Hola!

Eventjes geleden, en heel wat te vertellen!

Laten we een goeie 2 weken teruggaan…

Kerstmis: werd een enorme gezellige avond op ons appartementje! Cadeautjes, lekker eten, voilà, meer moet ne mens niet hebbenJ

Kerstdag. Definitief afscheid van mijn appartementje, het ‘olijke Britse duo’ (wees maar zeker dat ik over enkele maanden eens een bezoekjes aan Londen breng), maar ook: de start van mijn reisavontuur met Veerle. 
Op het programma: noordwaarts trekken naar de provincie Jujuy, dan afzakken naar de provincie Salta, van daaruit eventueel naar provincie Tucuman, en uiteindelijk eindigen in de befaamde wijnstad Mendoza.
En dit alles met het openbaar vervoer! 
Resultaat: reizen in Argentina met de bus is zeker mogelijk, zeker wat betreft de grote afstanden tussen steden. De schoonheid zit nu echter juist in de kleine afgelegen dorpjes temidden van de natuur, en deze zijn vaak alleen met de auto te bereiken. 
Bijgevolg merkten we al gauw dat we onze reisplaning een beetje moesten aanpassen en we sommige plekjes nu eenmaal niet zouden kunnen zien. 
Maar..wanneer je geen auto hebt, zijn er natuurlijk altijd wel nog anderen die dit wel hebben.;) Bij deze boden vrienden van onze hosteluitbater in Tilcara ons aan om met hen de bergen in te gaan voor een namiddag. Vrij onbereidbare paadjes (goed dat ik niet achter het stuur zat) brachten ons bij een adembenemend uitzicht. De hoogteziekteverschijnselen en de ijzig koude bergwind namen we erbij. Want voorzien van maté (typisch thee-achtig drankje hier), djembé en gitaar, was het plaatje helemaal compleet. Ongetwijfeld één van de hoogtepunten voor Veerle en mezelf!

 Ik ga jullie niet lastig valllen met een gedetailleerd reisverslag. Maar enkele bijzonderheden en indrukken wil ik jullie toch niet onthouden:

 - Argentijnen zijn een gevarieerd volk. Zo viel het ons op dat de Argentijnen in het noorden zowel fysiek als qua karakter echt verschillend zijn van deze in Buenos Aires. 
- De fluitende en starende Argentijnse macho is duidelijk een fenomeen van de grotere steden. Want na lange tijd ongestoord te kunnen rondlopen in het noorden,kwamen we deze spijtig genoeg weer tegen in Mendoza. Zeker de blonde haren van Veerle werken hier als een lap op een rode stier.  
- En zoals de mensen verschillen, zo ook de verschillende dialecten. Prononciatie is in het noorden ver te zoeken. Euuuuh wablief??  
- Wat een eenvoud, soberheid, zowaar primitiefheid.. Alsof de tijd heeft stilgestaan. Ja, dat was de algemene teneur van de prachtige kleine dorpjes die we bezochten.  
- Reizen met de bus is soms duidelijk op de tanden bijten. Zeker als er naast je een vieze kerel met stinkende cocabladeren in zijn kaak zit, of de bus tijdens een 24-urige busreis ineens panne heeft...aaaah!!  
- De natuur in de provincies Jujuy en Salta is zo adembenemend mooi. Vooral overweldigend zijn de gigantische cactussen en de veelkleurige bergen. Wat ons bovendien enorm opviel  is dat het landschap van het ene op het andere moment totaal kan veranderen. Het ‘ondeweg zijn en gewoon kijken’ is dus bij momenten zeker een belangrijk onderdeel van de reis.

Conclusie: hoewel  wij maar een ministukje van dit gigantische land gezien hebben, kan ik nu al zeggen dat Argentinië een prachtig land is. En hoe meer je ziet, hoe meer reizigers je met boeiende reisverhalen tegenkomt, hoe meer je beseft dat er nog zoveel te zien valt. Ja, dit smaakt duidelijk naar meer.. Hopelijk krijg ik ooit nog de kans om meer van dit land te zien.

En, wat nu?

Deze ochtend nam ik afscheid van Veerle die naar Chili vertrok voor vrijwilligerswerk. Ik neem over 2 uurtjes de nachtbus van Mendoza naar Buenos Aires. Hier blijf ik echter maar enkele nachtjes om vervolgens een laatste uitstapje naar Cordoba te maken voor een ongetwijfeld blij weerzien met Caroline die daar stage zal doen.

En dan roept het vliegtuig huiswaarts..En een nieuwe uitdaging: een job!

Maar alvorens mijn avontuur er helemaal opzit, zal ik jullie zeker nog een allerlaatste reflectie bezorgen over mijn tijd in Buenos Aires!

 Dus..tot gauw!

Besos x