Nalike
09-07-2012
Gisteren bij Ombatime vertelde we dat we op 4 daagse safari vertrekken. Dat kwam niet in goede aarde bij Metrin, een meisje van 14. Zij had verwacht dat we iets voor haar verjaardag zouden organiseren en nu bleek dat we er op haar verjaardag niet zouden zijn! Daarom zat ze er maar droefjes bij. Wat moesten we nu doen? Ik had nog een piepklein flesje van 4711 en een zelfgeschilderd kaartje. Nadine had nog een kaartje en enkele haarrekkertjes. Beide schrijven we wat leuke dingen op de kaartjes. Om 6 u in de morgen, de dag van vertrek loopt Nadine nog even naar Kebene om Metrin haar geschenkje te geven. Zo hebben we het toch nog goed kunnen maken. Later vernemen we dat Metrin ook nog nagellak kreeg van Saar (een andere vrijwilliger) Echt een gepast geschenkje voor deze jonge puber.
