Een vreemd verhaaltje

Inhoud blog

	Speedy en Wiske.
	Daglicht in het nachtsprookje.
	De strijkparelprinses.
	Kunstminnares...
	Nou zeg...

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

26-01-2014

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Preventief verdriet.

Na de PET-scan, neem ik de nuttige dingen uit m'n locker. 'Blij dat ik daarvan af ben', zeg ik tegen de verpleger. 'Er zijn wel leukere dingen om te doen.' 'Tja, maar als het moet, moet het', zei Jef. 'Dat is maar hoe je het bekijkt', merk ik op terwijl 'k m'n muts over de beginnende hanenkam op m'n hoofd schuif.

Het heeft eerder te maken met de helderheid van de objectieve realiteit. Als ik op m'n werk geen lamp achter de ruit die ik moet keuren krijg, is het onmogelijk om te zien ofdat er vuil op hangt. Vervolgens is de optie dat ik er het juiste vuil afhaal (zonder vegen te maken) zo goed als onbestaande. Als ik een oncoloog raadpleeg, voel ik me dan ook verplicht om hem de gewenste beelden te schenken. Vrij logisch allemaal.

Een vangnet creëer ik ondertussen maar. Verdrietig zijn om al die dingen die een probleem vormen werkt, als je al down bent, kan er je weinig raken. Vandaar is het de oplossing van de dag. Deze week lijk 'k het nogal gehad te hebben met die cellen die niks doen (behalve zich voortplanten) en waar veel mensen zoveel angst voor hebben. En de toekomstige dinsdagse wetenschap over of er foute kernen zijn die zich groot genoeg tonen. Misschien zijn ze zo klein dat ik weeral mag gaan hopen dat ze weg zijn. Is die laatste optie niet minstens even vermoeiend? Nee hoor, zoiets heet dan: 'Goed nieuws.'

Goed nieuws wil gewoon zeggen dat ik mijn lakens op tijd kan wassen en boodschappen kan gaan doen, meer is er niet aan hoor.

Bijlageweetje: Ik drink een pintje op 1:56

Geef hier uw reactie door