Vandaag ben ik naar de opendeurdag van mijn werk geweest. AGC, alias het glasfabriek (hier maken we ramen zoals ramen voor het Issy les moelineaux). Alhoewel ik er vast aangenomen ben, kan ik al bijna 2 jaar mijn job niet meer uitvoeren. Mijn job heeft de naam kaderzetter. Als je dubbel glas hebt, zie je in de raam, links, rechts, onder, boven en in de hoeken aluminium, allemaal met elkaar verbonden uiteraard. Dat is de kader die ik tegen ruiten zet.
Toen ik net vast aangenomen was op dit werk was ik vaak ziek. Net op dat moment deed mijn lichaam tegen. Alsof je wacht om vast aangenomen te worden om op ziekenkas te gaan. Gelukkig was het darmkanker. Een grondige reden om niet op te dagen op je werk en verlofdagen gegarandeerd. Daarstraks vroeg er iemand of ik geen spijt had van mijn vertrek. Daarop moest ik zeggen: 'Ik ben niet vertrokken, ik ben een maand geleden nog geopereerd.'. Het nadeel aan er goed uit te zien...
Door mijn darmoperatie en de stoma-weghaal-operatie jeukt mijn gat nu zodat ik niet kan slapen. 'k Heb anders wel enorm veel zin om tegen Robin aan te liggen. Gezellig een plaatsje zoeken met mijn borsten die van een armoedemodel naar Galia-meloen-size zijn gezwollen.
Ach, hier in de living zie ik de kat uitgestrekt liggen op de zwarte zetel en de cavia's maken lawaai in hun kooi. Weer verbouwingen van hun kartonnen-doos-huizen. Jebus de cavia is vrij kalm. Soms leg ik mijn hand op hem en dan rusten we samen. Remi, de zwarte panter in caviavorm is voor mij nog moeilijker om contact mee te leggen. Hij heeft me al een keer of twee gebeten, hij krijgt stress bij het transport naar het cavia-buitenverblijf in de tuin.
Vannacht slapen gebeurt boven. Aangezien de buren vorige ochtend, voor zevenen begonnen te slijpen aan het padje naast de slaapkamer beneden.